ପିଏମଇଣ୍ଡିଆ

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର!

ଆମେ ଦେଖୁଛୁ କେଉଁଭଳି ଭାବେ ଦେଶ ନିଜର ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ସହ କୋଭିଡ୍–19 ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରୁଛି । ବିଗତ ଶହେ ବର୍ଷରେ ଏହା ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ମହାମାରୀ ଏବଂ ଏହି ମହାମାରୀ ସମୟରେ ଭାରତ ଅନେକ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟର ମଧ୍ୟ ଦୃଢ଼ତାର ସହ ମୁକାବିଲା କରିଛି । ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଅମ୍ଫନ୍, ନିଃସର୍ଗ ଭଳି ବାତ୍ୟା ହେଲା, ଅନେକ ରାଜ୍ୟରେ ବନ୍ୟା ହେଲା, ଅନେକ ଛୋଟ–ବଡ଼ ଭୂମିକମ୍ପ ହେଲା, ଭୂସ୍ଖଳନ ହେଲା । ଏବେ ଏବେ ବିଗତ ଦଶ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ହିଁ ଦେଶ ପୁଣି ଥରେ ଦୁଇଟି ବଡ଼ ବାତ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଲା । ପଶ୍ଚିମ ଉପକୂଳରେ ବାତ୍ୟା “ତାଉତେ’’ ଏବଂ ପୂର୍ବ ଉପକୂଳରେ ବାତ୍ୟା “ୟାସ୍’’ । ଏହି ଦୁଇ ବାତ୍ୟା ଅନେକ ରାଜ୍ୟକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିଛି । ଦେଶ ଏବଂ ଦେଶର ଜନତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶକ୍ତି ସହ ଏହା ସହିତ ସଂଗ୍ରାମ କଲେ ଏବଂ ନ୍ୟୁନତମ ଜୀବନହାନୀ ସୁନିଶ୍ଚିତ ହେଲା । ଏବେ ଆମେ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ ଯେ, ପୂର୍ବ ବର୍ଷମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଆମେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିପାରୁଛୁ । ସଙ୍କଟର ଏହି କଠିନ ଏବଂ ଅସାଧାରଣ ପରିସ୍ଥିତିରେ ବାତ୍ୟାରେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିବା ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟର ଲୋକେ ଯେଉଁଭଳି ସାହସର ପରିଚୟ ଦେଇଛନ୍ତି, ଏହି ସଙ୍କଟଜନକ ସମୟରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସହ, ଶୃଙ୍ଖଳିତ ଭାବେ ମୁକାବିଲା କରିଛନ୍ତି – ମୁଁ ଆଦରର ସହ, ହୃଦୟରୁ ସମସ୍ତ ନାଗରିକଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଯେଉଁ ଲୋକେ ଆଗେଇ ଆସି ରିଲିଫ ଏବଂ ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ଭାଗ ନେଲେ, ଏଭଳି ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଯେତେ ପ୍ରଶଂସା କଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା କମ୍ ହେବ । ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଲ୍ୟୁଟ୍ କରୁଛି । କେନ୍ଦ୍ର, ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନେ ଏବଂ ସ୍ଥାନୀୟ ପ୍ରଶାସନ – ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ମିଶି ଏହି ବିପତ୍ତିର ମୁକାବିଲା କରିବାରେ ଲାଗିପଡ଼ିଛନ୍ତି । ମୁଁ ସେହି ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତି ନିଜର ସମବେଦନା ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ଯେଉଁମାନେ ନିଜର ଆତ୍ମୀୟମାନଙ୍କୁ ହରାଇଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ଏହି ବିପର୍ଯ୍ୟୟରେ କ୍ଷତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଛନ୍ତି, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ଦୁଃସମୟରେ ଦୃଢ଼ତାର ସହ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆହ୍ୱାନ ଯେତେ ବଡ଼ ହୋଇଥାଉ ନା କାହିଁକି, ଭାରତର ବିଜୟ ସଂକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ ସର୍ବଦା ସେତିକି ବିଶାଳ ହୋଇଛି । ଦେଶର ସାମୁହିକ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଆମର ସେବା ମନୋଭାବ ଦେଶକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଛି । ବିଗତ ଦିନମାନଙ୍କରେ ଆମେ ଦେଖିଲୁ, କେଉଁଭଳି ଭାବେ ଆମ ଡାକ୍ତରମାନେ, ନର୍ସମାନେ ଏବଂ ଅଗ୍ରଣୀ କରୋନା ଯୋଦ୍ଧାମାନେ ନିଜ କଥା ଚିନ୍ତା ନ କରି ଦିନରାତି କାମ କଲେ ଏବଂ ଆଜି ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ଏଭଳି ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କର କରୋନା ଦ୍ୱିତୀୟ ଲହରୀ ସହ ସଂଗ୍ରାମରେ ଭୂମିକା ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଛି । ଏହି କରୋନା ଯୋଦ୍ଧାମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ପାଇଁ ମନ୍ କି ବାତ୍ ର ଅନେକ ଶ୍ରୋତା ନମୋ ଆପ୍ ଏବଂ ଚିଠି ମାଧ୍ୟମରେ ମୋତେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ଯେତେବେଳେ ସେକେଣ୍ଡ ୱେଭ୍ ଆସିଲା, ହଠାତ୍ ଅକ୍ସିଜେନର ଚାହିଦା ଅନେକ ଗୁଣ ବଢ଼ିଗଲା । ଏହା ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଆହ୍ୱାନ ଥିଲା । ମେଡିକାଲ୍ ଅକ୍ସିଜେନକୁ ଦେଶର ଦୂର–ଦୂରାନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳକୁ ପଠାଇବା ହିଁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ କଠିନ କାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା । ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଯଦି ଦୃତ ଗତିରେ ଯାତ୍ରା କରେ ଆଉ କୌଣସି ଛୋଟିଆ ଭୁଲଟିଏ ହେଇଯାଏ, ତାହେଲେ ଏକ ବଡ଼ ଧରଣର ବିସ୍ଫୋରଣ ଘଟିପାରେ । ଇଣ୍ଡଷ୍ଟ୍ରିଆଲ୍ ଅକ୍ସିଜେନ ଉତ୍ପାଦନ କରୁଥିବା ଅନେକ କାରଖାନା ଦେଶର ପୂର୍ବାଞ୍ଚଳରେ ରହିଛି । ସେଠାରୁ ଦେଶର ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଅକ୍ସିଜେନ ପହଂଚାଇବାରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଦିନ ଲାଗିଥାଏ । ଦେଶ ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିବା ଏହି ଆହ୍ୱାନରେ ଦେଶକୁ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ କ୍ରାୟୋଜେନିକ୍ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଚଳାଉଥିବା ଡ୍ରାଇଭରମାନେ, ଅକ୍ସିଜେନ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ଏବଂ ବାୟୁସେନାର ପାଇଲଟ୍ ମାନେ । ଏଭଳି ଅନେକ ଲୋକ ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତ୍ତିରେ କାମ କରି ହଜାର ହଜାର, ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କଲେ । ଆଜି ମନ୍ କି ବାତରେ ଆମ ସହ ଏହିଭଳି ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ଯୋଡ଼ି ହେଉଛନ୍ତି ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ଜୌନ୍ପୁର ବାସିନ୍ଦା ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଦିନେଶ ଉପାଧ୍ୟାୟ …

ମୋଦୀ ଜୀ – ଦୀନେଶ ଜୀ ନମସ୍କାର ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ସାର୍ ପ୍ରଣାମ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଆପଣ ନିଜ ବିଷୟରେ କିଛି ଆମକୁ ଜଣାନ୍ତୁ ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ଆଜ୍ଞା, ମୋ ନାଁ ଦିନେଶ ବାବୁଲନାଥ ଉପାଧ୍ୟାୟ । ମୁଁ ଗ୍ରାମ–ହସନପୁର, ପୋଷ୍ଟ– ଜାମୁଆ, ଜିଲ୍ଲା – ଜୌନପୁରର ବାସିନ୍ଦା ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ବାସିନ୍ଦା ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ହଁ ସାର୍ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆଚ୍ଛା ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ସାର୍, ମୋର ଗୋଟିଏ ପୁଅ, ଦୁଇ ଝିଅ, ସ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ବାପା–ମା ଅଛନ୍ତି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆପଣ କଣ କରୁଛନ୍ତି ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ସାର୍, ମୁଁ ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଚଲାଏ, ଲିକ୍ୱିଡ ଅକ୍ସିଜେନର ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ପିଲାଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ଠିକଭାବେ ଚାଲିଛି ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ପିଲାଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ଚାଲିଛି । ଦୁଇ ଝିଅ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି, ଆଉ ମୋ ପୁଅ ବି ପଢ଼ୁଛି ସାର୍ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଅନଲାଇନ ପଢ଼ାପଢ଼ି ବି ଠିକ୍ ଭାବେ ଚାଲିଛି ତାଙ୍କର ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ଏବେ ଝିଅମାନେ ବି ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ଅନଲାଇନରେ ହିଁ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ସାର୍, 15–17 ବର୍ଷ ହେଇଗଲା ମୁଁ ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଚଳାଉଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆଚ୍ଛା ! 15–17 ବର୍ଷ ହେଲା, ଆପଣ କେବଳ ଅକ୍ସିଜେନ ନେଇ ଯାଉଛନ୍ତି, ମାନେ ଆପଣ ଜଣେ ସାଧାରଣ ଟ୍ରକ ଡ୍ରାଇଭର ନୁହନ୍ତି । ଏକ ପ୍ରକାର ଆପଣ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ଆମ କାମ ହିଁ ସେହି ଭଳିଆ ସାର୍, ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କରର ଆମର ଯେଉଁ କମ୍ପାନୀ ରହିଛି, ଆଇନକ୍ସ କମ୍ପାନୀ, ସେ ମଧ୍ୟ ଆମମାନଙ୍କର ଖୁବ ଯତ୍ନ ନେଉଛନ୍ତି । ଆଉ ଆମେ ଯେ କୌଣସି ଜାଗାକୁ ଅକ୍ସିଜେନ ନେଇ ପଞ୍ଚାଇଲେ ଆମକୁ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – କିନ୍ତୁ ଏହି କରୋନା ସମୟରେ ଆପଣଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱ ବହୁତ ବଢ଼ିଯାଇଛି ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ବହୁତ ବଢ଼ିଯାଇଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ନିଜ ଟ୍ରକ୍ ଡ୍ରାଇଭିଂ ସିଟରେ ଥାଆନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ କଣ ଭାବନା ଥାଏ ? ଆଗ ଅପେକ୍ଷା କିଛି ଭିନ୍ନ ଭାବନା ରହୁଛି କି ? ବହୁତ ଚାପ ମଧ୍ୟ ରହୁଥିବ ? ମାନସିକ ଚାପ ମଧ୍ୟ ପଡ଼ୁଥିବ? ପରିବାର ଚିନ୍ତା, କରୋନା ପରିସ୍ଥିତି, ଲୋକଙ୍କ ଚାପ, ଚାହିଦା । ଅନେକ କିଛି ରହୁଥିବ ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ସାର୍, ମୋ ମନରେ କୌଣସି ଚିନ୍ତା ନ ଥାଏ । ମୁଁ କେବଳ ଏତିକି ଭାବୁଥାଏ ଯେ ମୁଁ ମୋର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରୁଛି । ଆମେ ଠିକ ସମୟରେ ପହଞ୍ଚିବା ଫଳରେ ଆମ ଅକ୍ସିଜେନ ଯୋଗୁ ଯଦି କାହାର ଜୀବନ ବଞ୍ଚି ଯାଉଛି, ତାହା ଆମ ପାଇଁ ବଡ଼ ଗୌରବର କଥା ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ଆପଣ ନିଜ ମନୋଭାବ ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା, ଗୋଟିଏ କଥା କୁହନ୍ତୁ, ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଏହି ମହାମାରୀ ସମୟରେ ଲୋକେ ଆପଣଙ୍କ କାମକୁ ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ଦେଖୁଛନ୍ତି, ଏବେ ବୁଝିପାରୁଛନ୍ତି, ହୁଏତ ଆଗରୁ ସେଭଳି ଦେଖୁ ନ ଥିବେ, ତେବେ ଆପଣ ଓ ଆପଣଙ୍କ କାମ ପ୍ରତି ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ କିଛି ବଦଳିଛି କି ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ଆଗେ ଆମ ଭଳି ଅକ୍ସିଜେନ ଡ୍ରାଇଭର ଏଠି ସେଠି ଟ୍ରାଫିକ୍ ଜାମରେ ଫସି ରହୁଥିଲୁ, କିନ୍ତୁ ଏବେ ପ୍ରଶାସନ ମଧ୍ୟ ଆମକୁ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି । ଆମେ ଯେଉଁଠିକୁ ଯାଉଥିଲେ ବି, ଆମ ମନରେ ଗୋଟିଏ କଥା ରହୁଛି, ଆମେ କିଭଳି ଶୀଘ୍ର ସେଠି ପହଞ୍ଚି ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିବୁ । ଖାଇବା ମିଳୁ କି ନ ମିଳୁ ଯେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ହେଉ, କିନ୍ତୁ, ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଟ୍ୟାଙ୍କର ନେଇ ଡାକ୍ତରଖାନା ପହଞ୍ଚୁ ସେତେବେଳେ ସେହି ଡାକ୍ତରଖାନାର ଲୋକ ଆଉ ସେହି ଲୋକ ଯାହାଙ୍କ ଆତ୍ମୀୟ ସେହି ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଚିକିତ୍ସାଧୀନ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଆମକୁ ଆଙ୍ଗୁଠି ଦେଖାଇ ଇଂରାଜୀ “ଭି’’ର ସଙ୍କେତ ଦିଅନ୍ତି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆଚ୍ଛା, ଭିକ୍ଟୋରୀର ଭି ସଙ୍କେତ ଦିଅନ୍ତି ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ଭି ସଙ୍କେତ ଦିଅନ୍ତି, କେହି ହାତର ବୁଢ଼ା ଆଙ୍ଗୁଠି ଟେକି ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି । ଆମକୁ ବହୁତ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ମିଳେ । ମୋ ଜୀବନରେ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ଭଲ କାମ କରିଛି, ଯାହା ଫଳରେ ମୋତେ ଏଭଳି ସେବା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ସେତେବେଳେ ସମସ୍ତ କ୍ଳାନ୍ତି ମେଣ୍ଟିଯାଉଥିବ ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ହଁ ସାର୍ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ତାହେଲେ ଘରକୁ ଫେରି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆପଣ ଏ ସବୁ କଥା କହନ୍ତି ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ନା ସାର୍, ପିଲାମାନେ ତ ଗାଁ ରେ ରହୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ତ ଏଠି ଆଇନକ୍ସ ଏୟାର ପ୍ରଡକ୍ଟରେ ଡ୍ରାଇଭର କାମ କରୁଛି । 8–9 ମାସରେ ଥରେ ଘରକୁ ଯାଏ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ତା ହେଲେ ଫୋନରେ ପିଲାଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେଉଥିବେ ?

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ନିୟମିତ କଥା ହୁଏ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ତା ହେଲେ, ସେମାନେ ବି କହୁଥିବେ, ବାପା ଏଭଳି ସମୟରେ ଟିକିଏ ସାବଧାନରେ ଚଳିବେ . . .

ଦିନେଶ ଜୀ – ହଁ ସାର୍, ସେମାନେ କହୁଛନ୍ତି – ବାପା, ଆପଣ କାମ କରନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ନିଜର ସୁରକ୍ଷାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଅନ୍ତୁ । ସାର୍ ଆମେ ସୁରକ୍ଷିତ ଭାବେ ହିଁ କାମ କରୁଛୁ । ଆମର ମାନଗାଓଁ ପ୍ଲାଣ୍ଟ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଆଇନକ୍ସ ଆମକୁ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ହଉ, ଦିନେଶ ବାବୁ, ଆପଣଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଲା । ଦେଶବାସୀ ମଧ୍ୟ ଏ କଥା ଅନୁଭବ କରିଥିବେ ଯେ, କରୋନା ସହ ସଂଗ୍ରାମରେ କେଉଁ ଭଳି ଲୋକ କେତେ ପ୍ରକାର କାମ କରୁଛନ୍ତି । 9–9 ମାସ ଧରି ଆପଣ ନିଜ ପିଲାଛୁଆଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ପାରୁନାହାନ୍ତି । ପରିବାର ସହ ଦେଖା କରିପାରୁନାହାନ୍ତି । କେବଳ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା ପାଇଁ । ଦେଶ ଯେତେବେଳେ ଏ କଥା ଶୁଣିବ, ସେତେବେଳେ ଗର୍ବ କରିବ ଯେ ଏହି ସଂଗ୍ରାମରେ ଆମେ ବିଜୟ ଲାଭ କରିବାର କାରଣ ହେଉଛି – ଦିନେଶ ଉପାଧ୍ୟାୟଙ୍କ ଭଳି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ପ୍ରାଣପଣେ କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ସାର୍, କରୋନାକୁ ଆମେ ଦିନେ ନା ଦିନେ ନିଶ୍ଚୟ ପରାଜିତ କରିପାରିବା ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ହଉ ଦିନେଶ ଜୀ, ଆପଣଙ୍କର ଏହି ମନୋଭାବ ହିଁ ତ ଦେଶର ଶକ୍ତି ! ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଦିନେଶ ବାବୁ । ଆପଣଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମୋର ଆଶୀର୍ବାଦ ଜଣାଇବେ ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ରହୁଛି ଆଜ୍ଞା, ପ୍ରଣାମ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଧନ୍ୟବାଦ ।

ଦିନେଶ ଜୀ – ପ୍ରଣାମ, ପ୍ରଣାମ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଧନ୍ୟବାଦ ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ଦିନେଶ ବାବୁ ଯାହା କହୁଥିଲେ, ପ୍ରକୃତରେ ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଡ୍ରାଇଭର ଅକ୍ସିଜେନ ନେଇ ଡାକ୍ତରଖାନା ପହଞ୍ଚନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେରିତ ଜଣେ ଦୂତ ଭଳି ମନେ ହୁଅନ୍ତି । ଏହା କେତେ ବଡ଼ ଦାୟୀତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାମ ଏବଂ ଏଥିରେ କେତେ ମାନସିକ ଚାପ ରହୁଥିବ, ତାହା ଆମେ ବୁଝିପାରୁଛୁ ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆହ୍ୱାନର ଏହି ସମୟରେ ଅକ୍ସିଜେନର ପରିବହନକୁ ସୁଗମ କରିବା ପାଇଁ ଭାରତୀୟ ରେଳବାଇ ମଧ୍ୟ ଆଗେଇ ଆସିଛି । ଅକ୍ସିଜେନ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍, ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ରେନ୍ – ସଡ଼କ ପଥରେ ଚାଲୁଥିବା ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଅପେକ୍ଷା ବହୁତ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ, ବହୁ ପରିମାଣରେ ଅକ୍ସିଜେନ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣକୁ ପହଞ୍ଚାଇଛି । ଆମର ମା–ଭଉଣୀମାନେ ତ ଏ କଥା ଶୁଣି ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ, ଗୋଟିଏ ଅକ୍ସିଜେନ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ଟ୍ରେନକୁ କେବଳ ମହିଳାମାନେ ହିଁ ଚଳାଉଛନ୍ତି । ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାରୀ ଏ କଥାକୁ ନେଇ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବେ । କେବଳ ସେମାନେ କାହିଁକି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ଏଥିପାଇଁ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବେ । ଅକ୍ସିଜେନ ଏକ୍ସପ୍ରେସର ଜଣେ ଲୋକୋ–ପାଇଲଟ୍ ଶିରିଷା ଗଜନୀଙ୍କୁ ମନ୍ କି ବାତକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଶିରିଷା ଜୀ, ନମସ୍କାର ।

ଶିରିଷା – ନମସ୍କାର ସାର୍, ଆପଣ କେମିତି ଅଛନ୍ତି ?

ମୋଦୀ ଜୀ – ମୁଁ ଖୁବ୍ ଭଲ ଅଛି । ଶିରିଷା ଜୀ, ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଯେ, ଆପଣ ତ ରେଲୱେ ପାଇଲଟ୍ ଭାବେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ? ଆଉ ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ଆପଣଙ୍କର ଏକ ମହିଳା ଦଳ ଏଇ ଅକ୍ସିଜେନ ଏକ୍ସପ୍ରେସକୁ ଚଳାଉଛନ୍ତି ! ଶିରିଷା ଜୀ, ଆପଣ ବହୁତ ଭଲ କାମ କରୁଛନ୍ତି । କରୋନା ସମୟରେ ଆପଣଙ୍କ ଭଳି ଅନେକ ମହିଳା ଆଗେଇ ଆସି ଦେଶକୁ କରୋନା ସହ ଲଢ଼ିବାର ଶକ୍ତି ଯୋଗାଇଛନ୍ତି । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ନାରୀ ଶକ୍ତିର ଏକ ବଳିଷ୍ଠ ଉଦାହରଣ । ହେଲେ, ଦେଶ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁବ, ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ମୋଟିଭେସନ୍ କେଉଁଠୁ ମିଳୁଛି

ଶିରିଷା – ସାର୍ ଏହି ମୋଟିଭେସନ୍ ମୋତେ ମୋ ବାପା–ମାଙ୍କଠୁ ମିଳୁଛି । ମୋ ବାପା ଜଣେ ସରକାରୀ କର୍ମଚାରୀ । ମୋର ଦୁଇ ବଡ଼ ଭଉଣୀ ଅଛନ୍ତି ସାର୍ । ଘରେ ଆମେ ତିନି ଝିଅ, କିନ୍ତୁ ଆମ ବାପା ଆମକୁ କାମ କରିବା ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିଆସିଛନ୍ତି । ମୋର ବଡ଼ ଭଉଣୀ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଚାକିରୀ କରୁଛନ୍ତି, ଆଉ ମୁଁ ରେଳବାଇରେ । ମୋ ବାପା–ମା ହିଁ ମୋର ପ୍ରେରଣାର ସ୍ରୋତ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆଚ୍ଛା ଶିରିଷା ଜୀ, ଆପଣ ଅନ୍ୟ ଦିନମାନଙ୍କରେ ମଧ୍ୟ ରେଳବାଇକୁ ନିଜର ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ରେଳ ଚଳାଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ, ଏବେ ଯେଉଁଠି ଅକ୍ସିଜେନର ପ୍ରବଳ ଚାହିଦା ରହିଛି, ଆଉ ଆପଣ ଅକ୍ସିଜେନ ନେଇକରି ଯାଉଛନ୍ତି, ଏହି କାମ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ଅଧିକ ଦାୟିତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଇଥିବ ? ସାଧାରଣ ମାଲ ପରିବହନ ଗୋଟିଏ ଭିନ୍ନ କଥା, କିନ୍ତୁ ଅକ୍ସିଜେନ ପରିବହନ ତ ବଡ଼ ଦାୟିତ୍ୱର କାମ । ଆପଣ କଣ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ ?

ଶିରିଷା – ଏହି କାମ କରି ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା । ଅକ୍ସିଜେନ ସ୍ପେଶାଲ୍ ଦେଲାବେଳେ ସୁରକ୍ଷା, ଫର୍ମେସନ୍, ଲିକେଜ୍ ସବୁ ଦିଗକୁ ଦୃଷ୍ଟି ଥିଲା । ଆଉ, ଭାରତୀୟ ରେଳବାଇ ମଧ୍ୟ ଖୁବ ସହଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିଛି । ଏହି ଅକ୍ସିଜେନ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ଚଳେଇବା ପାଇଁ ମୋତେ ଗ୍ରୀନ ପାଥ୍ ଦେଲେ । ମାତ୍ର ଦେଢ଼ ଘଂଟାରେ 125 କିଲୋମିଟର ପଥ ଅତିକ୍ରମ ହେଇଗଲା । ଏଥିପାଇଁ ରେଳବାଇ ମଧ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱ ନେଲା ଏବଂ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱ ନେଲି, ସାର୍ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ବାଃ ! ଖୁବ ଭଲ କଥା ଶିରିଷା ଜୀ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ତା ସହିତ ଆପଣଙ୍କ ବାପ–ମା ଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଭାବେ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି, ଯିଏ ନିଜର ତିନି ଝିଅଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇ ଏତେ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଉତ୍ସାହିତ କରିଛନ୍ତି । ଏଭଳି ପିତା–ମାତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ ଏବଂ ଆପଣ ସମସ୍ତ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଣାମ, ଯିଏ ଦେଶର ସେବା କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏଭଳି ଉତ୍ସାହ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିଛନ୍ତି । ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଶିରିଷା ଜୀ ।

ଶିରିଷା – ଧନ୍ୟବାଦ ସାର୍ । ଥ୍ୟାଙ୍କ ୟୁ ସାର୍ । ଆପଣଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ମୋର କାମ୍ୟ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଆପଣଙ୍କ ଉପରେ ରହିଥାଉ । ଆପଣଙ୍କ ପିତା–ମାତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଆପଣଙ୍କ ଉପରେ ଥାଉ । ଧନ୍ୟବାଦ ।

ଶିରିଷା – ଧନ୍ୟବାଦ ସାର୍ ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେ ଶିରିଷାଜୀଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଲୁ । ତାଙ୍କ ଅନୁଭୁତି ପ୍ରେରଣା ବି ଦେଉଛି, ଭାବପ୍ରବଣ ମଧ୍ୟ କରୁଛି । ପ୍ରକୃତରେ ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ଏତେ ବିରାଟ ଯେ, ଏଥିପାଇଁ ରେଳବାଇ ଭଳି ହିଁ ଆମ ଦେଶ ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଏବଂ ଆକାଶ ଏହି ତିନି ମାର୍ଗରେ କାମ କରୁଛି । ଗୋଟିଏ ପଟେ ଖାଲି ଟ୍ୟାଙ୍କରଗୁଡ଼ିକୁ ବିମାନବାହିନୀର ବିମାନ ଦ୍ୱାରା ଅକ୍ସିଜେନ ପ୍ଲାଣ୍ଟ ଯାଏ ପହଞ୍ଚାଇବାର କାମ ଚାଲିଛି, ତ ଅନ୍ୟ ପଟେ ନୂତନ ଅକ୍ସିଜେନ ପ୍ଲାଣ୍ଟ ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରାଯାଉଛି । ଏହା ସହିତ ବିଦେଶରୁ ଅକ୍ସିଜେନ, ଅକ୍ସିଜେନ କନ୍ସେନ୍ଟ୍ରେଟର୍ ଏବଂ କ୍ରାୟୋଜେନିକ ଟ୍ୟାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଦେଶକୁ ଆମଦାନୀ କରାଯାଉଛି । ତେଣୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ଦେଶର ସ୍ଥଳବାହିନୀ, ନୌବାହିନୀ ଏବଂ ବିମାନବାହିନୀ ସମସ୍ତେ ନିୟୋଜିତ । ଏହା ସହିତ ଡିଆରଡିଓ ଭଳି ଆମର ସଂସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଲାଗିପଡ଼ିଛନ୍ତି । ଆମର ଅନେକ ବୈଜ୍ଞାନିକ, ଶିଳ୍ପ ବିଶେଷଜ୍ଞ ଏବଂ ଟେକ୍ନିସିଆନ୍ମାନେ ମଧ୍ୟ ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତିରେ କାମ କରୁଛନ୍ତି । ଏ ସମସ୍ତଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀ ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବା ପାଇଁ, ବୁଝିବା ପାଇଁ ସମଗ୍ର ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନରେ ଉତ୍ସୁକତା ରହିଛି । ତେଣୁ, ଆମ ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହେଉଛନ୍ତି ଆମ ବାୟୁସେନାର ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ ପଟ୍ଟନାୟକ ମହୋଦୟ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ପଟ୍ଟନାୟକ ଜୀ, ଜୟହିନ୍ଦ୍ ।

ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ– ଜୟହିନ୍ଦ ସାର୍ । ସାର୍, ବାୟୂସେନା ଷ୍ଟେସନ ହିଣ୍ଡନରୁ ମୁଁ ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ ଏ.କେ. ପଟ୍ଟନାୟକ କହୁଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ପଟ୍ଟନାୟକ ଜୀ, କରୋନା ସହ ସଂଗ୍ରାମରେ ଆପଣ ବହୁତ ବଡ଼ ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରୁଛନ୍ତି । ବିଶ୍ୱର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଆଣିବା, ଟ୍ୟାଙ୍କର ଏଠାକୁ ପହଞ୍ଚାଇବାର ବଡ଼ କାମ କରୁଛନ୍ତି । ଜଣେ ସୈନିକ ଭାବେ ଗୋଟିଏ ଭିନ୍ନ ଧରଣର କାର୍ଯ୍ୟ ଆପଣ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମରିବା–ମାରିବା କଥା ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଆଜି ଆପଣ ଜୀବନ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । ଆପଣ କିଭଳି ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି ?

ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ– ସାର୍, ଏହି ସଙ୍କଟ କାଳରେ ଆମ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସହାୟତା କରିପାରୁଛୁ, ଏହା ଆମ ପାଇଁ ବହୁତ ବଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟର କଥା । ଆମକୁ ଏହି ଯେଉଁ ମିଶନ ଦିଆଯାଇଛି, ଆମେ ତାକୁ ସୁଚାରୁରୂପେ ଏହାକୁ ସମ୍ପାଦନ କରୁଛୁ । ଆମ ଟ୍ରେନିଂ ଆଉ ସପୋର୍ଟ ସର୍ଭିସେସ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ସବୁଠୁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା, ଆମକୁ ଏଥିରୁ ଖୁବ୍ ବଡ଼ଧରଣର ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ମିଳୁଛି । ସେହି ଯୋଗୁ ଆମେ ନିରନ୍ତର ଭାବେ କାମ କରିଚାଲିଛୁ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – କ୍ୟାପଟେନ୍, ବିଗତ ଦିନରେ ଆପଣ ଯେଉଁ ସବୁ କାମ କରିଛନ୍ତି, ତାହା ପୁଣି ଆପଣଙ୍କୁ ଖୁବ କମ ସମୟରେ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଛି, ତାହାର ଅନୁଭୁତି କିଭଳି ଥିଲା?

ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ– ସାର୍, ଗତ ଏକ ମାସ ଧରି ଆମେ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଏବଂ ଲିକ୍ୱିଡ ଅକ୍ସିଜେନ କଣ୍ଟେନର୍ସ, ଉଭୟ ଡୋମେଷ୍ଟିକ ଏବଂ ଇଣ୍ଟରନ୍ୟାସନାଲ ଡେଷ୍ଟିନେସନରୁ ଉଠାଉଛୁ । ବିମାନ ବାହିନୀ ପ୍ରାୟ 1600ରୁ ଅଧିକ ସୋର୍ଟିସ କରିସାରିଛି । ଆମେ 3000ରୁ ଅଧିକ ଘଂଟାର ଉଡ଼ାଣ କରିସାରିଛୁ । ପ୍ରାୟ 160ଟି ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ମିସନ ସମ୍ପାଦନ କରିସାରିଛୁ । ଡୋମେଷ୍ଟିକ ଡେଷ୍ଟିନେସନକୁ ପହଞ୍ଚାଇବାରେ ଆଗରୁ ଯେଉଁଠି 2–3 ଦିନ ସମୟ ଲାଗୁଥିଲା, ତାହା ଆମେ 2–3 ଘଣ୍ଟାରେ ପହଞ୍ଚାଇପାରୁଛୁ । ଇଣ୍ଟରନ୍ୟାସନାଲ ମିସନରେ ମଧ୍ୟ ଦିନ–ରାତି 24 ଘଣ୍ଟା କାମ କରି ଆମେ କେତେ କମ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ କେତେ ଅଧିକ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଆଣିପାରିବା ଏବଂ ଦେଶର ସେବା କରିପାରିବା, ସେଥିପାଇଁ ଆମର ବାୟୁସେନା ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – କ୍ୟାପଟେନ୍, ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ସ୍ତରରେ ଆପଣଙ୍କୁ କେଉଁ କେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା ?

ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ– ସାର୍, ଖୁବ୍ କମ୍ ସମୟର ନୋଟିସରେ ଆମକୁ ସିଙ୍ଗାପୁର, ଦୁବାଇ, ବେଲଜିୟମ୍, ଜର୍ମାନୀ ଓ ୟୁ.କେ. ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ଏହି ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଭାରତୀୟ ବାୟୁସେନାର ବିଭିନ୍ନ ଉଡ଼ାଜାହାଜ ଯଥା– ଆଇ.ଏଲ୍.-76, ସି–17 ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସବୁ ଉଡ଼ାଜାହାଜ ଯାଇଥିଲା । ସି–130 ଖୁବ୍ କମ ସମୟରେ ଏହି ମିଶନ ସାରିପାରିଥିଲା । ଆମ ଟ୍ରେନିଂ ଏବଂ ଉତ୍ସାହ ଯୋଗୁ ଆମେ ସମୟ ଅନୁସାରେ ଏହି ମିଶନ ଗୁଡ଼ିକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିପାରିଲୁ, ସାର୍ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଦେଖନ୍ତୁ, ଜଳ ହେଉ, ସ୍ଥଳ ହେଉ, ଆକାଶ ହେଉ ଆମର ସମସ୍ତ ଯବାନ କରୋନା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏହି ସଂଗ୍ରାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ ଏବଂ କ୍ୟାପ୍ଟେନ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ଼ ଦାୟିତ୍ୱ ତୁଲାଇଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ଗ୍ରୁପ୍ କ୍ୟାପଟେନ– ଥ୍ୟାଙ୍କ ୟୁ ସୋ ମଚ୍ ସାର୍ । ଆମେ ପ୍ରାଣପଣେ ଆମ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗିଛୁ । ମୋ ଝିଅ ଅଦିତି ବି ମୋ ସହିତ ଅଛି ସାର୍ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ବାଃ !

ଅଦିତି – ନମସ୍କାର ମୋଦି ଜୀ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ନମସ୍କାର ଝିଅ, ନମସ୍କାର । ଅଦିତି, ଆପଣଙ୍କ ବୟସ କେତେ ?

ଅଦିତି – ମୋ ବୟସ ବାର ବର୍ଷ । ମୁଁ ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢ଼ୁଛି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ବାପା, ତାହେଲେ ବାହାରକୁ ଯାଉଛନ୍ତି, ୟୁନିଫର୍ମରେ ରହୁଛନ୍ତି ?

ଅଦିତି – ହଁ, ସେ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାମ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ନେଇ ଖୁବ୍ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛି । ସେ ଏତେ ଦେଶରୁ ଅକ୍ସିଜେନ ଟ୍ୟାଙ୍କର ଆଉ କଣ୍ଟେନର୍ସ ଆଣି କରୋନା ସଂକ୍ରମିତ ଲୋକଙ୍କୁ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ।

ମୋଦୀ ଜୀ – କିନ୍ତୁ, ଝିଅ, ତମେ ତ ବାପାଙ୍କୁ ବହୁତ ମିସ୍ କରୁଥିବ ନା ?

ଅଦିତି – ହଁ, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ମିସ୍ କରେ । ସେ ଆଜିକାଲି ଘରେ ବେଶି ସମୟ ରହିପାରୁନାହାନ୍ତି, କାହିଁକିନା ବହୁତ ଗୁଡ଼ାଏ ଇଣ୍ଟରନେସନାଲ ଫ୍ଲାଇଟରେ ଯାଉଛନ୍ତି ଆଉ କଣ୍ଟେନର୍ସ ଏବଂ ଟ୍ୟାଙ୍କର୍ସ ଅକ୍ସିଜେନ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀ କାରଖାନା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଁଚାଉଛନ୍ତି, ଯେପରିକି କରୋନା ପୀଡ଼ିତ ଲୋକଙ୍କୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଅମ୍ଳଜାନ ମିଳିପାରିବ ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଯିବ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ହଁ ଝିଅ, ଏହି ଅମ୍ଳଜାନ କାରଣରୁ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଉଥିବା କାମ ବିଷୟରେ ତ ଏବେ ଘରେ ଘରେ ଲୋକେ ଜାଣିଗଲେଣି ।

ଅଦିତି – ହଁ ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଯେତେବେଳେ ତମ ବନ୍ଧୁବର୍ଗ, ତମର ସହପାଠୀ ଜାଣୁଥିବେ ଯେ ତମ ବାପା ଅମ୍ଳଜାନ ସେବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ତମକୁ ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ଆଦରରେ ଲୋକେ ଦେଖୁଥିବେ ?

ଅଦିତି – ହଁ, ମୋର ସବୁ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମଧ୍ୟ କହନ୍ତି ଯେ ତୋ ବାପା ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାମ କରୁଛନ୍ତି ଆଉ ତୋତେ ବି ବହୁତ ଗର୍ବ ଲାଗୁଥିବ ଆଉ ସେତେବେଳେ ମୁଁ ବହୁତ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରେ । ଆଉ ମୋ ପରିବାରର ମୋର ଅଜା–ଆଈ, ଜେଜେମାଆ ସବୁଲୋକ ହିଁ ମୋ ବାପାଙ୍କ ପାଇଁ ବହୁତ ଗର୍ବିତ । ମୋ ମାଆ ଆଉ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଡାକ୍ତର । ସେମାନେ ଦିନରାତି କାମ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ପୂରା ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀ, ମୋ ବାପାଙ୍କ ପୁରା ସ୍କ୍ୱାଡ୍ରନର ଅଙ୍କଲମାନେ ଏବଂ ଆଉସବୁ ଯେଉଁ ଫୋର୍ସେସ୍ ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ବହୁତ କାମ କରୁଛନ୍ତି ଆଉ ମୋର ଭରସା ଅଛି ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଚେଷ୍ଟାରେ ଆମେ କରୋନାର ଏହି ଲଢ଼େଇରେ ନିଶ୍ଚୟ ଜିତିବା ।

ମୋଦୀ ଜୀ – ଆମ ଏଇଠି କୁହାଯାଏ ଯେ ଝିଅ ଯେତେବେଳେ କିଛି କହେ, ସେତେବେଳେ ତା‘ର ଶବ୍ଦରେ ସରସ୍ୱତୀ ବିରାଜମାନ ହୋଇଥାନ୍ତି ଆଉ ଅଦିତି ଯେତେବେଳେ କହୁଛନ୍ତି ଆମ ନିଶ୍ଚୟ ଜିତିବା ବୋଲି, ତାହା ଏକ ପ୍ରକାର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବାଣୀ ପରି । ଆଚ୍ଛା ଅଦିତି, ଏବେ ତ ଅନଲାଇନ୍ ପାଠପଢ଼ା ଚାଲିଥିବ?