পি এম ইণ্ডিয়া

পবিত্ৰ চয়দনা মুফাদ্দালজী, মহাৰাষ্ট্ৰৰ মুখ্যমন্ত্ৰী একনাথ সিন্ধেজী, উপ মুখ্যমন্ত্ৰী দেৱেন্দ্ৰজী, এই কাৰ্যসূচীত উপস্থিত থকা আন সকলো গণ্যমান্য ব্যক্তিসকল!

আপোনালোক সকলোৰে মাজত অহাটো মোৰ বাবে পৰিয়াললৈ অহাৰ দৰে। আৰু যিটো মই আজি দেখিলো, চিনেমাখন চালো, মোৰ এটা অভিযোগ আছে আৰু মই ইয়াক উন্নত কৰিব বিচাৰো, আপোনালোকে ইয়াত বাৰে বাৰে মাননীয় মুখ্যমন্ত্ৰী, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী কৈছে, মই আপোনাৰ পৰিয়ালৰ সদস্য নহয় নেকি, মই ইয়াত প্ৰধানমন্ত্ৰীও নহয়, আৰু মই ইয়াত মুখ্যমন্ত্ৰীও নহয় আৰু সম্ভৱতঃ খুব কম লোকেই মই লাভ কৰা বিশেষাধিকাৰ লাভ কৰিছে। মই চাৰিটা প্ৰজন্মধৰি এই পৰিয়ালটোৰ সৈতে জড়িত হৈ আছোঁ, চাৰিটা প্ৰজন্মই মোৰ ঘৰলৈ আহিছে। খুব কম লোকেই ইমান সৌভাগ্য লাভ কৰে আৰু সেয়েহে মই কওঁ যে ছবিখনত, যি মুখ্যমন্ত্ৰী আৰু প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ কথা বাৰে বাৰে দোহৰাই থকা হৈছে ৷ মই আপোনাৰ পৰিয়ালৰ এজন সদস্য আৰু যেতিয়াই মই পৰিয়ালৰ সদস্য হিচাপে অহাৰ সুযোগ পাইছো, মোৰ সুখ বহুগুণে বৃদ্ধি পাইছে। সময়ৰ লগে লগে ইয়াৰ প্ৰাসংগিকতা কিমান বৰ্তাই ৰাখে তাৰ দ্বাৰা এটা সম্প্ৰদায়, সমাজ বা সংগঠন চিনাক্ত কৰা হয়। দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায়ে সদায় সময়ৰ লগে লগে পৰিৱৰ্তন আৰু বিকাশৰ পৰীক্ষাত থিয় দি আহিছে। আজি, আলজমিয়া-টাছ-চাইফিয়াৰ দৰে শিক্ষাৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ কেন্দ্ৰৰ সম্প্ৰসাৰণ ইয়াৰ এক জীৱন্ত উদাহৰণ। মই সংগঠনটোৰ সৈতে জড়িত প্ৰতিজন ব্যক্তিক মুম্বাই শাখা আৰম্ভ কৰিবলৈ অভিনন্দন জনাইছো যিয়ে ১৫০ বছৰ পুৰণি সপোন পূৰণ কৰিছে, আপোনালোকে পূৰণ কৰিছে, মই আপোনালোকক অশেষ অভিনন্দন জনাইছো, মই আপোনালোকক অন্তৰৰ পৰা অভিনন্দন জনাইছো।

বন্ধুসকল,

দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায় আৰু মোৰ মাজৰ সম্পৰ্ক কিমান পুৰণি সেয়া বোধহয় নজনা মানুহ নাই। মই পৃথিৱীত য’তেই যাওঁ, ত’তেই এক প্ৰকাৰে প্ৰেমৰ বৰষুণ হৈ থাকে। আৰু মোক, মই সদায় আপোনাক এটা কথা কওঁ। গুজৰাটত বাস কৰাৰ সময়ত আমি ইজনে সিজনক অতি নিবিড়ভাৱে দেখিছো, একেলগে বহুতো সৃষ্টিশীল প্ৰচেষ্টা আগবঢ়াইছো। আৰু মোৰ মনত আছে যে আমি চৈয়দনা চাহাবৰ শতবাৰ্ষিকী বৰ্ষ উদযাপন কৰি আছিলো। আৰু চুৰাটত আমাৰ এক বিশাল সমাৱেশ হৈছিল, মইও তাত আছিলো। সেইটোত, চৈয়দনা চাহেবে মোক কৈছিল মই কি কাম কৰা উচিত, তেওঁৰ এটা ডাঙৰ অনুৰোধ আছিল, সেয়েহে মই ক’লো, ‘চাওক, গুজৰাটত সদায় পানীৰ সংকট থাকে, আপুনি ইয়াত কিবা কৰিবই লাগিব, আৰু মই এতিয়াও কওঁ যে এটা কথা, আজিও, বোহৰা সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে পানী সুৰক্ষাৰ কামত কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি আহিছে।’ তেওঁলোক ব্যস্ত হৈ আছে। এইটো মোৰ সৌভাগ্য আৰু সেয়েহে মই কওঁ যে পুষ্টিহীনতাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজৰ পৰা পানী সংৰক্ষণৰ অভিযানলৈকে, সমাজ আৰু চৰকাৰ কেনেদৰে ইজনে সিজনৰ শক্তি হ’ব পাৰে, আমি একেলগে সেইটো কৰিছো আৰু মই ইয়াৰ বাবে গৌৰৱান্বিত অনুভৱ কৰো। আৰু বিশেষকৈ, তেওঁৰ পবিত্ৰ চৈয়দনা মহম্মদ বুৰহানুদ্দিন চাহাব, যেতিয়াই মই তেওঁৰ সৈতে আলোচনা কৰাৰ সুযোগ পাইছিলো, তেওঁৰ সক্ৰিয়তা, তেওঁৰ সহযোগিতা, মোৰ বাবেও এক প্ৰকাৰৰ পথপ্ৰদৰ্শক হৈ আহিছে। মই যথেষ্ট শক্তি লাভ কৰিছিলো। আৰু যেতিয়া মই গুজৰাটৰ পৰা দিল্লীলৈ গৈছিলো, আপুনি সেই দায়িত্ব চম্ভালি লৈছিল, সেই প্ৰেম আজিও আছে, সেই প্ৰক্ৰিয়া অব্যাহত আছে। ইন্দোৰ কাৰ্যসূচীত তেওঁৰ পবিত্ৰতা ড০ চৈয়দনা মুফাদ্দাল চৈফুদ্দিন চাহেব আৰু আপোনালোকে মোক দিয়া মৰম মোৰ বাবে অতি মূল্যৱান।

বন্ধুসকল,

কেৱল দেশতে নহয়, মই কোৱাৰ দৰে, মই বিদেশলৈ কৰবালৈ যাওঁ, সেয়েহে মোৰ বোহৰা ভাই-ভনীসকলে নিশা ২ বজাত অৱতৰণ কৰিলেও, তেতিয়াও ২-৫ টা পৰিয়াল বিমানবন্দৰলৈ আহে, মই তেওঁলোকক কওঁ আপোনালোকে ইমান ঠাণ্ডাত কিয় কষ্ট কৰিছে, তেওঁলোকে কয় আপুনি কোৱা নাই, সেয়েহে আমি আহিছো। পৃথিৱীৰ যি কোণতে থাকক, যি দেশতেই নহওঁক কিয়, ভাৰতৰ প্ৰতি তেওঁৰ চিন্তা আৰু ভাৰতৰ প্ৰতি থকা প্ৰেম সদায় তেওঁৰ হৃদয়ত দৃশ্যমান আছিল। আপোনালোক সকলোৰে এই অনুভূতি, আপোনাৰ এই প্ৰেমে মোক বাৰে বাৰে আপোনাৰ ওচৰলৈ লৈ আহে।

বন্ধুসকল,

কিছুমান প্ৰচেষ্টা আৰু কিছুমান সফলতা আছে, যাৰ আঁৰত বহু দশকৰ সপোন জড়িত হৈ থাকে। মই অৱগত যে মুম্বাইৰ শাখা হিচাপে আলজমেয়া-তুছ-চাইফিয়াৰ সম্প্ৰসাৰণৰ সপোন দেখিছিল তেওঁৰ পবিত্ৰ চৈয়দনা আব্দুলকাদিৰ নাইমুদ্দিন চাহাবে। সেই সময়ত দেশখন দাসত্বৰ সময়ত আছিল। শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত ইমান ডাঙৰ সপোন নিজেই এটা ডাঙৰ বস্তু আছিল। কিন্তু, সঠিক চিন্তাধাৰাৰে দেখা সপোনবোৰ পূৰণ হৈ থাকে। আজি যেতিয়া দেশখনে স্বাধীনতাৰ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছে, শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত বোহৰা সমাজৰ এই অৱদানৰ গুৰুত্ব আৰু অধিক বৃদ্ধি পাইছে। আৰু যেতিয়া মোৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ মনত পৰে, মই নিশ্চিতভাৱে এটা কথা উল্লেখ কৰিম আৰু মই আপোনালোক সকলোকে অনুৰোধ জনাইছো যে যেতিয়াই আপুনি চুৰাটলৈ যায় বা মুম্বাইলৈ আহে, এবাৰ হ’লেও দাণ্ডিলৈ আহক ৷ কিন্তু মোৰ বাবে আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ’ল যে দাণ্ডি যাত্ৰাৰ সময়ত দাণ্ডিত নিমখ সত্যাগ্ৰহৰ আগতে গান্ধীজী দাণ্ডিত আপোনাৰ ঘৰত আছিল, আৰু যেতিয়া মই মুখ্যমন্ত্ৰী হৈছিলোঁ, মই আপোনালোকক প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলো। এক মুহূৰ্তও চিন্তা নকৰি সেই অতি ডাঙৰ বাংলোটো যিটো আজি সাগৰৰ সন্মুখত আছে, অৱশ্যে, সেই গোটেই বাংলোটো মোক দিয়া হৈছিল আৰু আজি তাত এটা মহান স্মাৰক আছে। আজি দেশৰ নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিৰ দৰে সংস্কাৰৰ সৈতে, ইয়াত বহুতো পুৰণি আৰু বৰ্তমানৰ উপাচাৰ্য বহি আছে। আমি অমৃত কালত আগবঢ়োৱা সংকল্পবোৰ। মহিলা আৰু কন্যাসকলে আধুনিক শিক্ষাৰ বাবে নতুন সুযোগ লাভ কৰিছে। আলজামিয়া-টাছ-চাইফিয়াও এই অভিযানৰ সৈতে আগবাঢ়িছে। আধুনিক শিক্ষা অনুসৰি আপোনাৰ পাঠ্যক্ৰমো উন্নীত কৰা হৈছে, আৰু আপোনাৰ চিন্তাধাৰাও সম্পূৰ্ণৰূপে আপডেট কৰা হৈছে। বিশেষকৈ, মহিলা শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত এই প্ৰতিষ্ঠানটোৰ অৱদানে সামাজিক পৰিৱৰ্তনক এক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিছে।

বন্ধুসকল,

শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত, ভাৰত এসময়ত নালন্দা আৰু তক্ষশীলাৰ দৰে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কেন্দ্ৰ আছিল। গোটেই পৃথিৱীৰ মানুহে ইয়ালৈ পঢ়িবলৈ আৰু শিকিবলৈ আহিছিল। যদি আমি ভাৰতৰ গৌৰৱ ঘূৰাই আনিব লাগে, আমি শিক্ষাৰ সেই গৌৰৱো ঘূৰাই আনিব লাগিব। সেয়েহে, আজি ভাৰতীয় বিশ্বৰ আধুনিক শিক্ষা ব্যৱস্থা হৈছে দেশৰ অগ্ৰাধিকাৰ। ইয়াৰ বাবে, আমি প্ৰতিটো স্তৰত কাম কৰি আছো। আপুনি নিশ্চয় দেখিছে, যোৱা ৮ বছৰত অভিলেখ সংখ্যক বিশ্ববিদ্যালয়ো মুকলি কৰা হৈছে। চিকিৎসা শিক্ষাৰ দৰে ক্ষেত্ৰত, য’ত যুৱপ্ৰজন্মৰ প্ৰৱণতা আছে, আৰু দেশৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছে, আমি প্ৰতিখন জিলাতে চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় খুলি আছো। আপুনি দেখিছে, ২০০৪ আৰু ২০১৪ চনৰ ভিতৰত, দেশত ১৪৫ খন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় খোলা হৈছিল। ২০১৪ আৰু ২০২২ চনৰ ভিতৰত, ২৬০ খনতকৈও অধিক চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় খোলা হৈছে। যোৱা ৮ বছৰত, দেশত প্ৰতি সপ্তাহত এখন বিশ্ববিদ্যালয় আৰু দুখন মহাবিদ্যালয় খোলা থাকে। এই গতি আৰু স্কেলবোৰে এই সত্যৰ প্ৰমাণ দিয়ে যে ভাৰত যুৱ প্ৰজন্মৰ এক পুল হ’বলৈ গৈ আছে যি বিশ্বৰ ভৱিষ্যতক দিশ প্ৰদান কৰিব।

বন্ধুসকল,

মহাত্মা গান্ধীয়ে কৈছিল যে শিক্ষাক আমাৰ চাৰিওফালৰ পৰিস্থিতিৰ সৈতে খাপ খুৱাব লাগে, তেতিয়াহে ইয়াৰ অৰ্থ বাহাল ৰাখিব পাৰি। সেইকাৰণে দেশখনে শিক্ষা ব্যৱস্থাত আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰিৱৰ্তন কৰিছে। এই পৰিৱৰ্তনটো হৈছে শিক্ষা ব্যৱস্থাত স্থানীয় ভাষাক গুৰুত্ব দিয়া। এতিয়া আমি চাৰা গুজৰাটীত কবিতাৰ জৰিয়তে আমাৰ সহকৰ্মীসকলে জীৱনৰ মূল্যবোধৰ বিষয়ে যিদৰে আলোচনা কৰিছিলো, মই মাতৃভাষাৰ শক্তি অনুভৱ কৰি আছিলো।

বন্ধুসকল,

দাসত্বৰ সময়ত ব্ৰিটিছে ইংৰাজীক শিক্ষাৰ এক পৰিমাপ কৰি তুলিছিল। দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, স্বাধীনতাৰ পাছতো, আমি সেই হীনমন্যতা বহন কৰি আহিছিলো। আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতিটো আছিল আমাৰ দৰিদ্ৰ, দলিত, পিছপৰা শ্ৰেণী আৰু দুৰ্বল শ্ৰেণীৰ শিশুসকলৰ বাবে। আনকি প্ৰতিভা থকাৰ পাছতো, তেওঁলোকক কেৱল ভাষাৰ আধাৰত প্ৰতিযোগিতাৰ পৰা বাদ দিয়া হৈছিল। কিন্তু এতিয়া, চিকিৎসা আৰু অভিযান্ত্ৰিকৰ দৰে অধ্যয়ন স্থানীয় ভাষাতো কৰিব পাৰি। একেদৰে, ভাৰতীয় প্ৰয়োজনীয়তা অনুসৰি দেশখনে আৰু বহুতো পৰিৱৰ্তন কৰিছে। যোৱা কেইবছৰমানত আমি পেটেণ্ট পৰিৱেশ-প্ৰণালীৰ ওপৰত কাম কৰিছো আৰু পেটেন্ট দাখিল কৰাটো সহজ কৰি তুলিছো। আজি, আইআইটি, আইআইএছচি-ৰ দৰে প্ৰতিষ্ঠানত আগতকৈ অধিক পেটেন্ট দাখিল কৰা হৈছে। আজি শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত বৃহৎ পৰিমাণে প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। সেয়েহে, বিদ্যালয়ত শিকাৰ সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। এতিয়া যুৱসকলক কিতাপ জ্ঞানৰ লগতে দক্ষতা, প্ৰযুক্তি আৰু উদ্ভাৱনৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। ইয়াৰ সৈতে, আমাৰ যুৱপ্ৰজন্মই বাস্তৱ পৃথিৱীৰ সমস্যাবোৰৰ বাবে সাজু হৈ আছে, তেওঁলোকৰ সমাধান বিচাৰি আছে।

বন্ধুসকল,

যিকোনো দেশতে, ইয়াৰ শিক্ষা প্ৰণালী আৰু ইয়াৰ ঔদ্যোগিক পৰিস্থিতিতন্ত্ৰ দুয়োটাই শক্তিশালী হোৱা প্ৰয়োজন। প্ৰতিষ্ঠান আৰু উদ্যোগ, দুয়োটাই ইজনে সিজনৰ পৰিপূৰক। তেওঁলোক দুয়োজনে যুৱসকলৰ ভৱিষ্যতৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল। দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকল বিশেষকৈ ব্যৱসায়ত অতি সক্ৰিয় আৰু সফল। যোৱা 8-9 বছৰত, আপুনি ‘ব্যৱসায় কৰাৰ সহজতা’ৰ দিশত ঐতিহাসিক সংস্কাৰৰ প্ৰভাৱ দেখিছে আৰু অনুভৱ কৰিছে। এই সময়ছোৱাত, দেশখনে 40 হাজাৰ অনুপালন বাতিল কৰে, শ শ ব্যৱস্থাকৰ্তা ত্বৰান্বিত কৰে। আগতে, উদ্যোগীসকলক এই আইনবোৰৰ প্ৰতি ভয় দেখুৱাই হাৰাশাস্তি কৰা হৈছিল। ই তেওঁলোকৰ ব্যৱসায়ক প্ৰভাৱিত কৰিছিল। কিন্তু আজি, চৰকাৰে চাকৰি সৃষ্টিকৰ্তাসকলৰ সৈতে থিয় দিছে আৰু তেওঁলোকক সম্পূৰ্ণ সমৰ্থন দিছে। যোৱা কেইবছৰমানত এক অভূতপূৰ্ব বিশ্বাসৰ পৰিৱেশ সৃষ্টি হৈছে। আমি ৪২ টা কেন্দ্ৰীয় আইনৰ সংস্কাৰৰ বাবে জন বিশ্বাস বিধেয়ক আনিছো। ব্যৱসায়ীসকলৰ ওপৰত আস্থা জাগ্ৰত কৰিবলৈ, আমি বিতৰ্কৰ পৰা এটা বিশ্বাস আঁচনি লৈ আহিছো।

এই বছৰৰ বাজেটত, কৰ হাৰ সংস্কাৰৰ দৰে বহুতো পদক্ষেপ লোৱা হৈছে। এইটোৱে কৰ্মচাৰী আৰু উদ্যোগীসকলৰ হাতত অধিক ধন ৰাখিব। এই পৰিৱৰ্তনবোৰে যুৱসকলৰ বাবে বহুতো সুযোগ সৃষ্টি কৰিব যিসকলে চাকৰি সৃষ্টিকৰ্তা হোৱাৰ সপোন দেখিছে আগবাঢ়ি যাবলৈ।

বন্ধুসকল,

এখন দেশ হিচাপে ভাৰতৰ বাবেও উন্নয়ন গুৰুত্বপূৰ্ণ, আৰু একে সময়তে ঐতিহ্যও গুৰুত্বপূৰ্ণ। এইটো ভাৰতৰ প্ৰতিটো সম্প্ৰদায় আৰু আদৰ্শৰ বিশেষত্ব। সেয়েহে, আজি দেশখন পৰম্পৰা আৰু আধুনিকতাৰ সংগমৰ দৰে উন্নয়নৰ পথত আগবাঢ়িছে। এফালে, দেশত আধুনিক ভৌতিক আন্তঃগাঁথনি নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, একে সময়তে দেশখনে সামাজিক আন্তঃগাঁথনিৰ ক্ষেত্ৰতো বিনিয়োগ কৰি আছে। আজি, আমি উৎসৱৰ প্ৰাচীন অংশীদাৰী পৰম্পৰাও জীয়াই আছোঁ, আৰু উৎসৱৰ বজাৰৰ সময়ত আধুনিক প্ৰযুক্তিৰে পৰিশোধ কৰি আছো। আপুনি নিশ্চয় দেখিছে, এই বছৰৰ বাজেটত, নতুন প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত প্ৰাচীন অভিলেখডিজিটাইজ কৰাৰ কথাও ঘোষণা কৰা হৈছে। আৰু মই কেৱল আমাৰ পুৰণি শতিকা পুৰণি কোৰাণ চাই আছিলো, হাতেলিখা। সেয়েহে মই আহ্বান জনাইছো যে ভাৰত চৰকাৰৰ এটা অতি ডাঙৰ আঁচনি আছে, আমাৰ সকলো বোৰ বস্তু ডিজিটাইজ কৰা উচিত। ই আহিবলগীয়া প্ৰজন্মৰ বাবে কাম কৰিব। মই বিচাৰো যে সকলো সমাজ, সকলো সম্প্ৰদায়ে এনে প্ৰচেষ্টা আগবঢ়াবলৈ আগবাঢ়ি আহক। যিকোনো পদ্ধতিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত, যদি কোনো প্ৰাচীন গ্ৰন্থ আছে, সেইবোৰ ডিজিটাইজ কৰিব লাগে। তাৰ মাজতে, মই মংগোলিয়ালৈ গৈছিলো, সেয়েহে ভগৱান বুদ্ধৰ সময়ৰ পৰা মঙ্গোলিয়াত কিছুমান বস্তু আছিল। এতিয়া মই তাত পৰি আছিলো, গতিকে মই কৈছিলো আপুনি মোক দিয়ক, মই ইয়াক ডিজিটাইজ কৰিম আৰু আমি সেই কামটো কৰিছো। প্ৰতিটো পৰম্পৰা, প্ৰতিটো বিশ্বাস হৈছে এক শক্তি। যুৱসকলকো এই অভিযানৰ সৈতে জড়িত কৰা উচিত। দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায়ে ইয়াত এটা ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰিব পাৰে। একেদৰে, পৰিৱেশ সুৰক্ষা হওঁক, বাজৰাৰ প্ৰসাৰ হওঁক, আজি ভাৰতে এই বিষয়বোৰৰ ওপৰত সমগ্ৰ বিশ্বতে এক ডাঙৰ অভিযানৰ নেতৃত্ব দি আছে। আপুনি এই অভিযানবোৰত জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণ বৃদ্ধি কৰিবলৈ তেওঁলোকক জনসাধাৰণৰ মাজত লৈ যোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিও গ্ৰহণ কৰিব পাৰে। এই বছৰ, ভাৰতে জি-২০ৰ দৰে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ গোলকীয় মঞ্চৰো অধ্যক্ষতা কৰিছে। বিদেশত বিয়পি পৰা বোহৰা সমাজৰ লোকসকলে এই উপলক্ষে বিশ্বৰ সন্মুখত ভাৰতৰ ব্ৰেণ্ড এম্বেচেডৰ হিচাপে কাম কৰিব পাৰে। মই নিশ্চিত যে আপোনালোকে এই দায়িত্ববোৰ আগৰ দৰেই সুখেৰে পালন কৰিব। এইটো মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস যে দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায়ে এক উন্নত ভাৰতৰ লক্ষ্যত উপনীত হোৱাত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰি আহিছে, আৰু এই ইচ্ছা আৰু বিশ্বাসৰ সৈতে, মই আপোনালোকক আকৌ এবাৰ শুভকামনা জনাইছো আৰু এই পৱিত্ৰ ক্ষণ উপলক্ষে আপুনি মোক ইয়ালৈ অহাৰ সুযোগ দিছে। চৈয়দনা চাহাবৰ প্ৰতি এটা বিশেষ প্ৰেম আছিল। সংসদ চলি আছিল, তথাপিও ইয়ালৈ অহাটো মোৰ বাবে সমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল আৰু সেয়েহে মই আপোনালোক সকলোৰে আশীৰ্বাদ বিচাৰি আজি অহাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিলো। মই আকৌ এবাৰ আপোনালোক সকলোকে অন্তৰৰ পৰা ধন্যবাদ জনাইছো।

অশেষ ধন্যবাদ ৷