পি এম ইণ্ডিয়া

ৱাহে গুৰু দা খালচা, ৱাহে গুৰু দি ফতেহ!

কেন্দ্ৰীয় কেবিনেটত মোৰ সহকৰ্মীসকল, ৰাজ্যসমূহৰ মুখ্যমন্ত্ৰীসকল, সদনৰ অধ্যক্ষ আৰু বিভিন্ন সন্মানীয় প্ৰতিষ্ঠানৰ অধ্যক্ষ, কূটনীতিবিদ, সমগ্ৰ দেশৰ বিভিন্নক্ষেত্ৰত  বিশেষভাৱে জড়িত সকল, এই কাৰ্যসূচীৰ সৈতে জড়িত আন সকলো গণ্যমান্য ব্যক্তিসকল আৰু সুধীবৃন্দ।

আজি দেশে প্ৰথম ‘বীৰ বাল দিৱস’ উদযাপন কৰিছে। এই দিনটোত, আমি প্ৰজন্মপ্ৰজন্ম ধৰি স্মৰণ কৰি অহা ত্যাগবোৰক, আজি এখন ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে, ইয়াক একত্ৰিত কৰাৰ এক নতুন আৰম্ভণি হৈছে। শ্বহীদী সপ্তাহ আৰু এই বীৰ বাল দিৱস নিশ্চিতভাৱে আমাৰ শিখ পৰম্পৰাৰ বাবে আৱেগেৰে পৰিপূৰ্ণ, কিন্তু আকাশৰ দৰে ইয়াৰ বহুতো অনুপ্ৰেৰণা আছে। বীৰ বাল দিৱসে আমাক মনত পেলাই দিব যে সাহসিকতাৰ শীৰ্ষৰ সময়ত কম বয়সৰ কোনো গুৰুত্ব নাই। ‘বীৰ বাল দিৱস’ই আমাক সোঁৱৰাই দিব যে দহজন গুৰুৰ অৱদান কি, দেশৰ আত্মসন্মানৰ বাবে শিখ পৰম্পৰাৰ ত্যাগ কি! ‘বীৰ বাল দিৱস’ই আমাক ক’ব – ভাৰত কি, ভাৰতৰ পৰিচয় কি! প্ৰতি বছৰে বীৰ শিশু দিৱসৰ এই পৱিত্ৰ অনুষ্ঠানটোৱে আমাক আমাৰ অতীতক চিনাক্ত কৰিবলৈ আৰু আহিবলগীয়া ভৱিষ্যত গঢ়ি তুলিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিব। ভাৰতৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ শক্তি কি, অতীতত ভাৰতৰ যুৱ প্ৰজন্মই কেনেদৰে দেশক সুৰক্ষা দিছে, আমাৰ যুৱ প্ৰজন্মই কেনেদৰে ভাৰতক মানৱতাৰ অন্ধকাৰৰ পৰা উলিয়াই আনিছে, বীৰ শিশু দিৱস’ আগন্তুক দশক আৰু শতিকা জুৰি ঘোষণা কৰিব।

মই আজি এই উপলক্ষে সাহসী চাহিবজাদাসকলক তেওঁলোকৰ ভৰিত নমস্কাৰ কৰি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছো। মই এইটো মোৰ চৰকাৰৰ সৌভাগ্য বুলি বিবেচনা কৰোঁ যে ই আজি ২৬ ডিচেম্বৰক বীৰ বাল দিৱস হিচাপে ঘোষণা কৰাৰ সুযোগ পাইছিল। মই মোৰ দেউতা, দশম গুৰু গোবিন্দ সিং জী আৰু সকলো গুৰুৰ ভৰিত ভক্তিৰে নমস্কাৰ কৰো। মাতৃ শক্তিৰ প্ৰতীক মাতা গুজৰিৰ ভৰিত মই শিৰনত কৰো।

বন্ধুসকল,

পৃথিৱীৰ হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ ইতিহাস নিষ্ঠুৰতাৰ এটা ভৌতিক অধ্যায়ৰে ভৰি আছে। ইতিহাসৰ পৰা কিংবদন্তীলৈকে, চুপাৰহিৰো আৰু চুপাৰহিৰোসকলৰ অজস্ৰ মহান চৰিত্ৰ আছে। কিন্তু এইটোও সঁচা যে চামকৌৰ আৰু চিৰহিন্দৰ যুদ্ধত যি ঘটিছিল সেয়া আছিল ‘অভূতপূৰ্ব’। এইটো হাজাৰ হাজাৰ বছৰ পুৰণি নহয় যে সময়ৰ বালিত ইয়াৰ ৰেখাবোৰ অস্পষ্ট হৈ পৰিছে। এই সকলোবোৰ মাত্ৰ তিনি শতিকাৰ আগতে এই দেশৰ মাটিত ঘটিছিল। এফালে, ধৰ্মীয় গোঁড়ামিৰ দ্বাৰা অন্ধ ইমান ডাঙৰ মোগল চুলতানাত আৰু আনহাতে, জ্ঞান আৰু তপস্যাত আৱদ্ধ আমাৰ গুৰু হৈছে ভাৰতৰ প্ৰাচীন মানৱীয় মূল্যবোধক জীয়াই থকাৰ এক পৰম্পৰা! এফালে সন্ত্ৰাসৰ উচ্চতা, আৰু আনফালে আধ্যাত্মিকতাৰ শীৰ্ষ! এফালে ধৰ্ম্মীয় উন্মাদনা আৰু আনফালে সকলোৰে মাজত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা দেখা উদাৰতা! আৰু এই সকলোবোৰৰ মাজত, এফালে লাখ লাখ সৈন্য, আৰু গুৰুৰ সাহসী চাহিবজাদে আনফালে অকলশৰীয়া থাকিলেও নিৰ্ভয়ে থিয় হৈ আছিল! এই সাহসী চাহিবজাদাসকলে কোনো ভাবুকিকে ভয় কৰা নাছিল, কাৰো সন্মুখত শিৰনত কৰা নাছিল। জোৰাৱাৰ সিং চাহাব আৰু ফতেহ সিং চাহাব দুয়োকে দেৱালত জীৱিত অৱস্থাতে গাঁথি দিয়া হৈছিল। এফালে, বৰ্বৰতাই ইয়াৰ সকলো সীমা ভাঙি পেলাইছিল, আনহাতে, ধৈৰ্য্য, সাহসিকতা, বীৰত্বৰ সকলো দৃষ্টান্তও ভংগ হৈছিল। চাহিবজাদা অজিত সিং আৰু চাহিবজাদা জুঝাৰ সিঙেও সাহসিকতাৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰিছিল যি শতিকা জুজুৰক অনুপ্ৰেৰণা যোগাই আহিছে।

মোৰ আদৰৰ ভাই-ভনীসকল,

যিখন দেশৰ ঐতিহ্য এনেকুৱা, যাৰ ইতিহাস এনেকুৱা, স্বাভাৱিকতে আত্মসন্মান আৰু আত্মবিশ্বাস থাকিব লাগে। কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, ইতিহাসৰ নামত, আমাক কোৱা হৈছিল আৰু বৰ্ণনা শিকোৱা হৈছিল যিয়ে আমাৰ ভিতৰত হীনমন্যতাৰ সৃষ্টি কৰিছিল! ইয়াৰ স্বত্ত্বেও, আমাৰ সমাজ, আমাৰ পৰম্পৰাবোৰে এই গৌৰৱময় কাহিনীবোৰ জীয়াই ৰাখিছিল।

বন্ধুসকল,

যদি আমি ভৱিষ্যতে ভাৰতক সফলতাৰ শীৰ্ষলৈ লৈ যাব বিচাৰো, আমি অতীতৰ সংকীৰ্ণ দৃষ্টিভংগীৰ পৰা মুক্ত হ’ব লাগিব। সেয়েহে, স্বাধীনতাৰ অমৃত কালত, দেশখনে ‘দাসত্বৰ মানসিকতাৰ পৰা মুক্তি’ৰ জীৱন উশাহ লৈছে। বীৰ বাল দিৱস’ দেশৰ সেই ‘পাঁচ-আত্মা’সকলৰ বাবে জীৱনৰেখাৰ দৰে।

বন্ধুসকল,

ইমান কম বয়সতে চাহিবজাদাৰ এই ত্যাগত, আমাৰ বাবে আন এটা ডাঙৰ উপদেশ লুকাই আছে। সেই সময়খিনি কল্পনা কৰক! ঔৰঙ্গজেবৰ সন্ত্ৰাসৰ বিৰুদ্ধে, ভাৰত সলনি কৰাৰ তেওঁৰ অভিপ্ৰায়ৰ বিপৰীতে, গুৰু গোবিন্দ সিংজী পৰ্বতৰ দৰে থিয় হৈছিল। কিন্তু জোৰাৱাৰ সিং চাহাব আৰু ফতেহ সিং চাহাবৰ দৰে কম বয়সীয়া শিশুৰ সৈতে ঔৰঙ্গজেব আৰু তেওঁৰ চুলতানাতৰ কি শত্ৰুতা থাকিব পাৰে? দেৱালত দুটা নিৰীহ শিশুক জীৱিত অৱস্থাত বাছনি কৰাৰ এনে অত্যাচাৰ কিয় হৈছিল? ইয়াৰ কাৰণ হৈছে ঔৰঙ্গজেব আৰু তেওঁৰ মানুহে তৰোৱালৰ সহায়ত গুৰু গোবিন্দ সিঙৰ সন্তানৰ ধৰ্ম সলনি কৰিব বিচাৰিছিল। এখন সমাজত, যি খন দেশত ইয়াৰ নতুন প্ৰজন্মই অত্যাচাৰৰ সন্মুখীন হয়, ইয়াৰ আত্মবিশ্বাস আৰু ভৱিষ্যত স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে মৰি যায়। কিন্তু ভাৰতৰ সেই পুত্ৰসকল, সেই সাহসী শিশুসকলে আনকি মৃত্যুৰ ভয়ও কৰা নাছিল। তেওঁক দেৱালত জীৱিত অৱস্থাতে গাঁথি দিয়া হৈছিল, কিন্তু তেওঁ সেই ভয়ংকৰ পৰিকল্পনাবোৰ চিৰদিনৰ বাবে সমাধিস্থ হৈছিল। এয়াই হৈছে যিকোনো ৰাষ্ট্ৰৰ সক্ষম যুৱক-যুৱতীৰ শক্তি। যুৱকজনে সাহসেৰে চিৰকালৰ বাবে সময়ৰ সোঁত সলনি কৰিলে। এই সংকল্পৰ জৰিয়তে আজি ভাৰতৰ যুৱ প্ৰজন্মইও দেশক নতুন উচ্চতালৈ লৈ যোৱাৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাইছে। আৰু সেয়েহে, এতিয়া ২৬ ডিচেম্বৰত বীৰ শিশু দিৱসৰ ভূমিকা আৰু অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰিছে।

বন্ধুসকল,

শিখ গুৰু পৰম্পৰা কেৱল বিশ্বাস আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ পৰম্পৰা নহয়। এইটো ‘এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ৰ ধাৰণাটোৰ বাবেও অনুপ্ৰেৰণা। আমাৰ পবিত্ৰ গুৰু গ্ৰন্থ চাহিবতকৈ ডাঙৰ উদাহৰণ কি হ’ব পাৰে? ইয়াত শিখ গুৰুসকলৰ সৈতে ভাৰতৰ বিভিন্ন কোণৰ ১৫ জন সাধু আৰু ১৪ জন সৃষ্টিকৰ্তাৰ কণ্ঠ স্বৰ আছে। একেদৰে, আপুনি গুৰু গোবিন্দ সিঙৰ জীৱন যাত্ৰাও চাওক। তেওঁৰ জন্ম পূৱ ভাৰতৰ পাটনাত হৈছিল। তেওঁৰ কৰ্মক্ষেত্ৰ উত্তৰ-পশ্চিম ভাৰতৰ পাহাৰীয়া অঞ্চলত আছিল। আৰু তেওঁৰ জীৱন যাত্ৰা মহাৰাষ্ট্ৰত সম্পূৰ্ণ হৈছিল। গুৰুৰ পঞ্চ পেয়াৰাবোৰো দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ আছিল, আৰু মই গৌৰৱান্বিত যে প্ৰথম পঞ্চ পেয়াৰাসকলৰ মাজৰ এজনো সেই ভূমিৰ আছিল, দ্বাৰকাৰ পৰা গুজৰাটলৈ য’ত মই জন্ম হোৱাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছো। ‘ব্যক্তিতকৈ ডাঙৰ চিন্তা কৰক, চিন্তাতকৈ ডাঙৰ ৰাষ্ট্ৰ’, ‘ৰাষ্ট্ৰ প্ৰথম’ মন্ত্ৰটো আছিল গুৰু গোবিন্দ সিংজীৰ অটল সংকল্প। যেতিয়া তেওঁ সৰু আছিল, প্ৰশ্ন উত্থাপিত হৈছিল যে ৰাষ্ট্ৰৰ ধৰ্ম্মৰ সুৰক্ষাৰ বাবে মহান ত্যাগৰ প্ৰয়োজন। তেওঁ দেউতাকক ক’লে, “আজি আপোনাতকৈ ডাঙৰ কোন?” আপুনি এই ত্যাগ কৰক। যেতিয়া তেওঁ পিতৃ হৈছিল, একে ধৰণৰ আগ্ৰহেৰে, তেওঁ জাতিৰ ধৰ্ম্মৰ বাবে তেওঁৰ পুত্ৰক বলি দিবলৈ কুণ্ঠাবোধ কৰা নাছিল। যেতিয়া তেওঁৰ পুত্ৰসকলক বলি দিয়া হৈছিল, তেওঁ তেওঁৰ সংগীসকললৈ চাই কৈছিল, ‘चार मूये तो क्या हुआ, जीवत कई हज़ार’। অৰ্থাৎ মোৰ চাৰিজন পুত্ৰৰ মৃত্যু হ’ল কি হ’ল? দেশৰ হাজাৰ হাজাৰ বন্ধু, হাজাৰ হাজাৰ দেশবাসী মোৰ পুত্ৰ। দেশক প্ৰথম, ৰাষ্ট্ৰক প্ৰথম স্থান দিয়াৰ এই পৰম্পৰা আমাৰ বাবে এক ডাঙৰ অনুপ্ৰেৰণা। এই পৰম্পৰাক শক্তিশালী কৰাৰ দায়িত্ব আজি আমাৰ কান্ধত আছে।

বন্ধুসকল,

ভাৰতৰ ভৱিষ্যত প্ৰজন্ম কি হ’ব, ই তেওঁলোকে কাৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা লৈছে তাৰ ওপৰতো নিৰ্ভৰ কৰে। ভাৰতৰ ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণাৰ প্ৰতিটো উৎস এই ভূমিত আছে। কোৱা হয় যে যি শিশু ভাৰতে, যাৰ পিছত আমাৰ দেশ ভাৰতে ইয়াৰ নাম পাইছিল, আনকি সিংহ আৰু ৰাক্ষসকো হত্যা কৰি ভাগৰি পৰা নাছিল। আজিও, যেতিয়া আমি ধৰ্ম আৰু ভক্তিৰ কথা কওঁ, আমি ভকতৰাজ প্ৰহ্লাদক মনত পেলাওঁ। যেতিয়া আমি ধৈৰ্য্য আৰু জ্ঞানৰ কথা কওঁ, আমি শিশু ধ্ৰুৱৰ উদাহৰণ দিওঁ। মৃত্যুৰ দেৱতা যমৰাজক তপস্যাৰে প্ৰভাৱিত কৰা নচিকেতাৰ ওচৰতো আমি প্ৰণাম জনাইছো। নচিকেতা, যিয়ে যমৰাজক শৈশৱতে সুধিছিল, এইটো কি? মৃত্যু কি? বল ৰামৰ জ্ঞানৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তেওঁৰ সাহসিকতালৈকে, বশিষ্ঠৰ আশ্ৰমৰ পৰা বিশ্বমিত্ৰাৰ আশ্ৰমলৈকে, আমি তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো পদক্ষেপতে আদৰ্শ দেখিবলৈ পাওঁ। প্ৰত্যেক মাতৃয়ে ভগৱান ৰামৰ পুত্ৰ লাভ-কুশৰ কাহিনী তেওঁৰ সন্তানক বৰ্ণনা কৰে। যেতিয়া আমি শ্ৰী কৃষ্ণকো মনত পেলাওঁ, প্ৰথম কথাটো আমি মনত ৰাখোঁ কানহাৰ প্ৰতিচ্ছবি, যাৰ বংশীত প্ৰেমৰ কণ্ঠ স্বৰ আছে, আৰু তেওঁ ডাঙৰ ৰাক্ষসকো হত্যা কৰে। সেই পৌৰাণিক যুগৰ পৰা আধুনিক সময়লৈকে, সাহসী ল’ৰা আৰু ছোৱালীবোৰ ভাৰতৰ পৰম্পৰাৰ প্ৰতিফলন হৈ আহিছে।

কিন্তু বন্ধুসকল,

আজি, মই দেশৰ সন্মুখত এটা সত্যপুনৰাবৃত্তি কৰিব বিচাৰো। চাহিবজাদাসকলে ইমান ডাঙৰ ত্যাগ আৰু ত্যাগ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ জীৱন ত্যাগ কৰিছিল, কিন্তু যদি আপুনি আজিৰ প্ৰজন্মৰ সন্তানক সোধে, তেওঁলোকৰ বেছিভাগেই তেওঁলোকৰ বিষয়ে নাজানে। পৃথিৱীৰ কোনো দেশতে এনে নহয় যে ইমান ডাঙৰ বীৰত্বপূৰ্ণ কাহিনী এনেদৰে পাহৰি যায়। বীৰ বল দিৱসৰ ধাৰণাটো আগতে আমাৰ ঠাইলৈ কিয় অহা নাছিল সেই বিষয়ে মই আজি এই পৱিত্ৰ দিনটোত আলোচনালৈ নাযাম। কিন্তু মই ক’ব লাগিব যে এতিয়া নতুন ভাৰতে দশকৰ আগতে হোৱা এটা পুৰণি ভুল সংশোধন কৰি আছে।

যিকোনো ৰাষ্ট্ৰক ইয়াৰ নীতি, মূল্যবোধ আৰু আদৰ্শৰ দ্বাৰা চিনাক্ত কৰা হয়। আমি ইতিহাসত দেখিছোঁ, যেতিয়া এখন ৰাষ্ট্ৰৰ মূল্যবোধ সলনি হয়, ইয়াৰ ভৱিষ্যতও নিমিষতে সলনি হয়। আৰু, এই মূল্যবোধবোৰ সুৰক্ষিত হৈ থাকে যেতিয়া তেওঁলোকৰ অতীতৰ আদৰ্শ বৰ্তমান প্ৰজন্মৰ বাবে স্পষ্ট হয়। যুৱ প্ৰজন্মক আগবাঢ়িবলৈ সদায় আদৰ্শৰ প্ৰয়োজন। যুৱ প্ৰজন্মক শিকিবলৈ আৰু অনুপ্ৰেৰণা ল’বলৈ মহান ব্যক্তিত্বৰ নায়ক আৰু নায়িকাৰ প্ৰয়োজন। আৰু সেয়েহে, আমি শ্ৰী ৰামৰ আদৰ্শতো বিশ্বাস কৰোঁ, আমি ভগৱান গৌতম বুদ্ধ আৰু ভগৱান মহাবীৰৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা পাওঁ, আমি গুৰু নানক দেৱজীৰ কণ্ঠস্বৰ জীয়াই থাকিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, আমি মহাৰাণা প্ৰতাপ আৰু ছত্ৰপতি বীৰ শিৱাজী মহাৰাজৰ দৰে নায়কৰ বিষয়েও পঢ়িছিলো। সেয়েহে, আমি বিভিন্ন জয়ন্তী উদযাপন কৰোঁ, আনকি কেইবা হাজাৰ বছৰ পুৰণি অনুষ্ঠানতো উৎসৱৰ আয়োজন কৰোঁ। আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে সমাজৰ এই প্ৰয়োজনীয়তা বুজি পাইছিল, আৰু ভাৰতক এনে এখন দেশ হিচাপে সৃষ্টি কৰিছিল যাৰ সংস্কৃতি উৎসৱ আৰু বিশ্বাসৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবেও আমাৰ একেই দায়িত্ব আছে। আমি সেই চিন্তা আৰু চেতনাকো স্থায়ী কৰিব লাগিব। আমি আমাৰ আদৰ্শগত প্ৰবাহ অক্ষুণ্ণ ৰাখিব লাগিব।

সেয়েহে, স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱত, দেশখনে স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ইতিহাস পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ বাবে প্ৰচেষ্টা চলাই আছে। আমি সকলোৱে আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী, নায়ক আৰু জনজাতীয় সমাজৰ অৱদান জনসাধাৰণৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাৰ বাবে কাম কৰি আছো। ‘বীৰ বাল দিৱস’ৰ দৰে মৃত্যু বাৰ্ষিকীয়ে এই দিশত এটা কাৰ্যকৰী লাইটহাউচৰ ভূমিকা পালন কৰিব।

বন্ধুসকল,

মই সুখী যে নতুন প্ৰজন্মক বীৰ বল দিৱসৰ সৈতে সংযোগ কৰিবলৈ অনুষ্ঠিত হোৱা কুইজ প্ৰতিযোগিতা, প্ৰবন্ধ প্ৰতিযোগিতাত হাজাৰ হাজাৰ যুৱক-যুৱতীয়ে অংশগ্ৰহণ কৰিছে। জম্মু-কাশ্মীৰ হওঁক, দক্ষিণৰ পুডুচেৰী হওঁক, পূবৰ নাগালেণ্ড হওঁক, পশ্চিমে ৰাজস্থান হওঁক, দেশৰ এনে কোনো কোণ নাই য’ত শিশুসকলে এই প্ৰতিযোগিতাত অংশগ্ৰহণ কৰা নাই আৰু চাহিবজাদাৰ জীৱনৰ বিষয়ে তথ্য লোৱা নাই, প্ৰবন্ধ লিখা নাই। দেশৰ বিভিন্ন বিদ্যালয়ত চাহিবজাদাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো প্ৰতিযোগিতাও হৈছে। সেই দিনটো বেছি দূৰ নহয় যেতিয়া কেৰালাৰ ল’ৰা-ছোৱালীয়ে বীৰ চাহিবজাদাৰ বিষয়ে জানিব, উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ শিশুসকলে বীৰ চাহিবজাদাৰ বিষয়ে জানিব।

বন্ধুসকল,

আমি একেলগে বীৰ বাল দিৱসৰ বাৰ্তা দেশৰ প্ৰতিটো কোণলৈ লৈ যাব লাগিব। আমাৰ চাহিবজাদাৰ জীৱন, তেওঁলোকৰ জীৱনবাৰ্তা দেশৰ প্ৰতিটো শিশুৰ ওচৰলৈ যাব লাগে, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা ল’ব লাগে আৰু দেশৰ বাবে সমৰ্পিত নাগৰিক হ’ব লাগে, আমি ইয়াৰ বাবেও প্ৰচেষ্টা কৰিব লাগিব। মই নিশ্চিত যে এই ঐক্যবদ্ধ প্ৰচেষ্টাই আমাৰ এক সক্ষম আৰু উন্নত ভাৰতৰ লক্ষ্যত নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিব। আকৌ এবাৰ, মই সাহসী চাহিবজাদাৰ ভৰিত নমস্কাৰ জনাইছো আৰু এই সংকল্পৰ দ্বাৰা, মই আপোনালোক সকলোকে অন্তৰৰ পৰা ধন্যবাদ জনাইছো!