পি এম ইণ্ডিয়া

বিনীত জৈন ডাঙৰীয়া, উদ্যোগৰ নেতাসকল, চিইঅ’, আন সকলো জ্যেষ্ঠ বিশিষ্ট ব্যক্তি, ভদ্ৰ লোক ভদ্ৰ মহিলাসকল! সকলোকে নমস্কাৰ…যোৱাবাৰ যেতিয়া মই ইটি ছামিটলৈ আহিছিলো, তেতিয়া নিৰ্বাচন হ’বলৈ ওলাইছিল। আৰু সেই সময়ত মই বিনম্ৰতাৰে আপোনালোকৰ মাজত এই কথা কৈছিলো যে আমাৰ তৃতীয় কাৰ্যকালত ভাৰতে নতুন গতিৰে কাম কৰিব। মই সন্তুষ্ট যে এই গতি আজি দেখা গৈছে আৰু দেশেও ইয়াক সমৰ্থন কৰিছে। নতুন চৰকাৰ গঠনৰ পিছত দেশৰ বহু ৰাজ্যত ৰাইজৰ আশীৰ্বাদ ধাৰাবাহিকভাৱে লাভ কৰি আছে বিজেপি-এনডিএ!জুন মাহত ওড়িশাৰ জনসাধাৰণে উন্নত ভাৰতৰ সংকল্পক গতি প্ৰদান কৰিছিল, তাৰ পিছত হাৰিয়ানাৰ জনসাধাৰণে সমৰ্থন কৰে আৰু এতিয়া দিল্লীৰ জনসাধাৰণে আমাক সম্পূৰ্ণ সমৰ্থন দিছে। আজি দেশৰ জনসাধাৰণে যে কান্ধত কান্ধ মিলাই উন্নত ভাৰতৰ লক্ষ্যৰ দিশে আগবাঢ়িছে, তাৰ প্ৰমাণ পোৱা গৈছে।

বন্ধুসকল,

মই যোৱা নিশা আমেৰিকা আৰু ফ্ৰান্স ভ্ৰমণৰ পৰা উভতি আহিছো মাত্ৰ। আজি বিশ্বৰ ডাঙৰ দেশেই হওক বা বিশ্বৰ ডাঙৰ ডাঙৰ মঞ্চই হওক, ভাৰতৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ যি আত্মবিশ্বাস আছে, সেয়া আগতে কেতিয়াও নাছিল। পেৰিছত অনুষ্ঠিত হোৱা এআই একচন ছামিটৰ সময়ত হোৱা আলোচনাতো এই কথা প্ৰতিফলিত হৈছিল। আজি ভাৰত বিশ্বৰ ভৱিষ্যতৰ সৈতে জড়িত আলোচনাৰ কেন্দ্ৰবিন্দুত আছে, আৰু কিছুমান বিষয়ত ভাৰতে ইয়াৰ নেতৃত্ব দিছে। কেতিয়াবা মই ভাবো, ২০১৪ চনত যদি দেশবাসীয়ে আমাক আশীৰ্বাদ নিদিলেহেঁতেন, ভাৰতত সংস্কাৰৰ নতুন বিপ্লৱ আৰম্ভ নহ’লহেঁতেন, মই নাভাবো যে এইটো সম্ভৱ হ’লহেঁতেন, সেয়া আপোনালোকেও নিশ্চয় জানে। ইমানবোৰ পৰিৱৰ্তন হ’লহেঁতেননে? আগতেও দেশ চলি আছিল। তেতিয়া দেশে এই দুয়োটা কথাতে চকু ৰাখিছিল-কংগ্ৰেছৰ উন্নয়নৰ গতি…আৰু কংগ্ৰেছৰ দুৰ্নীতিৰ গতি। একেদৰেই চলি থাকিলে দেশৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সময় অপচয় হ’লহেঁতেন৷ ২০১৪ চনত কংগ্ৰেছ চৰকাৰে এই লক্ষ্যৰে কাম কৰি আছিল যে ২০৪৪ চনৰ ভিতৰত অৰ্থাৎ ২০১৪ চনত তেওঁলোকে ভাবিছিল আৰু তেওঁলোকৰ ঘোষিত লক্ষ্য আছিল ২০৪৪ চনৰ ভিতৰত ভাৰতক একাদশৰ পৰা তৃতীয় বৃহত্তম অৰ্থনীতিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব। ২০৪৪ অৰ্থাৎ সময়সীমা আছিল ত্ৰিশ বছৰৰ। এইটো আছিল…কংগ্ৰেছৰ বিকাশৰ গতি আৰু উন্নত ভাৰতৰ উন্নয়নৰ গতি, আপোনালোকেও এইটো দেখিছে। মাত্ৰ এটা দশকৰ ভিতৰতে ভাৰত শীৰ্ষ পাঁচখন অৰ্থনীতিৰ ভিতৰত অন্যতম হৈ পৰিল।

আৰু বন্ধুসকল, মই সম্পূৰ্ণ দায়িত্ব লৈ এই কথা কৈছোঁ যে আগন্তুক কেইবছৰমানৰ ভিতৰত আপোনালোকে ভাৰতক বিশ্বৰ তৃতীয় বৃহত্তম অৰ্থনীতি হিচাপে পৰিগণিত হোৱা দেখিব। এখন যুৱ দেশক এই গতিৰ প্ৰয়োজন আৰু আজি ভাৰত এই গতিৰে আগবাঢ়িছে।

বন্ধুসকল,

আগৰ চৰকাৰবোৰে সংস্কাৰ এৰাই চলিছিল, আৰু এই কথাটো পাহৰি যোৱা উচিত নহয়, এই কথা আপোনালোকক মই সোঁৱৰাই দিছো। যি সংস্কাৰ উদযাপন কৰা হৈছে সেয়া বাধ্যবাধকতাৰ বাবেই হৈছিল, দৃঢ়তাৰ বাবে নহয়। ভাৰতে আজি যি সংস্কাৰ কৰিছে, সেয়া দৃঢ়তাৰে কৰি আছে। তেওঁলোকৰ মাজত এটা চিন্তা আছিল, এতিয়া ইমান কষ্ট কোনে কৰিব, সংস্কাৰৰ কি প্ৰয়োজন, এতিয়া মানুহে আপোনাক ক্ষমতাত ৰাখিছে, উপভোগ কৰক বন্ধু, পাঁচ বছৰ হওক, নিৰ্বাচন আহিলে আমি চাম। প্ৰায়ে দেশত কিমান ডাঙৰ সংস্কাৰ পৰিৱৰ্তন হ’ব পাৰে সেই সম্পৰ্কে কোনো আলোচনা হোৱা নাছিল। আপোনালোক একোগৰাকী ব্যৱসায়ী লোক, আপোনালোকে কেৱল হিচাপেই নকৰে, আপোনালোকে নিজৰ কৌশল পৰ্যালোচনা কৰে। পুৰণি পদ্ধতিবোৰ পৰিত্যাগ কৰে। এটা সময়ত যিমানেই লাভজনক নহওক কিয়, আপোনালোকেও ইয়াক পৰিত্যাগ কৰে। কোনো উদ্যোগেই অচল হৈ পৰা কিবা এটাৰ বোজা বহন কৰি জীয়াই থাকিব নোৱাৰে। সাধাৰণতে ভাৰতৰ চৰকাৰসমূহৰ কথা ক’বলৈ গ’লে দাসত্বৰ বোজাৰ তলত জীয়াই থকাৰ অভ্যাস এটা আছিল। সেয়ে স্বাধীনতাৰ পাছতো ইংৰাজ যুগৰ কথাবোৰ আগুৱাই লৈ গৈ আছিল। এতিয়া, আমি সাধাৰণতে কথা কওঁ আৰু শুনো আৰু কেতিয়াবা এনে লাগে যেন ই কোনোবা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ মন্ত্ৰ, অতি শ্ৰদ্ধাৰ মন্ত্ৰ, আমি এনেকৈয়ে কওঁ, ন্যায় পলম হোৱাটোৱেই ন্যায় অস্বীকাৰ কৰা, আমি বহুদিন এনেবোৰ কথা শুনি থাকিলোঁ, কিন্তু ইয়াক কেনেকৈ শুধৰাই দিব পাৰি তাৰ কোনো কাম কৰা নহ’ল। সময়ৰ লগে লগে আমি এইবোৰৰ লগত ইমানেই অভ্যস্ত হৈ পৰো যে পৰিৱৰ্তনবোৰ লক্ষ্য কৰিবলৈ অক্ষম হৈ পৰো। আৰু আমাৰ ইয়াতো এনেকুৱা এটা পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আছে, ইয়াতো বহি থকা কিছুমান বন্ধু থাকিব পাৰে যিয়ে ভাল কথাৰ ওপৰত আলোচনা কৰিবলৈ নিদিয়ে। এইবোৰ ৰখাবলৈ তেওঁলোকে নিজৰ শক্তি প্ৰয়োগ কৰি থাকে। আনহাতে, গণতন্ত্ৰত ভাল কথাৰ ওপৰত আলোচনা গণতন্ত্ৰ শক্তিশালী কৰাৰ বাবে সমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। কিন্তু এটা ধাৰণা সৃষ্টি হৈছে যে যদি আপুনি কিবা নেতিবাচক কথা কয়, নেতিবাচকতা বিয়পায়, তেন্তে সেয়া গণতান্ত্ৰিক। যদি ইতিবাচক কথা ঘটে, তেন্তে গণতন্ত্ৰক দুৰ্বল বুলি ঘোষণা কৰা হয়। এই মানসিকতাৰ পৰা ওলাই অহাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। মই কিছু উদাহৰণ দিম।

বন্ধুসকল,

কিছুদিন আগলৈকে ভাৰতত প্ৰযোজ্য হোৱা দণ্ডবিধি ১৮৬০ চনে প্ৰণয়ণ কৰা হৈছিল। দেশ স্বাধীন হ’ল যদিও আমাৰ মনত নাথাকিল কাৰণ আমি দাস মানসিকতাৰে জীয়াই থকাৰ অভ্যাস হৈ পৰিছিলো। তেওঁলোকৰ লক্ষ্য, ১৮৬০ চনত যিবোৰ আইন প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল, সেইবোৰৰ উদ্দেশ্য কি আছিল, তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্য আছিল ভাৰতত দাসত্বক শক্তিশালী কৰা, ভাৰতৰ নাগৰিকক শাস্তি দিয়া। যি ব্যৱস্থাৰ মূলতে শাস্তি আছে, সেই ব্যৱস্থাত ন্যায় কেনেকৈ লাভ কৰিব পৰা যাব? গতিকে এই ব্যৱস্থাৰ বাবে ন্যায় পাবলৈ বহু বছৰ লাগিছিল। এতিয়া চাওক, আমি এটা বৃহৎ পৰিৱৰ্তন আনিছো, আমি বহুত কষ্ট কৰিবলগীয়া হৈছিল। এই কামত লাখ লাখ মানৱীয় ঘন্টা খৰচ হ’ল আৰু আমি ভাৰতীয় ন্যায়িক সংহিতাৰ কথা উলিয়াই আনিলোঁ, ভাৰতীয় সংসদে স্বীকৃতি দিলে, এতিয়া এই ন্যায়িক সংহিতা কাৰ্যকৰী হোৱাৰ মাত্ৰ ৭-৮ মাহ হ’ল, কিন্তু পৰিৱৰ্তন স্পষ্টকৈ দেখা গৈছে। আপুনি বাতৰি কাকতত নহয় ৰাইজৰ মাজলৈ গ’লে পৰিৱর্তন দেখিব৷ ন্যায়িক সংহিতা কাৰ্যকৰী হোৱাৰ পিছত কি পৰিৱৰ্তন হৈছে ক’ম। ট্ৰিপল হত্যাকাণ্ডৰ গোচৰত এফআইআৰৰ পৰা ৰায়দানলৈকে মাত্ৰ ১৪ দিন সময় লাগিছিল আৰু শাস্তি আছিল যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ড। এঠাইত নাবালক হত্যাৰ গোচৰটো ২০ দিনৰ ভিতৰতে সামৰণি পৰে। গুজৰাটত দলবদ্ধ ধৰ্ষণৰ এটা গোচৰত ৯ অক্টোবৰত গোচৰ ৰুজু হোৱাৰ পিছত ২৬ অক্টোবৰত অভিযোগনামা দাখিল কৰা হয় আৰু আজি ১৫ ফেব্ৰুৱাৰীত আদালতে অভিযুক্তক দোষী ঘোষণা কৰে। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত ৫ মহীয়া শিশুৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধৰ গোচৰত দোষীক ২৫ বছৰৰ কাৰাদণ্ডৰ শাস্তি প্ৰদান কৰিছে আদালতে। এই গোচৰত ডিজিটেল তথ্য-প্ৰমাণৰ ডাঙৰ ভূমিকা আছিল। আন এটা গোচৰত ই-কাৰাগাৰৰ মডিউলে ধৰ্ষণ আৰু হত্যাৰ অভিযুক্তৰ তালাচীত যথেষ্ট সহায় কৰিছে। একেদৰে, এখন ৰাজ্যত ধৰ্ষণ আৰু হত্যাৰ গোচৰ সংঘটিত হৈছিল আৰু অতি সোনকালেই গম পোৱা গৈছিল যে সন্দেহযুক্ত লোকজন ইতিমধ্যে আন এখন ৰাজ্যৰ অপৰাধৰ বাবে জেললৈ গৈছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিবলৈ বেছি সময় নালাগিল। এনে বহু গোচৰ মই গণনা কৰিব পাৰো য’ত আজি মানুহে দ্ৰুতগতিত ন্যায় লাভ কৰিছে।

বন্ধুসকল,

সম্পত্তিৰ অধিকাৰৰ সন্দৰ্ভত এনে এটা ডাঙৰ সংস্কাৰ ঘটিছে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এক অধ্যয়নত এখন দেশৰ জনসাধাৰণৰ মাজত সম্পত্তিৰ অধিকাৰৰ অভাৱক এক ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান হিচাপে বিবেচনা কৰা হৈছে। বিশ্বৰ বহু দেশত কোটি কোটি মানুহৰ হাতত সম্পত্তিৰ আইনী নথি-পত্ৰ নাই। আনহাতে, মানুহৰ সম্পত্তিৰ অধিকাৰ থকাটোৱে দৰিদ্ৰতা হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰে। পূৰ্বৰ চৰকাৰবোৰ এই সূক্ষ্মতাবোৰৰ বিষয়ে অৱগত নাছিল, আৰু কোনে ইমান মূৰৰ বিষ ল’ব, কোনে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব, এনে কাম ইটি (ET)ৰ শিৰোনাম নহয়, গতিকে কোনে কৰিব, এনে পন্থাৰে দেশখনো চলাব নোৱাৰি আৰু দেশ গঢ়িব নোৱাৰি আৰু সেয়েহে আমি স্বামীত্ব যোজনা আৰম্ভ কৰিলোঁ। স্বামীত্ব যোজনাৰ অধীনত দেশৰ ৩ লাখৰো অধিক গাঁৱৰ ড্ৰ’ন জৰীপ কৰা হৈছিল। ২.২৫ কোটিৰো অধিক লোকক প্ৰপাৰ্টি কাৰ্ড প্ৰদান কৰা হয়। আৰু মই আজি ইটিক এটা শিৰোনাম দিছো, ইটিৰ বাবে মালিকীস্বত্ব লিখাটো অলপ অসুবিধাজনক, কিন্তু তথাপিও ই অভ্যাসত পৰিণত হ’ব।

মালিকীস্বত্ব আঁচনিৰ বাবে এতিয়ালৈকে দেশৰ গ্ৰামাঞ্চলত ১০০ লাখ কোটি টকাৰ সম্পত্তিৰ মূল্য মুকলি কৰা হৈছে। অৰ্থাৎ ১০০ লাখ কোটি টকাৰ এই সম্পত্তি গাঁওবোৰত ইয়াৰ আগতেও উপস্থিত আছিল, দুখীয়াৰ লগত উপস্থিত আছিল। কিন্তু অৰ্থনৈতিক উন্নয়নত ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা নগ’ল। সম্পত্তিৰ অধিকাৰৰ অভাৱত গাঁওবাসীয়ে বেংকৰ পৰা ঋণ ল’ব পৰা নাছিল। এতিয়া এই সমস্যা চিৰদিনৰ বাবে নাইকিয়া হৈ গৈছে। আজি দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা এনে খবৰ আহিছে যে মালিকীস্বত্ব আঁচনিৰ সম্পত্তিৰ কাৰ্ডৰ দ্বাৰা মানুহে কেনেদৰে লাভৱান হৈছে। মাত্ৰ কেইদিনমান আগতে ৰাজস্থানৰ এগৰাকী ভগ্নীৰ লগত কথা পাতিছিলো, তেওঁ মালিকীস্বত্ব আঁচনিৰ অধীনত সম্পত্তিৰ কাৰ্ড পাইছে। ২০ বছৰ ধৰি তেওঁৰ পৰিয়ালটো এটা সৰু ঘৰত বাস কৰিছিল। প্ৰপাৰ্টি কাৰ্ড পোৱাৰ লগে লগে তেওঁ বেংকৰ পৰা প্ৰায় ৮ লাখ টকাৰ ঋণ পালে; এই টকাৰে তেওঁ এখন দোকান আৰম্ভ কৰিলে আৰু এতিয়া সেই দোকানৰ পৰা পোৱা উপাৰ্জনেৰে পৰিয়ালটোৱে নিজৰ সন্তানক উচ্চ শিক্ষা দিবলৈ সক্ষম হৈছে। অৰ্থাৎ পৰিৱৰ্তন কেনেকৈ আহে চাওক। আন এখন ৰাজ্যত এখন গাঁৱত এজন ব্যক্তিয়ে নিজৰ সম্পত্তিৰ কাৰ্ড দেখুৱাই বেংকৰ পৰা ৪.৫ লাখ টকাৰ ঋণ লৈছিল। সেই ঋণ লৈ তেওঁ এখন গাড়ী কিনি পৰিবহণৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিলে। আন এখন গাঁৱত এজন ব্যক্তিয়ে নিজৰ প্ৰপাৰ্টি কাৰ্ডত ঋণ লৈ নিজৰ ফাৰ্মত আধুনিক জলসিঞ্চনৰ ব্যৱস্থা স্থাপন কৰিলে। এনে বহু উদাহৰণে গাঁৱে-ভূঞে দুখীয়াৰ বাবে উপাৰ্জনৰ নতুন বাট মুকলি কৰিছে। এইবোৰেই হৈছে সংস্কাৰ আৰু ৰূপান্তৰৰ বাস্তৱ কাহিনী, যিবোৰে বাতৰি কাকত আৰু টিভি চেনেলৰ শিৰোনামত স্থান লাভ নকৰে।

বন্ধুসকল, স্বাধীনতাৰ পাছত আমাৰ দেশত এনে বহু জিলা আছিল য’ত চৰকাৰে উন্নয়ন আনিব পৰা নাছিল৷ আৰু এইটো আছিল তেওঁলোকৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ অভাৱ; এই জিলাসমূহৰ ওপৰত তেওঁলোকে বিশেশভাৱে গুৰুত্ব দিয়া উচিত আছিল। কিন্তু এই জিলাসমূহক পিছপৰা জিলা বুলি লেবেল লগাই তেওঁলোকক নিজৰ ইচ্ছামতে এৰি দিয়া হ’ল। এই জিলাকেইখন স্পৰ্শ কৰিবলৈ কোনেও সাজু নাছিল।ইয়াত চৰকাৰী বিষয়া এজনক বদলি হ’লেও ধৰি লোৱা হৈছিল যে তেওঁক শাস্তিমূলক পোষ্টিঙত পঠিওৱা হৈছে।

বন্ধুসকল,

ইয়াত বৃহৎ সংখ্যক উদ্যোগৰ নেতা বহি আছে। আপোনালোকে বহু দশক দেখিছে, দশক দশক ধৰি ব্যৱসায়ৰ সৈতে আপোনালোক জড়িত হৈ আছে। ভাৰতত ব্যৱসায়িক পৰিৱেশ কেনেকুৱা হ’ব লাগে সেয়া প্ৰায়ে আপোনালোকৰ ইচ্ছা তালিকাৰ এটা অংশ আছিল। ১০ বছৰ আগতে আমি ক’ত আছিলো আৰু আজি ক’ত আছো সেই কথা ভাবি চাওকচোন? একদশক পূৰ্বে ভাৰতীয় বেংকসমূহে এক বৃহৎ সংকটৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিল। আমাৰ বেংকিং ব্যৱস্থা আছিল ক্ষণভংগুৰ। কোটি কোটি ভাৰতীয় নাগৰিক বেংকিং ব্যৱস্থাৰ বাহিৰত আছিল। আৰু এইমাত্ৰ বিনীত জীয়ে জন ধন একাউণ্টৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিলে, ভাৰত বিশ্বৰ সেই দেশবোৰৰ ভিতৰত এখন আছিল য’ত ঋণৰ সুবিধা আটাইতকৈ কঠিন আছিল।

বন্ধুসকল,

আমি বিভিন্ন স্তৰত একেলগে কাম কৰি বেংকিং খণ্ডক শক্তিশালী কৰি তুলিছিলো। বেংকিং নকৰাসকলক বেংকিং কৰা, অসুৰক্ষিতসকলক সুৰক্ষিত কৰা, অপুঁজিৰ বাবে ধন আগবঢ়োৱা, এইটোৱেই আমাৰ কৌশল হৈ আহিছে। ১০ বছৰ আগতে যুক্তি দিয়া হৈছিল যে যদি দেশত বেংকৰ শাখা নাথাকে, তেন্তে আৰ্থিক অন্তৰ্ভুক্তি কেনেকৈ হ’ব? আজি দেশৰ প্ৰায় প্ৰতিখন গাঁৱৰ পৰা ৫ কিলোমিটাৰ ব্যাসাৰ্ধৰ ভিতৰত বেংকৰ শাখা বা বেংকিং সংবাদদাতা আছে। ঋণৰ সুবিধা কেনেদৰে বৃদ্ধি পাইছে তাৰ উদাহৰণ হ’ল মুদ্ৰা আঁচনি। পুৰণি বেংক ব্যৱস্থাৰ অধীনত ঋণ ল’ব নোৱাৰা লোকৰ হাতলৈ গৈছে প্ৰায় ৩২ লাখ কোটি টকা। এইটো কি ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন। আজি এম এছ এম ই সমূহৰ বাবে ঋণ লোৱাটো অতি সহজ হৈ পৰিছে। আজি আমি আনকি ৰাজপথৰ ব্যৱসায়ীসকলকো সহজ ঋণৰ সৈতে সংযোগ কৰিছো। কৃষকক দিয়া ঋণো দুগুণতকৈও অধিক বৃদ্ধি পাইছে। আমি অতি বৃহৎ সংখ্যক ঋণ দিছো, আৰু একে সময়তে আমাৰ বেংকৰ লাভো বাঢ়িছে। ১০ বছৰ আগলৈকে ইকনমিক্স টাইমছত কেৱল বেংকৰ অভিলেখসংখ্যক কেলেংকাৰীৰ বাতৰি প্ৰকাশ কৰা হৈছিল। অভিলেখ এনপিএক লৈ উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰি সম্পাদকীয় প্ৰকাশ কৰা হৈছিল। আজি আপোনালোকৰ বাতৰি কাকতত কি ছপা হয়? এপ্ৰিলৰ পৰা ডিচেম্বৰলৈকে ৰাজহুৱা খণ্ডৰ বেংকসমূহে ১.২৫ লাখ কোটিতকৈ অধিক লাভৰ অভিলেখ সৃষ্টি কৰিছে।

বন্ধুসকল, কেৱল শিৰোনামবোৰেই সলনি হোৱা নাই, ব্যৱস্থাও সলনি হৈছে, যাৰ মূল হৈছে আমাৰ বেংকিং সংস্কাৰ। ইয়াৰ পৰাই বুজা যায় যে আমাৰ অৰ্থনীতিৰ স্তম্ভবোৰ কিমান শক্তিশালী হৈ উঠিছে।

বন্ধুসকল,

যোৱা দশকত আমি ব্যৱসায়ৰ ভয়ক ব্যৱসায়ৰ সৰলতালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছো। জি এছ টিৰ বাবে দেশত যি একক বৃহৎ বজাৰ ব্যৱস্থাৰ সৃষ্টি হৈছে, সেই ব্যৱস্থাইও উদ্যোগটোক যথেষ্ট উপকৃত কৰিছে। বিগত দশকত আন্তঃগাঁথনিৰ ক্ষেত্ৰত অভূতপূৰ্ব উন্নয়ন হৈছে। ইয়াৰ বাবে দেশত লজিষ্টিক খৰচ কমিছে আৰু দক্ষতা বৃদ্ধি পাইছে। আমি শ শ অভিযোগ নিষ্পত্তি কৰিছো আৰু এতিয়া জন বিশ্বাস ২.০ৰ সৈতে আৰু অধিক অভিযোগ হ্ৰাস কৰিছো। সমাজত চৰকাৰী হস্তক্ষেপ কমাবলৈ চৰকাৰেও এটা Deregulation Commission গঠন কৰিবলৈ ওলাইছে।

বন্ধুসকল,

আজিৰ ভাৰতত আমি আন এক বৃহৎ পৰিবৰ্তন দেখিবলৈ পাইছো। এই পৰিৱৰ্তন ভৱিষ্যতৰ বাবে প্ৰস্তুতিৰ সৈতে জড়িত। বিশ্বত যেতিয়া প্ৰথম ঔদ্যোগিক বিপ্লৱ আৰম্ভ হৈছিল, তেতিয়া ভাৰতত দাসত্বৰ দখল অধিক শক্তিশালী হৈ আহিছিল। দ্বিতীয় ঔদ্যোগিক বিপ্লৱৰ সময়ত বিশ্বত নতুন উদ্ভাৱন আৰু নতুন কাৰখানা স্থাপন হোৱাৰ সময়তে ভাৰতত স্থানীয় উদ্যোগসমূহ ধ্বংস হৈছিল। ভাৰতৰ পৰা কেঁচামাল উলিয়াই অনা হৈছিল। স্বাধীনতাৰ পিছতো পৰিস্থিতিৰ বিশেষ পৰিৱৰ্তন নহ’ল। যেতিয়া বিশ্ব কম্পিউটাৰ বিপ্লৱৰ দিশে আগবাঢ়িছিল, ভাৰতত কম্পিউটাৰ ক্ৰয় কৰিবলৈও অনুজ্ঞাপত্ৰ লাভ কৰিবলগীয়া হৈছিল। যদিও ভাৰতে প্ৰথম তিনিটা ঔদ্যোগিক বিপ্লৱৰ পৰা বিশেষ লাভৱান হ’ব নোৱাৰিলে, কিন্তু চতুৰ্থ ঔদ্যোগিক বিপ্লৱত ভাৰত বিশ্বৰ লগত খোজ মিলাবলৈ সাজু।

বন্ধুসকল,

আমাৰ চৰকাৰে উন্নত ভাৰতৰ যাত্ৰাত ব্যক্তিগত খণ্ডক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশীদাৰ বুলি গণ্য কৰে। চৰকাৰে মহাকাশ খণ্ডৰ দৰে বহু নতুন খণ্ড ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বাবে মুকলি কৰি দিছে। আজি বহু যুৱক-যুৱতী আৰু বহু ষ্টাৰ্টআপে এই মহাকাশ খণ্ডত ডাঙৰ অৱদান আগবঢ়াইছে। একেদৰে, কিছুদিন আগলৈকে ৰাইজৰ বাবে বন্ধ আছিল ড্ৰ’ন খণ্ড। আজি এই খণ্ডত যুৱক-যুৱতীসকলৰ বাবে যথেষ্ট পৰিসৰ আছে। ব্যক্তিগত প্ৰতিষ্ঠানৰ বাবে মুকলি কৰা হৈছে বাণিজ্যিক কয়লা খননৰ ক্ষেত্ৰখন। ব্যক্তিগত কোম্পানীসমূহৰ বাবে নিলাম উদাৰীকৰণ কৰা হৈছে। দেশৰ নবীকৰণযোগ্য শক্তিৰ সাফল্যত আমাৰ ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বৃহৎ ভূমিকা আছে। আৰু এতিয়া আমি শক্তি বিতৰণ খণ্ডতো ব্যক্তিগত খণ্ডক প্ৰচাৰ কৰিছো, যাতে ইয়াত অধিক দক্ষতা থাকিব পাৰে। এইবাৰো আমাৰ বাজেটত ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন হৈছে। আমি, অৰ্থাৎ আগতে এই কথা কোৱাৰ সাহস কাৰো নাছিল। ব্যক্তিগত অংশগ্ৰহণৰ বাবে আমি পাৰমাণৱিক খণ্ডও মুকলি কৰিছো।

বন্ধুসকল,

আজি আমাৰ ৰাজনীতিও পৰিবেশনমুখী হৈ পৰিছে। এতিয়া ভাৰতৰ জনসাধাৰণে স্পষ্টকৈ উল্লেখ কৰিছে যে শিপাৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থকাসকলহে বৰ্তি থাকিব। ৰাইজৰ সমস্যাৰ প্ৰতি সংবেদনশীল হোৱাটো চৰকাৰৰ বাবে অতি প্ৰয়োজনীয়, এয়াই ইয়াৰ প্ৰথম প্ৰয়োজনীয়তা। আমাৰ আগতে নীতি নিৰ্ধাৰণৰ দায়িত্বত থকাসকলৰ মাজত সংবেদনশীলতা হয়তো একেবাৰে শেষত দেখা গৈছিল। ইচ্ছাশক্তিও একেবাৰে শেষত দেখা গৈছিল। আমাৰ চৰকাৰে সংবেদনশীলতাৰে জনসাধাৰণৰ সমস্যাবোৰ বুজি পাইছে আৰু উদ্যম আৰু আবেগেৰে সমাধানৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পদক্ষেপ গ্ৰহণ কছে।

আজি বিশ্বৰ বিভিন্ন অধ্যয়নত দেখা গৈছে যে যোৱা দশকত দেশবাসীয়ে যি মৌলিক সা-সুবিধা পাইছে আৰু যিদৰে তেওঁলোকক সৱল কৰি তোলা হৈছে, তাৰ বাবে মাত্ৰ ১০ বছৰতে ২৫ কোটি ভাৰতীয় দৰিদ্ৰতাৰ পৰা ওলাই আহিছে। ইমান বৃহৎ শ্ৰেণী নব্য মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ অংগ হৈ পৰিল। এই নব্য মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটোৱে এতিয়া তেওঁলোকৰ প্ৰথম দুচকীয়া বাহন, প্ৰথম গাড়ী, প্ৰথম ঘৰ কিনাৰ সপোন দেখিছে। মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীক সহায় কৰিবলৈ এইবাৰৰ বাজেটতো আমি শূন্য কৰ সীমা ৭ লাখৰ পৰা ১২ লাখ টকালৈ বৃদ্ধি কৰিছো। এই সিদ্ধান্তই সমগ্ৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীক শক্তিশালী কৰিব আৰু দেশৰ অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ আৰু অধিক বৃদ্ধি পাব। এয়া সম্ভৱ হৈছিল কেৱল সক্ৰিয় চৰকাৰৰ লগতে স্পৰ্শকাতৰ চৰকাৰৰ বাবেই।

বন্ধুসকল,

উন্নত ভাৰতৰ প্ৰকৃত ভেটি হৈছে বিশ্বাস। প্ৰতিজন নাগৰিক, প্ৰতিখন চৰকাৰ, প্ৰতিজন ব্যৱসায়িক নেতাৰ মাজত এই উপাদানটো থকাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। চৰকাৰে নিজৰ ফালৰ পৰা দেশবাসীৰ মাজত আস্থা বৃদ্ধিৰ বাবে সকলো শক্তিৰে কাম কৰি আছে। আমি উদ্ভাৱকসকলক এনে এক পৰিৱেশৰ নিশ্চয়তাও দিছো, য’ত তেওঁলোকে নিজৰ ধাৰণাক প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে। আমি ব্যৱসায়ীসকলকো আশ্বাস দিছো যে নীতিসমূহ সুস্থিৰ আৰু সহায়ক হৈ থাকিব। আশাকৰোঁ ইটি শীৰ্ষ সন্মিলনে এই বিশ্বাসক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰিব। এই কথাখিনিৰে মই মোৰ ভাষণৰ সামৰণি মাৰিছো, আকৌ এবাৰ আপোনালোক সকলোকে শুভেচ্ছা জনাইছো। আপোনালোকক অশেষ ধন্যবাদ।

*****

MJPS/ST/DK/MS