ପିଏମଇଣ୍ଡିଆ

କେନ୍ଦ୍ରମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ଗଜେନ୍ଦ୍ର ସିଂହ ଶେଖାୱତ ଜୀ, ରାଓ ଇନ୍ଦ୍ରଜିତ୍ ସିଂ, ଏଲ୍ ମୁରୁଗାନ୍ ଜୀ ଏବଂ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ  ସାହିତ୍ୟ ସେଭି, ସିନି ବିଶ୍ୱନାଥନ ଜୀ, ପ୍ରକାଶକ ଭି ଶ୍ରୀନିବାସନ ଜୀ ଏବଂ ଉପସ୍ଥିତ ସମସ୍ତ ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଭଦ୍ର…..  ମହିଳା ଏବଂ ଭଦ୍ର  ମାନେ।

ଆଜି ଦେଶ ମହାକବି ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀ ଜୀଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛି। ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀ ଜୀଙ୍କୁ ମୁଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାପୂର୍ବକ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି । ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଜଣାଉଛି। ଭାରତର ସଂସ୍କୃତି ଓ ସାହିତ୍ୟ ପାଇଁ, ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ସ୍ମୃତି ଏବଂ ତାମିଲନାଡୁର ଗୌରବ ପାଇଁ ଆଜି ଏକ ମହାନ ଅବସର । ମହାକବି ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ଓ ତାଙ୍କ ରଚନାର ପ୍ରକାଶନ ଏକ ମହାନ ସେବା ଏବଂ ଏକ ମହାନ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଅଭ୍ୟାସ ଯାହା ଆଜି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି । ୨୧ ଖଣ୍ଡରେ “କାଳ ଭରି ସାଇଲି କାଳଭାରିସିଲିଲ ଭାରତିଆର ପବାଇପ୍ପୁଗଲ’ର ସଂକଳନ ୬ ଦଶନ୍ଧିର ଅକ୍ଳାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମର ଏକ ଅସାଧାରଣ ଓ ଅଭୂତପୂର୍ବ ସଫଳତା। ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଆଗାମୀ ପିଢ଼ି ଏହି ନିଷ୍ଠା, ଏହି ସାଧନା, ଏହି କଠିନ ପରିଶ୍ରମଦ୍ୱାରା ବହୁତ ଉପକୃତ ହେବେ । ବେଳେବେଳେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ଶୁଣିଥାଉ। ‘ୱାନ ଲାଇଫ, ୱାନ ମିଶନ ।‘ କିନ୍ତୁ ‘ୱାନ୍ ଲାଇଫ୍ ଓ୍ଵାନ୍ ମିଶନ’ କ’ଣ ତାହା ସିନି ଜୀ ଦେଖିଛନ୍ତି। ଏହା ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଅଭ୍ୟାସ । ତାଙ୍କ ତପସ୍ୟା ଆଜି ମୋତେ ମହା-ମହାପାଧ୍ୟାୟ ପାଣ୍ଡୁରଙ୍ଗ ବାମନ କାନେଙ୍କ କଥା ମନେ ପକେଇ ଦେଉଛି। ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନର ୩୫ ବର୍ଷ ଶାସ୍ତ୍ରର ଇତିହାସ ଲେଖିବାରେ ବିତାଇଥିଲେ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ସିନି ବିଶ୍ୱନାଥନଙ୍କ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଜଗତରେ ଏକ ମାନଦଣ୍ଡ ପାଲଟିବ । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ମୁଁ ବିଶ୍ୱନାଥଜୀ, ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ସହଯୋଗୀ ଏବଂ ଆପଣସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ସାଥୀମାନେ

ମୋତେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ ” କାଳଭାରିସିଲିଲ ଭାରତିଆର ପବାଇପ୍ପୁଗଲ‘”ର ଏହି ୨୩ ଖଣ୍ଡ କେବଳ ଭାରତିୟାର ଜୀଙ୍କ ରଚନା ନୁହେଁ, ସେଥିରେ ତାଙ୍କ ସାହିତ୍ୟର ପୃଷ୍ଠଭୂମି ସୂଚନା ଏବଂ ଦାର୍ଶନିକ ବିଶ୍ଳେଷଣ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଖଣ୍ଡରେ ମନ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ ଟୀକାକୁ ସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଇଛି। ଏଥିରେ ଭାରତୀଜୀଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଗଭୀରଭାବରେ ଜାଣିବା, ଏହାର ଗଭୀରତାକୁ ବୁଝିବା ଏବଂ ସେହି ସମୟର ଦୃଶ୍ୟକୁ ବୁଝିବାରେ ସହାୟକ ହେବ । ଏଥିସହିତ ଏହି ସଂକଳନ ଗବେଷକ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ବେଶ୍ ସହାୟକ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହେବ।

ସାଥୀମାନେ

ଆଜି ଗୀତା ଜୟନ୍ତୀର ପବିତ୍ର ଅବସର ମଧ୍ୟ ଅଟେ । ଶ୍ରୀ ସୁଭ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀ ଜୀଙ୍କର ଗୀତା ଉପରେ ଗଭୀର ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଏବଂ ଗୀତାର ଜ୍ଞାନ ବିଷୟରେ ତାଙ୍କର ଭଲ ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଗଭୀର ଥିଲା । ସେ ଗୀତାକୁ ତାମିଲରେ ଅନୁବାଦ କରି ଏହାର ସରଳ ଓ ସହଜ ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଆଉ ଆଜି ଗୀତା-ଜୟନ୍ତୀ, ଭାରତୀଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଏବଂ ତାଙ୍କ କୃତିର ପ୍ରକାଶନ ଅର୍ଥାତ୍ ଏକ ପ୍ରକାର ତ୍ରିବେଣୀ ସଙ୍ଗମର ଏକ ସଂଯୋଗ। ଗୀତା ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ମୁଁ ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ସାଥୀମାନେ

ଆମ ଦେଶରେ ଶବ୍ଦ କେବଳ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ନୁହେଁ। ଆମେ ସେହି ସଂସ୍କୃତିର ଏକ ଅଂଶ, ଯିଏ ଯେଉଁଥିରେ ‘ଶବ୍ଦ ବ୍ରହ୍ମର କଥା କହିଥାଏ । ଶବ୍ଦର  ଅସୀମ ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ଚର୍ଚା କରିଥାଏ।  ତେଣୁ ଋଷି ଓ ରହସ୍ୟବାଦୀଙ୍କ କଥା କେବଳ ସେମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ନୁହେଁ। ଏହା ହେଉଛି ସେମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଅନୁଭୂତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଅଭ୍ୟାସର ସାର । ସେହି ଅସାଧାରଣ ଚେତନାର ସାରକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଏବଂ ପରବର୍ତ୍ତୀ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ଏହାକୁ ସଂରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ଆଧୁନିକ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଯେତିକି ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା ରହିଛି, ଆଜି ଆମ ପରମ୍ପରାରେ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା ରହିଛି। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଭଗବାନ ବ୍ୟାସଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲିଖିତ ଅନେକ ରଚନା ଉପରେ ଆମର ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି । ସେହି ରଚନାଗୁଡ଼ିକ ଏବେ ବି ଆମ ପାଖରେ ଉପଲବ୍ଧ ଅଛି, କାରଣ ସେଗୁଡ଼ିକ ପୁରାଣର ଏକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଭାବରେ ସଂକଳିତ ହୋଇଛି । ଉଦାହରଣ ସ୍ଵରୁପ, ଆମର ଏଠାରେ  ଭଗବାନ ବ୍ୟାସଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ ଅନେକଗୁଡିଏ ରଚନାର ଯେପରି ମାନ୍ୟତା ରହିଛି । ସେହି ରଚନାଗୁଡିକ ଯାହା ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମ ପାଖରେ ଉପଲବଧ ଅଛି । କାରଣ ପୁରାଣରେ ଏକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ସଂକଳିତ ହୋଇ ରହିଛି । ସେହିପରି ସ୍ବାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ, ଡ. ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଲେଖାଯାଇଥିବା କଥା ଓ ଭାଷଣ, ଦୀନଦୟାଲ ଉପାଧ୍ୟାୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗ୍ରନ୍ଥମୟଙ୍କ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କୃତିର ଏଭଳି ସଂକଳନ ଆମ ସମାଜ ଓ ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉପଯୋଗୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛି। ‘ଥିରୁକ୍କୁରାଲ’କୁ ବିଭିନ୍ନ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଛି। ଗତ ବର୍ଷ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପାପୁଆ ନ୍ୟୁ ଗିନି ଯାଇଥିଲି, ସେତେବେଳେ ମୋତେ ସ୍ଥାନୀୟ ଟକ୍ ପିସିନ୍ ଭାଷାରେ ‘ଥିରୁକ୍କୁରଲ୍’ ମୁକ୍ତିଲାଭ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଥିଲା। ଏହା ପୂର୍ବରୁ ଏଠାରେ ଲୋକ କଲ୍ୟାଣ ମାର୍ଗରେ, ମୁଁ ଗୁଜରାଟୀ ଭାଷାରେ ‘ଥିରୁକ୍କୁରଲ’ର ଅନୁବାଦ ମଧ୍ୟ ଉନ୍ମୋଚନ କରିଥିଲି।

ସାଥୀମାନେ

ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀ ଜୀ ଜଣେ ମହାନ ମନିଷୀ ଥିଲେ ଯିଏ ଦେଶର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁଯାୟୀ କାମ କରୁଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଏତେ ବ୍ୟାପକ ଥିଲା। ସେହି ସମୟରେ ଦେଶକୁ ଆବଶ୍ୟକ ମୁତାବକ ସମସ୍ତ ଦିଗରେ ସେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ। ଭାରତିଆର କେବଳ ତାମିଲନାଡୁ ଏବଂ ତାମିଲ ଭାଷାର ଏକ ଐତିହ୍ୟ ନୁହେଁ । ସେ ଏମିତି  ଜଣେ ବିଚାରକ ଥିଲେ, ଯାହାର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ନିଶ୍ୱାସ ଭାରତ ମାତାର ସେବାରେ ସମର୍ପିତ ଥିଲା । ଭାରତର ଉତ୍କର୍ଷ, ଭାରତର ଗୌରବ, ଏହା ଥିଲା ତାଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନ । କର୍ତ୍ତବ୍ୟବୋଧ ସହିତ ଭାରତିଆରଜୀଙ୍କ ଅବଦାନକୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଆମ ସରକାର ସମସ୍ତ ସମ୍ଭବ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି। ୨୦୨୦ମସିହାରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ କୋଭିଡ୍ ର ଅସୁବିଧାରେ ପୀଡ଼ିତ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ଆମେ ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀଜୀଙ୍କ ୧୦୦ତମ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ବାର୍ଷିକୀକୁ ଭବ୍ୟ ଢଙ୍ଗରେ ପାଳନ କରିଥିଲୁ। ମୁଁ ନିଜେ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଭାରତୀ ମହୋତ୍ସବର ଯୋଗ ଦେଇଥିଲି । ଦେଶ ଭିତରେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ହେଉ କିମ୍ବା ବିଶ୍ୱର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଦେଶ, ମହାକବି ଭାରତୀଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ମାଧ୍ୟମରେ ମୁଁ ଭାରତର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ନିରନ୍ତର ବିଶ୍ୱ ସମ୍ମୁଖରେ ରଖିଆସିଛି । ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସିନି ଜୀ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ବି ମୁଁ ଯେଉଁଠିକୁ ଯାଇଥାଏ ସେତେବେଳେ , ମୁଁ ଭାରତୀଜୀଙ୍କ ବିଷୟରେ କହିଛି ଏବଂ ସିନି ଜୀ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ଏବଂ ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଆମର ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀଜୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଜୀବନ୍ତ ସଂଯୋଗ ଯାହାକି ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଂଯୋଗ । ଆମର କାଶୀ ସହିତ ତାଙ୍କର ସମ୍ପର୍କ, କାଶୀରେ ବିତାଇଥିବା ସମୟ, କାଶୀର ପରମ୍ପରାର ଏକ ଅଂଶ ପାଲଟିଛି । ସେ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ କାଶୀ ଆସି ସେଠାରେ ରହିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପରିବାରର ଅନେକ ସଦସ୍ୟ ଏବେ ବି କାଶୀରେ ରହୁଛନ୍ତି। ଏବଂ ମୋର ସୌଭାଗ୍ୟ ମୋର ଯେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗାଯୋଗ ଅଛି | ଏମିତି କୁହାଯାଏ ଯେ କାଶୀରେ ରହୁଥିବା ସମୟରେ ଭରତିଆର ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ଚମତ୍କାର ମୁଛ ରଖିବାପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ପାଇଥିଲେ । ଗଙ୍ଗା କୂଳରେ କାଶୀରେ ରହୁଥିବା ବେଳେ ଭରତିଆର ତାଙ୍କର ଅନେକ କୃତି ରଚନା କରିଥିଲେ । ତେଣୁ ଆଜି ମୁଁ ମଧ୍ୟ କାଶୀର ସାଂସଦ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ଶବ୍ଦକୋଷର ସଂକଳନର ଏହି ପବିତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ ଏବଂ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଏହା ଆମ ସରକାରଙ୍କ ସୌଭାଗ୍ୟ ଯେ ବିଏଚୟୁରେ ମହାକବି ଭରତିଆରଙ୍କ ଅବଦାନକୁ ସମର୍ପିତ ଏକ ଚେୟାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଛି ।

ସାଥୀମାନେ

ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ  ଭାରତୀ ଏମିତି ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ଶତାବ୍ଦୀରେ  ମିଳିଥାଏ । ତାଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା, ବୁଦ୍ଧି, ବହୁମୁଖୀ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ, ଏହା ଆଜି ବି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ। ଜୀବନର ମାତ୍ର ୩୯ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଭାରତୀ ଜୀ ଆମକୁ ଏତେ କିଛି ଦେଇଛନ୍ତି, ଯାହାର ବ୍ୟାଖ୍ୟାରେ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ଜୀବନ ହଜିଯାଏ । ତାଙ୍କୁ ୩୯ ବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ୬୦ ବର୍ଷ ଚାକିରି କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା। ପିଲାଦିନେ ଖେଳିବା ଓ ଶିଖିବା ବୟସରେ ସେ ଦେଶପ୍ରେମର ଭାବନା ଜାଗ୍ରତ କରୁଥିଲେ। ଗୋଟିଏ ପଟେ ସେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ସାଧକ ଥିବା ବେଳେ ଅନ୍ୟପଟେ ଆଧୁନିକତାର ସମର୍ଥକ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ସୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରତି ଭଲପାଇବା ଏବଂ ଉନ୍ନତ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଖାଇଥାଏ । ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ ସମୟରେ ସେ କେବଳ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦାବି କରି ନ ଥିଲେ, ବରଂ ଭାରତବାସୀଙ୍କୁ ସ୍ୱାଧୀନ ହେବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଦୋହଲାଇ ଦେଇଥିଲେ । ଏବଂ ଏହା ଏକ ବଡ଼ କଥା! ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସେ କହିଛନ୍ତି, ମୁଁ କେବଳ ତାମିଲରେ କଥା ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି। ଉଚ୍ଚାରଣ ତ୍ରୁଟି ପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ନିକଟରେ ପାଇଁ ଦୁଃଖିତ । ମହାକବି ଭରତିଆର କହିଥିଲେ:

ଏନ୍ନୁ ତଣିୟୁମ ଇନ୍ଦ ଡି ସୁଦନ୍ତିର ଦାଗମ୍ ।

 ଏନ୍ନୁ ମଡିୟୁମ ୟଗଟ୍ଟ ଆଡିମ୍ନାୟୀ ମ୍ନଗମ ।

ଅର୍ଥାତ୍, ସ୍ୱାଧୀନତାର ଏହି ତୃଷ୍ଣା କେବେ ଦୂର ହେବ? ଦାସତ୍ୱ ପ୍ରତି ଆମର ଆକର୍ଷଣ କେବେ ଶେଷ ହେବ? ଅର୍ଥାତ୍ ସେହି ସମୟରେ ଏକ ଶ୍ରେଣୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲା, ଯେଉଁମାନେ ଦାସତ୍ୱର ପ୍ରଲୋଭିତ ହୋଇ ସେମାନଙ୍କୁ ଗାଳି ଗୁଲଜ କରୁଥିଲେ। … ଦାସତ୍ୱର ଏହି ଲୋଭ କେବେ ଶେଷ ହେବ? ଏହି କଲ୍ କେବଳ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ କରିପାରିବେ ଯିଏ ଆତ୍ମସମୀକ୍ଷା କରିବାର ସାହସ ରଖିଥାଏ ଏବଂ ଜିତିବାର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ମଧ୍ୟ ଥାଏ! ଏବଂ ଏହା ଥିଲା ଭାରତିୟାରର ବିଶେଷତ୍ୱ । ସେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କହୁଥିଲେ ଏବଂ ସମାଜକୁ ଦିଗଦର୍ଶନ ଦେଖାଉଥିଲେ । ସାମ୍ବାଦିକତା କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ସେ ଚମତ୍କାର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି। ୧୯୦୪ ମସିହାରେ ସେ ତାମିଲ ଖବରକାଗଜ ସ୍ୱଦେଶ ମିତ୍ରନରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ । ଏହାପରେ ୧୯୦୬ ମସିହାରେ ସେ ଲାଲ କାଗଜରେ ଭାରତ ନାମକ ଏକ ସାପ୍ତାହିକ ଖବରକାଗଜ ଛାପିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଏହା ତାମିଲନାଡୁରେ ଏକ ରାଜନୈତିକ କାର୍ଟୁନ ପ୍ରକାଶ କରିଥିବା ପ୍ରଥମ ଖବରକାଗଜ ଥିଲା । ଦୁର୍ବଳ ଓ ଅବହେଳିତ ଲୋକଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଭାରତୀ ଜୀ ସମାଜକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଥିଲେ। ତାଙ୍କ କବିତା ସଂକଳନ କନ୍ନନ ପଟୁରେ ସେ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ୨୩ ଟି ରୂପରେ କଳ୍ପନା କରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏକ କବିତାରେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅଭାବୀ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ, ଗରିବ ପରିବାର ପାଇଁ ପୋଷାକ ଉପହାର ମାଗିଛନ୍ତି । ଏହି ଉପାୟରେ ଯେଉଁମାନେ ଦାନ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ସେ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଉଥିଲେ। ପରୋପକାର ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ତାଙ୍କ କବିତା ଆଜି ବି ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାଏ ।

ସାଥୀମାନେ

ଭରତିୟାର ଏମିତି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ଯିଏ ନିଜ ସମୟଠାରୁ ବହୁତ ଆଗକୁ ଚାହିଁଥିଲେ, ଭବିଷ୍ୟତକୁ ବୁଝିଥିଲେ । ଏମିତି ଏକ ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ସମାଜ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅସୁବିଧାରେ ଫସି ରହିଥିଲା । ଭାରତୀଆର ଯୁବ ଓ ମହିଳା ସଶକ୍ତୀକରଣର ଦୃଢ଼ ସମର୍ଥକ ଥିଲେ। ବିଜ୍ଞାନ ଓ ଉଦ୍ଭାବନ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତିୟାରଙ୍କର ଅସୀମ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା । ସେ ସେହି ଯୁଗରେ ଏଭଳି ଯୋଗାଯୋଗର ପରିକଳ୍ପନା କରିଥିଲେ, ଯାହା ଦୂରତା ହ୍ରାସ କରି ସମଗ୍ର ଦେଶକୁ ଯୋଡ଼ିବାରେ କାମ କରିବ। ଏବଂ ଆଜି ଆମେ ଯେଉଁ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିରେ ବିଏସବାସ କରୁଛୁ । ସେହି ସମୟରେ ଭାରତୀଆର ଜୀ ସେହି ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ବିଷୟରେ କହିଥିଲେ । ସେ କହିଲେ-

“କାଶୀ ନଗର, ପୁଲଭର ପେସୁମ,ଉରେ ତାନ, କାଞ୍ଚିୟିଲ କେଟ ପଦର କୋର, କରୁ ଭି ଚେଭମ ।“

ଅର୍ଥାତ୍ ଏମିତି ଏକ ଉପକରଣ ହେବା ଦରକାର ଯେ ଆମେ କାଞ୍ଚିରେ ବସି ବନାରସର ସାଧୁମାନେ କ‘ଣ କହୁଛନ୍ତି ତାହା ଶୁଣିପାରିବା। ଆଜି ଆମେ ଦେଖୁଛୁ କିପରି ଡିଜିଟାଲ ଇଣ୍ଡିଆ ଏହି ସ୍ୱପ୍ନକୁ ବାସ୍ତବରେ ପରିଣତ କରୁଛି ।  ଭାଷିଣୀ ଭଳି ଆପ୍ ଏଥିରେ ଥିବା ଭାଷାର ସମସ୍ତ ଅସୁବିଧାକୁ ମଧ୍ୟ ଦୂର କରିଛି। ଯେତେବେଳେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷା ପ୍ରତି ସମ୍ମାନର ଭାବନା ଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷା ପାଇଁ ଗର୍ବ ଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାକୁ ସଂରକ୍ଷିତ ରଖିବାର ଭଲ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥାଏ, ସେତେବେଳେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷା ପାଇଁ ଏକ ସେବା କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ।

ସାଥୀମାନେ

ମହାକବି ଭାରତୀ ଜୀଙ୍କର ସାହିତ୍ୟ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବପୁରାତନ ତାମିଲ ଭାଷା ପାଇଁ ଏକ ଐତିହ୍ୟ ପରି । ଏବଂ ଆମେ ଗର୍ବିତ ଯେ ଦୁନିଆର ସବୁଠାରୁ ପୁରୁଣା ଭାଷା ହେଉଛି ଆମର ତାମିଲ ଭାଷା । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ତାଙ୍କ ସାହିତ୍ୟର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କରୁ, ଆମେ ତାମିଲ ଭାଷାର ମଧ୍ୟ ସେବା କରିଥାଉ । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ତାମିଲର ସେବା କରୁ, ଆମେ ଏହି ଦେଶର ସର୍ବପୁରାତନ ଐତିହ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ସେବା କରିଥାଉ ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ,

ବିଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଦେଶ ତାମିଲ ଭାଷାର ଗୌରବ ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛି । ଜାତିସଂଘରେ ତାମିଲର ଗୌରବକୁ ମୁଁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ସମ୍ମୁଖରେ ଆଲୋକପାତ କରିଥିଲି। ଆମେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଥିରୁବଲ୍ଲଭର ସାଂସ୍କୃତିକ କେନ୍ଦ୍ର ମଧ୍ୟ ଖୋଲୁଛୁ । ଏକ ଭାରତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତର ଭାବନାରେ ସୁବ୍ରମଣ୍ୟ ଭାରତୀଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାର ପ୍ରତିଫଳନ । ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ସଂସ୍କୃତିକୁ ସଂଯୋଗ କରୁଥିବା ବିଚାରଧାରାକୁ ଭାରତିଆର ସର୍ବଦା ସୁଦୃଢ଼ କରିଥିଲେ। ଆଜି କାଶୀ ତାମିଲ ସଙ୍ଗମମ୍ ଓ ସୌରାଷ୍ଟ୍ର ତାମିଲ ସଙ୍ଗମମ୍ ଭଳି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମଧ୍ୟ ସମାନ କାମ କରୁଛି। ଏହା ଦ୍ୱାରା ସାରା ଦେଶରେ ତାମିଲ ବିଷୟରେ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଲୋକଙ୍କ ଆଗ୍ରହ ବଢିବାରେ ଲାଗିଛି । ତାମିଲନାଡୁର ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରଚାର ମଧ୍ୟ କରାଯାଉଛି। ଏହା ଆମର ସଂକଳ୍ପ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାକୁ ନିଜର ଭାବରେ ବିଚାର କରନ୍ତୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷା ପାଇଁ ଗର୍ବିତ ହେବା ଉଚିତ୍ | ତାମିଲ ଭଳି ଭାରତୀୟ ଭାଷାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ମାତୃଭାଷାରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷାର ବିକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ ଦେଇଛୁ ।

ସାଥୀମାନେ

ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଭାରତୀଜୀଙ୍କ ସାହିତ୍ୟ ସଂଗ୍ରହ ତାମିଲ ଭାଷାର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ପାଇଁ ଆମର ପ୍ରୟାସକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତର ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚିବୁ ଏବଂ ଭାରତୀୟଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନପୂରଣ କରିବୁ । ଏହି ସଂକଳନ ଓ ପ୍ରକାଶନ ପାଇଁ ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ଆପଣସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି। ଏବଂ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ଯେ ମୋ ଜୀବନର ଏହି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ତାମିଲରେ ରହିବା ଏବଂ ଦିଲ୍ଲୀର ଶୀତରେ ଏଠାରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବା, ଏହା କେତେ ବଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନ କେତେ କଠିନ ଭାବରେ ବିତାଇଥିବେ ଏବଂ ମୁଁ ତାଙ୍କ ହସ୍ତାକ୍ଷର ଦେଖୁଥିଲି | ଏତେ ସୁନ୍ଦର ତାଙ୍କର ହସ୍ତାକ୍ଷର   । ଏହି ବୟସରେ ଆମେ ଦସ୍ତଖତ କରିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ହଇରାଣ ହୋଇଯାଇଥାଉ। ଏହା ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥରେ ଆପଣଙ୍କର ସାଧନା , ଆପଣଙ୍କର ତପସ୍ୟା । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି । ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ଵାଗତ,  ବହୁତ-ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

******

NS/SLP