পি এম ইণ্ডিয়া

আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত অভিনন্দন জনাইছো!

আপোনালোকে মানৱতাৰ বাবে মহান কাম কৰি উভতি আহিছে। অপাৰেশ্যন দোষ্টৰ সৈতে জড়িত সমগ্ৰ দলটোৱে, সেয়া এনডিআৰএফেই হওক, স্থল সেনাই হওক, বায়ু সেনাই হওক বা আমাৰ অন্যান্য সেৱাৰ অংশীদাৰ হওক, এক সুন্দৰ কাম কৰিছে আৰু আনকি আমাৰ নিবাক বন্ধু ডগ স্কোৱাডৰ সদস্যসকলেও অদ্ভূট ক্ষমতা প্ৰদৰ্শন কৰিলে৷ আপোনালোকক লৈ দেশে অতি গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছে।

বন্ধুসকল,

আমাৰ সংস্কৃতিয়ে আমাক বসুধৈৱ কুটুম্বকমৰ শিক্ষা দিছে আৰু এই মন্ত্ৰবোৰ যিবোৰ পদৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে সেইবোৰ অতি প্ৰেৰণাদায়ক। ‘অয়ং নিজঃ পৰো বেটি গণনা লঘু চেৎসম। উদাৰচৰিত্ৰানাং তু বসুধৈৱ কুটুম্বকম॥’ অৰ্থাৎ ডাঙৰ হৃদয়ৰ মানুহে কোনো লোকক আপোন পৰ  বুলি গণ্য নকৰে। উদাৰ চৰিত্ৰৰ লোকসকলৰ বাবে গোটেই পৃথিৱীখনেই তেওঁলোকৰ পৰিয়াল। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে নিজৰ বুলি গণ্য কৰি তেওঁলোকৰ সেৱা কৰে।

বন্ধুসকল,

তুৰস্কই হওক বা ছিৰিয়াই হওক, গোটেই দলটোৱে এই ভাৰতীয় মূল্যবোধক এক প্ৰকাৰে প্ৰকাশ কৰিছে। আমি সমগ্ৰ বিশ্বক এক পৰিয়াল বুলি গণ্য কৰোঁ। এনে পৰিস্থিতিত যদি পৰিয়ালৰ কোনো সদস্যৰ ওপৰত কিবা সংকট হয়, তেন্তে সেয়া ভাৰতৰ ধৰ্ম, ভাৰতৰ কৰ্তব্য হ’ল যে তেওঁক সহায় কৰিবলৈ দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়ি যোৱা। দেশ নিৰ্বিশেষে যদি মানৱতাৰ কথা, মানৱ সংবেদনশীলতাৰ কথা হয়, তেন্তে ভাৰতে মানৱ স্বাৰ্থক সৰ্বোচ্চ অগ্ৰাধিকাৰ দিয়ে৷

বন্ধুসকল,

প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ সময়ত এইটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ যে কিমান দ্ৰুতগতিত সহায় আগবঢ়োৱা হয়, যিহেতু ইয়াক দুৰ্ঘটনাৰ সময়ত সোণালী ঘণ্টা বুলি কোৱা হয়, ইয়াৰো এটা সোণালী সময় থাকে। কিমান সোনকালে সহায়কাৰী দলটো আহি পালেহি। তুৰস্কৰ ভূমিকম্পৰ পিছত আপোনালোক সকলো যি বেগেৰে তাত উপস্থিত হ’ল, সেই গতিবেগে সমগ্ৰ বিশ্বৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছে। ই আপোনালোকৰ প্ৰস্তুতি দেখুৱায়, আপোনালোকৰ প্ৰশিক্ষণৰ কাৰ্যক্ষমতা দেখুৱায়। সমগ্ৰ ১০ দিন আপুনি যি ধৰণেৰে সম্পূৰ্ণ ভক্তিৰে কাম কৰিলে, প্ৰতিটো প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হ’ল, সেয়া সঁচাকৈয়ে প্ৰেৰণাদায়ক। আমি সকলোৱে সেই ছবিবোৰ দেখিছো, যেতিয়া এগৰাকী মাতৃয়ে আপোনাৰ কপালত চুমা খাই আশীৰ্বাদ দিছিল। ধ্বংসাৱশেষৰ তলত পুতি থোৱা নিৰীহ জীৱনটো যেতিয়া আপোনাৰ প্ৰচেষ্টাত পুনৰ জী উঠিল। ধ্বংসাৱশেষৰ মাজত এক প্ৰকাৰে আপোনালোকেও তাত মৃত্যুৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিছিল। কিন্তু মই এইটোও ক’ম যে তাৰ পৰা অহা প্ৰতিখন ছবিয়ে সমগ্ৰ দেশ গৌৰৱেৰে ভৰাই তুলিছিল। পেছাদাৰিত্বৰ লগতে তালৈ যোৱা ভাৰতীয় দলটোৱে মানৱীয় সংবেদনশীলতাক অন্তৰ্ভুক্ত কৰাটো অতুলনীয়। যেতিয়া এজন ব্যক্তিয়ে আঘাতৰ মাজেৰে পাৰ হৈ থাকে, যেতিয়া কোনোবাই সকলো হেৰুৱাই চেতনা ঘূৰাই পাবলৈ চেষ্টা কৰে তেতিয়া ই আৰু অধিক কামত আহে। এনে পৰিস্থিতিত সেনা চিকিৎসালয়খন আৰু ইয়াৰ জোৱানসকলে যি সংবেদনশীলতাৰে কাম কৰিছিল সেয়াও প্ৰশংসনীয়।

বন্ধুসকল,

২০০১ চনত গুজৰাটত যেতিয়া ভূমিকম্প হৈছিল আৰু ইয়াক যোৱা শতিকাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ভূমিকম্প বুলি গণ্য কৰা হৈছিল, সেয়া ইয়াতকৈ বহুগুণে ডাঙৰ আছিল। গুজৰাটত যেতিয়া ভূমিকম্প হৈছিল, তেতিয়া তেওঁ দীৰ্ঘদিন ধৰি স্বেচ্ছাসেৱক হিচাপে তাত উদ্ধাৰ অভিযানত জড়িত আছিল। ভগ্নাশেষ আঁতৰোৱাত সমস্যা হৈছে, ভগ্নাশেষত সন্ধানহীন লোকক বিচাৰি উলিওৱাত কিমান সমস্যা হৈছে, খোৱা-বোৱাৰ কিমান সমস্যা হৈছিল, ঔষধ-পাতিৰ আদি কৰি চিকিৎসালয়লৈকে যি প্ৰয়োজন আছিল আৰু মই দেখিছিলো যে ভুজ চহৰৰ সকলো চিকিৎসালয় ধ্বংস হৈ গৈছিল৷ অৰ্থাৎ গোটেই ব্যৱস্থাটো ধ্বংস হৈ গৈছিল আৰু ইয়াৰ প্ৰত্যক্ষ অভিজ্ঞতা মোৰ হৈছে। ঠিক তেনেদৰে ১৯৭৯ চনত গুজৰাটৰ মৰ্বিত মচ্ছু মথাউৰি ভাঙি সমগ্ৰ গাঁওখন পানীয়ে ধ্বংস কৰাৰ সময়ত সমগ্ৰ মৰ্বি চহৰখন ধ্বংস হৈছিল, শ শ লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। তেতিয়াও মই স্বেচ্ছাসেৱক হিচাপে তাত কেইবামাহো থাকি কাম কৰিছিলোঁ। আজি মোৰ সেই অভিজ্ঞতাবোৰ মনত পেলাই মই কল্পনা কৰিব নোৱাৰো যে আপোনালোকৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম, আপোনালোকৰ আবেগ, আপোনালোকৰ অনুভৱবোৰ কিমান প্ৰচণ্ড, মই বহুত ভালদৰে অনুভৱ কৰিব পাৰো। আগতে আপোনালোকে তাত কাম কৰিছিল, মই ইয়াত ভাবিছিলোঁ, আপোনালোকে কেনেকৈ কৰিব? আৰু সেইবাবেই আজি মোৰ বাবে আপোনালোকক চেল্যুট কৰাৰ সুযোগ হৈছে।

বন্ধুসকল,

যেতিয়া কোনোবাই নিজকে সহায় কৰিব পাৰে তেতিয়া তেওঁক স্বাৱলম্বী বুলি ক’ব পাৰি। কিন্তু কোনোবাই যেতিয়া আনক সহায় কৰিবলৈ সক্ষম হয় তেতিয়া তেওঁ নিস্বাৰ্থ হয়। এই কথা কেৱল ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰতে নহয়, দেশসমূহৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰযোজ্য। সেইবাবেই ভাৰতে বিগত বছৰবোৰত স্বাৱলম্বীতাৰ লগতে নিস্বাৰ্থতাৰ পৰিচয় সুদৃঢ় কৰি তুলিছে। ত্ৰিৰংগা লৈ আমি য’তেই উপস্থিত হওঁ, আমি এটা আশ্বাস পাওঁ যে এতিয়া ভাৰতীয় দলবোৰ আহি পোৱাৰ লগে লগে পৰিস্থিতিৰ উন্নতি হ’বলৈ আৰম্ভ কৰিব আৰু ছিৰিয়াৰ উদাহৰণক কোৱা হৈছিল যে যিটো বাকচত পতাকা আছিল সেই বাকচটো ওলোটা আৰু কমলা ৰঙৰ আছিল তলত আছিল, গেৰুৱা ৰং তলত আছিল, গতিকে তাত থকা নাগৰিকজনে ইয়াক শুধৰাই দিলে আৰু গৌৰৱেৰে ক’লে যে মই হিন্দুস্তানক সন্মানেৰে ধন্যবাদ জনাইছো। কিছুদিনৰ আগতে ইউক্ৰেইনতো আমি ত্ৰিৰংগাৰ একে ভূমিকা দেখিছিলো। যেতিয়া ভাৰতৰ ত্ৰিৰংগা ভাৰতীয় নাগৰিকৰ লগতে বহু দেশৰ বন্ধু-বান্ধৱীৰ বাবেও ঢাল হৈ পৰিল, তেতিয়া অপাৰেচন গংগাই সকলোৰে বাবে আশাৰ বতৰা হৈ এক বৃহৎ আদৰ্শ দাঙি ধৰিলে। আমি অতি প্ৰতিকূল পৰিস্থিতিত আমাৰ আপোনজনক আফগানিস্তানৰ পৰা নিৰাপদে ঘূৰাই আনিলোঁ, আমি অপাৰেচন দেৱশক্তি চলালোঁ। ক’ৰোনা বিশ্ব মহামাৰীৰ সময়তো আমি একে প্ৰতিশ্ৰুতি দেখিছিলো। সেই অনিশ্চিত পৰিৱেশত ভাৰতে প্ৰতিজন নাগৰিকক ঘূৰাই অনাৰ প্ৰচেষ্টা হাতত লৈছিল। আমি আন দেশৰ বহু লোককো সহায় কৰিলোঁ। ভাৰতেই বিশ্বৰ শ শ আৰ্তজনৰ দেশলৈ অত্যাৱশ্যকীয় ঔষধ আৰু ভেকচিন যোগান ধৰিছে। সেইবাবেই আজি সমগ্ৰ বিশ্বতে ভাৰতৰ প্ৰতি সদিচ্ছা আছে।

বন্ধুসকল,

অপাৰেচন দোষ্টে ভাৰতৰ মানৱতাৰ প্ৰতি সমৰ্পণ আৰু দুৰ্দশাগ্ৰস্ত দেশসমূহক সহায়ৰ বাবে তৎক্ষণাত থিয় দিয়াৰ আমাৰ দায়বদ্ধতাক প্ৰতিফলিত কৰে। পৃথিৱীৰ য’তেই দুৰ্যোগৰ সৃষ্টি হয়, ভাৰতক প্ৰথম সঁহাৰিদাতা হিচাপে সাজু হৈ থকা দেখা যায়। নেপালৰ ভূমিকম্পই হওক, মালদ্বীপৰ সংকটেই হওক, শ্ৰীলংকাতেই হওক, ভাৰত প্ৰথমে সহায়ৰ বাবে আগবাঢ়ি আহিছিল। এতিয়া দেশৰ বাহিৰেও ভাৰতীয় বাহিনীৰ লগতে এনডিআৰএফৰ ওপৰত আন দেশৰ আস্থা বাঢ়িছে। মই সুখী যে বছৰ বছৰ ধৰি এনডিআৰএফে দেশৰ জনসাধাৰণৰ মাজত এক অতি ভাল সুনাম গঢ়ি তুলিছে। দেশৰ জনসাধাৰণে আপোনাক দেখাৰ লগে লগে আপোনাক বিশ্বাস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, য’তেই সংকটৰ সম্ভাৱনা থাকে, সেয়া লাগিলে ঘূৰ্ণীবতাহেই হওক। আপোনালোকৰ কথা শুনিবলৈ আৰম্ভ কৰোঁ আহক। যিকোনো সংকটৰ সময়ত ঘূৰ্ণীবতাহেই হওক, বানপানীয়েই হওক বা ভূমিকম্পৰ দৰে দুৰ্যোগেই হওক, আপোনালোকে আৰু এনডিআৰএফৰ ইউনিফৰ্ম পিন্ধা সহকৰ্মীসকলে ঘটনাস্থলীত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে মানুহৰ আশা ঘূৰি আহে, বিশ্বাস ঘূৰি আহে। এইটো প্ৰকৃতাৰ্থত এক বৃহৎ কৃতিত্ব। যেতিয়া কোনো শক্তিৰ লগত দক্ষতাৰে সংবেদনশীলতা যোগ কৰা হয়, তেতিয়া ই এক মানৱীয় মুখ হৈ পৰে, তেতিয়া সেই শক্তিৰ শক্তি বহুগুণে বৃদ্ধি পায়। ইয়াৰ বাবে এনডিআৰএফক বিশেষভাৱে শলাগ লৈছো।

বন্ধুসকল,

আপোনালোকৰ প্ৰস্তুতিক লৈ দেশ আত্মবিশ্বাসী। কিন্তু আমি ইয়াতে ৰৈ থাকিব নালাগে। দুৰ্যোগৰ সময়ত আমি সাহায্য আৰু উদ্ধাৰৰ ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰিব লাগিব। আমি বিশ্বৰ শ্ৰেষ্ঠ সাহায্য আৰু উদ্ধাৰকাৰী দল হিচাপে আমাৰ পৰিচয় শক্তিশালী কৰিব লাগিব আৰু সেইবাবেই আপোনালোকৰ লগত কথা পাতি থাকোঁতে মই অহৰহ সুধি আছিলো যে যিসকল লোক আন দেশৰ পৰা আহিছে, তেওঁলোকৰ কৰ্ম সংস্কৃতি, তেওঁলোকৰ কাম-কাজৰ শৈলী, তেওঁলোকৰ সঁজুলি, কাৰণ যেতিয়া প্ৰশিক্ষণ ক্ষেত্ৰত উপযোগী হয়, তেতিয়া তীক্ষ্ণতা আৰু অধিক বৃদ্ধি পায়। ইমান ডাঙৰ দুৰ্ঘটনা যেতিয়া আপোনালোক গৈ পায়, এক প্ৰকাৰে আমি অনুভৱ হিচাপে, দায়িত্ব হিচাপে, মানৱতা হিচাপে কাম কৰিলোঁ, কিন্তু আমিও বহু কথা শিকি, বহু কথা জানিও আহিছো। ইমান বৃহৎ দুৰ্যোগৰ মাজত কাম কৰি থাকোঁতে আমিও ১০টা কথা পৰ্যবেক্ষণ কৰিলো। তেওঁলোকে ভাবে যে এইটো নহ’লে ভাল হ’লহেঁতেন, এই কাম কৰিলে ভাল হ’লহেঁতেন। তেওঁ এই কামটো কৰে, মোকো একেদৰেই কৰিবলৈ দিয়ক। আৰু সেইটোৱে আমাৰ ক্ষমতাও বৃদ্ধি কৰে। গতিকে ১০ দিনৰ বাবে তুৰস্কৰ জনসাধাৰণৰ বাবে আমি আমাৰ দায়িত্ব পালন কৰিলো। কিন্তু আমি তাত যিখিনি শিকিছো সেইখিনি নথিভুক্ত কৰিব লাগিছিল। সুক্ষ্ণভাৱে লিপিবদ্ধ কৰা উচিত আৰু ইয়াৰ পৰা আমি কি নতুন শিকিব পাৰো? এতিয়াও কি কি প্ৰত্যাহ্বান আহিব, যাৰ বাবে আমাৰ শক্তি আৰু অধিক বৃদ্ধি কৰিব লাগিব। আমি আমাৰ সামৰ্থ্য বৃদ্ধি কৰিব লাগিব। এইবাৰ আমাৰ ছোৱালীবোৰ গ’ল, প্ৰথমবাৰৰ বাবে গ’ল আৰু মই যিমান খবৰ পাইছো। এই কন্যাসকলৰ উপস্থিতিয়েও তাত থকা নাৰীসকলৰ মাজত আন এক আত্মবিশ্বাসৰ সৃষ্টি কৰিছিল। তেওঁলোকে নিজৰ অভিযোগবোৰ মুকলিকৈ ক’ব পাৰিলে। নিজৰ কষ্টৰ কথা ক’ব পাৰিলে। এতিয়া আগতে কেতিয়াও কোনেও ভবা নাছিল যে ভাই এয়া ইমান কঠিন কাম, এই ছোৱালীকেইজনীক আমনি কিয় দিছে? কিন্তু এইবাৰ সিদ্ধান্ত লোৱা হ’ল আৰু আমাৰ ছোৱালীকেইজনীয়ে আকৌ আমাৰ সীমিত সংখ্যক লৈছিল যদিও তাত সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাত আমাৰ এই পদক্ষেপ অতি উপযোগী হৈ পৰিছে। মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আমি নিজকে যিমানেই ভালদৰে প্ৰস্তুত কৰিম সিমানেই আমি পৃথিৱীখনক ভালদৰে সেৱা আগবঢ়াব পাৰিম। বন্ধুসকল, মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আপোনালোকে বহুত কাম কৰি ইয়ালৈ আহিছে আৰু লগতে বহুত শিকিছে। আপোনালোকে যি কৰিলে তাৰদ্বাৰা দেশৰ সন্মান বৃদ্ধি পাইছে। আপোনালোকে শিকি অহাখিনি যদি আমি প্ৰতিষ্ঠানিকৰণ কৰোঁ, তেতিয়া আমি আগন্তুক ভৱিষ্যতৰ বাবে এক নতুন বিশ্বাসৰ সৃষ্টি কৰিম। আৰু মই নিশ্চিত যে আপোনালোকৰ প্ৰত্যেকৰে এটা কাহিনী আছে, এটা অভিজ্ঞতা আছে। নিজৰ কিবা ক’বলগীয়া আছে বা আনটো আৰু মই এই কথা সুধি থাকিলোঁ, আগতে সুখী অনুভৱ কৰিছিলোঁ যে আমাৰ গ্ৰুপৰ সকলো মানুহ সুৰক্ষিত আছে, স্বাস্থ্যও ভাল আছে কাৰণ ইয়াৰো চিন্তা আছিল যে বতৰ পৃথক, উষ্ণতাৰ সমস্যা আৰু তাত কোনো সুব্যৱস্থা নাই। য’ত এই ধৰণৰ দুৰ্ঘটনা সংঘটিত হয়, তাত সেই সুবিধা পোৱাটো সম্ভৱ নহয়। কাৰো বাবে সম্ভৱ নহয়। কিন্তু এনে পৰিস্থিতিতো অসুবিধাৰ মাজত কাম কৰি আপোনালোকে দেশলৈ গৌৰৱ কঢ়িয়াই আনিছে আৰু বহু কথা শিকিছে যিবোৰ আগন্তুক দিনত উপযোগী হ’ব। আকৌ এবাৰ আপোনালোক সকলোকে অন্তৰৰ পৰা অভিনন্দন জনাইছো। মই জানো আপোনালোক আজিহে আহিছা। আপোনালোকে নিশ্চয় ভাগৰুৱা হৈ আহিছিল, কিন্তু বিগত ১০ দিন ধৰি মই আপোনালোকৰ লগত অহৰহ যোগাযোগত আছিলো, তথ্য লৈ আছিলো। গতিকে মানসিকভাৱে মই আপোনালোকৰ লগত জড়িত হৈ আছিলো। গতিকে আপোনালোকক মোৰ ঘৰলৈ মাতিবলৈ মন গ’ল, অভিনন্দন জনাবলৈ মন কৰিলোঁ। ইমান ডাঙৰ কাম কৰি আপোনালোক ইয়ালৈ আহিছে। আপোনালোক সকলোকে আকৌ এবাৰ প্ৰণাম জনাইছো। ধন্যবাদ!