পি এম ইণ্ডিয়া

06 FEB 2025 8:49PM by PIB Delhi

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মাননীয় ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়াই তেওঁ ভাষণত ভাৰতৰ সাফল্য, ভাৰতৰ পৰা বিশ্বৰ আশা, ভাৰতৰ সাধাৰণ মানুহৰ আত্মবিশ্বাস আৰু ভাৰতক উন্নত দেশ হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ সংকল্পৰ বিষয়ে বিতংভাৱে আলোচনা কৰাৰ লগতে দেশখনক ভৱিষ্যতৰ দিশটোও দেখুৱাইছে। মাননীয় ৰাষ্ট্ৰপতিৰ ভাষণ আছিল প্ৰেৰণাদায়ক, ফলপ্ৰসূ আৰু লগতে আমাৰ সকলোৰে বাবে ভৱিষ্যতৰ কামৰ বাবে এক নিৰ্দেশনা। সন্মানীয় ৰাষ্ট্ৰপতিগৰাকীক তেওঁৰ ভাষণৰ বাবে ধন্যবাদ জনাছো!

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

৭০জনতকৈও অধিক সন্মানীয় সাংসদে এই ধন্যবাদৰ প্ৰস্তাৱক তেওঁলোকৰ বহুমূলীয়া ধাৰণাৰে সমৃদ্ধ কৰাৰ চেষ্টা কৰিছে। ইয়াত শাসক আৰু বিৰোধী দুয়োটা পক্ষৰ পৰা আলোচনা হৈছিল। ৰাষ্ট্ৰপতিৰ ভাষণ সকলোৱে নিজৰ নিজৰ ধৰণে বুজি পাইছিল আৰু ইয়াতো একেদৰেই বুজাইছিল আৰু সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়, ইয়াত “সবকা সাথ, সবকা বিকাশ“ৰ ওপৰত বহু কথা কোৱা হৈছিল। ইয়াত কি জটিল কথা মই বুজি পোৱা নাই। সবকা সাথ, সবকা বিকাশ আমাৰ সকলোৰে দায়িত্ব আৰু সেইবাবেই দেশে আমাৰ সকলোকে ইয়াত আৰু তাত বহিবলৈ সুযোগ দিছে, কিন্তু কংগ্ৰেছৰ ক্ষেত্ৰত যিমানদূৰলৈকে সবকা সাথ, সবকা বিকাশৰ বাবে তেওঁলোকৰ পৰা কিবা আশা কৰাটো এটা ডাঙৰ ভুল হ’ব বুলি মই ভাবো। এইটো তেওঁলোকৰ চিন্তাৰ ঊৰ্ধ্বত, তেওঁলোকৰ বোধগম্যতাৰ বাহিৰত আৰু তেওঁলোকৰ ৰোড মেপত খাপ নাখায় কিয়নো ইমান বৃহৎ দল এটা পৰিয়ালৰ বাবে উৎসৰ্গিত হৈ পৰিছে আৰু তেওঁলোকৰ বাবে ‘সবকা সাথ সবকা বিকাশ’ একেবাৰে অসম্ভৱ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কংগ্ৰেছে এনে এক ৰাজনীতিৰ আৰ্হি সৃষ্টি কৰিছিল য’ত মিছা, প্ৰতাৰণা, দুৰ্নীতি, আত্মীয়তা আৰু তুষ্টিকৰণৰ মিশ্ৰণ আছিল। য’ত সকলো মিহলি হৈ আছে, সকলো একেলগে থাকিব নোৱাৰে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কংগ্ৰেছ মডেলত পৰিয়াল প্ৰথম, পৰিয়াল সৰ্বোচ্চ আৰু সেয়েহে সেই এটা কথা চম্ভালিবলৈ তেওঁলোকৰ নীতি, প্ৰথা, বক্তৃতা আৰু আচৰণ ব্যয় কৰা হৈছে। ২০১৪ চনৰ পিছত দেশে আমাক সেৱা কৰাৰ সুযোগ দিলে আৰু মই এই দেশৰ জনসাধাৰণক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছো যে তেওঁলোকে একেৰাহে তৃতীয়বাৰৰ বাবে আমাক ইয়ালৈ আনিছে, ইমান ডাঙৰ দেশত ইমান জীপাল গণতন্ত্ৰ আছে, সজীৱ সংবাদ মাধ্যম আছে, সকলো ধৰণৰ কথা কোৱাৰ স্বাধীনতা আছে, তাৰ পিছতো, দ্বিতীয় আৰু তৃতীয়বাৰৰ বাবে দেশখনে আমাক সেৱাৰ আৰ্হি কৰি তুলিছে আৰু আমাৰ উন্নয়নৰ আৰ্হিক সমৰ্থন কৰিছিল। যদি মই আমাৰ একমাত্ৰ আৰ্হিটোক এটা শব্দত বৰ্ণনা কৰিব লাগে তেন্তে মই ক’ম যে জাতি প্ৰথম এই মহান অনুভূতি আৰু সমৰ্পিততাৰে আমি এই এটা কথাক আমাৰ নীতি, আমাৰ ভাষণ, আমাৰ আচৰণত এক মাপকাঠী হিচাপে বিবেচনা কৰি দেশৰ সেৱা কৰিবলৈ অহৰহ চেষ্টা কৰি আহিছো আৰু সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়, মই অতি গৌৰৱেৰে আৰু সন্তুষ্টিৰে কওঁ যে ৫–৬ দশকৰ দীৰ্ঘ সময়ৰ বাবে, কি হ’ব লাগে তাৰ বিকল্প দেশবাসীয়ে দেখিছে। বহুদিনৰ মূৰত ২০১৪ চনৰ পিছত দেশত দেখা গৈছে যে কি বিকল্প মডেল হ’ব পাৰে, কি বিকল্প কৰ্মশৈলী হ’ব পাৰে, কি অগ্ৰাধিকাৰ হ’ব পাৰে আৰু এই নতুন আৰ্হিটো সন্তুষ্টিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, তুষ্টিৰ ওপৰত নহয়। পূৰ্বৰ আৰ্হিত বিশেষকৈ কংগ্ৰেছৰ দিনত সকলোতে তুষ্টিকৰণ তেওঁলোকৰ ৰাজনীতি কৰাৰ ঔষধ হৈ পৰিছিল আৰু তেওঁলোকে স্বাৰ্থপৰতা, ৰাজনীতি, জাতীয় নীতি, সকলো কামৰ কেলেংকাৰী কৰিছিল। পদ্ধতিটো আছিল আগতে, সৰু অংশটোক কিবা এটা দি বাকীবোৰক তাৰ বাবে হাহাকাৰ কৰি ৰখা আৰু যেতিয়া নিৰ্বাচন আহিব, তেতিয়া কওক, চাওক, তেওঁলোকে পাইছে, হয়তো আপুনিও পাব আৰু এইদৰে খেলনা বিতৰণ কৰি থাকিব, ৰাইজৰ চকুত পটি বান্ধি নিজৰ ৰাজনৈতিক ৰাজনীতি চলাই থাকিব, যাতে নিৰ্বাচনৰ সময়ত ভোটৰ খেতি কৰিব পৰা যায়, এই কাম চলি থাকিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ প্ৰচেষ্টা হৈছে ভাৰতৰ যি সম্পদ আছে, তাৰ সৰ্বোত্তম ব্যৱহাৰ কৰা। ভাৰতৰ যি সময় আছে অপচয়ৰ পৰা বচাব লাগে আৰু প্ৰতিটো মুহূৰ্ত দেশৰ প্ৰগতিৰ বাবে, সাধাৰণ মানুহৰ কল্যাণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে আৰু সেয়ে আমি ১০০শতাংশ সুবিধা নিশ্চিতি পন্থা গ্ৰহণ কৰিছো, সাধ কৰিবলৈ, কিন্তু যি আঁচনি নিৰ্মাণ কৰা হওক, যিসকল লোকৰ বাবে ইয়াক নিৰ্মাণ কৰা হয়, তেওঁলোকে ইয়াৰ পৰা ১০০ শতাংশ লাভৱান হ’ব লাগে। কিছুমানক দিয়া, কিছুমানক নিদিয়া, কিছুমানক ওলমি থকা আৰু সকলো সময়তে অত্যাচাৰ কৰি ৰখা আৰু তেওঁলোকক হতাশাৰ গভীৰতালৈ ঠেলি দিয়া–আমি সেই পৰিস্থিতিৰ পৰা ওলাই আহিছো আৰু আমাৰ কামক আগুৱাই লৈ গৈছে ১০০ শতাংশ সামৰি লোৱাৰ দৃষ্টিভংগীৰ দিশত। যোৱা দশকত আমি ‘সবকা সাথ সবকা বিকাশ’ৰ মনোভাৱক প্ৰতিটো স্তৰতে ৰূপায়ণ কৰিছো আৰু তাৰ ফল আজি দেশত দেখা পোৱা পৰিৱৰ্তনৰ ৰূপত আমি অনুভৱ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছো। আমাৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ মৌলিক মন্ত্ৰ এইটোৱেই হৈ আহিছে– সবকা সাথ, সবকা বিকাশ। আমাৰ নিজৰ চৰকাৰে অনুসূচিত জাতি–জনজাতি আইনখনক শক্তিশালী কৰি দলিত আৰু জনজাতীয় জনগোষ্ঠীৰ সন্মান আৰু নিৰাপত্তাৰ প্ৰতি নিজৰ দায়বদ্ধতা দেখুৱালে আৰু আমিও ইয়াক সম্প্ৰসাৰণ কৰিলোঁ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি জাতিবাদৰ বিষ বিয়পোৱাৰ বাবে বহুতে অপ্ৰচেষ্টা চলাই আছে, কিন্তু তিনি দশক ধৰি উভয় সদনৰ অ’বিচি সাংসদ আৰু সকলো দলৰ অ’বিচি সাংসদে চৰকাৰৰ ওচৰত দাবী জনাই আহিছিল যে অ’বিচি আয়োগক সাংবিধানিক মৰ্যাদা দিয়া হওক, কিন্তু সেয়া নাকচ কৰা হৈছিল, অস্বীকাৰ কৰা হৈছিল, কাৰণ হয়তো সেই সময়ত তেওঁলোকৰ ৰাজনীতিৰ লগত খাপ নাখাইছিল, কাৰণ যেতিয়ালৈকে ই প্ৰথমে তুষ্টি আৰু পৰিয়ালৰ ৰাজনীতিত বহি থাকে, তেতিয়ালৈকে ই আলোচনাৰ আগ্ৰহী বিষয় নহয়।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মোৰ সৌভাগ্য যে আমি সকলোৱে মিলি এই আয়োগক সাংবিধানিক মৰ্যাদা দিলোঁ যে যোৱা তিনিটা দশক ধৰি মোৰ অ’বিচি সমাজে দাবী জনাই অহা আৰু যিবোৰক আমি তেওঁলোকৰ দাবী পূৰণ কৰাই নহয়, তেওঁলোকৰ সন্মান আমাৰ বাবেও সমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ আমিয়েই দেশৰ ১৪০ কোটি নাগৰিকক জনতা জনাৰ্দনৰ দৰে পূজা কৰোঁ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ দেশত যেতিয়াই সংৰক্ষণৰ বিষয়টো আহিছিল, তেতিয়াই সত্যক স্বীকাৰ কৰি সুস্থভাৱে সমস্যাটো সমাধান কৰাৰ কোনো চেষ্টা কৰা হোৱা নাছিল যিবোৰ পদ্ধতিয়ে প্ৰতিটো বিষয়তে দেশক বিভাজিত কৰিবলৈ, উত্তেজনা সৃষ্টি কৰিবলৈ আৰু ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে শত্ৰুতা সৃষ্টি কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। দেশখনে স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পাছত যেতিয়াই এনে প্রচেষ্টা কৰা হৈছিল, তেতিয়াই এনেদৰে কৰা হৈছিল৷ প্ৰথমবাৰৰ বাবে আমাৰ চৰকাৰে এনে আৰ্হি দিলে আৰু সবকা সাথ সবকা বিকাশৰ মন্ত্ৰৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ আমি সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ দৰিদ্ৰসকলক ১০% সংৰক্ষণ দিলোঁ। এই সিদ্ধান্ত যেতিয়া কোনো উত্তেজনা নোহোৱাকৈ, কাৰো পৰা কাঢ়ি নিদিয়াকৈ লোৱা হৈছিল, অনুসূচিত জাতি সমাজেও আদৰি লৈছিল, অনুসূচিত জাতি জনগোষ্ঠীয়েও আদৰি লৈছিল, অ’বিচি সমাজেও আদৰি লৈছিল, কাৰো পেটৰ বিষ হোৱা নাছিল কাৰণ ইমান ডাঙৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ পথ আছিল, সবকা সাথ, সবকা বিকাশ আৰু তেতিয়াহে সমগ্ৰ জাতিটোৱে এই কথা অতি সুস্থ আৰু শান্তভাৱে মানি লৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ দেশত প্ৰতিবন্ধীসকলৰ কথা কেতিয়াও শুনা নাযায় যেতিয়া মন্ত্ৰ সবকা সাথ সবকা বিকাশ হয়, তেতিয়া মোৰ প্ৰতিবন্ধী লোকসকলো তেওঁলোকৰ সকলোৰে শ্ৰেণীত থাকে আৰু তেতিয়াহে আমি প্ৰতিবন্ধীসকলৰ বাবে সংৰক্ষণৰ ব্যৱস্থা সম্প্ৰসাৰণ কৰি মিছন মোডত কাম কৰিলোঁ যাতে তেওঁলোকৰ বাবে সা–সুবিধা উপলব্ধ হয়। প্ৰতিবন্ধীসকলৰ কল্যাণৰ বাবে বহু আঁচনি তৈয়াৰ কৰা হৈছিল, কিন্তু এই আঁচনিসমূহো কাৰ্যকৰী কৰা হৈছিল, কেৱল ইমানেই নহয়, মাননীয় অধ্যক্ষ, কিন্নৰ, কিন্নৰ সম্প্ৰদায়ৰ অধিকাৰ সন্দৰ্ভত আমি ইয়াক আইনগতভাৱে শক্তিশালী কৰাৰ প্ৰামাণিক প্ৰচেষ্টা চলাইছিলো। ‘সবকা সাথ, সবকা বিকাশ’ৰ মন্ত্ৰটো আমি কেনেকৈ কটাওঁ?

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ভাৰতৰ উন্নয়ন যাত্ৰাত নাৰী শক্তিৰ অৱদান কোনেও অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰে, কিন্তু যদিহে তেওঁলোকে সুযোগ পায় আৰু নীতি নিৰ্ধাৰণৰ অংশ হৈ পৰে, তেন্তে দেশৰ অগ্ৰগতি ত্বৰান্বিত হ’ব পাৰে আৰু এই কথা মনত ৰাখিয়েই আমি আৰু এই সদনে প্ৰথম সিদ্ধান্ত ল’লোঁ, আমি দেশবাসীয়ে গৌৰৱ কৰিব পাৰো, এই সদনটো এই সত্যৰ বাবেই স্মৰণ কৰা হ’ব, এই নতুন সদনক কেৱল ৰূপৰ বাবেই মনত ৰখা নহ’ব, এই নতুন সদনৰ প্ৰথম সিদ্ধান্ত আছিল নাৰী শক্তি বন্দন আইন। আমি এই নতুন ঘৰটো আন কোনো ধৰণেও কৰিব পাৰিলোহেঁতেন। আমি ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰি নিজৰ প্ৰশংসা লাভ কৰিব পাৰিলোহেঁতেন, আগতেও এনেকুৱা হৈছিল, কিন্তু আমি মাতৃশক্তিৰ প্ৰশংসা লাভৰ বাবে এই সদন আৰম্ভ কৰিছিলো আৰু মাতৃশক্তিৰ আশীৰ্বাদত এই সদনে নিজৰ কাম আৰম্ভ কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি জানো যে যদি আমি ইতিহাসক অলপ চাওঁ, অৰ্থাৎ মই এই কথা কৈছো ইয়াৰ বাবে নহয়, বাবা চাহেব আম্বেদকাৰৰ প্ৰতি কংগ্ৰেছৰ কিমান ঘৃণা আছিল, তেওঁৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ কিমান খং আছিল আৰু যিকোনো ক্ষেত্ৰতে কংগ্ৰেছে বাবা চাহেবৰ প্ৰতিটো কথাতে বিৰক্ত হৈছিল আৰু এই সকলোবোৰ, সকলো, সকলো নথি–পত্ৰ উপস্থিত আছে আৰু বাবা চাহেবক নিৰ্বাচনত পৰাস্ত কৰিবলৈ কি সকলো কৰা হোৱা নাছিল এই খঙৰ বাবে বাবা চাহেবক কেতিয়াও ভাৰতৰত্নৰ যোগ্য বুলি গণ্য কৰা নহৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

বাবা চাহেবক কেতিয়াও ভাৰতৰত্নৰ যোগ্য বুলি গণ্য কৰা হোৱা নাছিল, কেৱল এইটোৱেই নহয়, সন্মানীয় অধ্যক্ষ জী, এই দেশৰ জনসাধাৰণে বাবা চাহেবৰ আৱেগক সন্মান কৰিছিল, সমগ্ৰ সমাজে তেওঁক সন্মান কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত আজি কংগ্ৰেছে জয় ভীম বুলি ক’বলৈ বাধ্য হৈছে, তেওঁলোকৰ মুখ শুকাই যায় আৰু সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়, এই কংগ্ৰেছেও যেন ৰং সলনি কৰাত বৰ পাকৈত, এই কথা স্পষ্টকৈ দেখা যায় এইটো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যদি আপুনি কংগ্ৰেছক অধ্যয়ন কৰে, তেন্তে আমাৰ কংগ্ৰেছৰ ৰাজনীতিৰ মৌলিক মন্ত্ৰ যেনেকৈ সবকা সাথ, সবকা বিকাশ হৈ আহিছে, তেওঁলোকৰ সদায় আনৰ লাইন চুটি কৰাই আহিছে আৰু ইয়াৰ বাবেই তেওঁলোকে চৰকাৰবোৰক সুস্থিৰ কৰি তুলিছিল, যদি কোনো ৰাজনৈতিক দলৰ চৰকাৰ ক’তো গঠন হৈছিল, তেন্তে তেওঁলোকে তাক স্থিৰ কৰি তুলিছিল, কাৰণ আনৰ ৰেখা চুটি কৰা, তেওঁলোকে এই কামত নিয়োজিত হৈছিল আৰু এইটোৱেই হৈছে তেওঁলোকে আনৰ ৰেখা চুটি কৰাৰ পথ সভা, তেওঁলোকৰ লগত থকা সকলেও পলাই গৈছে, যেতিয়া তেওঁলোকে গম পালে যে এই মানুহবোৰে আমাকো হত্যা কৰিব আৰু এইটো তেওঁলোকৰ নীতিৰ ফল যে আজি কংগ্ৰেছৰ এই অৱস্থা। দেশৰ আটাইতকৈ পুৰণি দল, স্বাধীনতা আন্দোলনৰ লগত জড়িত এটা দল, ইমান বেয়া অৱস্থা, তেওঁলোকে আনৰ লাইন চুটি কৰাত শক্তি অপচয় কৰি আছে, যদি তেওঁলোকে নিজৰ লাইন দীঘল কৰিলেহেঁতেন, তেন্তে তেওঁলোকৰ এই অৱস্থা নহ’লহেঁতেন আৰু মই আপোনাক এই পৰামৰ্শ দিছো নোসোধাকৈ, চিন্তা কৰক আৰু আপোনাৰ লাইন দীঘল কৰাত কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰক, তেতিয়া কোনোবাদিনা দেশখনে আপোনাকো ইয়ালৈ অহাৰ সুযোগ দিব।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

বাবা চাহেবে অনুসূচিত জাতি আৰু অনুসূচিত জনজাতি জনগোষ্ঠীৰ মৌলিক প্ৰত্যাহ্বানসমূহ অতি সূক্ষ্মভাৱে, অতি গভীৰভাৱে বুজি পাইছিল আৰু তেওঁ নিজেও ভুক্তভোগী আছিল, সেয়েহে তাত আছিল যন্ত্ৰণা, দুখ আৰু লগতে সমাজৰ কল্যাণ কৰাৰ আবেগ। আৰু বাবা চাহেবে অনুসূচিত জাতি জনগোষ্ঠীৰ অৰ্থনৈতিক প্ৰগতিৰ বাবে এখন স্পষ্ট ৰোড মেপ দেশৰ সন্মুখত দাখিল কৰিছিল। তেওঁৰ বক্তৃতাত উপস্থাপন কৰা হৈছিল আৰু বাবা চাহেবে এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা কৈছিল, মই তেওঁৰ উক্তিটো পঢ়িব বিচাৰো, বাবা চাহেবে কৈছিল–ভাৰত এখন কৃষিভিত্তিক দেশ, কিন্তু ই দলিতসকলৰ জীৱিকাৰ মূল উৎস হ’ব নোৱাৰে, বাবা চাহেবে এই কথা কৈছিল, তেওঁ লগতে কয় ইয়াৰ আৰু বহু কাৰণ আছে, প্ৰথমতে মাটি কিনাটো তেওঁলোকৰ সামৰ্থ্যৰ বাহিৰত, দ্বিতীয়তে তেওঁলোকৰ হাতত টকা থাকিলেও, তেওঁলোকৰ বাবে মাটি ক্ৰয় কৰাৰ কোনো সুযোগ নাই,  এই পৰিস্থিতি বিশ্লেষণ কৰি থাকোঁতে তেওঁৰ পৰামৰ্শ আছিল, তেওঁ আহ্বান জনাইছিল, যে দলিত, আমাৰ জনজাতীয় ভাই–ভনীসকলৰ ওপৰত বঞ্চিতসকলৰ প্ৰতি যি অন্যায় কৰা হৈছে, যি সমস্যাত তেওঁলোকে জীয়াই থাকিবলৈ বাধ্য হৈছে, ইয়াৰ সমাধান আছে, দেশত ঔদ্যোগীকৰণৰ প্ৰসাৰ ঘটিব লাগে, বাবা চাহেব ঔদ্যোগীকৰণৰ পক্ষত আছিল, কাৰণ তেওঁৰ দৃষ্টিভংগী স্পষ্ট আছিল, দলিত জনজাতীয় বঞ্চিত গোটসমূহে দক্ষতা ভিত্তিক চাকৰি আৰু উদ্যোগীকৰণৰ বাবে অৰ্থনৈতিক আত্মনিৰ্ভৰশীলতাৰ বাবে আৰু তেওঁ ইয়াক উত্থানৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ অস্ত্ৰ বুলি গণ্য কৰিছিল। কিন্তু স্বাধীনতাৰ ইমান বছৰৰ পাছতো কংগ্ৰেছে ইমান বছৰ ক্ষমতাত থাকিবলৈ সুযোগ পালেও বাবা চাহেবৰ এই কথাবোৰক গুৰুত্ব দিবলৈও সময় নাপালে। বাবা চাহেবৰ এই ধাৰণাটো তেওঁ সম্পূৰ্ণৰূপে নাকচ কৰিছিল। বাবা চাহেবে অনুসূচিত জাতি, অনুসূচিত জাতি জনগোষ্ঠীৰ অৰ্থনৈতিক অসহায়তাৰ অন্ত পেলাব বিচাৰিছিল যদিও কংগ্ৰেছে ইয়াৰ বিপৰীত কাম কৰিছিল আৰু ইয়াক এক বৃহৎ সংকটলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

২০১৪ চনত আমাৰ চৰকাৰে এই চিন্তাধাৰা সলনি কৰি দক্ষতা বিকাশ, বিত্তীয় অন্তৰ্ভুক্তি আৰু ঔদ্যোগিক বিকাশক অগ্ৰাধিকাৰ দিছিল। পিএম বিশ্বকৰ্মা যোজনা প্ৰণয়ন কৰি আমি সমাজৰ সেই শ্ৰেণীটোৰ যত্ন লৈছো, যাৰ অবিহনে সমাজৰ সৃষ্টি সম্ভৱ নহয় আৰু প্ৰতিখন গাঁৱতে সৰু সৰু ৰূপত সিঁচৰতি হৈ থকা সমাজখন, পৰম্পৰাগত কাম কৰা আমাৰ বিশ্বকৰ্মা ভাই–ভনীসকল, লোহাৰ মিস্ত্ৰী, মৃৎশিল্পী, সমাজৰ স্বৰ্ণকাৰ, এনে সকলো শ্ৰেণীৰ মানুহ, দেশত প্ৰথমবাৰৰ বাবে তেওঁলোকৰ বাবে কিছু চিন্তা আছিল আৰু তেওঁলোকক প্ৰশিক্ষণ দি নতুন সঁজুলি প্ৰদান কৰিছিল ইকলজিকেল আপগ্ৰেডেচন, তেওঁলোকক ডিজাইন কৰাত সহায় কৰা, আৰ্থিক সহায়, তেওঁলোকৰ বাবে বজাৰ উপলব্ধ কৰা, আমি এই সকলো দিশতে এক বিশেষ অভিযান চলাইছো আৰু এইটোৱেই হৈছে সমাজৰ সেই অংশ, যাৰ প্ৰতি কোনেও গুৰুত্ব দিয়া নাই আৰু যিটোৰ সমাজ পৰিচালনাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা আছে, আমি সেই বিশ্বকৰ্মা সম্প্ৰদায়ৰ যত্ন লৈছিলো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মুদ্ৰা আঁচনি মুকলি কৰি আমি প্ৰথমবাৰৰ বাবে উদ্যোগীকৰণৰ ক্ষেত্ৰখনলৈ আহি থকা লোকসকলক আমন্ত্ৰণ আৰু উৎসাহিত কৰিলোঁ। আমি বন্ধকী অবিহনে ঋণ প্ৰদানৰ বাবে এক বৃহৎ অভিযান চলাইছিলো যাতে সমাজৰ এই বিশাল সম্প্ৰদায়টোৱে নিজৰ আত্মনিৰ্ভৰশীলতাৰ সপোন পূৰণ কৰিব পাৰে আৰু তাত আমি বিপুল সফলতা লাভ কৰিলোঁ। আমি আন এখন আঁচনিও বনালোঁ, ষ্টেণ্ড আপ ইণ্ডিয়া, যাৰ উদ্দেশ্য আছিল আমাৰ অনুসূচিত জাতি, অনুসূচিত জনজাতি জনগোষ্ঠীৰ ভাই–ভনীসকলক বেংকৰ পৰা নিশ্চয়তা অবিহনে এক কোটি টকাৰ ঋণ দিয়া, যাতে তেওঁলোকে নিজৰ কাম দুগুণে সম্পন্ন কৰিব পাৰে নিজৰ বাবে চাকৰি পাইছে, কিন্তু তেওঁলোকে আৰু এজন বা দুজন মানুহকো চাকৰি দিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মুদ্ৰা আঁচনিৰ জৰিয়তে আমি প্ৰতিজন শিপিনীক সবলীকৰণ, প্ৰতিটো সম্প্ৰদায়ক সবলীকৰণ আৰু বাবা চাহেবৰ সপোন পূৰণৰ সপোন পূৰণ কৰিছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মোদীয়ে যাক কোনেও নিবিচাৰে তেওঁক পূজা কৰে। দুখীয়া আৰু বঞ্চিত, তেওঁলোকৰ কল্যাণ আমাৰ অগ্ৰাধিকাৰ। যদি আপুনি এই বছৰৰ বাজেটতো দেখা পায়, আমি অবসৰ উদ্যোগ, জোতা উদ্যোগ আদি বহুতো সৰু সৰু বিষয় স্পৰ্শ কৰিছো আৰু ইয়াৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ লাভ হ’ব দৰিদ্ৰ আৰু বঞ্চিত সমাজ, যিটো এই বাজেটত ঘোষণা কৰা হৈছে। এতিয়া খেলনাৰ উদাহৰণ লওঁ, খেলনা নিৰ্মাণৰ লগত সমাজৰ এই শ্ৰেণীৰ মানুহহে জড়িত, আমি সেইটোতে গুৰুত্ব দিলোঁ। বহু দৰিদ্ৰ পৰিয়ালক বিভিন্ন ধৰণৰ সহায় দিয়া হ’ল আৰু তাৰ ফলত আজি আমি খেলনা আমদানি কৰাৰ অভ্যাসত আবদ্ধ হৈ পৰিলোঁ, আজি আমাৰ খেলনাবোৰ তিনিগুণ বেছিকৈ ৰপ্তানি কৰা হৈছে আৰু সমাজৰ নিম্নতম স্তৰত বসবাস কৰা, কষ্টত জীয়াই থকা সমাজখনে ইয়াৰ সুবিধা লাভ কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ দেশত মাছমৰীয়া সম্প্ৰদায় নামৰ এটা অতি বৃহৎ সম্প্ৰদায় আছে। আমি এই মাছমৰীয়া বন্ধুসকলৰ বাবে এটা সুকীয়া মন্ত্ৰণালয় সৃষ্টি কৰিলোঁ, কিন্তু কিষাণ ক্ৰেডিট কাৰ্ডৰ অধীনত কৃষকসকলে যি সুবিধা পাইছিল, আমি কিষাণ ক্ৰেডিট কাৰ্ডৰ সেই সকলো সুবিধা আমাৰ মাছমৰীয়া ভাই–ভনীসকলকো দিছো আমি এই সুবিধা প্ৰদান কৰিলোঁ, এটা সুকীয়া মন্ত্ৰণালয় সৃষ্টি কৰিলোঁ, এই কামটো কৰিলোঁ আৰু ইয়াত প্ৰায় ৪০,০০০ কোটি টকা অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলোঁ! আমি মীন খণ্ডত গুৰুত্ব দিছো আৰু এই প্ৰচেষ্টাৰ ফল আমাৰ মাছ উৎপাদন দুগুণ হৈছে আৰু ৰপ্তানিও দুগুণ হৈছে আৰু যাৰ প্ৰত্যক্ষ লাভ আমাৰ মাছমৰীয়া ভাই–ভনীসকলৰ হাতলৈ গৈছে, অৰ্থাৎ সমাজৰ আমাৰ অতি অৱহেলিত ভাইসকললৈ, আমি তেওঁলোকক অধিক অগ্ৰাধিকাৰ দি কাম কৰাৰ চেষ্টা কৰিছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যিসকলে আজি জাতিবাদৰ বিষ বিয়পোৱাৰ এক নতুন চখ গঢ়ি তুলিছে, আমাৰ দেশৰ জনজাতীয় সমাজতো বহু স্তৰৰ পৰিস্থিতি আছে। কিছুমান গোটৰ সংখ্যা অতি কম আৰু দেশৰ প্ৰায় ২০০–৩০০ ঠাইত সিঁচৰতি হৈ আছে আৰু মুঠ জনসংখ্যা বহুত কম, কিন্তু সেইবোৰক অৱহেলা কৰা হৈছে, তেওঁলোকৰ সবিশেষ জানিলে হৃদয় উঠলি উঠিব আৰু মই সৌভাগ্যৱান যে এই বিষয়ত ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পৰা বহু নিৰ্দেশনা পাইছো, কাৰণ ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে সেই সম্প্ৰদায়টোক অতি ভালদৰে চিনি পায়। আৰু তাৰ ভিতৰত জনজাতীয় সমাজত অতি বঞ্চিত অৱস্থাত বসবাস কৰা ক্ষুদ্ৰ শ্ৰেণীৰ মানুহ আৰু সিঁচৰতি হৈ থকা লোকসকলক এই আঁচনিখনত বিশেষভাৱে অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছিল। আৰু আমি পিএম জনমন যোজনা ৰূপায়ণ কৰি ২৪,০০০ কোটি টকা আবণ্টন দিলোঁ যাতে তেওঁলোকে সুবিধাসমূহ পায়, তেওঁলোকৰ কল্যাণমূলক কাম কৰিব পাৰে আৰু তেওঁলোকে প্ৰথমে আন জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ স্তৰত উপনীত হ’ব পাৰে আৰু তাৰ পিছত আমি সেই দিশত কাম কৰা সমগ্ৰ সমাজখনৰ সমতুল্য হোৱাৰ যোগ্য হ’ব পাৰে;

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি নিশ্চিতভাৱে সমাজৰ বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ যত্ন লৈছো দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলত এনে কিছুমান পৰিস্থিতি আছে য’ত বহুত পিছপৰা গাঁও বুলি কোৱা হয় যেনে আমাৰ সীমান্তৱৰ্তী গাঁওবোৰক পিছপৰা গাঁও বুলি ঘোষণা কৰি আমি প্ৰথমে মানসিক পৰিৱৰ্তন আনিছিলো। আমি এই দিল্লীখন প্ৰথমে আৰু পিছত বাকী সকলোবোৰ সলনি কৰিছো যিবোৰ লাহে লাহে গুচি যায় আৰু শেষত নোহোৱা হৈ যায়। আমি সিদ্ধান্ত লৈছিলো যে সীমান্তৰ মানুহবোৰ প্ৰথমে আহিব লাগে আৰু হাত মেলি ভিতৰলৈ আহিব লাগে। য’ত সূৰ্য্যৰ ৰশ্মি প্ৰথমে পৰে আৰু য’ত ৰাইজে সূৰ্য্যৰ শেষ ৰশ্মিও পায়, আমি এনে শেষ গাঁওবোৰক প্ৰথম গাঁও বুলি ক’লে আৰু তেওঁলোকৰ উন্নয়নমূলক কামৰ বাবে বিশেষ পৰিকল্পনা কৰি বিশেষ মৰ্যাদা দিছো, কেৱল এইটোৱেই নহয়, আমি ইয়াক ইমানেই অগ্ৰাধিকাৰ দিছো যে মোৰ শেষৰ কাৰ্যকালত মই মোৰ কেবিনেটৰ সহকৰ্মীসকলক ইমান দূৰৈৰ গাঁওবোৰলৈ পঠিয়াইছিলোঁ, তাত ২৪ ঘন্টা থাকিবলৈ আৰু তাতেই থাকি তেওঁলোকক বুজিবলৈ আৰু তেওঁলোকৰ সমস্যা সমাধান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। আৰু ১৫ আগষ্ট আৰু ২৬ জানুৱাৰীত আমি নিমন্ত্ৰণ কৰা অতিথিসকলৰ ভিতৰত ২৬ জানুৱাৰী আৰু ১৫ আগষ্টত সীমান্তত অৱস্থিত এই প্ৰথম গাঁওসমূহৰ মুৰব্বীসকলকো আমন্ত্ৰণ জনাইছো। ৰাষ্ট্ৰপতি ইয়াত ঘৰত আছে কাৰণ আমাৰ প্ৰচেষ্টা হৈছে সবকা সাথ, সবকা বিকাশ আৰু আমি বিচাৰি থাকোঁ কাৰ ওচৰত এতিয়াও হাত আগবঢ়োৱাৰ প্ৰয়োজন আছে, আহক খৰখেদা কৰোঁ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ভাইব্ৰেণ্ট ভিলেজ আঁচনিখনো দেশৰ সুৰক্ষাৰ বাবে অতি উপযোগী আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰিছে আৰু আমিও সেইটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ভাষণত ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে গণৰাজ্য দিৱসৰ ৭৫বছৰ উপলক্ষে সংবিধান নিৰ্মাতাসকলৰ পৰা প্ৰেৰণা ল’বলৈও আহ্বান জনাইছে। আজি মই অতি সন্তুষ্টিৰে ক’ব পাৰো যে আমি আমাৰ সংবিধান নিৰ্মাতাসকলৰ মনোভাৱক সন্মান জনাই আৰু প্ৰেৰণা লৈ আগবাঢ়িছো। কিছুমান মানুহে হয়তো ভাবিব পাৰে যে এই ইউচিচি কি, কিন্তু যিসকলে সংবিধান সভাৰ বিতৰ্ক পঢ়িব তেওঁলোকে জানিব যে আমি সেই আত্মা ইয়ালৈ আনিবলৈ চেষ্টা কৰিছো। কিছুমান মানুহে ৰাজনৈতিক বাধাৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে, কিন্তু আমি আমাৰ সংবিধান নিৰ্মাতাসকলৰ মনোভাৱেৰে জীয়াই আছো, তেতিয়াহে আমি সাহস গোটাব পাৰিম আৰু প্ৰতিশ্ৰুতিৰে সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰিম।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

সংবিধান নিৰ্মাতাসকলক সন্মান জনোৱা উচিত আছিল, সংবিধান নিৰ্মাতাসকলৰ প্ৰতিটো শব্দৰ পৰা প্ৰেৰণা লোৱা উচিত আছিল, কিন্তু স্বাধীনতাৰ লগে লগে সংবিধান নিৰ্মাতাসকলৰ আৱেগক ভেঙুচালি কৰা এই কংগ্ৰেছটোৱেই, আৰু এই কথা মই অতি দুখেৰে ক’ব লগা হৈছে। আপুনি কল্পনা কৰিব পাৰে যে যেতিয়া দেশত নিৰ্বাচিত চৰকাৰ নাছিল, নিৰ্বাচনলৈকে ষ্টপগেটৰ ব্যৱস্থা আছিল, সেই ষ্টপগেটৰ ব্যৱস্থাত বহি থকা ভদ্ৰলোকসকলে ক্ষমতালৈ অহাৰ লগে লগে সংবিধান সংশোধন কৰিছিল, যদি নিৰ্বাচিত চৰকাৰখনে কৰিলেহেঁতেন, তেন্তে সেয়া বুজিব পৰা হ’লহেঁতেন, কিন্তু তেওঁলোকে অলপো অপেক্ষা নকৰিলে আৰু কি কৰিলে, প্ৰজাতিৰ স্বাধীনতাক চেপি ধৰিলে,  বাতৰি কাকতৰ স্বাধীনতাক চেপি ধৰিলে, সংবাদ মাধ্যমৰ ওপৰত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰি গণতন্ত্ৰ,  দেশৰ গণতন্ত্ৰৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ স্তম্ভ টেগ লৈ বিশ্বজুৰি ঘূৰি ফুৰিছিল, ইয়াক চেপি ধৰা হৈছিল আৰু এইটো আছিল সংবিধানৰ মনোভাৱৰ প্ৰতি চূড়ান্ত অসন্মান।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ই আছিল দেশৰ প্ৰথম চৰকাৰ, নেহৰুজী প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল আৰু নেহৰুজী মুম্বাইৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল, তেতিয়া মুম্বাইত শ্ৰমিকৰ ধৰ্মঘট হৈছিল, য’ত বিখ্যাত গীতিকাৰ মাজনু চুলতানপুৰী জীয়ে এটা গীত গাইছিল, তেওঁ কবিতা কমনৱেলথ নকা দাস হায় গাইছিল, নেহৰু জীয়ে কবিতাটো গোৱাৰ অপৰাধৰ বাবে দেশৰ এজন মহান কবিক জেলত ভৰাইছিল। বিখ্যাত অভিনেতা বলৰাজ সাহনিয়ে মাত্ৰ এটা শোভাযাত্ৰাত অংশ লৈছিল;

 সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

লতা মংগেশকাৰৰ ভাতৃ হৃদয়নাথ মংগেশকাৰে বীৰ সাৱৰকাৰত এটা কবিতা ৰচনা কৰি অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ’ত উপস্থাপন কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল এই কাৰণেই হৃদয়নাথ মংগেশকাৰক চিৰদিনৰ বাবে অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ’ৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ইয়াৰ পিছত দেশতো জৰুৰীকালীন অৱস্থা দেখা গ’ল। দেশখনে জানে যে সংবিধান কেনেকৈ থেতেলিয়াই পেলোৱা হ’ল, সংবিধানৰ আত্মাক কেনেকৈ ভৰিৰে গচকি দিয়া হ’ল আৰু সেয়াও ক্ষমতাৰ স্বাৰ্থত কৰা হ’ল। আৰু জৰুৰীকালীন সময়ত বিখ্যাত চলচ্চিত্ৰ শিল্পী দেৱানন্দ জীক ৰাজহুৱাভাৱে জৰুৰীকালীন অৱস্থাক সমৰ্থন কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰা হৈছিল। দেৱ আনন্দ জীয়ে স্পষ্টভাৱে জৰুৰীকালীন অৱস্থাক সমৰ্থন কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে, তেওঁ সাহস দেখুৱালে। আৰু সেয়েহে দূৰদৰ্শনত দেৱ আনন্দ জীৰ সকলো ছবি নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

সংবিধানৰ কথা কোৱা এইসকল লোকে বছৰ বছৰ ধৰি সংবিধানক পকেটত ৰাখিছে আৰু এয়া তাৰ ফল, সংবিধানক সন্মান কৰা নাই।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কিশোৰ কুমাৰ জী, তেওঁ কংগ্ৰেছৰ হৈ গান গাবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল সেই এটা অপৰাধৰ বাবে কিশোৰ কুমাৰৰ সকলো গীত অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ’ত নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

জৰুৰীকালীন সেই দিনবোৰ মই পাহৰিব নোৱাৰো আৰু হয়তো সেই ছবিবোৰ আজিও উপস্থিত আছে। গণতন্ত্ৰ, মানৱ মৰ্যাদাৰ কথা কোৱা আৰু দীঘলীয়া ভাষণ দিবলৈ ভাল পোৱা এইসকল লোক, জৰুৰীকালীন অৱস্থাত জৰ্জ ফাৰ্নাণ্ডেছকে ধৰি দেশৰ মহান ব্যক্তিসকলক হাতৰ বেণ্ডী বান্ধি শিকলিৰে বান্ধি থোৱা হৈছিল। সাংসদ, দেশৰ সন্মানীয় নেতাসকলক হেণ্ডকাফ আৰু শিকলিৰে বান্ধি ৰখা হৈছিল। সংবিধান শব্দটো তেওঁৰ মুখৰ শোভা নাপায়।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ক্ষমতাৰ স্বাৰ্থত আৰু ৰাজপৰিয়ালৰ অহংকাৰৰ বাবে এই দেশৰ লাখ লাখ পৰিয়াল ধ্বংস হ’ল, দেশখন কাৰাগাৰলৈ পৰিণত হ’ল। সংগ্ৰামখন অতি দীঘলীয়া সময় ধৰি চলি থাকিল, যিসকলে নিজকে মহান যোদ্ধা বুলি গণ্য কৰিছিল, তেওঁলোকে জনসাধাৰণৰ ক্ষমতাৰ বাবেই জৰুৰীকালীন অৱস্থাটো উঠাই ল’বলগীয়া হৈছিল। আমাৰ সন্মানীয় খৰ্গে জীয়ে আপোনাৰ সন্মুখত অদ্ভুত কপলেট আবৃত্তি কৰি থাকে, আৰু তেওঁ কপলেট আবৃত্তি কৰি ভাল পায়, আৰু চেয়াৰমেন জী, আপুনিও বহুত উপভোগ কৰে। ময়ো ক’ৰবাত এটা কপলেট পঢ়িছিলোঁ, দৰ্শন কৰাজনে কি জানে, দৰ্শন বনোৱাজনে কি জানে, আমি কিমান ধুমুহা পাৰ হৈ লেম্প জ্বলালোঁ, কিমান ধুমুহা পাৰ হৈ আমি লেম্প জ্বলালোঁ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মই খাৰ্গেক সন্মান কৰো, তেওঁ এজন জ্যেষ্ঠ নেতা আৰু মই তেওঁক সদায় সন্মান কৰিম আৰু ইমান দীঘলীয়া ৰাজহুৱা জীৱনটো সৰু কথা নহয় আৰু মই এই দেশত শৰদ ৰাও বা খৰ্গে জীক সন্মান কৰো, আমাৰ দেৱগৌড়া জী ইয়াত বহি আছে, এইবোৰ তেওঁৰ জীৱনৰ অসাধাৰণ কৃতিত্ব, এনেকুৱা হৈছে এই খৰ্গে জী, এইবোৰ কথা আপোনাৰ ঘৰত শুনিবলৈ নাপাব, মই আপোনালোকক ক’ম, এইবাৰ মই খৰ্গে জীয়ে কবিতা পঢ়ি থকা চাই আছিলো, কিন্তু তেওঁ কোৱা কথাবোৰ আপুনি ধৰিছে ই অতি শুদ্ধকৈ যে অনুগ্ৰহ কৰি মোক কওক যে কবিতাটো কেতিয়া লিখা হৈছে, তেওঁ চেয়াৰমেন জীক চিনি পাইছিল, তেওঁ জানিছিল যে এই কবিতাবোৰ কেতিয়া লিখা হৈছিল, তেওঁ ভিতৰৰ কংগ্ৰেছৰ দুৰ্দশাত ইমানেই কষ্ট পাইছিল কিন্তু তাত পৰিস্থিতি এনেকুৱা যে তেওঁ কথা ক’ব নোৱাৰে, গতিকে তেওঁ ভাবিছিল যে এইটো এটা ভাল মঞ্চ, তেওঁ ইয়াত কথা ক’ব লাগে, আৰু সেয়েহে তেওঁ ইয়াত নিজৰ ঘৰৰ পৰিস্থিতিটো নীৰজৰ কবিতাটোৰ জৰিয়তে উপস্থাপন কৰিছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি খৰ্গে জীৰ আগত একেজন কবি নীৰজ জীৰ কিছু শাৰী আবৃত্তি কৰিব বিচাৰিছো। কংগ্ৰেছ চৰকাৰৰ দিনত নীৰজ জীয়ে এই কবিতাবোৰ লিখিছিল আৰু সেইবোৰত তেওঁ কৈছিল, এতিয়া বৰ আন্ধাৰ হৈছে সূৰ্য্য উদয় হ’ব লাগে, এই বতৰ যিকোনো প্ৰকাৰে সলনি হ’ব লাগে। কংগ্ৰেছৰ সেই সময়ছোৱাত নীৰজ জীয়ে এই কবিতা আবৃত্তি কৰিছিল। ১৯৭০ চনত যেতিয়া কংগ্ৰেছে সকলোতে শাসন কৰি আছিল, সেই সময়ত নীৰজ জীৰ আন এটা কবিতা সংকলন প্ৰকাশ পাইছিল, ফিৰ দীপ জলেগা হৰি ওম, যদি তেওঁৰ অনুগাৰী হয় তেন্তে তেওঁ ভালদৰেই জানে, সেই সময়ত তেওঁৰ এই সংকলন বিখ্যাত হৈছিল, ফিৰ দীপ জলেগাত, তেওঁ কৈছিল আৰু এইটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ, নীৰজ জীয়ে সেই সময়ত কৈছিল– মোৰ দেশ দুখী হ’ব নালাগে, নীৰাজে তেওঁৰ কবিতাত কৈছিল দেশ দুখী হ’ব নালাগে, তেতিয়া চাকি জ্বলিব, আন্ধাৰ ম্লান হৈ আমাৰ সৌভাগ্যলৈ চাব, আমাৰ প্ৰেৰণা প্ৰাক্তন অটল বিহাৰী বাজপেয়ী জীয়েও ৪০ বছৰ আগতে কৈছিল, সূৰ্য্য উদয় হ’ব, আন্ধাৰ নোহোৱা হ’ব, পদুম ফুলিব। যি শ্ৰদ্ধাৰে নীৰজ জীয়ে কৈছিল, যেতিয়ালৈকে কংগ্ৰেছৰ বছৰ আছিল, সূৰ্য্য পোহৰাই থাকিল, দেশখন আন্ধাৰত জীয়াই থাকিল, এনে পৰিস্থিতি বহু দশক ধৰি চলি থাকিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ কাৰ্যকালত, আমাৰ চৰকাৰে, দুখীয়াক সবলীকৰণৰ বাবে যিখিনি কাম কৰিছে, সেয়া আগতে কেতিয়াও হোৱা নাছিল। আমি দুখীয়াৰ সবলীকৰণ আৰু দুখীয়াৰ পৰাজয়ৰ দিশত আঁচনি গঢ় দিছো মোৰ দেশৰ দুখীয়াৰ ওপৰত মোৰ বিশ্বাস আছে, তেওঁলোকৰ সামৰ্থ্যৰ ওপৰত মোৰ বিশ্বাস আছে, সুযোগ পালে তেওঁলোকে প্ৰতিটো প্ৰত্যাহ্বান অতিক্ৰম কৰিব পাৰে আৰু দুখীয়াই আঁচনিৰ সুবিধা লৈ, সুযোগৰ সুবিধা লৈ, ২৫ কোটি লোকে সবলীকৰণৰ জৰিয়তে দৰিদ্ৰতাক পৰাস্ত কৰাত সফল হৈছে। আমাৰ বাবে গৌৰৱৰ বিষয় যে আমি ২৫ কোটি মানুহক দৰিদ্ৰতাৰ পৰা উলিয়াই আনি এক বৃহৎ কাম কৰিছো। দৰিদ্ৰতাৰ পৰা ওলাই অহা মানুহে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি, চৰকাৰক বিশ্বাস কৰি আৰু আঁচনিৰ আধাৰত সেই কাম কৰিছে আৰু আজি দৰিদ্ৰতাৰ পৰা ওলাই আহি আমাৰ দেশত এটা নব্য মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ উন্মেষ ঘটিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মোৰ চৰকাৰ এই নব্য মধ্যবিত্ত আৰু মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ সৈতে দৃঢ়তাৰে থিয় দিছে আৰু আমি অতি দায়বদ্ধতাৰে থিয় দিছো। আমাৰ নব্য মধ্যবিত্ত আৰু মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ আকাংক্ষা আজি দেশৰ চালিকা শক্তি, আমাৰ দেশৰ বাবে এক নতুন শক্তি, দেশৰ প্ৰগতিৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ আধাৰ। আমি মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ নব্য মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ সামৰ্থ্য বৃদ্ধি কৰিব বিচাৰো। আমি এই বাজেটত মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ বাবে কৰৰ এক বৃহৎ অংশ শূন্যলৈ হ্ৰাস কৰিছো। ২০১৩ চনত ২ লাখ টকা পৰ্যন্ত আয়কৰ ৰেহাই আছিল, আজি আমি ১২ লাখ টকা পৰ্যন্ত ৰেহাই দিছো। আমি, ৭০ বছৰৰ ওপৰৰ লোক, তেওঁলোকৰ শ্ৰেণী বা সমাজ নিৰ্বিশেষে, আয়ুষ্মান যোজনাৰ সুবিধা দিয়া হৈছে আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ লাভ হৈছে মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ বয়স্ক লোকে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি দেশত চাৰি কোটি ঘৰ সাজি আমাৰ দেশবাসীক দিছো। ইয়াৰে চহৰত এক কোটিৰো অধিক ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। আগতে ঘৰ ক্ৰেতাৰ লগত বৃহৎ প্ৰৱঞ্চনা হৈছিল, তেওঁলোকক নিৰাপত্তা প্ৰদান কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয় আছিল আৰু এই সদনত আমি ৰেৰা আইন বনাইছো, যিটো মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ ঘৰৰ মালিক হোৱাৰ সপোনৰ বাটত বাধা হৈ থকা বাধাবোৰ আঁতৰোৱাৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অস্ত্ৰ হৈ পৰিছে। এইবাৰ স্বামী ইনিচিয়েটিভ বাজেটত অনা হৈছে যিবোৰ গৃহ নিৰ্মাণ প্ৰকল্পত আবদ্ধ হৈ আছে, য’ত মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ ধন আবদ্ধ হৈ আছে আৰু তেওঁলোকৰ সুবিধা আবদ্ধ হৈ আছে, আমি এই বাজেটত ১৫০০০ কোটি টকা আবণ্টন দিছো যাতে আমি মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ সপোন পূৰণ কৰিব পাৰো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি বিশ্বই যি ষ্টাৰ্টআপ বিপ্লৱ দেখিছে আৰু যাৰ প্ৰভাৱো আছে, এই ষ্টাৰ্টআপবোৰ কোনে চলাই আছে, এই ষ্টাৰ্টআপবোৰ চলোৱা বেছিভাগ যুৱকে মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ। আজি সমগ্ৰ বিশ্বই ভাৰতৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছে, বিশেষকৈ দেশৰ ৫০–৬০ স্থানত অনুষ্ঠিত জি-২০ গ্ৰুপৰ সভাবোৰ ইয়াৰ বাবেই যিসকলে আগতে ভাৰতক দিল্লী, মুম্বাই বা বেংগালুৰু বুলি গণ্য কৰিছিল, তেওঁলোকে ভাৰতৰ বিশালতা জানিবলৈ লৈছে আৰু আজি ভাৰতৰ পৰ্যটনৰ প্ৰতি বিশ্বৰ আকৰ্ষণ বাঢ়িছে আৰু যেতিয়া পৰ্যটন বাঢ়িছে, তেতিয়াও বহু ব্যৱসায়িক সুযোগ আহিব আৰু আমাৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ পৰাও বহুত লাভৱান হ’বলৈ গৈ আছে ই, তেওঁলোকৰ আয়ৰ উৎস।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি আমাৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটো আত্মবিশ্বাসেৰে ভৰপূৰ আৰু এয়া অভূতপূৰ্ব এয়া নিজৰ মাজতে দেশৰ বাবে এক বৃহৎ শক্তি আৰু মোৰ পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে যে ভাৰতৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটোৱে এটা উন্নত ভাৰতৰ সংকল্পক বাস্তৱায়িত কৰিবলৈ দৃঢ়তাৰে থিয় দিছে আৰু আমাৰ লগত খোজ কাঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলে এখন উন্নত ভাৰত গঢ়াত সৰ্বোচ্চ ভূমিকা পালন কৰে আমাৰ হাতত জনগাঁথনিগত লভ্যাংশ আছে আৰু আমিও ইয়াৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছো যিসকলে বৰ্তমান বিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা সকল উন্নত ভাৰতৰ সৰ্বাধিক হিতাধিকাৰী হ’বলৈ গৈ আছে সেয়ে তেওঁলোকৰ মাজত এক স্বাভাৱিক অনুভূতি আছে যে যিমানেই তেওঁলোকৰ বয়স বাঢ়িব সিমানেই দেশৰ উন্নয়নৰ যাত্ৰা তেওঁলোকৰ বাবে এক বৃহৎ শক্তি, এখন উন্নত ভাৰতৰ এক আধাৰ। যোৱা ১০ বছৰত আমি এই শিতানৰ এই ভিত্তিটো অবিৰতভাৱে শক্তিশালী কৰাৰ বাবে এক অতি সুচিন্তিত কৌশলৰ অধীনত কাম কৰিছো। একবিংশ শতিকাৰ শিক্ষা কেনেকুৱা হ’ব লাগে শিক্ষা নীতিৰ আগতে এই কথাও চিন্তা কৰা হোৱা নাছিল। প্ৰায় তিনি দশকৰ ব্যৱধানৰ অন্তত আমি এটা নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিৰ কথা উলিয়াইছো। এই নীতিৰ অধীনত বহুতো পদক্ষেপ আছে, তাৰ ভিতৰত এটা, পি এম শ্ৰী স্কুলৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিম। আজি এই পি এম শ্ৰী বিদ্যালয়সমূহে ইতিমধ্যে প্ৰায় ১০–১২০০০ বিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰিছে আৰু আমি নতুন বিদ্যালয় নিৰ্মাণৰ দিশত আগবাঢ়িছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি লোৱা এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত হৈছে শিক্ষা নীতি সলনি কৰা। আমি মাতৃভাষাত পঢ়া আৰু মাতৃভাষাত পৰীক্ষাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছো। দেশ স্বাধীন হ’ল, কিন্তু এই দাস মানসিকতা এতিয়াও কিছুমান ঠাইত প্ৰচলিত আছিল, আমাৰ ভাষাও তাত অন্তৰ্ভুক্ত হৈছিল। আমাৰ মাতৃভাষাৰ ওপৰত এক ভয়াৱহ অন্যায় হৈছে আৰু দুখীয়া সন্তান, দলিত সন্তান, জনজাতীয় সন্তান, বঞ্চিত সন্তান, ভাষা নাজানে বুলিয়েই বন্ধ কৰি দিয়ে। এয়া তেওঁৰ প্ৰতি এক স্থূল অন্যায় আছিল আৰু সবকা সাথৰ মন্ত্ৰ, সবকা বিকাশে মোক শান্তিৰে শুবলৈ নিদিলে আৰু সেইবাবেই মই কৈছিলো যে দেশত মাতৃভাষাত শিক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে, ডাক্তৰক মাতৃভাষাত প্ৰশিক্ষণ দিব লাগে, অভিযন্তাক মাতৃভাষাত প্ৰশিক্ষণ দিব লাগে। যিসকলৰ ইংৰাজী ভাষা অধ্যয়ন কৰাৰ সৌভাগ্য নহ’ল তেওঁলোকৰ সম্ভাৱনা আমি ৰোধ কৰিব নোৱাৰো। আমি এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন আনিছো আৰু তাৰ বাবেই আজি এগৰাকী দুখীয়া মাতৃৰ সন্তান, এগৰাকী বিধৱা মাতৃয়ে চিকিৎসক আৰু অভিযন্তা হোৱাৰ সপোন দেখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। আমি জনজাতীয় যুৱক–যুৱতীসকলৰ বাবে একলব্য আদৰ্শ বিদ্যালয় সম্প্ৰসাৰণ কৰিছো। ১০ বছৰ আগতে প্ৰায় ১৫০ খন একলব্য বিদ্যালয় আছিল। আজি চাৰিশ সত্তৰ হ‘ল আৰু এতিয়া আমি আৰু দুশ একলব্য বিদ্যালয়ৰ দিশে আগবাঢ়িছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি সৈনিক বিদ্যালয়তো এক বৃহৎ সংস্কাৰ সাধন কৰিছো আৰু সৈনিক বিদ্যালয়তো কন্যা সন্তানৰ নামভৰ্তিৰ ব্যৱস্থা কৰিছো। আপুনি নিজেই মিলিটাৰী স্কুলৰ ছাত্ৰ হৈ আহিছে। আগতে ইয়াৰ দুৱাৰ ছোৱালীৰ বাবে বন্ধ আছিল আৰু আপুনিও জানে সৈনিক স্কুলৰ মহত্ত্ব কি, ইয়াৰ সামৰ্থ্য কি, যিয়ে আপোনাৰ দৰে মানুহক জন্ম দিছে। এতিয়া মোৰ দেশৰ ছোৱালীবোৰেও সেই সুযোগ পাব। আমি মিলিটাৰী স্কুলৰ দুৱাৰ খুলি দিছো। আৰু এতিয়া আমাৰ শ শ কন্যাই দেশপ্ৰেমৰ এই পৰিবেশত পঢ়া–শুনা কৰি আছে আৰু দেশৰ বাবে জীয়াই থকাৰ আবেগ স্বাভাৱিকতে তেওঁলোকৰ ভিতৰত বাঢ়িছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যুৱক–যুৱতীসকলৰ গ্ৰুমিংত এনচিচিৰ ডাঙৰ ভূমিকা। আমাৰ যিকোনো এজনে এন চি চিৰ সৈতে যোগাযোগ কৰি আহিছে, তেওঁ জানে যে সেই বয়সত আৰু সেই সময়ছোৱাত এজন ব্যক্তিৰ বিকাশৰ বাবে, তেওঁৰ সৰ্বাংগীন বিকাশৰ বাবে এক সোণালী সুযোগ থাকে; বিগত বছৰবোৰত এন চি চিত অভূতপূৰ্ব সম্প্ৰসাৰণ ঘটিছে আমিও সেইটোৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হৈ পৰিছিলো। ২০১৪ চনলৈকে এন চি চিত প্ৰায় ১৪ লাখ কেডেট আছিল, আজি সেই সংখ্যাই ২০ লাখ অতিক্ৰম কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলৰ মাজত যি উদ্যম আৰু উৎসাহ, নতুন কিবা এটা কৰাৰ হেঁপাহ, নিয়মীয়া কামৰ পৰা পৃথক কিবা এটা কৰাৰ উদ্দেশ্য স্পষ্টকৈ দেখা যায়। স্বচ্ছ ভাৰত অভিযান আৰম্ভ কৰাৰ সময়ত দেখিছিলো যে আজিও বহু চহৰৰ যুৱক–যুৱতীৰ দলে স্ব–প্ৰেৰণাত স্বচ্ছতাৰে স্বচ্ছতা অভিযান আগবঢ়াই নিছে। কিছুমানে বস্তিলৈ গৈ শিক্ষাৰ বাবে কাম কৰি আছে, বহু যুৱকে কিবা নহয় কিবা এটা কৰি আছে। এই সকলোবোৰ দেখি আমি অনুভৱ কৰিলোঁ যে দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলে এটা সুযোগ পাব লাগে। সংগঠিত প্ৰচেষ্টা হ‘ব লাগে আৰু ইয়াৰ বাবে আমি MyBharat নামৰ এটা আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছো। মোৰ ডেকা ভাৰত, মোৰ ভাৰত! আজি ইয়াত ডেৰ কোটিতকৈও অধিক যুৱকে নিজকে পঞ্জীয়ন কৰিছে আৰু এই যুৱক–যুৱতীসকলে দেশৰ সাম্প্ৰতিক সমস্যাসমূহৰ ওপৰত আলোচনা কৰি, মগজুৰ ধুমুহা বজাই, সমাজখনক সজাগ কৰি নিজা প্ৰেৰণাৰে সক্ৰিয়ভাৱে এই কাম কৰি আছে। চামুচেৰে খুৱাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই, সামৰ্থ্য অনুসৰি ভাল বস্তু স্পৰ্শ কৰি আগবাঢ়িছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ক্ৰীড়াৰ ক্ষেত্ৰখনে ক্ৰীড়াবিদ মনোভাৱৰ জন্ম দিয়ে আৰু এখন দেশত যিমানেই ব্যাপক ক্ৰীড়া প্ৰচলিত হয় সিমানেই সেই আত্মা স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে ফুলি উঠে। ক্ৰীড়া প্ৰতিভাক শক্তিশালী কৰিবলৈ আমি কেইবাটাও মাত্ৰাত কাম আৰম্ভ কৰিছো। ক্ৰীড়াৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় আন্তঃগাঁথনি সৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত আৰু প্ৰয়োজনীয় আৰ্থিক সাহায্য প্ৰদানৰ ক্ষেত্ৰত আমি অভূতপূৰ্ব সহায় আগবঢ়াইছো যাতে দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলে সুযোগ পায়। টাৰ্গেট অলিম্পিক প’ডিয়াম আঁচনি (TOPS) আৰু খেলো ইণ্ডিয়া অভিযানে আমাৰ ক্ৰীড়া পৰিৱেশ তন্ত্ৰক সম্পূৰ্ণৰূপে ৰূপান্তৰিত কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে আৰু আমিও ইয়াৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছো। বিগত ১০ বছৰত যিবোৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া অনুষ্ঠানত সংঘটিত হৈছে, সেইবোৰত ভাৰতে পতাকা উত্তোলন কৰিছে, ভাৰতে নিজৰ সামৰ্থ্য প্ৰদৰ্শন কৰিছে, ভাৰতৰ যুৱক–যুৱতীসকলেও নিজৰ মেধাক স্বীকৃতি দিছে আৰু আমাৰ কন্যা সন্তানসকলেও সমানেই জোৰেৰে বিশ্বৰ আগত ভাৰতৰ শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যিকোনো দেশৰ উন্নয়নৰ পৰা উন্নতলৈ যোৱা যাত্ৰাত জনকল্যাণমূলক কামৰ নিজস্ব গুৰুত্ব আছে, জনকল্যাণমূলক কামৰ নিজস্ব গুৰুত্ব আছে, কিন্তু আন্তঃগাঁথনি এটা অতি ডাঙৰ কাৰণ, এটা অতি ডাঙৰ শক্তি আৰু উন্নয়নৰ পৰা উন্নতলৈ যোৱা যাত্ৰা আন্তঃগাঁথনিৰ মাজেৰেই পাৰ হৈ যায় আৰু আমি আন্তঃগাঁথনিৰ এই গুৰুত্ব বুজি পাইছো আৰু আমি ইয়াৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছো। আজি আমি আন্তঃগাঁথনিৰ কথা কওঁতে সময়মতে সম্পূৰ্ণ হোৱাটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ আমি ইয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তা কল্পনা, পৰিকল্পনা আৰু বুজাবুজি কৰোঁ কিন্তু যদি ই বাকী থাকে তেন্তে আমি ইয়াৰ পৰা কোনো লাভ নাপাওঁ, কৰদাতাৰ ধনো অপচয় হয় আৰু সেই সুবিধাৰ পৰা দেশ বঞ্চিত হয়। বহু বছৰ অপেক্ষা কৰি থকা তেওঁৰ এক বৃহৎ ক্ষতি হয়, যাক শব্দৰে বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰি। কংগ্ৰেছৰ শাসনকালত স্থবিৰতা, বিভ্ৰান্তি, পলম কৰাটো তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি হৈ পৰিছিল আৰু তাৰ বাবেই, আৰু এইটো তেওঁলোকৰ ৰাজনীতিৰ এটা অংশ আছিল, কোনটো প্ৰকল্পৰ অনুমতি দিব আৰু কোনটোক অনুমতি নিদিব সেইটো নিৰ্ণয় কৰাত ৰাজনৈতিক ভাৰসাম্যতা আছিল। সবকা সাথ, সবকা বিকাশৰ মন্ত্ৰ নাছিল। এই কংগ্ৰেছ সংস্কৃতিৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ আমি প্ৰগতি নামৰ ব্যৱস্থা এটা সৃষ্টি কৰিলোঁ আৰু মই নিজে নিয়মিতভাৱে এই প্ৰগতি মঞ্চৰ জৰিয়তে আন্তঃগাঁথনি প্ৰকল্পৰ বিশদ নিৰীক্ষণ কৰোঁ। কেতিয়াবা মই ড্ৰোন ব্যৱহাৰ কৰি সেই অঞ্চলটোৰ ভিডিঅ’গ্ৰাফী আৰু লাইভ ইন্টাৰেকচনো কৰো, মই ইয়াৰ লগত যথেষ্ট জড়িত হৈ থাকোঁ। প্ৰায় ১৯ লাখ কোটি টকাৰ এনে প্ৰকল্প কোনো কাৰণত আবদ্ধ হৈ পৰিল, ৰাজ্য আৰু কেন্দ্ৰৰ মাজত কোনো সমন্বয় নাথাকিব, এটা বিভাগ আৰু আন এটা বিভাগৰ মাজত সমন্বয় নাথাকিব, ফাইলৰ ক’ৰবাত বাকী থাকিব। এই সকলোবোৰ কথা মই পৰ্যালোচনা কৰোঁ আৰু অক্সফৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ে ইয়াক, অগ্ৰগতি, আমাৰ পদক্ষেপৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰি এটা অতি ভাল প্ৰতিবেদন দিছে আৰু ইয়াত, ই এটা অতি ডাঙৰ পৰামৰ্শ দিছে। মই তেওঁলোকক প্ৰগতিৰ বাবে লোৱা পদক্ষেপৰ কথা কৈছো। তেওঁ কয় যে আন উন্নয়নশীল দেশসমূহেও প্ৰগতিৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা শিক্ষা লৈ আন্তঃগাঁথনি উন্নয়নত বৈপ্লৱিক পৰিৱৰ্তন আনিবলৈ এক মূল্যৱান সুযোগ আছে আৰু সেয়া প্ৰগতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। তেওঁ এই পৰামৰ্শ সকলো উন্নয়নশীল দেশৰ বাবে দিছে। আগতে কেনেদৰে কামবোৰ কৰা হৈছিল তাৰ তথ্যসহ কিছু উদাহৰণ দি দেশৰ কেনে ক্ষতি হৈছে সেয়া দেখুৱাব বিচাৰিছো। মই এইটো কোৱা নাই যে প্ৰতিজন ব্যক্তিয়েই নিশ্চয় ইচ্ছাকৃতভাৱে এই কাম কৰিলে, কিন্তু এটা সংস্কৃতি গঢ় লৈ উঠিল আৰু তাৰ পৰিণতিও হ’ল এতিয়া চাওক, উত্তৰ প্ৰদেশত আমি কৃষি কৃষকসকলে বহুত ভাল ভাষণ দিওঁ, ভাল লাগে, কিন্তু মানুহক উচটনি দি আমি কি হেৰুৱাওঁ? বিনিয়োগ একেবাৰেই নাই, পৃথিৱীখনক উচটনি দি থাকিব, কৰিবলগীয়া কাম নাই। উত্তৰ প্ৰদেশত কৃষিৰ বাবে সৰ্যু খাল প্ৰকল্প নামেৰে এখন আঁচনি আছিল। সৰ্যু খাল প্ৰকল্প ১৯৭২, ভাবি চাওক ছাৰ! ১৯৭২ চনত ইয়াৰ অনুমোদন লাভ কৰা হয়। ৫ দশক ধৰি বাকী আছিল। ১৯৭২ চনত যি পৰিকল্পনা কল্পনা আৰু নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল, সেই পৰিকল্পনা ফাইলত অনুমোদন হৈছিল আমি আহি ২০২১ চনত সম্পূৰ্ণ কৰিলোঁ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

জম্মু–কাশ্মীৰৰ উধামপুৰ–শ্ৰীনগৰ–বাৰামুল্লা ৰেলপথৰ অনুমোদন ১৯৯৪ চনত।১৯৯৪ চনত এই ৰেলপথটোও বহু বছৰ ধৰি বাকী আছিল, অৱশেষত আমি ২০২৫ চনত সম্পূৰ্ণ কৰিলোঁ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ওড়িশাৰ হৰিদাসপুৰ–পাৰাদীপ ৰেলপথ ১৯৯৬ চনত অনুমোদন পাইছিল, ইও বছৰ বছৰ ধৰি আবদ্ধ হৈ আছিল আৰু ইও আমাৰ কাৰ্যকালত ২০১৯ চনত সম্পূৰ্ণ হৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

অসমৰ বগীবিল দলংখনে ১৯৯৮ চনত অনুমোদন লাভ কৰিছিল। ২০১৮ চনত আমাৰ চৰকাৰে ইয়াৰ নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ কৰিছিল। আৰু মই আপোনালোকক এনে শ শ উদাহৰণ দিব পাৰো, স্তব্ধ হৈ থকা, ওলমি থকা, বিভ্ৰান্তিৰ এই সংস্কৃতিয়ে কেনেকৈ দেশখন ধ্বংস কৰিছে, এনে শ শ উদাহৰণ দিব পাৰো। আপুনি কল্পনা কৰিব পাৰে যে কংগ্ৰেছে নিজৰ কাৰ্যকালত দেশৰ বাবে অগ্ৰগতি নকৰি কিমান অপচয় কৰিছে, যিটো কংগ্ৰেছে প্ৰাপ্য আছিল আৰু যিটো হোৱাৰ সম্ভাৱনাও আছিল। আন্তঃগাঁথনি প্ৰকল্পৰ সঠিক পৰিকল্পনা আৰু সময়োপযোগী ৰূপায়ণৰ বাবে পি এম গতি শক্তি ৰাষ্ট্ৰীয় গুৰু আঁচনি প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। ডিজিটেল জগতৰ প্ৰতি আগ্ৰহীসকলে পি এম গতি শক্তিক বুজাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু ৰাজ্যসমূহেও ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰাটো মই বিচাৰিম। পি এম গতি শক্তি প্লেটফৰ্মত ১৬০০ ডাটা লেয়াৰ আছে, ই আমাৰ দেশৰ বিভিন্ন কামৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ প্ৰক্ৰিয়া ক্ষিপ্ৰ কৰে, ইয়াক সৰল কৰি তোলে আৰু ইয়াক অতি ক্ষীপ্ৰতাৰে কাৰ্যকৰীও কৰিব পাৰি, গতিকে আজি গতি শক্তি প্লেটফৰ্ম নিজেই এক বিশাল আন্তঃগাঁথনিৰ কাম ত্বৰান্বিত কৰাৰ ভিত্তি হৈ পৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজিৰ যুৱক–যুৱতীসকলৰ বাবে এইটো জনাটো অতি প্ৰয়োজনীয় যে তেওঁলোকৰ পিতৃ–মাতৃয়ে কিয় জীৱনত কষ্টৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল। দেশে কিয় এনে অৱস্থাত উপনীত হৈছে সেয়া জনাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। যোৱা দশকত যদি আমি সক্ৰিয় নহ’লোহেঁতেন আৰু ডিজিটেল ইণ্ডিয়াৰ বাবে পদক্ষেপ নোলোৱা হ’লহেঁতেন তেন্তে আজিৰ দৰে সুবিধাসমূহ লাভ কৰিবলৈ বহু বছৰ অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হ’লহেঁতেন৷ আমাৰ সক্ৰিয় সিদ্ধান্ত আৰু সক্ৰিয় কাৰ্য্যৰ ফলস্বৰূপে আজি আমি সময়মতে, সময়ৰ সৈতে বা কেতিয়াবা সময়ৰ আগতেই আহিছো। আজি আমাৰ দেশত 5G প্ৰযুক্তিয়ে বিশ্বৰ ভিতৰতে সৰ্বাধিক দ্ৰুত গতিত বিয়পি পৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

অতীতৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা এই কথা কৈছোঁ। কম্পিউটাৰ হওক, মোবাইল ফোন হওক, এটিএম হওক, এনে বহু প্ৰযুক্তি আমাৰ বহু আগতেই পৃথিৱীৰ বহু দেশত উপস্থিত হৈছিল যদিও ভাৰতত উপনীত হ’বলৈ দশক দশক লাগিছিল। যদি মই স্বাস্থ্যৰ কথা কওঁ, ৰোগৰ কথা কওঁ, টিকাকৰণৰ কথা কওঁ, যেনে সৰু আই, বিচিজিৰ ভেকচিন, আমি যেতিয়া পৰাধীন আছিলো তেতিয়া সেই টিকাকৰণ পৃথিৱীত কৰা হৈছিল। কিছুমান দেশত এনেকুৱা হৈছিল যদিও দশক দশক পিছত ভাৰতলৈ আহিছিল। পলিঅ’ৰ ভেকচিনৰ বাবে আমি দশক দশক ধৰি অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হৈছিল পৃথিৱীখন আগবাঢ়ি গৈছিল আৰু আমি পিছ পৰি ৰ’লোঁ৷ কাৰণ আছিল যে কংগ্ৰেছে দেশৰ ব্যৱস্থাটোক এনেদৰে গ্ৰাসত ৰাখিছিল যে তেওঁলোকে ভাবিছিল যে চৰকাৰত থকাসকলৰ হাতত সকলো জ্ঞান আছে আৰু তেওঁলোকে সকলো কৰিব পাৰে আৰু ইয়াৰে এটা ফল আছিল লাইচেন্স পাৰ্মিট ৰাজৰ সময়ত মই দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলক ক’ম যে লাইচেন্স পাৰ্মিট ৰাজৰ সময়ত ইমানেই অত্যাচাৰ হৈছিল যে দেশৰ উন্নয়ন হ’ব পৰা নাছিল আৰু লাইচেন্স পাৰ্মিট ৰাজ কংগ্ৰেছৰ পৰিচয় হৈ পৰিছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কম্পিউটাৰবোৰ যেতিয়া প্ৰাৰম্ভিক দিনত আছিল, কোনোবাই যদি কম্পিউটাৰ আমদানি কৰিব বিচাৰিছিল, তেন্তে কম্পিউটাৰটো আমদানি কৰিবলৈ আৰু আনকি কম্পিউটাৰ আমদানি কৰিবলৈও বছৰ বছৰ ধৰি অনুজ্ঞাপত্ৰ ল’ব লাগিছিল;

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এনেকুৱা দিনো আছিল যেতিয়া ঘৰ সাজিবলৈ চিমেণ্টৰ প্ৰয়োজন হৈছিল, গতিকে চিমেণ্টৰ বাবেও অনুমতি ল’ব লাগিছিল, ঘৰ সাজিবলৈ… কেৱল ইমানেই নহয় অধ্যক্ষ, বিয়াত চেনিৰ প্ৰয়োজন হ’লে চেনি! চাহ পৰিবেশন কৰিব বিচাৰিলেও লাইচেন্স ল’ব লাগিছিল। মোৰ দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলে জনা উচিত যে মই স্বাধীন ভাৰতৰ কথা কৈছো, মই ইংৰাজ যুগৰ কথা কোৱা নাই। মই কংগ্ৰেছ যুগৰ কথা কৈছো আৰু নিজকে অতি জ্ঞানী বুলি গণ্য কৰা কংগ্ৰেছৰ প্ৰাক্তন বিত্তমন্ত্ৰীগৰাকীয়ে স্বীকাৰ কৰিছিল যে অনুজ্ঞাপত্ৰ আৰু অনুমতি অবিহনে কোনো কাম কৰিব নোৱাৰি। সকলো কাম লাইচেন্স পাৰ্মিটৰ প্ৰক্ৰিয়াৰে যায় আৰু তেওঁ লগতে কয় যে লাইচেন্স পাৰ্মিট উৎকোচ অবিহনে দিয়া নহয়। কংগ্ৰেছৰ বিত্তমন্ত্ৰীয়ে কোৱা কথাখিনিয়েই কৈছোঁ। ঘোচ অবিহনে নহয়। এতিয়া খুব সহজে বুজিব পাৰি যে সেই সময়ত কোনে হাত চাফা কৰিছিল? সেই টকা ক’লৈ গ’ল দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলে খুব ভালকৈ বুজিব পাৰে। এই সদনত উপস্থিত আছে এজন সন্মানীয় কংগ্ৰেছ সদস্য, যাৰ পিতৃৰ নিজৰ টকা আছিল, নিজৰ টকা আছিল, কাৰো পৰা ল’ব নালাগিছিল আৰু গাড়ী কিনিব বিচাৰিছিল। ইয়াত এজন কংগ্ৰেছৰ সাংসদ আছে, দেউতাকে নিজৰ টকাৰে গাড়ী কিনিব বিচাৰিছিল। কংগ্ৰেছৰ শাসনকালত গাড়ী এখনৰ বাবে ১৫ বছৰ অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হৈছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি সকলোৱে জানো যে স্কুটি এখন কিনিবলৈ হ’লে বুকিং কৰি টকাখিনি দিব লাগিছিল আগতে স্কুটীখন কিনিবলৈ ৮–১০ বছৰ সময় লাগিছিল আৰু যদিহে আমি স্কুটীখন বিক্ৰী কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিলো তেনেহ’লে আমি চৰকাৰৰ পৰা অনুমতি ল’ব লাগিছিল। অৰ্থাৎ এইসকল লোকে দেশ কেনেকৈ চলাইছিল আৰু কেৱল এইটোৱেই নহয়, সাংসদক গেছ চিলিণ্ডাৰৰ কুপন দিয়া হৈছিল, সাংসদক দিয়া হৈছিল কুপন যে আপুনি অঞ্চলটোৰ ২৫ জন লোকক গেছ কানেকচন দিব পাৰে। আগতে গেছ চিলিণ্ডাৰৰ বাবে শাৰী পাতিছিল। টেলিফোন সংযোগ, টেলিফোন সংযোগ পোৱাটো বৰ কঠিন আছিল, দেশৰ যুৱক–যুৱতীসকলে জনা উচিত, দেশে জনা উচিত আজি ডাঙৰ ডাঙৰ ভাষণ দি থকা এইসকল লোকে কি কৰিছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই সকলোবোৰ নিষেধাজ্ঞা আৰু অনুজ্ঞাপত্ৰ ৰাজ নীতিয়ে ভাৰতক বিশ্বৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ লেহেমীয়া অৰ্থনৈতিক বিকাশৰ হাৰত উদগনি য়োগাইছে। কিন্তু জানেনে, এই দুৰ্বল বৃদ্ধিৰ হাৰ, এই বিফলতাক কি নামেৰে ক’বলৈ ধৰিলে পৃথিৱীত, ইয়াক হিন্দু বৃদ্ধিৰ হাৰ বুলি ক’বলৈ আৰম্ভ কৰিলে। এখন সমাজক সম্পূৰ্ণ অপমান, চৰকাৰত থকাসকলৰ ব্যৰ্থতা, কাম কৰিবলৈ অক্ষম মানুহ, বুজাবুজিৰ শক্তিৰ অভাৱ, দিনে–নিশাই দুৰ্নীতিৰ মাজত ডুব যোৱা মানুহ আৰু অতি বৃহৎ সমাজ এখনক অপব্যৱহাৰ কৰা, হিন্দুসকলৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ…

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ৰাজপৰিয়ালৰ অৰ্থনৈতিক অপব্যৱস্থাপনা আৰু ভুল নীতিৰ বাবে সমগ্ৰ বিশ্বতে সমগ্ৰ সমাজখনক দোষাৰোপ আৰু বদনাম কৰা হৈছিল। আনহাতে ইতিহাস, ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ পদ্ধতি আৰু নীতিলৈ চালে ভাৰতৰ স্বভাৱত অনুজ্ঞাপত্ৰ ৰাজ নাছিল, অনুমতি নাছিল। ভাৰতৰ জনসাধাৰণে যুগ যুগ ধৰি, হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি মুকলি মনৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰি আহিছে আৰু আমি সমগ্ৰ বিশ্বতে মুক্ত বাণিজ্যত কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা প্ৰথম সম্প্ৰদায়ৰ ভিতৰত আছিলো।

যুগ যুগ আগতে ভাৰতীয় ব্যৱসায়ীসকলে দূৰ–দূৰণিৰ দেশলৈ গৈ ব্যৱসায় কৰিছিল, তাত কোনো বাধা নাছিল, কোনো বাধা নাছিল। এইটো আমাৰ স্বাভাৱিক সংস্কৃতি আছিল, আমি ইয়াক ধ্বংস কৰি পেলাইছো। আজি যেতিয়া সমগ্ৰ বিশ্বই ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক সম্ভাৱনাক স্বীকৃতি দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে, আজি বিশ্বই ইয়াক দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পোৱা দেশ হিচাপে চাইছে, আজি বিশ্বই ভাৰতৰ বৃদ্ধিৰ হাৰলৈ চাইছে আৰু প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই ইয়াৰ বাবে গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছে আৰু আমি আমাৰ অৰ্থনীতিৰ সম্প্ৰসাৰণ কৰিছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কংগ্ৰেছৰ কবলৰ পৰা মুক্ত হৈ দেশখনে এতিয়া সকাহৰ উশাহ লৈছে আৰু ওখকৈও উৰিছে। কংগ্ৰেছৰ লাইচেন্স ৰাজ আৰু কু–নীতিৰ পৰা ওলাই আহি আমি মেক ইন ইণ্ডিয়াৰ প্ৰচাৰ কৰিছো। ভাৰতত উৎপাদন বৃদ্ধিৰ বাবে আমি পিএলআই আঁচনি আৰম্ভ কৰিলোঁ আৰু প্ৰত্যক্ষ বিদেশী বিনিয়োগৰ সৈতে জড়িত সংস্কাৰ কৰিলোঁ। আজি ভাৰত বিশ্বৰ দ্বিতীয় বৃহত্তম মোবাইল উৎপাদনকাৰী দেশ হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। আগতে আমি বেছিভাগ ফোন বহিঃৰাজ্যৰ পৰা আমদানি কৰিছিলোঁ, এতিয়া আমি মোবাইল ৰপ্তানিকাৰক হিচাপে নিজৰ পৰিচয় প্ৰতিষ্ঠা কৰিছো।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি ভাৰত প্ৰতিৰক্ষা উৎপাদনৰ বাবে পৰিচিত। আমাৰ প্ৰতিৰক্ষা সামগ্ৰীৰ ৰপ্তানি ১০ বছৰত ১০ গুণ বৃদ্ধি পাইছে। ১০ বছৰত ১০ গুণ বৃদ্ধি পাইছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ভাৰতত সৌৰ মডিউল নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰতো ১০গুণ বৃদ্ধি পাইছে। আজি আমাৰ দেশ বিশ্বৰ দ্বিতীয় বৃহত্তম তীখা উৎপাদনকাৰী দেশ। যোৱা ১০ বছৰত আমাৰ যন্ত্ৰপাতি আৰু ইলেক্ট্ৰনিকছৰ ৰপ্তানি দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাইছে। যোৱা ১০ বছৰত ভাৰতৰ খেলনা ৰপ্তানি তিনিগুণতকৈও অধিক বৃদ্ধি পাইছে। এই ১০ বছৰত কৃষি ৰাসায়নিক ৰপ্তানিও বৃদ্ধি পাইছে। ক’ৰোনাৰ সময়ছোৱাত আমি ১৫০ খনতকৈও অধিক দেশলৈ ভেকচিন আৰু ঔষধ– মেড ইন ইণ্ডিয়া– যোগান ধৰিছিলো। আমাৰ আয়ুষ আৰু বনৌষধি সামগ্ৰীৰ ৰপ্তানিও অতি দ্ৰুত গতিত বৃদ্ধি পাইছে আৰু বৃদ্ধি পাইছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কংগ্ৰেছে খাদীৰ বাবে কৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ কামটো আছিল খাদীৰ বাবে এটা কাম কৰা, তেতিয়াও মই অনুভৱ কৰোঁ যে হয়, স্বাধীনতা আন্দোলনৰ জনসাধাৰণৰ পৰা কিছু প্ৰেৰণা আগুৱাই লৈ গৈছে, কিন্তু সেয়াও নকৰিলে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে খাদী আৰু গাঁও উদ্যোগৰ টৰ্নেঅভাৰে অতিক্ৰম কৰিলে ডেৰ লাখ কোটি টকা। ইয়াৰ উৎপাদনো ১০ বছৰত চাৰিগুণ বৃদ্ধি পাইছে। এই সকলোবোৰ উৎপাদনৰ পৰা আমাৰ এম এছ এম ই খণ্ডই বহুখিনি লাভৱান হৈছে। ইয়াৰ ফলত দেশত বৃহৎ সংখ্যক কৰ্মসংস্থাপনৰ সুবিধাৰ সৃষ্টি হৈছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমি সকলো জনসাধাৰণৰ প্ৰতিনিধি। আমি ৰাইজৰ সেৱক এজন জনপ্ৰতিনিধিৰ বাবে দেশ আৰু সমাজৰ মিছন সকলো আৰু সেৱাৰ প্ৰতিজ্ঞাৰে কাম কৰাটো জনপ্ৰতিনিধিৰ দায়িত্ব।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশখনে আমাৰ সকলোৰে পৰা আশা ৰাখিছে যে উন্নত ভাৰতৰ উন্নয়ত আমি কোনো ত্ৰুটি নাৰাখো। আমাৰ সকলোৰে সামূহিক দায়িত্ব থাকিব লাগে। এয়া দেশৰ সংকল্প, কোনো চৰকাৰৰ সংকল্প নহয়, কোনো ব্যক্তিৰ সংকল্প নহয়, ১৪০ কোটি দেশবাসীৰ সংকল্প আৰু অধ্যক্ষ ছাৰ, মোৰ কথা লিখি থওক, যিসকলে উন্নত ভাৰতৰ সংকল্পৰ পৰা নিজৰ মানুহক অস্পৃশ্য কৰি ৰাখিব, দেশে তেওঁলোকক অস্পৃশ্য কৰি ৰাখিব। সকলোৱে জড়িত হ’ব লাগিব আপুনি আঁতৰি থাকিব নোৱাৰে কাৰণ ভাৰতৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণী, ভাৰতৰ যুৱক–যুৱতীসকলে দেশখনক আগুৱাই নিবলৈ সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে যোগদান কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যেতিয়া দেশখনে প্ৰগতিৰ পথত আৰম্ভ কৰিছে। দেশখনে উন্নয়নৰ নতুন উচ্চতা অৰ্জন কৰাৰ লগে লগে আমাৰ সকলোৰে ভূমিকা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। চৰকাৰৰ মাজত বিৰোধিতা থকাটো গণতন্ত্ৰৰ স্বভাৱ। নীতিৰ বিৰোধিতা কৰাটো গণতন্ত্ৰৰ দায়িত্ব, কিন্তু চৰম বিৰোধিতা, চৰম নিৰাশাবাদ আৰু নিজৰ ৰেখা দীঘল কৰি আনৰ ৰেখা চুটি নকৰাৰ প্ৰচেষ্টা ভাৰতৰ উন্নয়নত বাধা হৈ পৰিব পাৰে আমি সেইবোৰৰ পৰা মুক্ত হ’ব লাগিব আৰু আমিও আত্মনিৰীক্ষণ কৰিব লাগিব, আমি অবিৰতভাৱে মন্থন কৰিব লাগিব। মই নিশ্চিত যে সদনত হোৱা আলোচনাৰ পৰা আমি উত্তম কথাবোৰ লৈ আগবাঢ়িম আৰু ৰাষ্ট্ৰপতিৰ ভাষণৰ পৰা আমি শক্তি লাভ কৰি যাম; আকৌ এবাৰ ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ৰ লগতে সকলো সন্মানীয় সাংসদলৈ মোৰ আন্তৰিক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিলোঁ।

আপোনালোকক সকলোকে অশেষ ধন্যবাদ!

****

MJPS/ST/DK/RK/AV/DB