পি এম ইণ্ডিয়া

জয় জগন্নাথ!

অনুষ্ঠানটোত মোৰ সৈতে উপস্থিত থকা লোকসভাৰ কেৱল এজন সাংসদেই নহয়, এজন ভাল সাংসদে সাংসদীয় জীৱনত কেনেদৰে কাম কৰিব পাৰে তাৰ এক জীৱন্ত উদাহৰণ, ভাই ভৰ্তৃহৰি মেহতাবজী, ধৰ্মেন্দ্ৰ প্ৰধানী, অন্যান্য জ্যেষ্ঠ গণ্যমান্য ব্যক্তি, মহিলা আৰু ভদ্ৰলোকসকল! এইটো মোৰ বাবে অত্যন্ত আনন্দৰ বিষয় যে মই ‘উৎকল কেশৰী’ হৰেকৃষ্ণ মেহতাবজীৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এই অনুষ্ঠানত উপস্থিত থকাৰ সুযোগ পাইছো। প্ৰায় ডেৰ বছৰ আগতে, আমি সকলোৱে ‘উৎকল কেশৰী’ হৰেকৃষ্ণ মেহতাবজীৰ এশ বিংশতম জন্ম জয়ন্তী এক অতি প্ৰেৰণাদায়ক অনুষ্ঠান হিচাপে উদযাপন কৰিছিলো। আজি আমি তেওঁৰ বিখ্যাত গ্ৰন্থ ‘ওড়িশা ইতিহাস’ৰ হিন্দী সংস্কৰণ মুকলি কৰিছো। এইটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ যে ওড়িশাৰ বিশাল আৰু বৈচিত্ৰ্যময় ইতিহাস দেশৰ জনসাধাৰণৰ ওচৰলৈ যাওক। আপুনি ওড়িয়া আৰু ইংৰাজীৰ পিছত হিন্দী সংস্কৰণৰ জৰিয়তে এই প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰিছে। এই অভিনৱ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে মই ভাই ভৰ্তৃহৰি মেহতাবজী, হৰেকৃষ্ণ মেহতাব ফাউণ্ডেচন আৰু বিশেষকৈ শংকৰলাল পুৰোহিতজীক ধন্যবাদ জনাইছো আৰু শুভেচ্ছা জনাইছো।

বন্ধুসকল,

ভৰ্তৃহাৰীজীয়ে এই কিতাপখন মুকলি কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰাৰ লগে লগে তেওঁ আহি মোক এটা প্ৰতিলিপিও দিছিল। মই ইয়াক পঢ়িব নোৱাৰিলোঁ, কিন্তু যেতিয়া মই ইয়াক এক সৰল দৃষ্টিৰে চালো, মই ভাবিলো যে ইয়াৰ হিন্দী প্ৰকাশন সঁচাকৈয়ে কিমান সুখদ সংযোগৰ সৈতে জড়িত হৈছে! কিতাপখন এনে এটা বৰ্ষত প্ৰকাশিত হৈছে যেতিয়া দেশখনে স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ উদযাপন কৰি আছে। হৰেকৃষ্ণ মেহতাবজীয়ে মহাবিদ্যালয় এৰি স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগদান কৰাৰো শতবৰ্ষ এই বৰ্ষতে সম্পূৰ্ণ হৈছে। যেতিয়া গান্ধীজীয়ে লোণ সত্যাগ্ৰহৰ বাবে দাণ্ডী যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল, হৰেকৃষ্ণজীয়ে ওড়িশাত এই আন্দোলনৰ নেতৃত্ব দিছিল। এইটোও কাকতালীয় ঘটনা যে ২০২৩ চনত ‘ওড়িশা ইতিহাস’ প্ৰকাশৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ হৈছে। মই ভাবো, যেতিয়া এটা ধাৰণাৰ কেন্দ্ৰবিন্দু দেশৰ সেৱা, সমাজ সেৱাৰ বীজ হয় তেতিয়া এনে কাকতালীয় ঘটনা ঘটিয়েই থাকে।

বন্ধুসকল,

এই কিতাপখনৰ ভূমিকাত ভৰ্তৃহৰিজীয়ে লিখিছে যে “ড০ হৰেকৃষ্ণ মেহতাবজী এনে এক ব্যক্তি আছিল যিয়ে ইতিহাস সৃষ্টি কৰিছিল, ইয়াক নিৰ্মাণ কৰা দেখিছিল আৰু লিখিছিল”। দৰাচলতে, এনে ঐতিহাসিক ব্যক্তিত্ব অতি বিৰল। এনে মহাপুৰুষসকল নিজেই ইতিহাসৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অধ্যায়। মেহতাবজীয়ে স্বাধীনতা সংগ্ৰামত নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল, যৌৱন উচৰ্গা কৰিছিল। তেওঁ কাৰাগাৰত নিজৰ জীৱন কটাইছিল। কিন্তু গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল যে স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ লগতে তেওঁ সমাজৰ বাবেও যুঁজ দিছিল! জাতিবাদ, অস্পৃশ্যতাৰ বিৰুদ্ধে আন্দোলনত তেওঁ নিজৰ পৈতৃক মন্দিৰটো সকলো জাতিৰ বাবে মুকলি কৰি দিছিল, আৰু আজিও সেই দিনটোত, আমি হয়তো নাজানো যে নিজৰ আচৰণৰ দ্বাৰা এনে উদাহৰণ স্থাপন কৰাৰ শক্তি কি। যদি আপুনি সেই যুগটো লক্ষ্য কৰে, আপুনি দেখিব কিমান সাহস থাকিব লাগিব। পৰিয়ালৰ কেনে ধৰণৰ পৰিৱেশে এই সিদ্ধান্তত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে? স্বাধীনতাৰ পিছত, তেওঁ ওড়িশাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে বৃহৎ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰে, ওড়িশাৰ ভৱিষ্যত গঢ়ি তোলাৰ বাবে তেও কেইবাটাও প্ৰচেষ্টা চলাইছিল। তেওঁ চহৰসমূহৰ আধুনিকীকৰণ, বন্দৰ, তীখা প্ৰকল্প আদিৰ আধুনিকীকৰণত মুখ্য ভূমিকা পালন কৰিছে।

বন্ধুসকল,

ক্ষমতাত উপনীত হোৱাৰ পাছতো তেওঁ সদায় নিজকে আগতে স্বাধীনতা সংগ্ৰামী বুলি গণ্য কৰিছিল আৰু গোটেই জীৱন স্বাধীনতা সংগ্ৰামী হৈ আছিল। এইটোৱে আজিৰ জনপ্ৰতিনিধিসকলক আচৰিত কৰিব পাৰে যে তেওঁ জৰুৰীকালীন অৱস্থাত মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱা একেটা দলৰ বিৰোধীতা কৰি কাৰাগাৰলৈ গৈছিল। অৰ্থাৎ, তেওঁ এজন বিৰল নেতা আছিল যি দেশৰ স্বাধীনতাৰ বাবে কাৰাগাৰলৈ গৈছিল আৰু দেশৰ গণতন্ত্ৰ ৰক্ষা কৰাৰ বাবে কাৰাগাৰলৈও গৈছিল। আৰু জৰুৰীকালীন অৱস্থা শেষ হোৱাৰ পিছত তেওঁক লগ কৰিবলৈ ওড়িশালৈ যোৱাটো মোৰ বাবে সৌভাগ্যৰ বিষয় আছিল। মোৰ কোনো পৰিচয় নাছিল। কিন্তু তেওঁ মোক সময় দিছিল আৰু মোক ‘প্ৰিলাঞ্চ সময়’ দিছিল। গতিকে স্বাভাৱিকতে, দুপৰীয়াৰ আহাৰৰ সময় হোৱাৰ লগে লগে ই শেষ হ’ব, কিন্তু মোৰ আজিও মনত আছে, মই ভাবো তেওঁ আঢ়ৈ ঘণ্টা ধৰি খাবলৈ যোৱা নাছিল আৰু দীৰ্ঘসময় ধৰি মোক বহুতো কথা কৈছিল। কাৰণ মই কোনো ব্যক্তিৰ বাবে সকলো গৱেষণা কৰি আছিলো। মই তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈছিলো যিহেতু মই কিছু সামগ্ৰী সংগ্ৰহ কৰি আছিলো। আৰু মোৰ অভিজ্ঞতা আৰু মই কেতিয়াবা দেখোঁ যে এটা ডাঙৰ পৰিয়ালত জন্ম হোৱা পুত্ৰ আৰু সন্তান… আৰু, সেইক্ষেত্ৰতো, বিশেষকৈ ৰাজনৈতিক পৰিয়ালত আৰু পিছত, যেতিয়া আমি তেওঁলোকৰ সন্তানলৈ চাও, কেতিয়াবা প্ৰশ্ন উত্থাপিত হয় যে তেওঁলোকে কি কৰি আছে। কিন্তু ভৰ্তৃহৰিজীক দেখাৰ পিছত কেতিয়াও এনে নহয়। আৰু ইয়াৰ কাৰণ হ’ল যে হৰেকৃষ্ণজীয়ে পৰিয়ালৰ শালীনতা, অনুশাসন আৰু সংস্কাৰৰ ওপৰত সমানে গুৰুত্ব দিয়াৰ পিছতহে আমি ভৰ্তৃহৰিৰ দৰে সংগী লাভ কৰো।

বন্ধুসকল,

আমি ভালদৰেই জানো যে আনকি মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে ওড়িশাৰ ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিও তেওঁ ওড়িশাৰ ইতিহাসৰ প্ৰতি যথেষ্ট আকৰ্ষিত হৈছিল। তেওঁ ভাৰতীয় ইতিহাস কংগ্ৰেছত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰি ওড়িশাৰ ইতিহাসক ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়লৈ লৈ গৈছিল। ওড়িশাৰ সংগ্ৰহালয়, আৰ্কাইভ, পুৰাতত্ত্ব শাখাই হওক, এই সকলোবোৰ কেৱল মেহতাবজীৰ ইতিহাস দৃষ্টিভংগী আৰু তেওঁৰ অৱদানৰ জৰিয়তেহে সম্ভৱ হৈছিল।

বন্ধুসকল,

মই বহুতো বিদ্বানৰ পৰা শুনিছো যে যদি আপুনি মেহতাবজীৰ ওড়িশা ইতিহাস পঢ়িছে তেন্তে ধৰি লওক আপুনি ওড়িশাক জানে, আপুনি ওড়িশাত বাস কৰিছে। আৰু সেয়াও সঁচা। ইতিহাস কেৱল অতীতৰ এক অধ্যায় নহয়, ভৱিষ্যতৰ এক আইনাও। এই ধাৰণাটো মনত ৰাখি আজি দেশখনে অমৃত মহোৎসৱত স্বাধীনতাৰ ইতিহাস পুনৰুজ্জীৱিত কৰি তুলিছে। আজি আমি স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ ত্যাগ আৰু বলিদানৰ কাহিনীবোৰ পুনৰুজ্জীৱিত কৰিছো যাতে আমাৰ যুৱপ্ৰজন্মই কেৱল ইয়াক জনাই নহয় আনকি ইয়াক অনুভৱো কৰিব পাৰে। নতুন আত্মবিশ্বাসেৰে সৈতে যাতে আগবাঢ়িব পাৰে। আৰু কিবা এটা কৰাৰ লক্ষ্যৰে নতুন সংকল্পৰ সৈতে আগবাঢ়ি যাব পাৰে। স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো কাহিনী আছে যিবোৰ সেই ৰূপত দেশবাসীৰ সন্মুখত প্ৰস্তুত নহ’ল। আৰু ভৰ্তৃহৰিজীয়ে কোৱাৰ দৰেই যে ভাৰতৰ ইতিহাস প্ৰসাদৰ ইতিহাস নহয়। ভাৰতৰ ইতিহাস কেৱল ৰাজপথৰ ইতিহাস নহয়। জনসাধাৰণৰ জীৱনৰ সৈতে নিজেই ইতিহাস ৰচনা কৰা হৈছে আৰু সেইকাৰণে আমি নিশ্চয় হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ এই মহান পৰম্পৰাৰ সৈতে জীয়াই আছো। এইটো এটা বাহ্যিক চিন্তা ধাৰণা যে কোনে ৰাজকীয় শাসন আৰু ৰাজবংশৰ চাৰিওফালৰ ঘটনাবোৰক ইতিহাস হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। আমি সেই মানুহ নহয়। সমগ্ৰ ৰামায়ণ আৰু মহাভাৰত চাওক। ৮০ শতাংশ কথা সাধাৰণ মানুহৰ। আৰু সেয়েহে, সাধাৰণ জনতা আমাৰ জীৱনৰ এক কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ আছে। বৰ্তমান সময়ত আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে ইতিহাসৰ সেই অধ্যায়বোৰৰ ওপৰত গৱেষণা কৰি আছে আৰু সেইবোৰক নতুন প্ৰজন্মলৈ লৈ যোৱাৰ বাবে কাম কৰি আছে। এই প্ৰচেষ্টাবোৰৰ পৰা কিমান অনুপ্ৰেৰণা ওলাই আহিব, দেশৰ বৈচিত্ৰ্যৰ কিমান ৰঙৰ সৈতে আমি পৰিচিত হ’বলৈ সক্ষম হ’ম।

বন্ধুসকল,

হৰেকৃষ্ণজীয়ে আমাক স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ বহুতো অধ্যায়ৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছে যিয়ে ওড়িশাৰ ওপৰত গৱেষণাৰ নতুন পথ মুকলি কৰিছে। পাইক যুদ্ধ, গঞ্জাম আন্দোলন আৰু লাৰ্জা কোলহা আন্দোলনৰ পৰা সম্বলপুৰ যুদ্ধলৈকে, ওড়িশাৰ ভূমিয়ে সদায় বিদেশী শাসনৰ বিৰুদ্ধে বিপ্লৱৰ শিখাত নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিছিল। কিমানজন যুঁজাৰুক ব্ৰিটিছসকলে কাৰাগাৰত ৰাখিছিল, অত্যাচাৰ কৰিছিল, ইমান বোৰ ত্যাগ কৰিছিল! কিন্তু স্বাধীনতাৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহ দুৰ্বল হোৱা নাছিল। সম্বলপুৰ সংগ্ৰামৰ সাহসী বিপ্লৱী সুৰেন্দ্ৰ চাই এতিয়াও আমাৰ বাবে এক ডাঙৰ অনুপ্ৰেৰণা। আনকি যেতিয়া দেশখনে গান্ধীজীৰ নেতৃত্বত দাসত্বৰ বিৰুদ্ধে অন্তিম যুঁজ আৰম্ভ কৰিছিল, ওড়িশা আৰু ইয়াৰ লোকসকলে ইয়াত এক ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰিছিল। অসহযোগ আন্দোলন আৰু আইন অমান্য আন্দোলনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি লোণ সত্যাগ্ৰহ এনে আন্দোলন আছিল য’ৰ পৰা পণ্ডিত গোপবন্ধু, আচাৰ্য হৰিহৰ আৰু হৰেকৃষ্ণ মেহতাবৰ দৰে নায়কসকলে ওড়িশাক নেতৃত্ব দিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছিল। ৰমা দেৱী, মালতী দেৱী, কোকিলা দেৱী, ৰাণী ভাগ্যৱতী, বহুতো মাতৃ আৰু ভগ্নী আছিল যিয়ে স্বাধীনতা সংগ্ৰামক এক নতুন দিশ দিছিল। সেইদৰে আমাৰ ওড়িশাৰ জনজাতীয় সমাজৰ অৱদান কোনে পাহৰিব পাৰে? আমাৰ জনজাতীয় লোকসকলে কেতিয়াও বিদেশী শাসনক তেওঁলোকৰ সাহসিকতা আৰু দেশপ্ৰেমৰ সৈতে আহৰি ল’বলৈ দিয়া নাছিল। আৰু আপুনি জানিব পাৰে যে হিন্দুস্তানৰ স্বাধীনতা যুদ্ধত জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ে যিদৰে ভূমিকা পালন কৰিছিল… ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত ৰাজ্যবোৰত, ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে এটা সেইধৰণৰ এক সংগ্ৰহালয় নিৰ্মাণ কৰা উচিত। অগণন কাহিনী আছে, অগণন ত্যাগ আৰু তপস্যাৰ, বলিদানৰ বীৰত্বপূৰ্ণ কাহিনী আছে। তেওঁলোকে কেনেকৈ যুদ্ধত যুঁজিছিল কেনেকৈ তেওঁলোকে যুদ্ধত জয়ী হৈছিল।  তেওঁলোকে ব্ৰিটিছসকলক দীঘলীয়া সময়ৰ বাবে ভৰি ৰাখিবলৈ অনুমতি দিয়া নাছিল। এই বিষয়বোৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ সৈতে আমাৰ জনজাতীয় সমাজৰ ত্যাগ আৰু তপস্যাৰ গৌৰৱোজ্বল কাহিনী বিনিময় কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা। সমগ্ৰ দেশৰ স্বাধীনতা যুদ্ধত জনজাতীয় সমাজৰ নেতৃত্বক পৃথকে উন্মোচিত কৰি সন্মুখলৈ অনাৰ প্ৰচেষ্টা কৰা হৈছে৷ আৰু এনে অগণন কাহিনী আছে যাৰ প্ৰতি ইতিহাসে সম্ভৱতঃ অন্যায় কৰিছে। যিহেতু আমাৰ এটা স্বভাৱ আছে যে যদি বস্তুবোৰ অলপ বেলেগ ধৰণৰ হয় তেতিয়া আমি সেইফালে ঘূৰি যাওঁ। আৰু ইয়াৰ বাবে, এনে তপস্যাৰ বিষয়ে বহুতো আলোচনা হৈছে। ত্যাগৰ বহুতো কথা আছে যি এবাৰতে সন্মুখলৈ ওলাই নাহে। ইয়াক চেষ্টা কৰি আনিব লাগিব। আমি ব্ৰিটিছৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ মহান জনজাতীয় নায়ক লক্ষ্মণ নায়কজীকো মনত ৰাখিব লাগিব। তেওঁক ব্ৰিটিছে ফাঁচী দিছিল। স্বাধীনতাৰ সপোনৰ সৈতে তেওঁ ভাৰত মাতৃৰ কোলাত টোপনি গৈছিল!

বন্ধুসকল,

স্বাধীনতাৰ ইতিহাসৰ লগতে অমৃত মহোৎসৱৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ মাত্ৰা হৈছে ভাৰতৰ সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্য আৰু সাংস্কৃতিক ভঁৰাল। ওড়িশা হৈছে আমাৰ সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্যৰ এক সম্পূৰ্ণ ছবি। ইয়াত থকা কলা, ইয়াত থকা আধ্যাত্মিকতা, ইয়াত থকা জনজাতীয় সংস্কৃতি হৈছে সমগ্ৰ দেশৰ ঐতিহ্য। সমগ্ৰ দেশে ইয়াৰ সৈতে পৰিচিত হ’ব লাগে, সংযোজিত হ’ব  লাগে আৰু নতুন প্ৰজন্মই জানিব লাগে। আমি ওড়িশাৰ ইতিহাস যিমানে গভীৰভাৱে বুজি পাম মানৱতা সিমানেই বিস্তৃত হ’ব। হৰেকৃষ্ণজীয়ে তেওঁৰ কিতাপখনত ওড়িশাৰ বিশ্বাস, কলা আৰু স্থাপত্যৰ ওপৰত যি অৱলোকন কৰিছে তাৰ জৰিয়তে আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে এই দিশত এক শক্তিশালী ভেটি লাভ কৰিছে।

বন্ধুসকল,

যদি আপুনি ওড়িশাৰ অতীতলৈ লক্ষ্য কৰে, আপুনি দেখিব যে আমি ওড়িশাৰ লগতে সমগ্ৰ ভাৰতৰ ঐতিহাসিক শক্তি দেখিছো। ইতিহাসত লিখা এই শক্তি বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যতৰ সম্ভাৱনাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত, যি আমাক ভৱিষ্যতৰ বাবে পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। আপুনি দেখিছে, ওড়িশাৰ বিশাল সামুদ্ৰিক সীমা এসময়ত ভাৰতৰ সৰ্ববৃহৎ বন্দৰ আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাণিজ্যৰ কেন্দ্ৰ আছিল। ইয়াৰ পৰা ইণ্ডোনেছিয়া, মালয়েছিয়া, থাইলেণ্ড, ম্যানমাৰ আৰু শ্ৰীলংকাৰ দৰে দেশৰ সৈতে কৰা বাণিজ্যই ওড়িশা আৰু ভাৰতৰ সমৃদ্ধিৰ এক মুখ্য কাৰণ আছিল। কিছুমান বুৰঞ্জীবিদৰ গৱেষণাই আনকি ইয়াকো কৈছে যে ওড়িশাৰ কোণাৰ্ক মন্দিৰত জিৰাফৰ যি ছবি আছে, ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে ওড়িশাৰ ব্যৱসায়ীসকলে আফ্ৰিকালৈকে ব্যৱসায় কৰিছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। তেতিয়াই জিৰাফৰ উল্লেখ হৈছিল বোধহয়। সেই সময়ততো কোনো হোৱাটছএপ নাছিল। দৰিয়া পাৰি ওড়িয়া নামৰ ব্যৱসায়ৰ বাবে বহু সংখ্যক ওড়িশাবাসী আন দেশত বাস কৰিছিল। ওড়িয়াৰ দৰে লিপি বহু কেইখন দেশত পোৱা যায়। বুৰঞ্জীবিদসকলে কয় যে সম্ৰাট অশোকে এই সামুদ্ৰিক বাণিজ্যৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰিবলৈ কলিংগ আক্ৰমণ কৰিছিল। এই আক্ৰমণে সম্ৰাট অশোকক ধৰ্মাশোকলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিলে। আৰু এক প্ৰকাৰে ওড়িশা বাণিজ্যৰ মাধ্যম হোৱাৰ লগতে ভাৰতৰ পৰা বৌদ্ধ সংস্কৃতিৰ প্ৰসাৰৰো মাধ্যম হৈ পৰিছিল।

বন্ধুসকল,

প্ৰকৃতিয়ে সেই সময়ত থকা প্ৰাকৃতিক সম্পদবোৰ এতিয়াও দিছে। আমাৰ ওচৰত এতিয়াও ইমান বিস্তৃত সামুদ্ৰিক সীমা, মানৱ সম্পদ, বাণিজ্যৰ সম্ভাৱনা আছে! একে সময়তে আজি আমাৰ ওচৰত আধুনিক বিজ্ঞানৰ শক্তি আছে। যদি আমি এই প্ৰাচীন অভিজ্ঞতা আৰু আধুনিক সম্ভাৱনাবোৰ একেলগে একত্ৰিত কৰো, ওড়িশা বিকাশৰ এক নতুন উচ্চতাত উপনীত হ’ব পাৰে। আজি দেশখনে এই দিশত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰচেষ্টা চলাই আছে। আমি অধিক প্ৰচেষ্টা কৰাৰ বিষয়েও সচেতন। যেতিয়া মই প্ৰধানমন্ত্ৰী হোৱা নাছিলো নিৰ্বাচনৰ সিদ্ধান্তও লোৱা হোৱা নাছিল। মোৰ সম্ভৱতঃ ২০১৩ চনত এটা ভাষণ দিছিলো। এইটো মোৰ দলৰ কাৰ্যসূচী আছিল। আৰু সেইটোত মই কৈছিলো যে মই ভাৰতৰ ভৱিষ্যতক কেনেদৰে প্ৰত্যক্ষ কৰো। তাত মই কৈছিলো যে যদি ভাৰতৰ সন্তুলিত বিকাশ নহয় তেন্তে সম্ভৱতঃ আমি আমাৰ সম্ভাৱনাৰ সম্পূৰ্ণ ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰিম। আৰু মই ধৰি লৈছো যে সেই সময়ৰ পৰা, যেন আমি হিন্দুস্তানৰ মানচিত্ৰ লৈ ভাৰতৰ পশ্চিম অংশৰ মাজত এক ৰেখা অংকন কৰে তেন্তে আজিকালি পশ্চিমত আপুনি প্ৰগতি আৰু সমৃদ্ধি দেখিব। অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ দৃশ্যমান হ’ব। তলৰ পৰা ওপৰলৈ। কিন্তু পূবত য’ত বহুতো প্ৰাকৃতিক সম্পদ আছে, য’ত বহুতো সৃষ্টিশীল মন আছে, আমাৰ ওচৰত এক সমৃদ্ধ মানৱ সম্পদ আছে, সেয়া পূবৰ ওড়িশা হওক, বিহাৰ হওক, বংগ হওক, অসম হওক, উত্তৰ-পূব হওক। এই সমগ্ৰ অঞ্চলটো এনেকুৱা এক আশ্চৰ্যকৰ শক্তিৰ ৰাজধানী। যদি কেৱল এই অঞ্চলটো বিকশিত হয় হিন্দুস্তান কেতিয়াও পিছুৱাব নোৱাৰে। ইমান শক্তি আছে। আৰু সেয়েহে আপুনি যদি যোৱা ৬ বছৰৰ বিশ্লেষণ কৰে দেখিব যে পূব ভাৰতৰ বিকাশ আৰু উন্নতিৰ বাবে আটাইতকৈ ডাঙৰ পদক্ষেপ হৈছে আন্তঃগাঁথনি। পূব ভাৰতক সৰ্বাধিক গুৰুত্ব দিয়া হৈছে। আৰু প্ৰাকৃতিক কাৰণত পূব আৰু পশ্চিমৰ মাজৰ প্ৰায় ১৯-২০ৰ পাৰ্থক্য মই বুজি পাওঁ। আৰু আমি দেখিম যে ভাৰতৰ সোণালী যুগ তেতিয়া আছিল যেতিয়া ভাৰতক পূব ভাৰতৰ দ্বাৰা নেতৃত্ব দিয়া হৈছিল। ওড়িশাই হওক, বিহাৰ হওক বা আনকি কলকাতাই হওক। এইবোৰ ভাৰতৰ নেতৃত্বৰ কেন্দ্ৰবিন্দু আছিল। আৰু সেই সময়ত ভাৰতৰ সোণালী কালৰ অৰ্থ হৈছে যে ইয়াত এক সীমাহীন শক্তি আছে। যদি আমি আমাৰ শক্তিৰে আগবাঢ়ি যাও, আমি ভাৰতক সেই উচ্চতালৈ ঘূৰাই নিব পাৰো।

বন্ধুসকল,

বাণিজ্য আৰু উদ্যোগৰ প্ৰথম প্ৰয়োজন হৈছে আন্তঃগাঁথনি! আজি ওড়িশাত হাজাৰ হাজাৰ কিলোমিটাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, উপকূলীয় ঘাইপথ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে যি বন্দৰসমূহক সংযোগ কৰিব। যোৱা ৬-৭ বছৰত শ শ কিলোমিটাৰৰ নতুন ৰে’ললাইন স্থাপন কৰা হৈছে। সাগৰমালা প্ৰকল্পত হাজাৰ হাজাৰ কোটি টকাও খৰচ কৰা হৈছে। আন্তঃগাঁথনিৰ পিছত পৰৱৰ্তী গুৰুত্বপূৰ্ণ উপাদানটো হ’ল উদ্যোগ! উদ্যোগ, কোম্পানীবোৰক এই দিশত উৎসাহিত কৰাৰ বাবে কাম কৰা হৈছে। ওড়িশাত বিদ্যমান বৃহৎ তেল আৰু গেছৰ সম্ভাৱনাৰ বাবে হাজাৰ হাজাৰ কোটি টকা বিনিয়োগ কৰা হৈছে। তেল শোধনাগাৰ হওক, ইথানল জৈৱ শোধনাগাৰ হওক, আজি ওড়িশাত নতুন কাৰখানা স্থাপন কৰা হৈছে। একেদৰে ইস্পাত উদ্যোগৰ বহল সম্ভাৱনাও গঢ় লৈ উঠিছে। ওড়িশাত হাজাৰ হাজাৰ কোটি টকা বিনিয়োগ কৰা হৈছে। ওড়িশাতো সামুদ্ৰিক সম্পদৰ পৰা সমৃদ্ধিৰ অপৰিসীম সুযোগ আছে। নীলা বিপ্লৱ, ইয়াত মাছমৰীয়া আৰু কৃষকসকলৰ উন্নত জীৱন ধাৰণৰ মানদণ্ডৰ জৰিয়তে এই সম্পদসমূহক ওড়িশাৰ প্ৰগতিৰ আধাৰ হিচাপে গঢ়ি তোলাটো দেশে প্ৰয়াস কৰিছে।

বন্ধুসকল,

অনাগত সময়ত এই বিস্তৃত সম্ভাৱনাবোৰৰ বাবে দক্ষতাও এক ডাঙৰ প্ৰয়োজনীয়তা। ওড়িশাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে যাতে এই উন্নয়নৰ সৰ্বাধিক লাভ কৰে তাৰ বাবে আইআইটি ভুৱনেশ্বৰ, আইআইএছইআৰ বহৰামপুৰ আৰু ইণ্ডিয়ান ইনষ্টিটিউট অৱ স্কিলৰ দৰে প্ৰতিষ্ঠানৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰা হৈছে। এই বছৰৰ জানুৱাৰী মাহত মই ওড়িশাত আইআইএম সম্বলপুৰৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিলো। এই প্ৰতিষ্ঠানসমূহে অনাগত বছৰবোৰত ওড়িশাৰ ভৱিষ্যত গঢ়ি তুলিব আৰু উন্নয়নক এক নতুন গতি প্ৰদান কৰিব।

বন্ধুসকল,

উৎকলমণি গোপবন্ধু দাসজীয়ে লিখিছে-

জগত সৰচে ভাৰত কানাল। তা মধ্যে পুণ্য নীলাচল। আজি যেতিয়া দেশখনে স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰৰ পৱিত্ৰ উপলক্ষৰ বাবে সাজু হৈছে, আমি এই আত্মা, এই প্ৰস্তাৱটো পুনৰ উপলব্ধি কৰিব লাগিব। আৰু মই দেখিছো যে মোৰ সঠিক পৰিসংখ্যা নাথাকিব পাৰে। কিন্তু কেতিয়াবা এনে লাগে যে কলকাতাৰ পিছত, আন এখন চহৰত অধিক ওড়িয়া লোক থাকিব পাৰে, সম্ভৱতঃ চুৰাটত। আৰু ইয়াৰ বাবে, তেওঁলোকৰ সৈতে মোৰ এক অতি স্বাভাৱিক সম্পৰ্ক আছে। ইমান সৰল জীৱন, সামান্য সাধন আৰু ব্যৱস্থাৰ সৈতে, এক আমোদজনক জীৱন কটোৱাটো মই অতিশয় কাষৰ পৰা দেখিছো। তেওঁলোকৰ নামত কোনো উপদ্ৰৱ নাই। তেওঁলোক ইমান শান্তিপূৰ্ণ। এতিয়া, যেতিয়া মই পূব ভাৰতৰ কথা কও। আজি দেশত মুম্বাইৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হয়। স্বাধীনতাৰ আগতে, কৰাচীৰ বিষয়ে, লাহোৰৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছিল। লাহে লাহে বাংগালোৰ আৰু হায়দৰাবাদৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হ’ল। চেন্নাইৰ হ’বলৈ ধৰিলে আৰু কোনোবাই কলকাতাৰ দৰে সমগ্ৰ ভাৰতৰ প্ৰগতি আৰু বিকাশ আৰু অৰ্থনীতিৰ বিষয়ে বহুত লিখিছে। কিন্তু অনুনাদশীল কলকাতাই ভৱিষ্যতৰ কথা ভাবে, কলকাতাই কেৱল বংগকেই নহয়, সমগ্ৰ পূব ভাৰতক প্ৰগতিৰ বাবে এক বিশাল নেতৃত্ব প্ৰদান কৰিব পাৰে। আৰু আমি কলকাতাক আকৌ এবাৰ জীৱন্ত কৰি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰি আছো। এক প্ৰকাৰে, কলকাতাই পূব ভাৰতৰ বিকাশৰ বাবে এক শক্তি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল। আৰু আমি এই গোটেই মানচিত্ৰখনত কাম কৰি আছো। আৰু মই নিশ্চিত যে কেৱল দেশৰ কল্যাণৰ চিন্তাইহে  এই সকলো সিদ্ধান্তক শক্তি প্ৰদান কৰে।  মই আজি শ্ৰীমান হৰেকৃষ্ণ মেহতাব ফাউণ্ডেচনৰ বিদ্বানসকলক অনুৰোধ কৰিম যে মেহতাবজীৰ কামক আগুৱাই নিয়াৰ বাবে এইটো এটা উত্তম সুযোগ। আমি ওড়িশাৰ ইতিহাস, ইয়াত থকা সংস্কৃতি, ইয়াত থকা বাস্তু বৈভৱক দেশ আৰু বিদেশলৈ লৈ যাব লাগিব। আহক আমি এই অভিযানক এক জনসাধাৰণৰ প্ৰচাৰ অভিযান হিচাপে গঢ়ি তুলিম, যি  অমৃত মহোৎসৱত দেশৰ আহ্বানৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। মই নিশ্চিত যে এই অভিযানতো স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সময়ত শ্ৰী হৰেকৃষ্ণ মেহতাবজীয়ে সমাধান কৰাৰ দৰে একে আদৰ্শগত শক্তি প্ৰবাহ হ’ব। এই শুভ সংকল্পৰ দ্বাৰা, মই আকৌ এবাৰ এই গুৰুত্বপূৰ্ণ অনুষ্ঠানত এই পৰিয়ালটোত যোগদান কৰাৰ সুযোগ পালো। মই মেহতাব ফাউণ্ডেচনৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ। মই ভাতৃ ভৰ্তৃহৰিজীৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ। মই আপোনালোক সকলোৰে মাজলৈ আহি এই অনুভূতিবোৰ প্ৰকাশ কৰাৰ সুযোগ পালো। আৰু আজি মই ইতিহাসৰ কিছুমান ঘটনাৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰাৰ সুযোগ পাইছো যাৰ প্ৰতি মোৰ বিশ্বাস আৰু সন্মান আছে। মই অশেষ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছো।

অশেষ অশেষ ধন্যবাদ!

****

DS/VJ/DK/AK /MANN