পি এম ইণ্ডিয়া

স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ বাবে দেশবাসীলৈ শুভেচ্ছা জনাইছো। অশেষ অভিনন্দন। কেৱল ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণতে নহয়, পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো কোণতে, আজি, কোনোবাটো নহয় কোনোবাটো ৰূপত, ভাৰতীয় বা ভাৰতৰ প্ৰতি অপৰিসীম মৰমৰ দ্বাৰা, এই ত্ৰিৰংগাই পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো কোণত গৌৰৱেৰে হাত জোকাৰি আছে। স্বাধীনতাৰ এই অমৃত মহোৎসৱৰ বাবে মই সমগ্ৰ বিশ্বতে বিয়পি থকা ভাৰতৰ প্ৰেমিকসকলক, ভাৰতীয়সকলক অভিনন্দন জনাইছো।

আজিৰ দিনটো এক ঐতিহাসিক দিন। এইটো এটা শুভ উপলক্ষ, এক নতুন পথ, এক নতুন সংকল্প আৰু নতুন শক্তিৰ সৈতে আগবাঢ়ি যোৱাৰ এক শুভ উপলক্ষ। স্বাধীনতাৰ যুদ্ধত দাসত্বৰ সমগ্ৰ সময়খিনি সংগ্ৰামত অতিবাহিত হৈছে। ভাৰতৰ কোনো এনে প্ৰান্ত নাছিল, এনে কোনো সময় নাছিল য’ত দেশবাসীয়ে শ শ বছৰ ধৰি দাসত্বৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া নাছিল। জীৱন অতিবাহিত কৰা নাছিল, অত্যাচাৰ সহ্য কৰা নাছিল, বলিদান দিয়া নাছিল। আজি আমাৰ সকলো দেশবাসীৰ বাবে এনে প্ৰতিজন মহান ব্যক্তি, প্ৰতিজন ত্যাগী আৰু প্ৰতিজন বলিদানীৰ সন্মুখত নমস্কাৰ কৰাৰ এক সুযোগ লাভ কৰিছো। তেওঁলোকৰ ঋণ আদায় কৰাৰ আৰু তেওঁলোকক মনত ৰখাৰ তথা যিমান সম্ভৱ সোনকালে তেওঁলোকৰ সপোন পূৰণ কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি গ্ৰহণ কৰাৰ সুযোগ আমি পাইছো। আমি সকলোৱে পূজ্য বাপু, নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু, বাবাচাহেব আম্বেদকাৰ আৰু বীৰ সাভাৰকাৰৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ, যিয়ে কৰ্তব্যৰ পথত জীৱন অতিবাহিত কৰিছিল। কৰ্তব্যৰ পথ আছিল তেওঁলোকৰ জীৱনৰ পথ। এই দেশ কৃতজ্ঞ, মংগল পাণ্ডে, তান্তিয়া টোপে, ভগৎ সিং, সুখদেৱ, ৰাজগুৰু, চন্দ্ৰশেখৰ আজাদ, আশফাকুল্লাহ খান, ৰাম প্ৰসাদ বিছমিল এনে অগণন বিপ্লৱী নায়কে ব্ৰিটিছ শাসনৰ ভেঁটি জোকাৰি গৈছিল। এই ৰাষ্ট্ৰ সেই নায়িকাসকলৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ, ৰাণী লক্ষ্মীবাই, ঝালকাৰী বাই, দুৰ্গা ভাভী, ৰাণী গাইডিলু, ৰাণী চেন্নাম্মা, বেগম হজৰত মহল, বেলু নাচিয়াৰ, ভাৰতৰ নাৰী শক্তি কেনে আছিল।

ভাৰতৰ নাৰী শক্তিৰ সংকল্প কি? ভাৰতীয় নাৰীৰ ত্যাগ আৰু বলিদানৰ কাহিনীৰে প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ হৃদয় গৌৰৱেৰে ভৰি পৰিছে। আজি ড০ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদজী, নেহৰুজী, চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেল, শ্যামা প্ৰসাদ মুখাৰ্জী, লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী, দীনদয়াল উপাধ্যায়, জয় প্ৰকাশ নাৰায়ণ, ৰাম মনোহৰ লোহিয়া, আচাৰ্য বিনোৱাভাৱে, নানাজী দেশমুখ, সুব্ৰহ্মণ্যম ভাৰতী, স্বাধীনতাৰ পিছত দেশ গঢ়ি তোলা এনে অগণন মহাপুৰুষক নমস্কাৰ কৰাৰ সুযোগ আমি পাইছো।

যদি আমি স্বাধীনতা যুদ্ধৰ কথা কওঁ, তেন্তে আমি আমাৰ জনজাতীয় সমাজক গৌৰৱান্বিত কৰা কাহিনীবোৰ পাহৰিব নোৱাৰো। ভগৱান বিৰচা মুণ্ডা, সিদ্ধু কানহু, আল্লুৰী সীতাৰাম ৰাজু, গোবিন্দ গুৰু, এনে অগণন নাম আছে যি দূৰৱৰ্তী অৰণ্যতো স্বাধীনতা আন্দোলনৰ কণ্ঠস্বৰ হৈ পৰিছিল। মোৰ জনজাতীয় ভাই-ভনীসকল, মোৰ মাতৃসকল, মোৰ যুৱচামৰ হৃদয়ত মাতৃভূমিৰ বাবে জীয়াই থাকিবলৈ আৰু মৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। এইটো দেশৰ সৌভাগ্য যে বিভিন্ন ধৰণৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰাম হৈছে আৰু এনে এটা ৰূপো আছিল য’ত নাৰায়ণ গুৰু, স্বামী বিবেকানন্দ, মহৰ্ষি অৰবিন্দ, গুৰুদেৱ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ, এনে বহুতো মহাপুৰুষে ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত, প্ৰতিখন গাঁৱত ভাৰতৰ চেতনা জাগ্ৰত কৰি আহিছিল। ভাৰতক সচেতন কৰি ৰাখিছিল।

অমৃত মহোৎসৱৰ সময়ত, দেশত… আমি গোটেই এবছৰ ধৰি প্ৰত্যক্ষ কৰিছো। ২০২১ চনত দাণ্ডি যাত্ৰাৰ সৈতে আৰম্ভ হৈছিল। ভাৰতৰ প্ৰতিখন জিলাতে, ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত, দেশবাসীয়ে স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱৰ লক্ষ্য বৃদ্ধিৰ বাবে বিভিন্ন কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰিছিল। সম্ভৱতঃ ইতিহাসত একেটা উদ্দেশ্যৰ ইমান বিশাল, বহল, দীঘলীয়া উদযাপন উদযাপন কৰা হৈছে, সম্ভৱতঃ এইটো প্ৰথম ঘটনা আৰু ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত, সেই সকলো মহাপুৰুষক স্মৰণ কৰাৰ চেষ্টা কৰা হৈছিল যিসকলক ইতিহাসত কোনো কাৰণত বা আন কাৰণত পোৱা নাছিল বা পাহৰি যোৱা হৈছিল। আজি দেশখনে এনে নায়ক, মহাপুৰুষ, ত্যাগী আৰু সত্যবীৰসকলক প্ৰতিটো কোণত অনুসন্ধান আৰু স্মৰণ কৰিছে। অমৃত মহোৎসৱৰ সময়ত, এই সকলো মহাপুৰুষক স্মৰণ কৰাৰ সুযোগ পাইছো। কালি, ১৪ আগষ্টত, ভাৰতে গধুৰ হৃদয়েৰে হৃদয়ৰ গভীৰ আঘাতবোৰ মনত পেলাইছিল, মনৰ গভীৰ আঘাতবোৰ মনত ৰাখি, সেই লাখ লাখ মানুহে ত্ৰিৰংগাৰ গৌৰৱৰ বাবে বহুত সহ্য কৰিছিল। মাতৃভূমিৰ মাটিৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ বাবে সহ্য ধৰিছিল আৰু ধৈৰ্য্য হেৰুওৱা নাছিল। ভাৰতৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ সৈতে নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰাৰ তেওঁলোকৰ সংকল্প প্ৰণাম, অনুপ্ৰেৰণাৰ যোগ্য।

আজি যেতিয়া আমি স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ উদযাপন কৰি আছো, যিসকলে যোৱা ৭৫ বছৰত দেশৰ বাবে কাম কৰিছে, যিসকলে দেশৰ সুৰক্ষা দিয়ে, তেওঁলোকে দেশৰ সংকল্প পূৰণ কৰে; সেয়া লাগিলে সেনাকৰ্মী, আৰক্ষী কৰ্মী, শাসনৰ আমোলা, স্থানীয় স্ব-শাসনৰ প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ জনপ্ৰতিনিধি, শাসক আৰু প্ৰশাসক, ৰাজ্যসমূহৰ শাসক আৰু প্ৰশাসক, শাসক আৰু প্ৰশাসকেই হওঁক; ৭৫ বছৰত তেওঁলোকৰ সকলোৰে অৱদান আৰু দেশৰ কোটি কোটি নাগৰিকৰ অৱদানক স্মৰণ কৰাৰ এক সুযোগ, যিসকলে ৭৫ বছৰত বহুতো অসুবিধাৰ পিছতো দেশক আগুৱাই নিয়াৰ বাবে যিমান পাৰে সিমান চেষ্টা কৰিছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল,

আমাৰ ৭৫ বছৰীয়া যাত্ৰা বহুতো উত্থান-পতনেৰে পৰিপূৰ্ণ। সুখ আৰু দুখৰ ছাঁ  আছে আৰু ইয়াৰ মাজতো আমাৰ দেশবাসীয়ে সফলতা লাভ কৰিছে, প্ৰচেষ্টা কৰিছে, এৰি দিয়া নাই। সংকল্পবোৰ নাইকিয়া হ’বলৈ দিয়া হোৱা নাই। আৰু সেয়েহে, আৰু এইটোও এটা সত্য যে শ শ বছৰৰ দাসত্বই ভাৰতৰ মনত, ভাৰতৰ মানুহৰ অনুভূতিৰ প্ৰতি গভীৰ আঘাত কৰিছিল, কিন্তু তাত এটা জেদ, এক আৱেগো আছিল। আৰু তাৰ বাবে, আনকি বঞ্চনাৰ মাজতো, উপহাসৰ মাজত আৰু যেতিয়া স্বাধীনতাৰ যুদ্ধ অন্তিম পৰ্যায়ত আছিল, দেশক ভয় খুৱাবলৈ, নিৰাশ কৰিবলৈ, হতাশ কৰিবলৈ সকলো ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হৈছিল। যদি স্বাধীনতাৰ পিছত ব্ৰিটিছসকল আঁতৰি যায়, তেন্তে দেশ খন ভাঙি যাব, ভাগি পৰিব, ভিতৰৰ পৰা যুঁজ দি মানুহ মৰিব, একো বাকী নাথাকিব, ভাৰত অন্ধকাৰ যুগত যাব, এনে ধৰণৰ আশংকা প্ৰকাশ কৰা হৈছিল। কিন্তু তেওঁলোকে নাজানিছিল যে এয়া ভাৰতৰ মাটি, এই মাটিত এনে শক্তি আছে যি শাসকসকলৰ বাহিৰত ক্ষমতাৰ আভ্যন্তৰীণ প্ৰভাৱৰ সৈতে জীয়াই আছে, শতিকা ধৰি জীয়াই আছে আৰু তাৰ ফলস্বৰূপে, আমি কি কি ভোগা নাই, কেতিয়াবা আমি খাদ্যৰ সংকটৰ সন্মুখীন হৈছো, কেতিয়াবা আমি যুদ্ধৰ ভুক্তভোগী হৈছো।

সন্ত্ৰাসবাদে মাজে মাজে প্ৰত্যাহ্বানৰ সৃষ্টি কৰিছিল, নিৰীহ সাধাৰণ নাগৰিকক হত্যা কৰা হৈছিল। ছদ্ম যুদ্ধবোৰ চলি থাকিল, প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ আহি থাকিল, সফলতা, বিফলতা, আশা, হতাশা আদি কিমান যে পৰ্যায় আহিছিল৷ কিন্তু এই পর্যায়ৰ মাজতো ভাৰত আগবাঢ়ি আহিছে৷ ভাৰতৰ বৈচিত্ৰ্য যিটো আনসকলে ভাৰতৰ বাবে বোজা বুলি ভাবিছিল। ভাৰতৰ সেই বৈচিত্ৰ্য ভাৰতৰ অমূল্য শক্তি। ক্ষমতাৰ এক অক্ষয় প্ৰমাণ। ভাৰতত যে এটা অন্তৰ্নিহিত সম্ভাৱনা আছে, এটা সংস্কৃতি আছে, এটা মন আছে, এটা চিন্তাৰ বান্ধোন আছে, সেই কথা বিশ্বই গম পোৱা নাছিল। আৰু সেয়া হ’ল ভাৰত গণতন্ত্ৰৰ মাতৃ, গণতন্ত্ৰৰ মাতৃ আৰু যিসকলৰ মনত গণতন্ত্ৰ আছে, তেওঁলোকে যেতিয়া দৃঢ়তাৰে খোজ কাঢ়ে, সেই ক্ষমতাই বিশ্বৰ ডাঙৰ ডাঙৰ চুলতানেটৰ বাবেও সংকটৰ সময় কঢ়িয়াই আনে। এই গণতন্ত্ৰৰ মাতৃ, এই গণতন্ত্ৰৰ মাতৃ, আমাৰ ভাৰতে প্ৰমাণ কৰিছে যে আমাৰ মাজত এক অমূল্য সম্ভাৱনা আছে।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী

হিমালয়ৰ গুহাবোৰেই হওক, চুকে-কোনে মহাত্মা গান্ধীৰ শেষ মানুহজনৰ প্ৰতি চিন্তা কৰাৰ সপোনেই হওক, অন্তিম প্ৰান্তত বহি থকা ব্যক্তিজনক সক্ষম কৰাৰ মহাত্মা গান্ধীৰ আকাংক্ষাই হওক, মই নিজকে তেওঁলোকৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছো আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে সেই ৮ বছৰ আৰু স্বাধীনতাৰ ইমান দশকৰ অভিজ্ঞতা, আজি ৭৫ বছৰৰ পাছত যেতিয়া আমি অমৃত কালৰ দিশে অগ্ৰসৰ হৈছো, এয়া অমৃত কালৰ প্ৰথম ৰাতিপুৱা, তেতিয়া মই এনে শক্তি দেখিবলৈ পাইছো। যিটোক লৈ মই গৌৰৱেৰে ভৰি পৰো৷

দেশবাসী,

মই আজি দেশৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ সৌভাগ্য এয়া দেখিছো যে ভাৰতৰ জনসাধাৰণ আকাংক্ষিত লোক। আকাংক্ষিত সমাজ যিকোনো দেশৰ এক মহান দান। আৰু আমি গৌৰৱান্বিত যে আজি ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত, প্ৰতিটো সমাজৰ প্ৰতিটো শ্ৰেণীত, প্ৰতিটো শ্ৰেণীত আকাংক্ষাৰ উত্থান ঘটিছে। দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে কথাবোৰ সলনি কৰিব বিচাৰে, সলনি হোৱা দেখিব বিচাৰে, কিন্তু অপেক্ষা কৰিবলৈ সাজু নহয়, চকুৰ আগত চাব বিচাৰে, কৰ্তব্যৰে কৰিব বিচাৰে। তেওঁলোকে গতি বিচাৰে, তেওঁলোকে প্ৰগতি বিচাৰে। ৭৫ বছৰত লালন-পালন কৰা সকলো সপোন নিজৰ চকুৰ সন্মুখত পূৰণ কৰিবলৈ তেওঁলোক আগ্ৰহী, উৎসাহী।

কিছুমান মানুহৰ বাবে ই অসুবিধাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। কাৰণ যেতিয়া এখন আকাংক্ষিত সমাজ থাকে, তেতিয়া চৰকাৰসমূহেও তৰোৱালৰ ধাৰত খোজ কাঢ়িব লগা হয়। চৰকাৰসমূহেও সময়ৰ লগত চলিব লাগিব আৰু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে সেয়া কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰেই হওক, ৰাজ্য চৰকাৰেই হওক, স্থানীয় স্বশাসনৰ প্ৰতিষ্ঠানেই হওক, যি ধৰণৰ শাসন ব্যৱস্থাই নহওক কিয়, সকলোৱে এই আকাংক্ষিত সমাজখনক সম্বোধন কৰিব লাগিব, তেওঁলোকৰ আকাংক্ষাৰ বাবে বহুত বেছি সময় অপেক্ষা কৰিব নালাগিব৷ আমাৰ এই আকাংক্ষিত সমাজখনে বহুদিনৰ পৰা অপেক্ষা কৰি আহিছে। কিন্তু এতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ আগন্তুক প্ৰজন্মক অপেক্ষাত জীয়াই থাকিবলৈ বাধ্য কৰিবলৈ সাজু নহয় আৰু সেয়েহে এই অমৃত যুগৰ প্ৰথম প্ৰভাবে আমাৰ বাবে সেই আকাংক্ষিত সমাজখনৰ আকাংক্ষা পূৰণৰ এক বিশাল সোণালী সুযোগ কঢ়িয়াই আনিছে।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী

আমি অতীতত দেখিছো যে আমি আন এক শক্তিৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছো আৰু সেয়া হ’ল ভাৰতত সামূহিক চেতনাৰ নৱজাগৰণ। স্বাধীনতাৰ ইমানবোৰ সংগ্ৰামত অমৃত হৈ থকা এক সামূহিক চেতনাৰ নৱজাগৰণ এতিয়া সংৰক্ষণ কৰা হৈছে, সংকলিত কৰা হৈছে। ইয়াক সংকল্পলৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হৈছে, প্ৰচেষ্টাৰ শিখৰ যোগ কৰা হৈছে আৰু সাফল্যৰ পথ দৃশ্যমান হৈছে। এই চেতনা, মই ভাবো যে চেতনাৰ এই জাগৰণ, এই নৱজাগৰণ আমাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ সম্পদ। আৰু চাওক এই নৱজাগৰণ, ১০ আগষ্টলৈকে মানুহে দেশৰ ভিতৰত ক্ষমতা কি সেয়াও গম নাপাব। কিন্তু যোৱা তিনিদিন ধৰি যিদৰে দেশে ত্ৰিৰংগা পতাকা কঢ়িয়াই ত্ৰিৰংগা লৈ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছে। আনকি ডাঙৰ ডাঙৰ সমাজ বিজ্ঞান বিশেষজ্ঞসকলেও হয়তো কল্পনা কৰিব নোৱাৰে যে ত্ৰিৰংগা পতাকাই দেখুৱাইছে যে মোৰ মাজত আৰু মোৰ দেশৰ ভিতৰত কিমান ক্ষমতা আছে। এইটোৱেই হৈছে পুনৰ চেতনাৰ, নৱজাগৰণৰ মুহূৰ্ত। এই মানুহবোৰে বুজি নাপায়।

দেশৰ জনতা কাৰ্ফিউৰ বাবে যেতিয়া ভাৰতৰ প্ৰতিটো চুক-কোনে ওলাই আহে, তেতিয়া সেই চেতনা অনুভৱ হয়। দেশৰ জনতাই যেতিয়া হাত চাপৰি বজাই, থালি বজাই ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলৰ লগত কান্ধত কান্ধ ৰাখি থিয় হয়, তেতিয়াই চেতনাৰ অনুভূতি হয়। দেশ যেতিয়া ক’ৰোনা যোদ্ধা সকলক বন্তি জ্বলাই সম্ভাষণ জনাবলৈ ওলাই যায়, তেতিয়া সেই চেতনা অনুভৱ হয়। ক’ৰোনাৰ সময়ছোৱাত ভেকচিনটো ল’ব নে নলয়, ভেকচিনটো উপযোগী নে নহয়, সেই বিভ্ৰান্তিৰ সন্মুখীন হৈছিল বিশ্ববাসী৷ সেই সময়ত মোৰ দেশৰ গাঁৱৰ দুখীয়া সকলেও বিশ্ববাসীক বিস্ময়কৰ কাম কৰি দুশ কোটি ড’জ সম্পূৰ্ণ কৰি দেখুৱাইছে। এয়াই চেতনা, এয়াই এই শক্তি, এই শক্তিয়ে আজি দেশক নতুন শক্তি দিছে।

মোৰ মৰমৰ ভাই-ভনীসকল,

এই এক গুৰুত্বপূৰ্ণ শক্তিক মই দেখিছো, আকাংক্ষিত সমাজৰ দৰে, নৱজাগৰণৰ দৰে, যিদৰে স্বাধীনতাৰ ইমান দশকৰ পিছত ভাৰতৰ প্ৰতি সমগ্ৰ বিশ্বৰ মনোভাৱ সলনি হৈছে। বিশ্বই ভাৰতক গৌৰৱেৰে চাই আছে, প্ৰত্যাশাৰে চাই আছে। ভাৰতৰ মাটিত থকা সমস্যাবোৰৰ সমাধান বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে বিশ্বই বন্ধুসকল। বিশ্বৰ এই পৰিৱৰ্তন, বিশ্বৰ চিন্তাধাৰাৰ এই পৰিৱৰ্তন আমাৰ ৭৫ বছৰৰ অভিজ্ঞতা যাত্ৰাৰ ফল।

আমি আমাৰ সংকল্পৰে যিদৰে চলিছো সেয়া বিশ্ববাসীয়ে দেখিছে আৰু অৱশেষত বিশ্ববাসীয়েও আশাৰে জীয়াই আছে। আশাবোৰ পূৰণ কৰাৰ শক্তি ক’ত, তেওঁলোকে চাবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। মই ইয়াক নাৰীকেন্দ্ৰিক শক্তি হিচাপে প্ৰত্যক্ষ কৰিছো৷ মই ইয়াক তিনিটা শক্তি হিচাপে প্ৰত্যক্ষ কৰিছো আৰু এই ত্ৰিশক্তি আকাংক্ষাৰ, নৱজাগৰণৰ আৰু বিশ্বৰ আশাৰ আৰু ইয়াক পূৰণ কৰিবলৈ আমি জানো বন্ধুসকল, আজি বিশ্বত এক বিশ্বাস জাগ্ৰত কৰাত মোৰ দেশবাসীৰ বৃহৎ ভূমিকা আছে। ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ বহু দশকৰ অভিজ্ঞতাৰ অন্তত সুস্থিৰ চৰকাৰৰ গুৰুত্ব কি, ৰাজনৈতিক সুস্থিৰতাৰ গুৰুত্ব কি, ৰাজনৈতিক সুস্থিৰতাই বিশ্বত কেনেধৰণৰ ক্ষমতা দেখুৱাব পাৰে, সেয়া উপলব্ধি কৰিছে৷

নীতিসমূহৰ কেনে সামৰ্থ্য থাকে, সেই নীতিৰ ওপৰত থকা বিশ্বাস কেনেকৈ ভৰসালৈ পৰিৱৰ্তিত হয়, এয়া ভাৰতে দেখুৱাইছে আৰু পৃথিৱীয়েও এই কথা বুজি উঠছে। আৰু যেতিয়াই ৰাজনৈতিক স্থিৰতা আহে, যেতিয়াই নীতিসমূহলৈ গতিশীলতা আহে, সিদ্ধান্ত গ্ৰহণত তত্পৰতা আহে, সৰ্বব্যাপকতা আহে, সৰ্বসমাজবিশ্বস্ততা আহে, তেতিয়া উন্নয়ণৰ বাবে প্ৰতিগৰাকীয়েই অংশীদাৰ হৈ উঠে। আমি ‘সকলোৰে সৈতে সকলোৰে ‘ মন্ত্ৰ আওৰাই আমি আগবাঢ়ি আহিছো, কিন্ত চাই থাকোতেই দেশবাসীয়ে ‘সকলোৰে বিশ্বাস আৰু সকলোৰে প্ৰয়াস’ক তাৰ সৈতে সম্পৃক্ত কৰি ৰঙাই তুলিছে। আৰু সেয়ে আমি দেখিবলৈ পাইছো আমাৰ সামূহিক শক্তিক, আমাৰ সমূহিক সামৰ্থ্যক আমি প্ৰত্যক্ষ কৰিব পাৰিছো। স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোত্সৱ যেনেদৰে উদযাপিত কৰা হৈছে, যেনেদৰে আজি প্ৰতিখন জিলাত ৭৫টাকৈ অমৃত সৰোবৰ খন্দোৱাৰ অভিযান চলিছে, গাঁৱে গাঁৱে ৰাইজ এই কামৰে জড়িত হৈছে, ৰাইজে সেৱা আগবঢ়াইছে, নিজৰ প্ৰয়াসৰে নিজৰ গাঁওবোৰত জল-সংৰক্ষণৰ বাবে বৃহত্ পৰিসৰত অভিযান চলাই আছে, সেয়ে ভাই-ভনীসকল, সেয়া লাগিলে স্বচ্ছতা অভিযানেই হওক, সেয়া লাগিলে দুখীয়াৰ কল্যাণৰ কামেই হওক দেশে আজি সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে আগবাঢ়ি যাব পাৰিছে।

কিন্তু ভাই-ভনীসকল, আমি স্বাধীনতাৰ অমৃতকালত আমাৰ ৭৫ বছৰৰ এই যাত্ৰাক লৈ গৌৰৱেই কৰি থাকিলে, নিজৰে গুণগান কৰি থাকিলেতো আমাৰ সপোনবোৰ আঁতৰি যাবগৈ। আৰু সেয়ে ৭৫ বছৰৰ এইছোৱা সময় যিমানেই সুন্দৰ নহওক কিয়, যিমানেই সংকটপূৰ্ণ নহওক কিয়, যিমানেই প্ৰত্যাহ্বানপূৰ্ণ নহওক কিয়, যিমানেই সপোন আধৰুৱা হৈ থকা যেন নালাগক কিয়, তাৰ পিচতো কিন্তু আজি যেতিয়া আমি আমৃত কালত প্ৰৱেশ কৰিছো, সেয়ে আগন্তুক ২৫ টা বছৰ আমাৰ দেশৰ বাবে অত্যন্ত গুৰুত্ব পূৰ্ণ হ’ব আৰু সেয়ে যেতিয়া মই মোৰ সন্মখুত, লাল কিল্লাৰ পৰা ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ সামৰ্থ্যৰ কথা স্মৰণ কৰিছো, তেওঁলোকৰ সপোনবোৰ চাইছো, তেওঁলোকৰ সংকল্পৰ অনুভৱ কৰিছো, বন্ধুসকল মোৰ এনে লাগিছে আগন্তুক ২৫টা বছৰৰ বাবে  আমি সেই পঞ্চপণত আমাৰ শক্তি কেন্দ্ৰিত কৰিব লাগিব। আমাৰ সংকল্প কেন্দ্ৰিত কৰিব লাগিব। আমাৰ সামৰ্থ্য কেন্দ্ৰিত কৰিব লাগিব। আৰু আমি সেই পঞ্চপণকে লৈ ২০৪৭ত যেতিয়া স্বাধীনতাৰ ১০০ বছৰ সম্পূৰ্ণ হ’বগৈ, স্বাধীনতা-প্ৰয়াসীসকলৰ সকলো সপোন বাস্তৱায়িত কৰাৰ দয়িত্ব গ্ৰহণ কৰি আগিবাঢ়িব লাগিব।

মই য়েতিয়া পঞ্চপণৰ কথা কৈছো তাৰ প্ৰথমটো পণ হৈছে, এতিয়াৰে পৰা দেশে ডাঙৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰি আগবাঢ়িব লাগিব। এতিয়া সেই ডাঙৰ সংকল্পটো হৈছে বিকশিত ভাৰত গঢ়াৰ, এতিয়া আৰু ইয়াতকৈ এধানমানো কম হোৱা উচিত নহ’ব। ডাঙৰ সংকল্পৰ দ্বিতীয়টো পণ হৈছে আমাৰ মনৰ কোনো এটা কোণতে, আমাৰ অভ্যাসত, পৰাধীনতাৰ এধানমান অংশ এটাও যাতে নাথাকে, সেয়া যিকোনো প্ৰকাৰে নিশ্চিত কৰিব লাগিব। বিগত শ শ বছৰ ধৰি পৰাধীনতাই আমাৰ মনক যেনেকৈ আটি আটি বান্ধি ৰাখিছে, আমাৰ মানসিকতাক বান্ধি ৰাখিছে, আমাৰ চিন্তাত বিকৃতিৰ সৃষ্টি কৰিছে, আমি পৰাধীনতাৰ ক্ষুদ্ৰৰো ক্ষুদ্ৰ কণটোকো, আমাৰ মনৰ ভিতৰৰ পৰা আঁতৰাই পেলাবই লাগিব। আমি এনে মানসিকতাৰ পৰা মুক্তি পাবই লাগিব। এয়া আমাৰ দ্বিতীয় পণশক্তি। তৃতীয়টো পণশক্তি হৈছে, আমি আমাৰ ঐতিহ্যক লৈ গৰ্বিত হ’ব লাগিব। আমাৰ ঐতিহ্যৰ প্ৰতি, কিয়নো এই ঐতিহ্যয়েইতো ভাৰতক কাহিনিবা সোণালী যুগ প্ৰদান কৰিছিল। আৰু এই ঐতিহ্যয়েই সময়ানুকূল পৰিৱৰ্তন সাধন কৰাৰ অভ্যাস গঢ়ে। এই ঐতিহ্য, যিয়ে কাল-ব্ৰক্ষ্ম ত্যাগ কৰে। নিত্য নতুনক স্বীকাৰ কৰি লয়। আৰু সেয়ে এই ঐতিহ্যৰ প্ৰতি আমাৰ গৰ্ব হোৱা উচিত। চতুৰ্থটো পণ হৈছে, সেইটোও কিন্তু সিমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ, আৰু সেইটো হৈছে একতা। ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ মাজত একতা। নিজৰ কোনো নহয়, পৰৰো কোনো নহয়। একতাৰ শক্তি, ‘এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’-ৰ সপোনৰ বাবে আমাৰ এই চতুৰ্থটো পণ। আৰু পঞ্চমটো পণ হৈছে নাগৰিকসকলৰ কৰ্তব্য, যি কৰ্তব্যৰ পৰা প্ৰধানমন্ত্ৰীও আঁতৰি থাকিব নোৱাৰিব, মুখ্যমন্ত্ৰীও আঁতৰি থাকিব নোৱাৰিব, তেওঁলোকো নাগৰিক।  নাগৰিকৰ কৰ্তব্য। এয়া আমাৰ আগন্তুক ২৫টা বছৰৰ সপোনবোৰক বাস্তৱায়িত কৰাৰ বাবে বহুত ডাঙৰ পণ শক্তি হ’ব।

ভ্ৰাতৃ-ভগ্নীসকল,

অতিশয় চমু সময়ৰ ভিতৰতে ২.৫ কোটি লোকলৈ বিদ্যুতৰ সংযোগ আগবঢ়োৱাটো এটা সহজ কথা নাছিল, অথচ দেশখনে কৰিছে। আজি দেশে লাখ-লাখ গৃহস্থীলৈ ‘টেপৰ পানী’ যোগানৰ অৰ্থে কাম কৰি আছে। মুকলিত মলত্যাগৰপৰা মুক্ত হোৱাটো আজি ভাৰতত সম্ভৱ হৈ উঠিছে।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী,

অভিজ্ঞতাই আমাক কয় যে এবাৰ আমি সকলোৱে দৃঢ়তাৰে অগ্ৰসৰ হ’লেই আমি নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিম। নবীকৰণযোগ্য শক্তিৰ লক্ষ্যই হওঁক, দেশত নতুন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় গঢ়াৰ উদ্দেশ্যই হওঁক, চিকিৎসকক সাজু কৰাই হওঁক, ইতিমধ্যে এনে প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে অগ্ৰগতি বহুখিনি বৃদ্ধি পাইছে। আৰু সেইবাবেই মই কওঁ যে আগন্তুক ২৫ বছৰ বৃহৎ সংকল্পৰ হ’ব লাগে, এয়া আমাৰ প্ৰতিজ্ঞা হ’ব লাগে।

দ্বিতীয়তে, আমি নিজৰ মানদণ্ড নিৰ্ধাৰণ কৰিব নোৱাৰো নে? ১৩০ কোটি জনসংখ্যাৰ এখন দেশে নিজৰ মানদণ্ড অতিক্ৰম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব নোৱাৰিবনে? কোনো কাৰণতে আমি আনৰ দৰে হ’বলৈ চেষ্টা কৰাটো উচিত নহয়। আমি যিদৰে আছো তেনেকৈয়ে থিয় দিম, আমাৰ শক্তিৰে থিয় দিম, সেয়া আমাৰ চিন্তা হ’ব লাগে। আমি বিচাৰো দাসত্বৰপৰা মুক্তি লাভ। দাসত্বৰ কথাটো আমাৰ মনত কিঞ্চিতো থাকিব নালাগে বন্ধুসকল। আৰু মই আশাৰে কওঁ, নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষানীতি যিদৰে যুগুত কৰা হৈছে, যি চিন্তাৰে যুগুত কৰা হৈছে, জনসাধাৰণৰপৰা ধাৰণা সংগ্ৰহ কৰা হৈছে আৰু ভাৰতৰ মাটিৰ ৰূপ-ৰসৰ আধাৰত শিক্ষানীতি যুগুত কৰা হৈছে, হয়, সেয়া অভূতপূৰ্ব। আমি যিদৰে দক্ষতাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছো, সেয়া এনে এক শক্তি, যিয়ে আমাক দাসত্বৰপৰা মুক্ত হোৱাৰ শক্তি প্ৰদান কৰিব।

আমি দেখা পাওঁ যে কেতিয়াবা আমাৰ প্ৰতিভা ভাষাৰ প্ৰতিবন্ধকতাত বান্ধ খাই পৰে, সেয়া দাসত্ব মানসিকতাৰ ফল। আমি আমাৰ দেশৰ প্ৰতিটো ভাষাক লৈ গৌৰৱ কৰা উচিত। আমি নিৰ্দিষ্ট ভাষা এটা জানো বা নাজানো, কিন্তু ই মোৰ দেশৰ ভাষা, ই মোৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে বিশ্বক দিয়া ভাষা, এই ভাৱনাৰে আমি গৌৰৱ কৰা উচিত।

মোৰ সতীৰ্থসকল,

আজি আমি ডিজিটেল ইণ্ডিয়াৰ ৰূপটো দেখিবলৈ পাইছো। ষ্টাৰ্টআপসমূহো দেখিছো। ইয়াৰে জড়িত লোকসকল কোন? এই প্ৰতিভাসমূহ টায়াৰ-২, টায়াৰ-৩ চহৰৰ দৰিদ্ৰ গাঁৱসমূহৰপৰা আহিছে। নতুন-নতুন উদ্ভাৱনেৰে আজি পৃথিৱী অভিমুখে অগ্ৰসৰ হৈছে আমাৰ এইসকল যুৱক-যুৱতী। আমি দাসত্বৰ মানসিকতা পৰিহাৰ কৰিব লাগিব। নিজৰ সামৰ্থ্যত বিশ্বাস কৰিব লাগিব।

তৃতীয়তে মই মোৰ অংগীকাৰৰ বিষয়ে কওঁ, সেয়া হৈছে আমাৰ ঐতিহ্য। যাক লৈ আমি গৌৰৱ কৰা উচিত। আমি আমাৰ পৃথিৱীৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰা মাত্ৰকে আমি অধিক উচ্চতাত উৰিম, আৰু যেতিয়া আমি অধিক উচ্চতাত উৰিম, তেতিয়া আমি পৃথিৱীখনকো সমাধান সূত্ৰ আগবঢ়াব পাৰিম। আমি নিজৰ সমলসমূহক লৈ গৌৰৱ কৰা মাত্ৰেকেহে এয়া সম্ভৱ। আজি বিশ্বই সামগ্ৰিক স্বাস্থ্যসেৱাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছে, কিন্তু সামগ্ৰিক স্বাস্থ্যসেৱাৰ কথা ক’লে ইয়াৰ দৃষ্টি ভাৰতৰ যোগ, ভাৰতৰ আয়ুৰ্বেদ, ভাৰতৰ সামগ্ৰিক জীৱনশৈলীত পৰে। এইটোৱেই আমাৰ উত্তৰাধিকাৰ যিটো আমি বিশ্বক প্ৰদান কৰিছো। পৃথিৱীখন আজি এইসমূহৰদ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছে। এতিয়া আমাৰ শক্তিলৈ চাওঁ আহক। প্ৰকৃতিৰ সৈতে সহবাস কৰিব জনা মানুহ আমি। প্ৰকৃতিক কেনেকৈ ভাল পাব লাগে, সেয়া আমি জানো। আজি বিশ্ব পৰিবেশ সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে। আমাৰ হাতত সেই উত্তৰাধিকাৰ আছে, গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ সমস্যা সমাধানৰ উপায় আমাৰ হাতত আছে। আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে এয়া প্ৰদান কৰিছে।

আমি জীৱনশৈলীৰ কথা কোৱা মাত্ৰেকে পৰিবেশ অনুকূল জীৱনশৈলীৰ কথা অৱতাৰণা হয়, জীৱন মিছনৰ কথা কওঁতে আমি পৃথিৱীৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছো। আমাৰ এই শক্তি আছে। এয়া আমাৰ ঐতিহ্য, আমাৰ ক্ষুদ্ৰ কৃষকৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ ফলশ্ৰুতি। আজি বিশ্বই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ত বাজৰা বৰ্ষ উদযাপনৰ বাবে আগবাঢ়িছে। মানে আজি বিশ্বৰ বাবে আমাৰ ঐতিহ্য গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় হৈ পৰিছে। আহক আমি ইয়াকে লৈ গৌৰৱ কৰো। পৃথিৱীক দিবলৈ আমাৰ বহুত আছে। ব্যক্তিগত চিন্তাৰ কথা আলোচনা হ’লে মানুহে যোগক দেখা পায়। যেতিয়া সামূহিক উত্তেজনাৰ কথা আহি পৰে, তেতিয়া ভাৰতৰ পৰিয়াল ব্যৱস্থাটো দৃশ্যমান হয়। ভাৰত যৌথ পৰিয়ালৰ কেন্দ্ৰ, যুগ-যুগ ধৰি আমাৰ মাতৃ-ভনীসকলে কৰা ত্যাগৰ বিনিময়ত পৰিয়াল নামৰ ব্যৱস্থাটোৰ বিকাশ ঘটিছে, এয়াই আমাৰ উত্তৰাধিকাৰ। এই ঐতিহ্যক লৈ আমি গৌৰৱ কৰিব নোৱাৰো নে? আমি এনে লোক যিয়ে আত্মাত শিৱক দেখা পাওঁ। আমি এনে মানুহ যিয়ে মানুহৰ মাজত নাৰায়ণক দেখো। আমি এনে লোক যিয়ে নাৰীৰ নাৰায়ণী বুলি কওঁ। আমি এনে লোক যিয়ে উদ্ভিদত ঐশ্বৰিক শক্তি দেখা পাওঁ। নদীক মাতৃ হিচাপে গণ্য কৰা মানুহ আমি। এয়াই আমাৰ শক্তি, আমি প্ৰতিখন নৈত মাতৃৰ ৰূপ দেখিবলৈ পাওঁ। পৰিবেশৰ এনে বহলতা, এয়াই আমাৰ গৌৰৱ, যেতিয়া আমি পৃথিৱীৰ সন্মুখত নিজকে গৌৰৱ কৰিম, তেতিয়া পৃথিৱীয়েও আমাক লৈ গৌৰৱ কৰিব।

ভ্ৰাতৃ-ভগ্নীসকল,

আমি বসুধৈৱ কুটুম্বকম মন্ত্ৰ জগতক প্ৰদান কৰিছো। আমাৰ হাতত জ্ঞানৰ উত্তৰাধিকাৰ আছে। এই গৌৰৱ আমাৰ। আমি এনে লোক যিয়ে পৃথিৱীৰ কল্যাণ কামনা কৰো, আমি বিশ্বৰ কল্যাণৰপৰা জনকল্যাণৰ অগ্ৰদূত হৈ আহিছো। আমি পৃথিৱীৰ কল্যাণ কামনা কৰি আমি কওঁ – সৰ্বে ভৱন্তু সুখিনাহঃ, সৰ্বে সন্তু নিৰাময়াঃ। সকলোৰে সুখৰ কথা, সকলোৰে স্বাস্থ্যৰ কথা কোৱাটো আমাৰ ঐতিহ্য। আৰু সেয়ে আমি অতি গৌৰৱেৰে আমাৰ এই ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱ কৰিবলৈ শিকা উচিত, এয়াই হৈছে আমাৰ ২৫ বছৰৰ সপোন পূৰণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় শক্তি।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় হৈছে একতা, সংহতি। আমি ইমান ডাঙৰ দেশৰ বৈচিত্ৰ্য, ইমান বোৰ সম্প্ৰদায় আৰু পৰম্পৰা উদযাপন কৰিব লাগিব, ই আমাৰ গৌৰৱ। কোনেও কম নহয়, কোনেও উচ্চ নহয়, সকলো সমান। কোনেও মোৰ নহয়, কোনো অচিনাকি নহয়, সকলোৱে আপোনাৰ নিজৰ। একতাৰ বাবে এই অনুভৱ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। আনকি ঘৰতো, পুত্ৰ আৰু কন্যা সমান হ’লেহে একতাৰ ভেটি স্থাপন কৰা হয়।

যদি পুত্ৰ আৰু কন্যা একে নহয়, তেন্তে ঐক্যৰ মন্ত্ৰ উচ্চাৰণ কৰিব নোৱাৰি। লিংগ সমতা আমাৰ ঐক্যৰ প্ৰথম চৰ্ত। যেতিয়া আমি ঐক্যৰ কথা কওঁ, যদি আমাৰ ওচৰত একেই মাপকাঠি, একেই চৰ্ত, আমি ইণ্ডিয়া ফাৰ্ষ্ট বুলি কোৱা চৰ্ত, মই যি কৰি আছো, মই যি ভাবি আছো, মই যি কওঁ সেয়া ইণ্ডিয়া ফাৰ্ষ্টৰ অনুসৰি হয়। একতাৰ পথ মুকলি হ’ব, বন্ধু। সেই মন্ত্ৰটো হ’ল আমাক একতাৰ সৈতে বান্ধি ৰখা, আমি ইয়াক ধৰিব লাগিব। মই দৃঢ়ভাৱে বিশ্বাস কৰোঁ যে সমাজৰ ভিতৰত উচ্চ আৰু নিম্নৰ বৈষম্যৰ পৰা মোৰ আৰু আপোনাৰ বৈষম্যলৈকে আমি আমাৰ সকলোৰে পুৰোহিত হোৱা উচিত। শ্ৰমেৱ জয়তে কৈছে যে আমাক শ্ৰমিকসকলক সন্মান কৰাটো আমাৰ প্ৰকৃতি হ’ব লাগে।

কিন্তু ভাই-ভনীসকল,

মই লাল কিল্লাৰ পৰা মোৰ আৰু এটা বেদনা ক’ব বিচাৰো, এই বেদনা মই কোৱা অবিহনে জীয়াই থাকিব নোৱাৰো। মই জানো যে সম্ভৱতঃ এইটো লালকিল্লাৰ বিষয় হ’ব নোৱাৰে। কিন্তু মই মোৰ ভিতৰৰ বিষটো ক’ত ক’ম? যদি মই দেশবাসীৰ সন্মুখত নকওঁ, মই ক’ত ক’ম আৰু সেয়া হ’ল কোনো কাৰণত, আমাৰ ভাষণত, আমাৰ আচৰণত, আমাৰ কিছুমান শব্দত, আমি মহিলাসকলক অপমান কৰোঁ।

আমি দৈনন্দিন জীৱনত, স্বভাৱত, সংস্কাৰৰ দ্বাৰা মহিলাসকলক অপমানিত কৰা সকলোবোৰৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ সংকল্প ল’ব পাৰোঁনে? নাৰীৰ গৌৰৱ ৰাষ্ট্ৰৰ সপোন পূৰণৰ বাবে এক বৃহৎ ৰাজধানী হ’বলৈ গৈ আছে। মই এই শক্তি দেখিছো আৰু সেয়েহে মই ইয়াৰ ওপৰত জোৰ দিছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

মই পঞ্চম শক্তিৰ কথা কওঁ। আৰু সেই পঞ্চম শক্তিটো নাগৰিকৰ কৰ্তব্য। বিশ্বত অগ্ৰগতি লাভ কৰা সকলো দেশ। যিবোৰ দেশে কিবা প্ৰাপ্ত কৰিছে, যিসকলে ব্যক্তিগত জীৱনত অৰ্জন কৰিছে, তেওঁলোকৰ কিছুমান বস্তু উদ্ভৱ হয়। এটা শৃংখলাবদ্ধ জীৱন, আনটো কৰ্তব্যৰ প্ৰতি সমৰ্পণ। এজন ব্যক্তিৰ জীৱন, সমাজ, পৰিয়াল, জাতিৰ সফলতা হওঁক। এয়া হৈছে মৌলিক পথ, ই হৈছে মৌলিক শক্তি।

বিশ্বত অগ্ৰগতি লাভ কৰা দেশসমূহ, কিবা এটা অৰ্জন কৰা দেশসমূহ। তেওঁ ব্যক্তিগত জীৱনত এইটো প্ৰাপ্ত কৰিছে। কিছুমান বস্তু ওলাই আহে। এটা হৈছে এক শৃংখলাবদ্ধ জীৱন, আনটো কৰ্তব্যৰ প্ৰতি সমৰ্পিত। এজন ব্যক্তিৰ জীৱন, সমাজ, পৰিয়াল, ৰাষ্ট্ৰৰ সফলতা হওঁক, এইটোৱেই মৌলিক পথ। এয়াহৈছে মৌলিক শক্তি আৰু সেয়েহে, আমি কৰ্তব্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিব লাগিব।

২৪ ঘণ্টা বিদ্যুৎ যোগান ৰখাৰ প্ৰচেষ্টা কৰাটো চৰকাৰৰ কাম, কিন্তু যিমান সম্ভৱ বিজুলী ৰাহি কৰাটো নাগৰিকৰ কৰ্তব্য। প্ৰতিখন খেতিপথাৰত পানী যোগান ধৰাটো চৰকাৰৰ প্ৰচেষ্টা, কিন্তু ‘প্ৰতি টোপাল পানী মানে অধিক শস্য’ বুলি চিন্তা কৰি পানী ৰাহি কৰাটো কৃষক আৰু সাধাৰণ নাগৰিকৰ দায়িত্ব। ৰসায়ন-মুক্ত কৃষি, জৈৱিক কৃষি, প্ৰাকৃতিক কৃষি আমাৰ কৰ্তব্য।

বন্ধুসকল, সেয়া আৰক্ষীয়ে হওক, বা জনসাধাৰণেই হওক, শাসকেই হওক বা প্ৰশাসকেই হওক, এই নাগৰিক কৰ্তব্যৰ পৰা কাকো ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰি। যদি সকলোৱে এজন নাগৰিকৰ কৰ্তব্য পালন কৰে তেন্তে মই নিশ্চিত যে আমি আগতীয়াকৈ আকাংক্ষিত লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিম।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী,

আজি মহৰ্ষি অৰবিন্দৰ ওপজা দিনো। মহাপুৰুষজনাৰ চৰণত প্ৰণাম জনাইছো। স্বদেশীক স্বৰাজ, সুৰজক স্বৰাজ বুলি কোৱা মহাপুৰুষজনক আমি মনত ৰাখিব লাগিব। এয়াই তেওঁৰ মন্ত্ৰ, আমি সকলোৱে ভাবিব লাগিব যে আমি কিমান দিন পৃথিৱীৰ আন মানুহৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হৈ থাকিম। আমাৰ দেশক খাদ্যৰ প্ৰয়োজন আছেনে, আমি আউটচ’ৰ্চ কৰিব পাৰোনে? যেতিয়া দেশে সিদ্ধান্ত লৈছে যে আমি আমাৰ পেট ভৰাই দিম, দেশে দেখুৱাইছে নে নাই, এবাৰ আমি এটা সংকল্প ল’লেই হয়। আৰু সেইবাবে স্বাৱলম্বী ভাৰত প্ৰতিজন নাগৰিকৰ, প্ৰতিখন চৰকাৰৰ, সমাজৰ প্ৰতিগৰাকী ব্যক্তিৰ দায়িত্ব হৈ পৰে। এই স্বাৱলম্বী ভাৰত, এয়া চৰকাৰী এজেণ্ডা, চৰকাৰী কাৰ্যসূচী নহয়। এয়া সমাজৰ এক গণ আন্দোলন, যাক আমি আগুৱাই নিব লাগিব।

মোৰ বন্ধুসকল, আজি যেতিয়া আমি এইটো শুনিছিলো, স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰৰ পিছত আমাৰ কাণে শুনিব বিচাৰি থকা লৈ আকাংক্ষা কৰি থকা কণ্ঠস্বৰটো ৭৫ বছৰৰ পিছত শুনা গৈছে। ৭৫ বছৰৰ পিছত, লালকিল্লাৰ পৰা ত্ৰিৰংগাক অভিবাদন জনোৱাৰ কাম প্ৰথমবাৰৰ বাবে মেড ইন ইণ্ডিয়া কামানৰ দ্বাৰা কৰা হৈছে। কোন ভাৰতীয় হ’ব, যাৰ কণ্ঠস্বৰ, এই কণ্ঠই তেওঁক নতুন অনুপ্ৰেৰণা, শক্তি প্ৰদান নকৰিব?

আৰু সেইবাবেই মোৰ মৰমৰ ভাই-ভনীসকল, আজি মই মোৰ দেশৰ সৈনিকসকলক হৃদয়ৰ পৰা অভিনন্দন জনাব বিচাৰিছো। তেওঁলোকক যিমানেই চেলুট দিছো সিমানেই কম বন্ধু-বান্ধৱীসকল। আজি তেওঁলোকক অন্তৰৰ পৰা প্ৰণাম জনাইছোঁ। কাৰণ সেনাবাহিনীৰ জোৱানসকলে প্ৰতিটো খোজতে হাতৰ মুঠিত মৃত্যু লৈ আগবাঢ়ে। মৃত্যু আৰু জীৱনৰ মাজত কোনো ব্যৱধান নাই, তাৰ মাজত তেওঁলোক দৃঢ়তাৰে থিয় হৈ থাকে।

এই সংকল্পত মই ভাৰতৰ ‘আত্মনিৰ্ভৰ’ ভাৰতৰ এক উজ্জ্বল ভবিষ্যতৰ বীজ দেখিবলৈ পাইছো, যিসকলে এই সপোনক এটা বনগছলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিবলৈ গৈ আছে। নমস্কাৰ কৰ! নমস্কাৰ কৰ! মোৰ সেনা বিষয়া সকলক প্ৰণাম। মোৰ ৫ বছৰ ৭ বছৰ বয়সৰ সৰু সৰু ল’ৰা-ছোৱালীক চেলুট দিব বিচাৰিছো, তেওঁলোকেও চেলুট দিব বিচাৰে। মইও তেওঁলোকক চেলুট দিব বিচাৰো। দেশৰ সন্মুখত যেতিয়া চেতনা বাঢ়িছিল তেতিয়া শ শ পৰিয়ালৰ পৰা শুনিছো, ৫-৫, ৭ বছৰীয়া শিশুৱে ঘৰত কৈ আছে যে এতিয়া আমি বিদেশী খেলনাৰে খেলা নকৰো। ৫ বছৰীয়া শিশুৱে ঘৰত বিদেশী খেলনাৰে খেলা নকৰিব, যেতিয়া সি এটা সংকল্প ল’ব, তেতিয়া সিঁহতৰ শিৰা-উপশিৰাত দৌৰিব আত্মনিৰ্ভৰশীল ভাৰত। আপোনালোকে দেখিছে পিএলআই আঁচনি, এক লাখ কোটি টকা, বিশ্বৰ মানুহ ভাৰতলৈ আহি আছে নিজৰ ভাগ্য পৰীক্ষা কৰিবলৈ। প্ৰযুক্তি আনিছে। নতুন নতুন নিয়োগৰ সুযোগ সৃষ্টি কৰা। ভাৰত এটা উৎপাদন কেন্দ্ৰত পৰিণত হৈছে। স্বাৱলম্বী ভাৰতৰ ভেটি গঢ়ি তোলা হৈছে। আজি ইলেক্ট্ৰনিক সামগ্ৰী নিৰ্মাণ হওক, মোবাইল ফোন নিৰ্মাণ হওক, আজি দেশখন অতি দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়িছে। আমাৰ ব্ৰহ্মস যেতিয়া পৃথিৱীলৈ যাব, তেতিয়া কোন ভাৰতীয়ৰ মন আকাশ স্পৰ্শ নকৰিব বন্ধুসকল? আজি আমাৰ মেট্ৰ’ ৰেলসমূহ, আমাৰ বন্দে ভাৰত ৰেলখন বিশ্ববাসীৰ বাবে এক আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰিছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

আমি আত্মনিৰ্ভৰ হ’ব লাগিব, আমাৰ শক্তি খণ্ডত। আমি কেতিয়ালৈকে শক্তি খণ্ডত আনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হৈ থাকিম আৰু আমি সৌৰশক্তিৰ ক্ষেত্ৰ হওক, ৱিণ্ড এনাৰ্জিৰ ক্ষেত্ৰ হওক, নবীকৰণৰ আৰু যিবোৰ পথ আছে, মিছন হাইড্ৰজেন হওক, বায়’ ফুৱেলৰ প্ৰচেষ্টাই হওক, ইলেক্ট্ৰিক বাহনৰ কথাই হওক, আমি আত্মনিৰ্ভৰ হৈ এই ব্যৱস্থাবোৰক আগবঢ়াব লাগিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

আজি প্ৰাকৃতিক কৃষিও আত্মনিৰ্ভৰতাৰ এটা পথ। ফাৰ্টিলাইজাৰৰ পৰা যিমান বেছি মুক্তি, আজি দেশত নেনো ফাৰ্টিলাইজাৰৰ কাৰখানাই এটা নতুন আশা লৈ আহিছে। কিন্তু প্ৰাকৃতিক কৃষি, কেমিকেল ফ্ৰী কৃষিয়ে আত্মনিৰ্ভৰতাক শক্তি দিব পাৰে। আজি দেশত সংস্থাপনৰ ক্ষেত্ৰত গ্ৰীণ জবৰ নতুন নতুন ক্ষেত্ৰ বহুত বেগাই মুকলি হৈ আছে। ভাৰতে নীতিৰ দ্বাৰা ‘স্পেচ’ খুলি দিছে। দ্ৰোণৰ বিশাল জগতত সবাতোকৈ প্ৰগতিশীল পলিচী লৈ অহা হৈছে। আমি দেশৰ নজোৱানৰ বাবে নতুন দুৱাৰ খুলি দিছো।

মোৰ মৰমৰ ভাতৃ-ভগ্নীসকল,

মই বেচৰকাৰী খণ্ডকো আহ্বান কৰিছো আহক…আমি বিশ্বত সুখ্যাত হ’ব লাগে। আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ এইটোও সপোন যে পৃথিৱীৰ যি প্ৰয়োজন সেয়া পূৰণ কৰিবলৈ ভাৰত পিছুৱাই নাথাকে। আমাৰ লঘু উদ্যোগ হওক, সূক্ষ্ম উদ্যোগ হওক, কুটীৰ উদ্যোগ হওক, ‘জিৰো ডিফেক্ট জিৰো ইফেক্ট’ আমি কৰি পৃথিৱীলৈ যাব লাগিব। আমি স্বদেশীৰ ওপৰত গৌৰৱ কৰিব লাগিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

আমি বাৰেবাৰে লালবাহাদুৰ শাস্ত্ৰীজীক স্মৰণ কৰো, জয় জোৱান-জয় কিষান তেওঁৰ মন্ত্ৰ আজিও দেশৰ বাবে প্ৰেৰণা। পাছত অটল বিহাৰী বাজপেয়ীজীয়ে জয় বিজ্ঞান বুলি কৈ তাত এটা সংযোজন কৰিছিল আৰু দেশে সেয়া প্ৰাথমিকতা দিছিল। কিন্তু এতিয়া অমৃত কালৰ বাবে আৰু এটা অনিবাৰ্যতা আছে আৰু সেইটো হৈছে জয় অনুসন্ধান। জয় জোৱান- জয় কিষান-জয় বিজ্ঞান-জয় অনুসন্ধান-ইন’ভেচন। আৰু মোৰ দেশৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ ওপৰত ভৰষা আছে। ইন’ভেচনৰ শক্তি চাওক, আজি আমাৰ ইউপিআই-ভীম, আমাৰ ডিজিটেল পেমেণ্ট, ফিনটেকৰ জগতত আমাৰ স্থান, আজি বিশ্বত ৰিয়েল টাইম ৪০% যদি ডিজিটেলী ফাইনেঞ্চিয়েলৰ ট্ৰেনজেকচন হয় তেন্তে মোৰ দেশত হৈ আছে, হিন্দুস্তানে এই কাম কৰি দেখুৱাইছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

এতিয়া আমি 5জিৰ দৌৰৰ দিশত পদক্ষেপ ৰাখিছো। বহুত দূৰ অপেক্ষা কৰিবলগা নহয়, আমি খোজ মিলাম। আমি অপ্টিকেল ফাইবাৰ গাঁৱে গাঁৱে পোৱাই আছো। ডিজিটেল ইণ্ডিয়াৰ সপোন গাঁৱৰ পৰা আৰম্ভ হ’ব, এয়া মোৰ সম্পূৰ্ণ তথ্য আছে। আজি মই আনন্দিত যে হিন্দুস্তানৰ চাৰি লাখ কমন ছাৰ্ভিচ চেণ্টাৰ গাঁৱত বিকশিত হৈ আছে। গাঁৱৰ নজোৱান ল’ৰা-ছোৱালীয়ে কমন ছাৰ্ভিচ চেণ্টাৰ চলাই আছে। দেশে গৌৰৱ কৰিব পাৰে যে গাঁৱৰ ক্ষেত্ৰত চাৰি লাখ ডিজিটেল এণ্ট্ৰাপ্ৰেনিওৰ প্ৰস্তুত হোৱা আৰু সকলো সেৱা গাঁৱৰ মানুহে তেওঁলোকৰ তাত ল’বলৈ আহিব, এয়া নিজস্বভাৱেই টেকনলজি হাব হোৱাৰ ভাৰতৰ শক্তি।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

এই যি ডিজিটেল ইণ্ডিয়াৰ আন্দোলন, যি ছেমিকণ্ডাক্টৰৰ দিশত আমি পদক্ষেপ লৈ আছো, 5জিৰ দিশত পদক্ষেপ লৈ আছো, অপ্টিকেল ফাইবাৰৰ নেটৱৰ্ক বিয়পাই আছো, এয়া কেৱল আধুনিকতাৰ পৰিচয়, এনে নহয়। তিনিটা ডাঙৰ শক্তি ইয়াৰ ভিতৰত সমাহিত হৈ আছে। শিক্ষাত আমোল ক্ৰান্তি- এয়া ডিজিটেল মাধ্যমৰ জৰিয়তে আহিব। স্বাস্থ্য সেৱাত আমোল ক্ৰান্তি ডিজিটেল মাধ্যমৰ জৰিয়তে আহিব। কৃষি জীৱনতো বহুত ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন ডিজিটেলৰ জৰিয়তে আহিব। এখন নতুন বিশ্ব প্ৰস্তুত হৈ আছে। ভাৰতে তাক বঢ়াবলৈ আৰু মই পৰিষ্কাৰ দেখি আছো বন্ধুসকল এই ডেকেডটো, মানৱ জাতিৰ বাবে টেকএহেড (tecahade)ৰ সময়, টেকনলজিৰ ডেকেড। ভাৰতৰ বাবে তো ই টেকএহেড, যাৰ মন টেকনলজিৰে সংযুক্ত। আইটিৰ জগতত ভাৰতে নিজৰ এটা ভাৱমূৰ্তি গঠন কৰিছে, এই টেকএহেডৰ সামৰ্থ্য ভাৰতৰ আছে।

আমাৰ অটল ইন’ভেচন মিছন, আমাৰ ইনকুবেচন চেণ্টাৰ, আমাৰ ষ্টাৰ্টআপে এটা নতুন, সম্পূৰ্ণ ক্ষেত্ৰৰ বিকাশ কৰি আছে, যুৱ প্ৰজন্মৰ বাবে নতুন সুযোগ লৈ আহি আছে। স্পেচ মিছনৰ কথাই হওক, আমাৰ ডীপ অচীন মিছনৰ কথাই হওক, সমুদ্ৰৰ গভীৰতালৈ যোৱাই হওক বা আমি আকাশ স্পৰ্শ কৰাই হওক, এয়া নতুন ক্ষেত্ৰ, যাক লৈ আমি আগবাঢ়ি আছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

আমি এই পাহৰিব নালাগিব আৰু ভাৰতে শতিকা জুৰি দেখিছে, যেতিয়াই দেশত কিবা আৰ্হি স্বৰূপ কামৰ প্ৰয়োজন হয়, কিবা ডাঙৰ ডাঙৰ উচ্চতাৰ প্ৰয়োজন হয়, কিন্তু লগতে ধৰাতলত শক্তিৰ বহুত আৱশ্যক হয়। ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক বিকাশৰ সম্ভাৱনা ধৰাতলৰ শক্তিৰ সৈতে সংযুক্ত। আৰু সেয়ে আমাৰ ক্ষুদ্ৰ কৃষক- তেওঁলোকৰ সামৰ্থ্য, আমাৰ ক্ষুদ্ৰ উদ্যমী-তেওঁলোকৰ সামৰ্থ্য, আমাৰ লঘু উদ্যোগ, কুটীৰ উদ্যোগ, সূক্ষ্ম উদ্যোগ, পদপথৰ দোকানী, ঘৰত কাম কৰা লোক, অটোৰিক্সা চলোৱা লোক, বাছ সেৱা দিয়া লোক, এই সমাজৰ যি সবাতোকৈ ডাঙৰ শক্তি, এওঁলোক সামৰ্থ্যবান হোৱাটো ভাৰতৰ সামৰ্থ্যৰ নিশ্চয়তা আৰু সেয়ে আমাৰ অৰ্থনৈতিক বিকাশৰ এই যি মূল ভূমিগত শক্তি, সেই শক্তিক সৰ্বাধিক বল দিয়াৰ দিশত আমাৰ প্ৰয়াস চলি আছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

আমাৰ ৭৫ বছৰৰ অভিজ্ঞতা আছে, আমি ৭৫ বছৰত কেইবাটাও সিদ্ধিও প্ৰাপ্ত কৰিছো। আমি ৭৫ বছৰৰ অভিজ্ঞতাত নতুন সপোনো সংযোগ কৰিছো, নতুন সংকল্পও লৈছো। কিন্তু অমৃত কালৰ বাবে আমাৰ মানৱ সম্পদৰ অপ্টিমাম আউটকাম কেনেকৈ হ’ব? আমাৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ অপ্টিমাম আউটকাম কেনেকৈ হ’ব? এই লক্ষ্য আগত লৈ আমি আগবাঢ়িব লাগিব। আৰু তেতিয়াই মই যোৱা কেইবছৰমানৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা ক’ব খোজো। আপোনালোকে হয়তো দেখিছে, আজি আদালতৰ ভিতৰত চাওক আমাৰ ওকালতিৰ ক্ষেত্ৰত কাম কৰা আমাৰ নাৰী শক্তিক কি মনোবলৰ সৈতে দেখা গৈছে। আপোনালোকে গ্ৰামীণ ক্ষেত্ৰত জনপ্ৰতিনিধিৰ ৰূপত চাওক। আমাৰ নাৰী শক্তিয়ে কি মনোবৃত্তিৰে সমৰ্পিত ভাবেৰে নিজৰ গাঁৱৰ সমস্যা সমাধান কৰাত লাগি আছে। আজি জ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰখন চাওক, বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰখন চাওক, আমাৰ দেশৰ নাৰী শক্তি আগভাগত দেখিবলৈ পোৱা গৈছে।

আজি আৰক্ষীত আমি দেখিছোঁ আমাৰ নাৰী শক্তিয়ে জনসাধাৰণক সুৰক্ষা দিয়াৰ দায়িত্ব লৈছে। আমি জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰ, ক্ৰীড়া ক্ষেত্ৰ বা যুদ্ধৰ ক্ষেত্ৰলৈ যদিহে লক্ষ্য কৰোঁ দেখিম যে ভাৰতৰ নাৰী শক্তিয়ে এক নতুন শক্তি, নতুন বিশ্বাসৰ সৈতে আগবাঢ়ি গৈছে। ভাৰতৰ ৭৫বছৰীয়া যাত্ৰাত নাৰীশক্তিৰ যি অৱদান আছে তাতকৈ বহু বেছি অৱদান আহি থকা ২৫ বছৰত মই নাৰীশক্তি, মোৰ মোৰ মাতৃ আৰু ভগ্নীসকলৰ মাজত দেখা পাইছোঁ। আৰু সেয়েহে ই সকলো হিচাপৰ ওপৰত। সকলোবোৰ আপোনাসৱৰ পেৰামিটাৰতকৈ অতিৰিক্ত। আমি ইয়াৰ প্ৰতি যিমানে মনোযোগ দিম, আমাৰ ছোৱালীবোৰক যিমান বেছি সুযোগ দিম, আমাৰ ছোৱালীবোৰক যিমান বেছি সুবিধা দিব, আপোনাসৱে দেখিব যে তেওঁলোকে আমাক বহু বেছি ওভতাই দিব। ইয়ে দেশখনক এক উচ্চতালৈ লৈ যাব। যদিহে এই অমৃত কালত পূৰণ হ’বলগীয়া সপোনবোৰ পূৰণ কৰিবলৈ যি কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা হ’ব, যদি আমাৰ নাৰী শক্তিৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম ইয়াত ব্যাপক ৰূপত যোগ দিয়া হয়, তেন্তে আমাৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম হ্ৰাস হ’ব, আমাৰ সময়সীমাও হ্ৰাস হ’ব, আমাৰ সপোনবোৰ অধিক তেজস্বী হ’ব, আৰু উদ্যমী হ’ব, আৰু উজ্জ্বল হ’ব।

আৰু সেয়েহে আহক বন্ধুসকল,

আহক আমি দায়িত্বৰ সৈতে আগবাঢ়ি যাওঁ। আজি মই ভাৰতৰ সংবিধান প্ৰণেতাসকলকো ধন্যবাদ জনাইছোঁ যে তেওঁলোকে আমাক দিয়া ফেডাৰেল গাঁথনিৰ ভাবনা আগুৱাই নি, ইয়াৰ অনুভূতিক সন্মান জনাই, আমি এই অমৃতকালত কান্ধে কান্ধ মিলাই খোজ আগবাঢ়িম আৰু তেতিয়া সপোনবোৰ পূৰ্ণ হ’ব। কাৰ্যসূচীবোৰ বেলেগ হ’ব পাৰে, কৰ্মশৈলী বেলেগ হ’ব পাৰে কিন্তু সংকল্প বেলেগ নহয়, ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে সপোন ভিন্ন নহয়।

এনে এটা যুগৰ মাজলৈ আমি আগবাঢ়ি যাওঁ আহক। মোৰ মনত আছে যেতিয়া মই গুজৰাটৰ মুখ্যমন্ত্ৰী আছিলোঁ কেন্দ্ৰত আমাৰ বিচাৰধাৰাৰ কোনো চৰকাৰ নাছিল, কিন্তু মোৰ গুজৰাটৰ সকলো ঠাইতে, মই ভাৰতৰ উন্নয়নৰ বাবে গুজৰাটৰ উন্নয়নৰ একেই মন্ত্ৰেৰে খোজ আগবাঢ়িছিলোঁ। আমি য’তেই নাথাকো কিয়, ভাৰতৰ বিকাশ কথা আমি সকলোৰে মনত থাকিব লাগে। আমাৰ দেশৰ বহুতো ৰাজ্য আছে, যিয়ে দেশক আগুৱাই নিয়াত এক মহান ভূমিকা পালন কৰিছে, বহুক্ষেত্ৰত নেতৃত্ব দিছে, দৃষ্টান্তমূলক কাম কৰিছে। তেওঁলোকে আমাৰ ফেডাৰেলিজমক শক্তি প্ৰদান কৰে। কিন্তু আজি সময়ৰ প্ৰয়োজন হৈছে যে আমাক সহযোগিতামূলক ফেডাৰেলিজমৰ লগতে সহযোগিতামূলক প্ৰতিযোগিতামূলক ফেডাৰেলিজমৰ প্ৰয়োজন, আমাক বিকাশৰ বাবে এক প্ৰতিযোগিতাৰ প্ৰয়োজন।

প্ৰতিখন ৰাজ্যই অনুভৱ কৰা উচিত যে সেই ৰাজ্যখন আগবাঢ়ি গৈছে। মই ইমান কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিম যে মই আগবাঢ়িম। তেওঁ এই ১০ টা ভাল কাম কৰিছে, মই ১৫ টা ভাল কাম দেখুৱাম। তেওঁ এইটো তিনি বছৰত সম্পূৰ্ণ কৰিছে, মই দুবছৰৰ ভিতৰত ইয়াক দেখুৱাম। আমাৰ ৰাজ্যসমূহৰ ভিতৰত, আমাৰ সেৱা চৰকাৰৰ সকলো গোটৰ মাজত প্ৰতিযোগিতাৰ পৰিৱেশ থাকিব লাগে, যি আমাক উন্নয়নৰ নতুন শিখৰলৈ লৈ যোৱাৰ চেষ্টা কৰিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

যেতিয়া আমি অমৃতকালৰ বাবে এই ২৫ বছৰৰ বিষয়ে আলোচনা কৰোঁ, মই জানো যে প্ৰত্যাহ্বান বহুত, সীমাবদ্ধতা বহুত, বহুতো সমস্যা আছে, বহুত কিবাকিবি আছে, আমি ইয়াক অৱমূল্যায়ন নকৰোঁ। আমি নিৰন্তৰ চেষ্টা কৰি আছো, কিন্তু মই ইয়াত দুটা বিষয় আলোচনা কৰিব বিচাৰোঁ। বহুতো বিষয়ৰ ওপৰত আলোচনা হ’ব পাৰে। কিন্তু মই এই মুহূৰ্তত সময়সীমাৰ সৈতে দুটা বিষয় আলোচনা কৰিব বিচাৰোঁ। আৰু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আমাৰ এই সকলো প্ৰত্যাহ্বানৰ বাবে, বিকৃতিৰ বাবে, ৰোগৰ বাবে, এই ২৫ বছৰীয়া অমৃত কাল, সম্ভৱতঃ আমি যদি সময়মতে সতৰ্ক নকৰোঁ, যদি আমি সময়মতে সমাধান নকৰোঁ, তেন্তে ই এক দুৰ্দান্ত ৰূপ ল’ব পাৰে। আৰু সেয়েহে মই নিশ্চিতভাৱে দুটা আলোচনা কৰিব বিচাৰোঁ, সকলোবোৰ আলোচনা নকৰো। এটা হৈছে দুৰ্নীতি আৰু আনটো হ’ল ভাই-ভতিজাবাদ, পৰিয়ালবাদ। ভাৰতৰ দৰে গণতন্ত্ৰত য’ত মানুহে দৰিদ্ৰতাৰ সৈতে যুঁজি আছে, এফালে এনে লোক আছে যাৰ বাস কৰাৰ স্থান নাই। আনহাতে, এনে কিছুমান লোক আছে যাৰ চুৰি কৰা সামগ্ৰী ৰাখিবলৈ ঠাই নাই। এই পৰিস্থিতিটো ভাল লক্ষণ নহয়। আৰু সেয়েহে আমি সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে দুৰ্নীতিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিব লাগিব। যোৱা আঠ বছৰত, প্ৰত্যক্ষ লাভালাভ স্থানান্তৰৰ জৰিয়তে মোবাইল, আধাৰৰ এই সকলো আধুনিক প্ৰণালী ব্যৱহাৰ কৰি, আমি দুই লাখ কোটি টকা ৰাহি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ যিবোৰ ভুল হাতলৈ গৈছিল আৰু ইয়াক দেশৰ উন্নতিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰাত আমি সফল হৈছিলোঁ। যিসকলে পূৰ্বৰ চৰকাৰৰ সময়ত বেংকবোৰ লুট কৰি পলাই গৈছিল তেওঁলোকৰ সম্পত্তি জব্দ কৰি ঘূৰাই আনিবলৈ চেষ্টা চলাই থকা হৈছে। বহুতে কাৰাগাৰত থাকিবলৈ বাধ্য হৈছে। আমাৰ প্ৰয়াস হৈছে যে যিসকলে দেশক লুণ্ঠন কৰিছে তেওঁলোকে ঘূৰি আহিব লাগিব, আমি সেই পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিম।

ভাই-ভনীসকল, এতিয়া দুৰ্নীতিৰ বিৰুদ্ধে মই স্পষ্টভাৱে দেখিছোঁ যে আমি এক নিৰ্ণায়ক সময়ত ভৰি দিছোঁ। আনকি ডাঙৰ ডাঙলবোৰো সাৰি নাযাব। এই মনোভাৱৰ সৈতে, ভাৰতে এতিয়া দুৰ্নীতিৰ বিৰুদ্ধে এক নিৰ্ণায়ক সময়ত ভৰি দিছে। আৰু মই এই কথা লালকিল্লাৰ প্ৰাচীৰৰ পৰা অতি দায়িত্বৰ সৈতে কৈছোঁ। আৰু সেয়েহে, ভাই-ভনীসকল, দুৰ্নীতিয়ে দেশখনক উঁইৰ দৰে ফোঁপোলা কৰি তুলিছে। মই ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিব লাগিব, যুঁজ তীব্ৰ কৰিব লাগিব, ইয়াক নিৰ্ণায়ক সন্ধিক্ষণলৈ লৈ যাব লাগিব। তেতিয়াহলে মোৰ ১৩০ কোটি দেশবাসী, আপোনাসৱে মোক আশীৰ্বাদ কৰক, আপোনাসৱে মোক সমৰ্থন কৰক, মই আজি আপোনাৰ সমৰ্থন বিচাৰি আহিছোঁ, আপোনাসৱৰ সহযোগিতা বিচাৰিছোঁ যাতে মই এই যুঁজত যুঁজিব পাৰো। দেশখনে এই যুদ্ধত জয়ী হ’ব পাৰে আৰু দুৰ্নীতিৰ ফলত সাধাৰণ নাগৰিকৰ জীৱন ধ্বংস হৈছে। মই মোৰ এই সাধাৰণ নাগৰিকসকলৰ জীৱন পুনৰ এবাৰ ‘আন, বান, শান’ৰ বাবে জীয়াই থাকিবলৈ পথ প্ৰস্তুত কৰিব বিচাৰোঁ। আৰু সেয়েহে মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, এইটো উদ্বেগৰ বিষয় যে আজি দেশত দুৰ্নীতিৰ প্ৰতি ঘৃণা দেখা যায় যদিও কেতিয়াবা দুৰ্নীতিগ্ৰস্তসকলৰ প্ৰতি উদাৰতাও বৃদ্ধি পায়, ই কোনো দেশতে শোভা নাপায়।

আৰু বহুলোকে ইমান নিৰ্লজ্জভাৱে তললৈ নামে যে তেওঁলোকক আদালতত শাস্তি দিয়া হৈছে, দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত প্ৰমাণিত হৈছে, কাৰাগাৰলৈ যোৱা চূড়ান্ত হৈছে, কাৰাগাৰত বন্দী হৈ আছে, তথাপিও  তেওঁলোকে তেওঁলোকক গৌৰৱান্বিত কৰাত ব্যস্ত হৈ আছে, তেওঁলোকক কৰাত লিপ্ত হৈছে, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ খ্যাতি গঢ়ি তোলাত নিয়োজিত হৈ আছে। সমাজত যদি ময়লাৰ প্ৰতি ঘৃণা নাথাকে, পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ চেতনা উদ্ভৱ নহয়। যেতিয়ালৈকে দুৰ্নীতি আৰু দুৰ্নীতিগ্ৰস্তসকলৰ প্ৰতি ঘৃণাৰ ভাৱ নাথাকে, তেওঁলোকক সামাজিকভাৱে তললৈ চাবলৈ বাধ্য নকৰে, তেতিয়ালৈকে এই মানসিকতাৰ অৱসান ঘটিব নোৱাৰে। আৰু সেয়েহে আমি দুৰ্নীতিৰ বিষয়ে আৰু দুৰ্নীতিগ্ৰস্তসকলৰ বিষয়েও যথেষ্ট সজাগ হ’ব লাগিব।

দ্বিতীয়তে আলোচনা কৰিব বিচৰা বিষয়টো হ’ল স্বজন-তোষণ আৰু যেতিয়া মই স্বজন-তোষণৰ কথা কওঁ তেতিয়া মানুহে ভাবে যে মই কেৱল ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰখনৰ কথাহে কওঁ। তেনে নহয়, দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰত সেই বেয়াবোৰে ভাৰতৰ প্ৰতিটো প্ৰতিষ্ঠানতে পৰিয়ালতন্ত্ৰক লালন-পালন কৰিছে। পৰিয়ালতন্ত্ৰই আমাৰ বহু প্ৰতিষ্ঠানক নিজৰ মাজতে মেৰিয়াই লৈছে। ইয়াৰ বাবেই মোৰ দেশৰ প্ৰতিভা ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। মোৰ দেশৰ শক্তি ক্ষতিগ্ৰস্ত পায়। যিসকলৰ সুযোগৰ সম্ভাৱনা আছে, সেইবোৰে পৰিয়ালনতন্ত্ৰক ককায়েক-ভায়েকৰ পিছত এৰি থৈ যায়। এয়াও দুৰ্নীতিৰ এটা কাৰণ হৈ পৰে, যাতে তেওঁৰ কোনো স্বজন-তোষণ নাথাকে, গতিকে এনে লাগে ভাই, ব’লা ক’ৰবাৰ পৰা এডোখৰ ঠাই কিনি লওঁ। পৰিয়ালতন্ত্ৰৰ এই স্বজন-তোষণৰ বিৰুদ্ধে আমি প্ৰতিটো অনুষ্ঠানতে এক ঘৃণা সৃষ্টি কৰিব লাগিব, সজাগতা সৃষ্টি কৰিব লাগিব, তেতিয়াহে আমি আমাৰ প্ৰতিষ্ঠানবোৰক ৰক্ষা কৰিব পাৰিম। অনুষ্ঠানসমূহৰ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ বাবে ই অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। একেদৰে ৰাজনীতিতো পৰিয়ালতন্ত্ৰই দেশৰ সম্ভাৱনাক সৰ্বাধিক অন্যায় কৰিছে। পাৰিবাৰিক ৰাজনীতি হৈছে পৰিয়ালৰ কল্যাণৰ বাবে, ইয়াৰ লগত দেশৰ কল্যাণৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই আৰু সেয়ে লালকিল্লাৰ প্ৰাচীৰৰ পৰা ভাৰতৰ সংবিধানক স্মৰণ কৰি দেশবাসীৰ আগত খোলা অন্তৰেৰে ক’ব খুজিছোঁ ৷ ই অতি আৱশ্যকীয়। নহ’লে সকলোৰে মন হতাশ হৈ ৰয় যে মই সেইটোৰ বাবে যোগ্য আছিলো, মই নাপালোঁ, কাৰণ মোৰ কোনো ককা, মাতৃৰ ককা, দেউতা, ককা-আইতা, মাৰ ফালৰ ককা-আইতা নাছিল। এই মনৰ অৱস্থা কোনো দেশৰ বাবে ভাল নহয়।

মোৰ দেশৰ যুৱক-যুৱতীসকল, আপোনাৰ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ বাবে, আপোনাৰ সপোনৰ বাবে, স্বজন-তোষণৰ বিৰুদ্ধে যুঁজত আপোনালোকৰ সমৰ্থন বিচাৰিছো। পাৰিবাৰিক ৰাজনীতিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজত আপোনালোকৰ সহযোগিতা বিচাৰো। এই সাংবিধানিক দায়িত্ব মই মানি লওঁ। মই ইয়াক গণতন্ত্ৰৰ দায়িত্ব বুলি গণ্য কৰো। লালকিল্লাৰ প্ৰাচীৰৰ পৰা যিখিনি কথা ক’লোঁ, তাৰ শক্তি এয়াই। আৰু সেইবাবেই আজি আপোনাৰ পৰা এই সুযোগ বিচাৰো। আমি বিগত দিনবোৰত ক্ৰীড়াত দেখিছো, এনে নহয় যে দেশত হয়তো আগতে প্ৰতিভা নাছিল, এনে নহয় যে আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালীসকলে খেলৰ জগতখনত একো কাম কৰা নাই। কিন্তু নিৰ্বাচনবোৰ আগতে স্বজন-তোষণৰ চেনেলৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিল। সেইবাবেই তেওঁলোকে খেলপথাৰলৈকে সেই দেশত উপনীত হৈছিল, তেওঁলোকৰ জয়-পৰাজয়ৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাছিল। কিন্তু যেতিয়া স্বচ্ছতা আহিল, তেতিয়া খেলুৱৈসকলক যোগ্যতাৰ ভিত্তিত বাছনি কৰা হৈছিল, সম্পূৰ্ণ স্বচ্ছতাৰে, খেলৰ ক্ষেত্ৰত সামৰ্থ্যৰ প্ৰতি সন্মান পাবলৈ ল’লে। আজি বিশ্বৰ খেলপথাৰত ভাৰতৰ ত্ৰিৰংগা উৰি থকা দেখিছে। ভাৰতৰ জাতীয় সংগীত গোৱা হয়, গৌৰৱবোধ হয়৷

যেতিয়া পৰিয়ালতন্ত্ৰৰ পৰা মুক্তি পায়, স্বজন-তোষণৰ পৰা মুক্তি পায় তেতিয়া এই ফলাফল আহে। মোৰ মৰমৰ দেশবাসী এটো ঠিক যে বহুতো প্ৰত্যাহ্বান আছে, এই দেশৰ আগত যদি কোটি কোটি সমস্যা আছে, তেন্তে কোটি কোটি সমাধানো আছে আৰু ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ ওপৰত মোৰ বিশ্বাস আছে। যেতিয়া ১৩০ কোটি দেশবাসীয়ে নিৰ্ধাৰিত লক্ষ্যৰে সমাধান কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে এখোজ আগুৱাই যায়, তেতিয়া ভাৰতেও ১৩০ খোজ আগুৱাই যায়। এই শক্তিৰে আমি আগবাঢ়িব লাগিব। এই অমৃতকাল, এতিয়া অমৃতৰ প্ৰথম বেলা, প্ৰথম প্ৰভাত, আগন্তুক ২৫ বছৰৰ এটাও মূহুৰ্ত আমি পাহৰিব নালাগে। প্ৰতিটো দিন, সময়ৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত, জীৱনৰ প্ৰতিটো কণা, মাতৃভূমিৰ বাবে জীয়াই থাকিবলৈ আৰু তেতিয়াহে আমি স্বাধীনতা সংগ্ৰামী সকলক প্ৰকৃত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিম। তেতিয়াহে দেশক ৭৫ বছৰ ধৰি এই পৰ্যায়লৈ লৈ যোৱাত অৰিহণা যোগোৱা সকলৰ স্মৃতি সুঁৱৰি আমাৰ কামত আহিব।

মই দেশবাসীক আহ্বান জনাও আজি নতুন সম্ভাৱনাক লালন-পালন কৰি, নতুন সংকল্প অতিক্ৰম কৰি আগুৱাই যোৱাৰ আত্মবিশ্বাসেৰে অমৃত কাল আৰম্ভ কৰিছো। স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ এতিয়া অমৃতৰ দিশত ঘুৰিছে, অগ্ৰগতি হৈছে, তেতিয়া এই অমৃত যুগত সকলোৰে প্ৰচেষ্টা প্ৰয়োজনীয়। সকলোৰে প্ৰচেষ্টাই এই ফলাফল আনিব। টীম ইণ্ডিয়াৰ ভাৱনাই দেশক আগুৱাই নিব৷ ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ এই টীম ইণ্ডিয়াই এটা দল হিচাপে আগবাঢ়ি গৈ তেওঁলোকৰ সকলো সপোন বাস্তৱায়িত কৰিব। এই আত্মবিশ্বাসেৰে মোৰ লগত কওক…

জয় হিন্দ।

জয় হিন্দ।

জয় হিন্দ।

ভাৰত মাতা কী জয়

ভাৰত মাতা কী জয়

ভাৰত মাতা কী জয়

বন্দে মাতৰম,

বন্দে মাতৰম,

বন্দে মাতৰম,

বহুত বহুত ধন্যবাদ!

****

DS/VJ/BS/MANN/DB/KB/SB/MS/GS/KG/RD