পি এম ইণ্ডিয়া

জয় মা কাইলা দেৱী, জয় মা কাইলা দেৱী, জয় মা কাইলা দেৱী!

জয় বুধে বাবা কি, জয় বুধে বাবা কি!

ভাৰত মাতা কী জয়, ভাৰত মাতা কী জয়!

মই সকলো সাধুক তেওঁলোকৰ স্থান গ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাইছোঁ। উত্তৰ প্ৰদেশৰ উদ্যমী মুখ্যমন্ত্ৰী শ্ৰী যোগী আদিত্যনাথজী, পূজনীয় শ্ৰী অৱধেশানন্দ গিৰিজী, কল্কি ধামৰ মুৰব্বী আচাৰ্য প্ৰমোদ কৃষ্ণমজী, পূজনীয় স্বামী কৈলাশানন্দ ব্ৰহ্মচাৰীজী, পূজনীয় সদগুৰু শ্ৰী ৰিতেশ্বৰজী, ভাৰতৰ বিভিন্ন কোণৰ পৰা অহা বৃহৎ সংখ্যক সাধু আৰু মোৰ মৰমৰ ভক্ত ভাই-ভনীসকল!

আজি ভগৱান ৰাম আৰু ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ ভূমি উত্তৰ প্ৰদেশৰ পৰা ভক্তি, আৱেগ আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ আন এটা ধাৰা প্ৰবাহিত হোৱাৰ আকাংক্ষা আছে। আজি পূজনীয় সাধুসকলৰ ভক্তি আৰু জনসাধাৰণৰ অনুভূতিৰে আন এটা পৱিত্ৰ ‘ধাম’ (বাসস্থান) প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে। সাধু আৰু আচাৰ্যসকলৰ উপস্থিতিত কল্কি ধামৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰাৰ সুযোগ পোৱাটো মোৰ সৌভাগ্য। মই বিশ্বাস কৰোঁ যে কল্কি ধাম ভাৰতীয় বিশ্বাসৰ আন এক মহান কেন্দ্ৰ হিচাপে উজলি উঠিব। মই সকলো দেশবাসী আৰু বিশ্বৰ সকলো ভক্তলৈ শুভেচ্ছা জনাইছো। আচাৰ্যজীয়ে অলপ আগতে কৈয়ে আছিল যে আজি এই সুযোগটো ১৮ বছৰৰ অপেক্ষাৰ পিছত আহিছে। যি কি নহওক, আচাৰ্যজী, এনে বহু ভাল কাম আছে, যিবোৰ কিছুমান লোকে কেৱল মোৰ বাবেই ৰাখি গৈছে। আৰু যিবোৰ ভাল কাম বাকী আছে, সেইবোৰ আমি ভৱিষ্যতে সাধু আৰু জনসাধাৰণৰ আশীৰ্বাদত পূৰণ কৰিম।

বন্ধুসকল,

আজি ছত্ৰপতি শিৱাজী মহাৰাজৰ জন্ম জয়ন্তীও। এই দিনটো আৰু অধিক পৱিত্ৰ আৰু অনুপ্ৰেৰণাদায়ক হৈ পৰে। আমি আজি আমাৰ দেশত যি সাংস্কৃতিক পুনৰুত্থান দেখিবলৈ পাইছোঁ, আমাৰ পৰিচয়ৰ বাবে আমি যি গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছোঁ আৰু আমাৰ পৰিচয় প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত আমি যি আত্মবিশ্বাস লাভ কৰিছোঁ তাৰ অনুপ্ৰেৰণা আমি ছত্ৰপতি শিৱাজী মহাৰাজৰ পৰা লাভ কৰিছোঁ। এই উপলক্ষে মই ছত্ৰপতি শিৱাজী মহাৰাজৰ চৰণত সন্মানসহকাৰে সেৱা জনাইছো। মই তেওঁক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছোঁ।

বন্ধুসকল,

অলপতে, প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীয়ে মোক নিমন্ত্ৰণ কৰিবলৈ আহিছিল। তেওঁ মোৰ সৈতে কৰা আলোচনাৰ আধাৰত, মই ক’ব পাৰোঁ যে তেওঁ আজি যি আনন্দ অনুভৱ কৰিছে, তেওঁৰ শ্ৰদ্ধেয় মাতৃৰ আত্মা য’তেই নহওঁক কিয়, তাতকৈ বহুগুণে অধিক আনন্দ তেওঁ অনুভৱ কৰিব। আৰু প্ৰমোদজীয়ে দেখুৱাইছে যে কেনেকৈ এজন পুত্ৰই তেওঁৰ মাকৰ কথাবোৰ পূৰণ কৰিবলৈ নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিব পাৰে। প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীয়ে বৰ্ণনা কৰি আছিল যে কেইবা একৰ জুৰি বিস্তীৰ্ণ হৈ থকা এই বিশাল মন্দিৰটো বহুতো দিশত অনন্য হ’ব। তেওঁ মোক এইমাত্ৰ বুজাই দিয়াৰ দৰে, এইটো এটা মন্দিৰ হ’ব, য’ত ১০টা গৰ্ভগৃহ থাকিব, আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো ১০টা অৱতাৰক বিৰাজমান কৰা হ’ব। আমাৰ শাস্ত্ৰসমূহে কেৱল মানুহেই নহয়, ১০ টা অৱতাৰৰ জৰিয়তে বিভিন্ন ৰূপত ঐশ্বৰিক অৱতাৰকো উপস্থাপন কৰিছে। অৰ্থাৎ আমি প্ৰতিটো জীৱনতে ঈশ্বৰৰ চেতনা দেখিছোঁ। আমি ঈশ্বৰক সিংহৰ ৰূপত, গাহৰিৰ ৰূপত আৰু কাছৰ ৰূপত দেখিছোঁ। এই সকলোবোৰ ৰূপ একেলগে প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে আমাৰ বিশ্বাসৰ এক বিস্তৃত প্ৰতিচ্ছবি উপস্থাপন কৰিব। এয়া ঈশ্বৰৰ কৃপা যে তেওঁ মোক এই পৱিত্ৰ যজ্ঞত মোক এক মাধ্যম কৰি তুলিছে, মোক এই আধাৰশিলা স্থাপন অনুষ্ঠানৰ সুযোগ দিছে। আৰু যেতিয়া তেওঁ (প্ৰমোদজীয়ে) আদৰণি ভাষণ দি আছিল, তেওঁ কৈছিল যে সকলোৰে কিবা নহয় কিবা দিবলৈ আছে, কিন্তু মোৰ একো নাই, মই কেৱল মোৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিব পাৰো। এইটো ভাল হল প্ৰমোদজী যে আপুনি একো দিয়া নাই, অন্যথা, সময় ইমান সলনি হৈছে যে যদি আজিৰ যুগত সুদামাৰ দৰে কোনোবাই ভগৱান কৃষ্ণক এমুঠি চাউল দিয়ে, তেনহলে এটা ভিডিঅ’ বাহিৰ হব, উচ্চতম ন্যায়ালয়ত এখন পিআইএল দাখিল কৰা হ’ব, আৰু ৰায় আহিব যে ভগৱান কৃষ্ণই দুৰ্নীতিত লিপ্ত আছিল, কাৰণ তেওঁ কিবা লৈ আছিল। বৰ্তমান সময়ত, আপুনি আপোনাৰ আৱেগ প্ৰকাশ কৰক আৰু একো নিদিয়াকৈ থকাটোৱেই ভাল। এই শুভ কামত পথ প্ৰদৰ্শন কৰা সকলো সাধুক মই প্ৰণাম জনাইছো। মই আচাৰ্য প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীকো অভিনন্দন জনাইছো।

বন্ধুসকল,

আজি আমি সম্ভলত এই অনুষ্ঠানৰ সাক্ষী হলোঁ, ই ভাৰতৰ সাংস্কৃতিক নৱজাগৰণৰ আন এক বিস্ময়কৰ মুহূৰ্ত। যোৱা মাহৰ ২২ জানুৱাৰীত, দেশে অযোধ্যাত ৫০০ বছৰ পুৰণি অপেক্ষাৰ অন্ত পৰা ক্ষণৰ সাক্ষী হৈছিল। ভগৱান ৰামৰ অভিষেকৰ ঐশ্বৰিক অভিজ্ঞতাই এতিয়াও আমাক গভীৰভাৱে প্ৰেৰিত কৰে। ইয়াৰ মাজতে, আমি আমাৰ দেশৰ পৰা কেইবাশ কিলোমিটাৰ দূৰত আবু ধাবিত প্ৰথম বিশাল মন্দিৰৰ উদ্বোধনো প্ৰত্যক্ষ কৰিছোঁ। যিটো এসময়ত কল্পনাৰ বাহিৰত আছিল সেয়া এতিয়া বাস্তৱত পৰিণত হৈছে। আৰু এতিয়া, আমি সম্ভলত ভব্য কল্কি ধামৰ আধাৰশিলা স্থাপন অনুষ্ঠান প্ৰত্যক্ষ কৰিছোঁ।

ভাই-ভনীসকল,

আমি যেতিয়া আমাৰ জীৱনকালত এনে আধ্যাত্মিক অভিজ্ঞতা আৰু সাংস্কৃতিক গৌৰৱ প্ৰত্যক্ষ কৰোঁ তেতিয়া ইয়াতকৈ ডাঙৰ সৌভাগ্য আৰু কি থাকিব পাৰে? এই যুগত, আমি কাশীত বিশ্বনাথ ধামৰ মহিমা আমাৰ চকুৰ আগত প্ৰস্ফুটিত হোৱা দেখিছোঁ। এই যুগত, আমি কাশীৰ পুনৰুজ্জীৱিতকৰণ দেখিছো। এই যুগত, আমি মহাকালৰ মহালোকৰ মহিমা প্ৰত্যক্ষ কৰিছো। আমি সোমনাথৰ বিকাশ আৰু কেদাৰনাথ উপত্যকাৰ পুনৰ নিৰ্মাণ দেখিছোঁ। আমি ‘বিকাশ’ (উন্নয়ন) আৰু ‘বিৰাসত’ (ঐতিহ্য)ৰ মন্ত্ৰেৰে আগবাঢ়ি আছো। আজি, এফালে, যিদৰে আমাৰ তীৰ্থস্থানবিলাক গঢ় লৈ উঠিছে, সেই একেদৰে চহৰসমূহত উচ্চ-প্ৰযুক্তিৰ আন্তঃগাঁথনিও প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। আজি যদি মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, সমগ্ৰ দেশতে নতুন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ো নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। আজি আমাৰ প্ৰাচীন মূৰ্তিবোৰ বিদেশৰ পৰা ঘূৰাই অনা হৈছে, আৰু অভিলেখ সংখ্যাত বিদেশী বিনিয়োগো হৈছে। সময়ৰ চকা যে ঘূৰিছে তাৰ প্ৰমাণ এই পৰিৱৰ্তনবোৰ । এটা নতুন যুগে আমাৰ দুৱাৰত টোকৰ মাৰিছে। এই পৰিৱৰ্তনক মুকলি বাহুৰে স্বাগতম জনোৱাৰ সময় আহি পৰিছে। সেয়েহে মই লালকিল্লাৰ পৰা দেশবাসীক আশ্বাস দিছিলো – এয়াই সময়, সঠিক সময়।

বন্ধুসকল,

অযোধ্যাৰ ৰাম মন্দিৰৰ প্ৰাণ প্ৰতিষ্ঠাৰ দিনা মই আন কিবা এটা কথাও কৈছিলো। ২২ জানুৱাৰীৰ পৰা এটা নতুন যুগৰ আৰম্ভণি হৈছে। যেতিয়া ভগৱান শ্ৰী ৰামে শাসন কৰিছিল, ইয়াৰ প্ৰভাৱ হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি চলিছিল। একেদৰে, ৰামলালাৰ অভিষেকৰ জৰিয়তে পৰৱৰ্তী হাজাৰ বছৰৰ বাবে ভাৰতৰ বাবে এক নতুন যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছে। অমৃত কালত ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণৰ সংকল্প কেৱল এক আকাংক্ষা নহয়; এইটো এটা সংকল্প যিটো আমাৰ সংস্কৃতিয়ে প্ৰতিটো যুগতে দেখুৱাইছে। আচাৰ্য প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীয়ে ভগৱান কল্কিৰ বিষয়ে গভীৰভাৱে অধ্যয়ন কৰিছে। আচাৰ্য প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীয়ে মোক ভগৱান কল্কিৰ অৱতাৰ সম্পৰ্কীয় বহুতো তথ্য আৰু পাণ্ডিত্যপূৰ্ণ তথ্য কৈ আছিল। তেওঁ বৰ্ণনা কৰাৰ দৰে, ইয়াক কল্কি পুৰাণত লিখা হৈছে – शम्भले वस-तस्तस्य सहस्र परिवत्सरा। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে ভগৱান ৰামৰ দৰে, কল্কিৰ অৱতাৰেও হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ গতিপথ নিৰ্ধাৰণ কৰিব।

সেয়েহে ভাই-ভনীসকল,

আমি ক’ব পাৰোঁ যে কল্কি কালচক্ৰটোৰ পৰিৱৰ্তনৰ সূচনাকাৰী আৰু লগতে অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎসও। আৰু সম্ভৱতঃ সেইকাৰণে কল্কি ধাম ঈশ্বৰৰ প্ৰতি সমৰ্পিত এখন ঠাই হ’বলৈ গৈ আছে যি এতিয়াও অৱতাৰিত হোৱা নাই। কল্পনা কৰক, আমাৰ শাস্ত্ৰসমূহে শত-হাজাৰ বছৰ আগতে ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে এনে ধৰণৰ ধাৰণা লিখিছে। আনকি হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ পিছত হোৱা ঘটনাবোৰো চিন্তা কৰা হৈছিল। ই অতি আশ্চৰ্যজনক। আৰু এইটোও আশ্চৰ্যজনক যে আজি প্ৰমোদ কৃষ্ণমৰ দৰে লোকসকলে সেই বিশ্বাসবোৰৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ আস্থা ৰাখি আগবাঢ়িছে, তেওঁলোকৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছে। তেওঁ ভগৱান কল্কিৰ বাবে এটা মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছে, তেওঁক উপাসনা কৰি আছে। হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ পিছত বিশ্বাস আৰু এতিয়া ইয়াৰ প্ৰস্তুতিৰ অৰ্থ হৈছে আমি ভৱিষ্যতৰ বাবে কিমান সাজু। ইয়াৰ বাবে প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীৰ প্ৰচেষ্টা সঁচাকৈয়ে প্ৰশংসনীয়। এজন ৰাজনৈতিক ব্যক্তিত্ব হোৱাৰ বাবে, মই কেৱল প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীক দূৰৰ পৰাহে চিনি পাইছিলো; মই তেওঁক ব্যক্তিগতভাৱে চিনি পোৱা নাছিলো। কিন্তু কেইদিনমান আগতে যেতিয়া মই তেওঁক প্ৰথমবাৰৰ বাবে লগ পাইছিলো, তেতিয়া মই এইটোও জানিব পাৰিলোঁ যে তেওঁ এনে ধৰণৰ ধৰ্ম্মীয়-আধ্যাত্মিক কাৰ্য্যৰ প্ৰতি কিমান সমৰ্পিত। কল্কি মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ বাবে তেওঁ পূৰ্বৰ চৰকাৰৰ সৈতে দীঘলীয়া যুঁজ দিব লগা হৈছিল। তেওঁ আদালতলৈও যাব লগা হৈছিল! তেওঁ মোক জনাইছিল যে এটা সময়ত তেওঁক কোৱা হৈছিল যে মন্দিৰটো নিৰ্মাণ কৰিলে শান্তি ব্যাহত হ’ব। আজি প্ৰমোদ কৃষ্ণমজীয়ে আমাৰ চৰকাৰৰ কাৰ্যকালত নিশ্চিন্তে এই কাম আৰম্ভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। মই বিশ্বাসী যে এই মন্দিৰটো এই কথাৰ প্ৰমাণ হ’ব যে আমি এক উন্নত ভৱিষ্যতৰ বাবে কিমান ইতিবাচকভাৱে থকা লোক।

বন্ধুসকল,

ভাৰত এখন ৰাষ্ট্ৰ যিয়ে পৰাজয়ৰ মুখৰ পৰাও বিজয় টানি আনিছে। আমি শ শ বছৰ ধৰি অগণন আক্ৰমণৰ সন্মুখীন হৈছো। যদি ই আন কোনো দেশ, আন কোনো সমাজ হ’লহেঁতেন, নিৰন্তৰ আক্ৰমণৰ ফলত ই সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস হ’লহেঁতেন। তথাপিও, আমি কেৱল অধ্যৱসায় কৰাই নহয়, আমি আৰু অধিক শক্তিশালী হৈ উঠিলোঁ। শতিকাজুৰি কৰা বলিদানৰ ফল বৰ্তমান সময়ত লাভ কৰা গৈছে। বছৰ বছৰ ধৰি খৰাঙত নিষ্ক্ৰিয় হৈ থকা বীজৰ দৰে, বৰষুণৰ বতৰত যিবোৰ অংকুৰিত হৈ উঠে, একেদৰে, ভাৰতৰ ‘অমৃত কাল’ত ভাৰতৰ গৌৰৱ, উৎকৰ্ষতা আৰু সামৰ্থ্যৰ বীজ গজি উঠিছে। এটাৰ পিছত এটাকৈ, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে নতুন নতুন ঘটনা ঘটিছে প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে। যিদৰে দেশৰ সাধু-সন্ত আৰু আচাৰ্যসকলে নতুন মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰি আছে, ঠিক তেনেদৰে ঈশ্বৰে মোক ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণৰ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰিছে। মই ৰাষ্ট্ৰৰূপী মন্দিৰৰ মহিমা বঢ়াবলৈ, ইয়াৰ গৌৰৱ সম্প্ৰসাৰিত কৰিবলৈ দিনে-ৰাতিয়ে অক্লান্ত পৰিশ্ৰম কৰি আছো। এই সমৰ্পণৰ ফলাফলো একে গতিত আমাৰ ওচৰ চাপিছে। আজি প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভাৰতে কেৱল অনুসৰণ কৰাই নহয়, বিশ্ব দৰবাৰত দৃষ্টান্ত স্থাপন কৰিছে। আজি প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভাৰতক প্ৰযুক্তি আৰু ডিজিটেল প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত সম্ভাৱনাৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে দেখা গৈছে। আমাৰ পৰিচয় এটা উদ্ভাৱন কেন্দ্ৰ হিচাপে প্ৰতিষ্ঠিত  হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে, আমি বিশ্বৰ পঞ্চম সৰ্ববৃহৎ অৰ্থনীতিৰ স্থানত উপনীত হৈছো। চন্দ্ৰৰ দক্ষিণ মেৰুত উপনীত হোৱা আমি প্ৰথমখন দেশ। ভাৰতত প্ৰথমবাৰৰ বাবে বন্দে ভাৰত আৰু নমো ভাৰতৰ দৰে আধুনিক ৰে’ল চলি আছে। ভাৰতত প্ৰথমবাৰৰ বাবে বুলেট ট্ৰেইনৰ প্ৰস্তুতি চলি আছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে, ভাৰতত উচ্চ-প্ৰযুক্তিৰ ঘাইপথ, এক্সপ্ৰেছৱেৰ ইমান ডাঙৰ নেটৱৰ্ক আছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে, এজন ভাৰতীয় নাগৰিকে, তেওঁলোক পৃথিৱীৰ যি দেশতেই নহওঁক, নিজক লৈ ইমান গৌৰৱান্বিত অনুভৱ কৰে। আমি দেশত যি ইতিবাচক চিন্তা আৰু আত্মবিশ্বাসৰ প্ৰতি যি উৎসাহ প্ৰত্যক্ষ কৰিছো সেয়া এক আশ্চৰ্যকৰ অভিজ্ঞতা। সেয়েহে, আজি আমাৰ শক্তি অসীম, আৰু আমাৰ বাবে সুযোগবোৰো অপৰিসীম।

বন্ধুসকল,

এখন ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে সফলতা সামূহিক শক্তিৰ জৰিয়তে আহে। আমাৰ বেদত কোৱা হৈছে – ‘सहस्रशीर्षा पुरुषः सहस्राक्षः सहस्रपात्’ অৰ্থাৎ নিৰ্মাণৰ বাবে হাজাৰ, লাখ আৰু কোটি হাত আছে। প্ৰগতিৰ বাবে হাজাৰ, লাখ আৰু কোটি ভৰি আছে। আজি আমি ভাৰতত সেই একেই বিশাল চেতনা প্ৰত্যক্ষ কৰিছো। ‘সবকা সাথ, সবকা বিকাশ, সবকা বিশ্বাস আৰু সবকা প্ৰয়াস’ৰ অনুভূতিৰে প্ৰতিজন নাগৰিকে এটা আৱেগ, এটা সংকল্পৰে দেশৰ বাবে কাম কৰি আছে। যোৱা ১০ বছৰত দেশত কামৰ সম্প্ৰসাৰণৰ প্ৰতি লক্ষ্য কৰক, প্ৰধানমন্ত্ৰী আৱাস যোজনাৰ অধীনত ৪কোটিৰো অধিক লোকক পকী ঘৰ প্ৰদান কৰা হৈছে, ১১ কোটি পৰিয়ালক শৌচালয়, অৰ্থাৎ মৰ্যাদা গৃহ, ২.৫ কোটি পৰিয়ালক বিদ্যুৎ, ১০ কোটিৰো অধিক পৰিয়ালৰ বাবে পানীৰ সংযোগ প্ৰদান কৰা হৈছে। ৮০ কোটি লোকৰ বাবে বিনামূলীয়া ৰেচন, ১০ কোটি মহিলাৰ কম মূল্যত গেছ চিলিণ্ডাৰ, স্বাস্থ্যৱান জীৱনৰ বাবে প্ৰায় ৫০ কোটি লোকৰ বাবে আয়ুষ্মান কাৰ্ড, প্ৰায় ১০ কোটি কৃষকৰ বাবে কিষাণ সন্মান নিধি, কৰোনা কালত প্ৰতিজন নাগৰিকৰ বাবে বিনামূলীয়া ভেকছিন, স্বচ্ছ ভাৰতৰ দৰে এক বৃহৎ অভিযান, আজি সমগ্ৰ বিশ্বই ভাৰতৰ এই কামবোৰৰ বিষয়ে আলোচনা কৰি আছে। এই পৰ্যায়ত কাম সম্ভৱ হৈছিল, কাৰণ নাগৰিকসকলৰ সামৰ্থ্যৰ সৈতে চৰকাৰৰ প্ৰচেষ্টা জড়িত আছিল। আজি, মানুহে দৰিদ্ৰ লোকসকলক চৰকাৰী আঁচনিৰ পৰা লাভান্বিত হোৱাত সহায় কৰি আছে। জনসাধাৰণে ১০০% সংপৃক্ততা অভিযানত অংশগ্ৰহণ কৰিছে। দৰিদ্ৰ লোকসকলক সেৱা কৰাৰ অনুভূতি ‘প্ৰতিজন মানুহৰ মাজত ঈশ্বৰক দেখা’ আমাৰ আধ্যাত্মিক মূল্যবোধৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে। সেয়েহে, দেশে ‘পঞ্চ প্ৰাণ’ (পাঁচটা প্ৰতিশ্ৰুতি)ৰ আহ্বান জনাইছে, যাৰ ভিতৰত আছে ‘বিকশিত ভাৰত’ (উন্নত ভাৰত) আৰু ‘বিৰাসত পৰ গৰ্ব’ (ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱ)।

বন্ধুসকল,

যেতিয়াই ভাৰতে এক মহান সংকল্প লয়, তেতিয়াই কেনেবাকৈ ঐশ্বৰিক চেতনা আমাৰ মাজত নিৰ্দেশনাৰ বাবে আহে। সেয়েহে, ভগৱান শ্ৰী কৃষ্ণই ভগৱত গীতাত কৈছে- ‘संभावामि युगे-युगे’, আমাক ইমান ডাঙৰ আশ্বাস প্ৰদান কৰিছে। অৱশ্যে, এই মন্তব্যৰ সৈতে, আমাক এই আজ্ঞাও দিয়া হৈছে-“कर्मण्येवाधिकारस्ते मा फलेषु कदाचन”, অৰ্থাৎ, আমি ফলাফলৰ বিষয়ে চিন্তা নকৰাকৈ আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিব লাগিব। প্ৰভুৰ এই মন্তব্য, এই নিৰ্দেশনা, আজিৰ ১.৪ বিলিয়ন নাগৰিকৰ বাবে এক জীৱন মন্ত্ৰৰ দৰে। আমি ‘কৰ্তব্য কাল’ৰ পৰৱৰ্তী ২৫বছৰত (কৰ্তব্যৰ সময়) কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। আমি নিস্বাৰ্থতাৰে দেশৰ বাবে কাম কৰিব লাগিব। আমাৰ প্ৰতিটো প্ৰচেষ্টাত, প্ৰতিটো কামতে, ৰাষ্ট্ৰই ইয়াৰ পৰা কি লাভ লাভ কৰিব সেই প্ৰশ্নটো আমাৰ মনত প্ৰথমে আহিব লাগে। এই প্ৰশ্নটোৱে ৰাষ্ট্ৰৰ সামূহিক প্ৰত্যাহ্বানৰ সমাধান উপস্থাপন কৰিব। মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস আছে যে ভগৱান কল্কিৰ আশীৰ্বাদত আমাৰ সংকল্পৰ যাত্ৰা সময়ৰ আগতে সফলতাত উপনীত হ’ব। আমি এক শক্তিশালী আৰু সক্ষম ভাৰতৰ সপোনৰ পৰিসমাপ্তি দেখিম। এই বিশ্বাসেৰে মই আপোনালোক সকলোকে আন্তৰিক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছোঁ। আৰু ইমান ডাঙৰ অনুষ্ঠানৰ বাবে আৰু ইমান বৃহৎ সংখ্যক সাধুসকলৰ আশীৰ্বাদ লাভ কৰাৰ বাবে, মই সন্মান সহকাৰে মোৰ ভাষণ সমাপ্ত কৰিছোঁ। মোৰ সৈতে কওঁক –

ভাৰত মাতা কী জয়!

ভাৰত মাতা কী জয়!

ভাৰত মাতা কী জয়!

বহুত ধন্যবাদ!

*************************

DS/VJ/VK/AK/KG