পি এম ইণ্ডিয়া

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, নমস্কাৰ৷

‘মন কী বাত’লৈ আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত আদৰণি জনাইছো৷ জুলাই মাহ, অৰ্থাৎ বৰষুণ বতৰ৷ বিগত কিছুদিন ধৰি প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ বাবে, চিন্তা আৰু উদ্বেগপূৰ্ণ হৈ আছে৷ যমুনাসহ কেইবাখনো নদীৰ বানত বহু অঞ্চলৰ লোকসকল যথেষ্ট সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে৷ পাহাৰীয়া এলেকাত ভূমিস্খলনৰ ঘটনা সংঘটিত হৈছে৷ সেই সময়ছোৱাত দেশৰ পশ্চিমাঞ্চলত, কিছু দিন পূৰ্বে গুজৰাটত বিভিন্ন অঞ্চলত বিপৰ্যয় ঘূৰ্ণীবতাহ আহিছিল৷ কিন্তু বন্ধুসকল, এই দুৰ্যোগৰ মাজতো আমি সকলো দেশবাসী পুনৰ দেখুৱাই দিলো যে সামূহিক প্ৰচেষ্টাৰ শক্তি কিমান৷ স্থানীয় লোকসকলে, আমাৰ এনডিআৰএফ জোৱানসকলে, স্থানীয় প্ৰশাসনৰ লোকসকলে দিনে-ৰাতিয়ে লাগি এই দুৰ্যোগৰ মোকাবিলা কৰিলে৷ যিকোনো ধৰণৰ দুৰ্যোগ প্ৰশমনত আমাৰ সামৰ্থ্য আৰু সম্পদৰ ভূমিকা অধিক-কিন্তু ইয়াৰ সমান্তৰালভাৱে আমাৰ সংবেদনশীলতা আৰু এজনে আনজনক হাতে হাত ধৰাটো সিমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ সৰ্বজন হিতায়ৰ এই ভাৱনা ভাৰতৰ পৰিচয়ৰ লগতে শক্তিও৷

বন্ধুসকল, বৰষুণৰ এই সময়ছোৱাত ‘বৃক্ষৰোপণ’ আৰু ‘জল সংৰক্ষণ’ৰ বাবেও সমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। স্বাধীনতাৰ ‘অমৃত মহোৎসৱ’ৰ সময়ত নিৰ্মিত ৬০ হাজাৰৰো অধিক অমৃত সৰোবৰৰ উজ্জ্বলতাও বৃদ্ধি পাইছে। বৰ্তমান সময়ত ৫০ হাজাৰৰো অধিক অমৃত বিল নিৰ্মাণৰ কাম চলি আছে। আমাৰ দেশবাসীয়ে সম্পূৰ্ণ সচেতনতা আৰু দায়িত্বশীলতাৰে ‘জল সংৰক্ষণ’ৰ বাবে নতুন প্ৰচেষ্টা হাতত লৈছে। মনত আছে, আগতে এদিন মই মধ্যপ্ৰদেশৰ শ্বাহদললৈ গৈছিলো। তাৰ পাকাৰিয়া গাঁৱৰ জনজাতীয় ভাই-ভনীক লগ পালোঁ৷ তাত তেওঁলোকৰ সৈতে প্ৰকৃতি আৰু পানী সংৰক্ষণৰ সন্দৰ্ভত আলোচনা কৰিলোঁ। এতিয়া মই গম পাইছো যে পাকাৰীয়া গাঁৱৰ জনজাতীয় ভাই-ভনীসকলে এই কাম আৰম্ভ কৰিছে। ইয়াত প্ৰশাসনৰ সহায়ত মানুহে প্ৰায় ১০০টা কুঁৱা পানী পুনৰ ভৰ্তিৰ ব্যৱস্থালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে। বৰষুণৰ পানী এতিয়া এই কুঁৱাবোৰলৈ যায় আৰু কুঁৱাৰ এই পানী মাটিৰ ভিতৰলৈ যায়। ইয়াৰ ফলত অঞ্চলটোৰ ভূগৰ্ভস্থ পানী ক্ৰমান্বয়ে উন্নত হ’ব। এতিয়া সকলো গাঁওবাসীয়ে সমগ্ৰ অঞ্চলটোৰ প্ৰায় ৮০০টা কূপ পুনৰ ভৰ্তিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰাৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। তেনে এটা উৎসাহজনক খবৰ উত্তৰপ্ৰদেশৰ পৰা আহিছে কিছুদিন আগতে উত্তৰ প্ৰদেশত এদিনতে ৩০ কোটি গছপুলি ৰোপণৰ অভিলেখ গঢ়িছে। এই অভিযান ৰাজ্য চৰকাৰে আৰম্ভ কৰিছিল, তাৰ লোকসকলে সম্পূৰ্ণ কৰিছিল। এনে প্ৰচেষ্টা জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ লগতে জনসচেতনতাৰ মহান উদাহৰণ। মই বিচাৰিম যে আমি সকলোৱে গছপুলি ৰোপণ আৰু পানী ৰক্ষাৰ এই প্ৰচেষ্টাসমূহৰ অংশ হওঁ।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, বৰ্তমান পবিত্ৰ ‘শাওন’ মাহ চলি আছে। সদাশিৱ মহাদেৱক পূজা কৰাৰ সমান্তৰালকৈ ‘শাওন’ সেউজীয়া আৰু সুখৰ সৈতে জড়িত। সেইবাবেই আধ্যাত্মিক দৃষ্টিকোণৰ লগতে সাংস্কৃতিক দৃষ্টিকোণৰ পৰাও ‘শাওন’ মাহ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ  হৈ আহিছে। শাওন দোলনা, শাওন মেহান্দি, শাওন উৎসৱ-তাৰ অৰ্থ ‘শাওন’ নিজেই আনন্দ আৰু উল্লাসৰ মাহ।

বন্ধুসকল, এই বিশ্বাস আৰু আমাৰ এই পৰম্পৰাৰ আন এটা দিশ আছে। আমাৰ এই উৎসৱ আৰু পৰম্পৰাই আমাক গতিশীল কৰি তোলে। শাওনত শিৱ পূজা কৰিবলৈ বহু ভক্তই কানৱাড় যাত্ৰা কৰে। আজিকালি ‘শাওন’ৰ বাবেই বহু ভক্তই ১২টা জ্যোতিৰ্লিংগত উপস্থিত হয়। আপোনালোকেও জানিব বিচাৰিছে যে বেনাৰসলৈ অহা লোকৰ সংখ্যাও অভিলেখ ভংগ কৰি আছে। এতিয়া প্ৰতি বছৰে ১০ কোটিৰো অধিক পৰ্যটক কাশীত উপস্থিত হৈছে। অযোধ্যা, মথুৰা, উজ্জয়িনী আদি তীৰ্থ ভ্ৰমণলৈ অহা ভক্তৰ সংখ্যাও দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাইছে। ইয়াৰ বাবে লাখ লাখ দৰিদ্ৰই কৰ্মসংস্থাপন লাভ কৰিছে, তেওঁলোকৰ জীৱিকা অটুট আছে। এই সকলোবোৰ আমাৰ সাংস্কৃতিক জাগৰণৰ ফল। ইয়াৰ দৰ্শনৰ বাবে এতিয়া আমাৰ তীৰ্থযাত্ৰালৈ সমগ্ৰ বিশ্বৰ পৰা মানুহ আহি আছে। কেলিফৰ্ণিয়াৰ পৰা অমৰনাথ যাত্ৰা কৰিবলৈ ইয়ালৈ অহা এনে দুজন আমেৰিকান বন্ধুৰ বিষয়ে মই জানিব পাৰিছো। এই বিদেশী অতিথিসকলে অমৰনাথ যাত্ৰাৰ সৈতে জড়িত স্বামী বিবেকানন্দৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে ক’ৰবাত শুনিছিল। তাৰ পৰাই তেওঁ ইমানেই প্ৰেৰণা পাইছিল যে তেওঁ নিজেই অমৰনাথ যাত্ৰালৈ আহিছিল। তেওঁলোকে ইয়াক ভগৱান ভোলেনাথৰ আশীৰ্বাদ বুলি গণ্য কৰে। এইটোৱেই ভাৰতৰ বিশেষত্ব যে ই সকলোকে গ্ৰহণ কৰে, ই সকলোকে কিবা নহয় কিবা এটা দিয়ে। তেনে এগৰাকী মহিলা ফৰাচী মূলৰ– চাৰ্লট শ্বোপা। আগতে এবাৰ ফ্ৰান্সলৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁক লগ পাইছিলোঁ। চাৰ্লট শ্বোপা (Charlotte Shopa) এগৰাকী যোগ অনুশীলনকাৰী, যোগ শিক্ষয়িত্ৰী আৰু তেওঁৰ বয়স ১০০ বছৰতকৈও অধিক। তাই শতায়ু গৰকিছে। তেওঁ বিগত ৪০ বছৰ ধৰি যোগাসন কৰি আহিছে৷ তেওঁৰ স্বাস্থ্য আৰু এই ১০০ বছৰীয়া বয়সৰ কৃতিত্ব কেৱল যোগাসনকে দিয়ে। ভাৰতৰ যোগ বিজ্ঞান আৰু বিশ্বত ইয়াৰ শক্তিৰ তেওঁ এক বিশিষ্ট মুখ হৈ পৰিছে৷ সকলোৱে তেওঁৰ পৰা শিক্ষা লোৱা উচিত। আহক আমি কেৱল আমাৰ ঐতিহ্যক আকোৱালি লোৱাই নহয়, ইয়াক দায়িত্বশীলভাৱে বিশ্বৰ আগত উপস্থাপন কৰোঁ। আৰু মই সুখী যে আজিকালি উজ্জয়িনীত এনে এটা প্ৰচেষ্টা চলি আছে। ইয়াত দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ ১৮ গৰাকী চিত্ৰশিল্পীয়ে পুৰাণৰ আধাৰত আকৰ্ষণীয় কাৰ্টুন নিৰ্মাণ কৰি আছে। এই চিত্ৰসমূহ বুণ্ডী শৈলী, নাথদ্বাৰা শৈলী, পাহাৰী শৈলী আৰু অপভ্ৰংশ শৈলীৰ দৰে বহুতো সুকীয়া শৈলীত নিৰ্মাণ কৰা হ’ব। এইবোৰ উজ্জয়িনীৰ ত্ৰিবেণী সংগ্ৰহালয়ত প্ৰদৰ্শিত হ’ব, অৰ্থাৎ কিছুদিন পাছত উজ্জয়িনীলৈ গ’লে মহাকাল মহালোকৰ লগতে আন এখন ঐশ্বৰিক স্থান পৰিদৰ্শন কৰিব পাৰিব।

বন্ধুসকল, উজ্জয়িনীত এই চিত্ৰ নিৰ্মাণৰ কথা কওঁতে আন এখন অনন্য ছবিৰ কথা মনত পৰে। এই ছবিখন ৰাজকোটৰ শিল্পী প্ৰভাত সিং মোদভাই বৰহাটে নিৰ্মাণ কৰিছিল। এই ছবিখন ছত্ৰপতি বীৰ শিৱাজী মহাৰাজৰ জীৱনৰ এক ঘটনাৰ আধাৰত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। শিল্পী প্ৰভাত ভায়ে দেখুৱাইছিল যে ছত্রপতি শিৱাজী মহাৰাজে ৰাজ অভিষেকৰ পাছত তেওঁৰ কুলদেৱী ‘তুলজা মাতা’ দৰ্শন কৰিবলৈ ওলাইছে, গতিকে সেই সময়ত কি পৰিবেশ আছিল। আমাৰ পৰম্পৰা, আমাৰ ঐতিহ্যক জীয়াই ৰাখিবলৈ আমি সেইবোৰ বচাব লাগিব, জীয়াই থাকিব লাগিব, পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক শিকাব লাগিব। মই সুখী যে, আজি এই দিশত বহু প্ৰচেষ্টা হাতত লৈছে।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, বহু সময়ত আমি পৰিৱেশ, উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণী, জৈৱ বৈচিত্ৰ্য আদি শব্দ শুনিলে কিছুমান মানুহে এইবোৰ বিশেষ বিষয়, বিশেষজ্ঞৰ সৈতে জড়িত বিষয় বুলি ভাবে, কিন্তু সেয়া নহয়। প্ৰকৃতিক যদি আমি সঁচাকৈয়ে ভাল পাওঁ তেন্তে আমাৰ সামান্য পৰিশ্ৰমেৰেও আমি বহু কাম কৰিব পাৰো। ভাদাৱল্লীৰ তামিলনাডুত সুৰেশ ৰাঘৱন জী নামৰ এজন সহকৰ্মী আছে। ৰাঘৱন জী চিত্ৰকলাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত। জানেনে, চিত্ৰকলা শিল্প আৰু কেনভাছৰ সৈতে জড়িত কাম, কিন্তু ৰাঘৱন জীয়ে সিদ্ধান্ত লৈছিল যে তেওঁ নিজৰ চিত্ৰকলাৰ জৰিয়তে উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ তথ্য সংৰক্ষণ কৰিব। তেওঁলোকে বিভিন্ন উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ চিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰি ইয়াৰ সৈতে জড়িত তথ্যসমূহ নথিভুক্ত কৰে। এতিয়ালৈকে তেওঁ এনে কেইবা ডজনো চৰাই, জীৱ-জন্তু, অৰ্কিডৰ ছবি নিৰ্মাণ কৰিছে, যিবোৰ বিলুপ্তিৰ পথত। শিল্পৰ জৰিয়তে প্ৰকৃতিৰ সেৱা কৰাৰ এই উদাহৰণ সঁচাকৈয়ে আচৰিত।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, আজি আৰু এটা আমোদজনক কথা ক’ব বিচাৰিছো। কিছুদিন আগতে ছ’চিয়েল মিডিয়াত এটা আচৰিত উন্মাদনা দেখা দিছিল। আমেৰিকাই আমাৰ ওচৰলৈ শতাধিক বিৰল আৰু প্ৰাচীন সামগ্ৰী ঘূৰাই দিছে। এই খবৰটো চৰ্চালৈ অহাৰ পিছত ছ’চিয়েল মিডিয়াত এই শিল্পকৰ্মক লৈ যথেষ্ট চৰ্চা চলিছিল। যুৱক-যুৱতীসকলে নিজৰ ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱৰ ভাৱ দেখুৱালে। ভাৰতলৈ ঘূৰাই অনা এই শিল্পকৰ্মসমূহ প্ৰায় ২৫০০ৰ পৰা ২৫০বছৰ পুৰণি। এই বিৰল বস্তুবোৰ দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ বুলি জানিও আপুনি আনন্দিত হ’ব। এইবোৰ টেৰাকোটা, ষ্টোন, ধাতু আৰু কাঠ ব্যৱহাৰ কৰি তৈয়াৰ কৰা হয়। ইয়াৰে কিছুমান এনেকুৱা যে ই আপোনাক আচৰিত কৰি তুলিব। সেইবোৰ দেখা পালে থৰ হৈ ৰ’ব৷ এইবোৰত একাদশ শতিকাৰ এটা ধুনীয়া বেলেগ শিলৰ ভাস্কৰ্যও চাবলৈ পাব। মধ্যপ্ৰদেশৰ অন্তৰ্গত এটি ‘অপ্সৰা’ নৃত্যৰ কলাকৰ্ম। চোলা যুগৰ বহু ভাস্কৰ্যও এইবোৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। দেৱী আৰু ভগৱান মুৰ্গানৰ মূৰ্তি দ্বাদশ শতিকাৰ আৰু তামিলনাডুৰ চহকী সংস্কৃতিৰ সৈতে জড়িত। প্ৰায় হাজাৰ বছৰ পুৰণি ভগৱান গণেশৰ ব্ৰঞ্জৰ মূৰ্তিও ভাৰতলৈ ঘূৰাই অনা হৈছে। ললিতাসনত বহি থকা উমা-মহেশ্বৰৰ এটা মূৰ্তি একাদশ শতিকাৰ বুলি কোৱা হয়, য’ত দুয়োজনেই নন্দীৰ ওপৰত বহি আছে। জৈন তীৰ্থংকৰৰ দুটা শিলৰ মূৰ্তিও ভাৰতলৈ উভতাই অনা হৈছে। ভগৱান সূৰ্য্য দেৱৰ দুটা মূৰ্তিয়েও আপোনালোকক মোহিত কৰিব। ইয়াৰে এটা বেলেগ শিলৰ। ঘূৰাই দিয়া বস্তুবোৰৰ ভিতৰত কাঠৰ পেনেল এটাও আছে, যিয়ে সাগৰৰ মন্থনৰ কাহিনী ৰোমন্থন কৰে। ১৬-১৭ শতিকাৰ এই পেনেলটো দক্ষিণ ভাৰতৰ সৈতে জড়িত।

বন্ধুসকল, ইয়াত মই অতি কম নাম লৈছো, আনহাতে, চাওক, এই তালিকাখন অতি দীঘলীয়া। আমাৰ এই মূল্যৱান ঐতিহ্য ঘূৰাই দিয়া আমেৰিকা চৰকাৰক ধন্যবাদ জনাইছো। আনকি ২০১৬ আৰু ২০২১ চনত আমেৰিকা ভ্ৰমণৰ সময়তো বহু শিল্পকৰ্ম ভাৰতলৈ ঘূৰাই দিয়া হৈছিল। মই নিশ্চিত যে এনে প্ৰচেষ্টাৰ দ্বাৰা সমগ্ৰ দেশতে আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰ চুৰি প্ৰতিৰোধৰ ক্ষেত্ৰত সজাগতা বৃদ্ধি পাব। ইয়াৰ দ্বাৰা আমাৰ চহকী ঐতিহ্যৰ প্ৰতি দেশবাসীৰ মোহ আৰু অধিক গভীৰ হ’ব।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, দেৱভূমি উত্তৰাখণ্ডৰ একাংশ মাতৃ-ভগ্নীয়ে মোলৈ লিখা চিঠিবোৰ হৃদয়স্পৰ্শী। পুত্ৰ, ভায়েকক তেওঁলোকে বহুত আশীৰ্বাদ দিছে। তেওঁলোকে লিখিছে যে ‘তেওঁলোকে কেতিয়াও কল্পনা কৰা নাছিল যে আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য ‘ভোজপাত্ৰ’ তেওঁলোকৰ জীৱিকাৰ মাধ্যম হ’ব পাৰে।’ আপুনি নিশ্চয় ভাবিছে যে এইটোৱেই সকলো নেকি?

বন্ধুসকল, এই চিঠিখন মোলৈ লিখিছে চামোলী জিলাৰ নীতিমনা উপত্যকাৰ মহিলাসকলে। এইসকল মহিলাই যোৱা বছৰৰ অক্টোবৰ মাহত ভোজপাত্ৰৰ ওপৰত এক অনন্য শিল্পকৰ্ম মোক উপহাৰ দিছিল। এই উপহাৰটো পাই মইও আপ্লুত হৈ পৰিলোঁ। কাৰণ, অতীজৰে পৰা এই ভোজপাত্ৰবোৰত আমাৰ শাস্ত্ৰ-গ্ৰন্থ সঞ্চয় হৈ আছে। এই ভোজপাত্ৰৰ ওপৰতো মহাভাৰত ৰচনা কৰা হৈছিল। আজি এই ভোজপাত্ৰৰ পৰাই দেৱভূমিৰ এই মহিলাসকলে অতি সুন্দৰ শিল্পকৰ্ম আৰু স্মৃতিগ্ৰন্থ তৈয়াৰ কৰিছে। মানা গাঁও ভ্ৰমণৰ সময়ত তেওঁলোকৰ অনন্য প্ৰচেষ্টাৰ শলাগ লৈছিলোঁ। দেৱভূমিলৈ অহা পৰ্যটকসকলক তেওঁলোকৰ ভ্ৰমণৰ সময়ত যিমান পাৰি সিমান স্থানীয় সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিলোঁ। তাত ইয়াৰ যথেষ্ট প্ৰভাৱ পৰিছে। আজি ভোজপাত্ৰৰ উৎপাদিত সামগ্ৰীসমূহ ইয়ালৈ অহা তীৰ্থযাত্ৰীসকলে অতিশয় ভাল পায় আৰু লগতে ভাল দামত ক্ৰয় কৰি আছে। ভোজপাত্ৰৰ এই প্ৰাচীন ঐতিহ্যই উত্তৰাখণ্ডৰ নাৰীসকলৰ জীৱনত সুখৰ নতুন ৰং সংযোজন কৰিছে। মই এইটোও জানি সুখী যে ৰাজ্য চৰকাৰেও মহিলাসকলক ভোজপাত্ৰৰ পৰা নতুন সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰাৰ প্ৰশিক্ষণ দিছে।

ভোজপাত্ৰৰ বিৰল প্ৰজাতিৰ সংৰক্ষণৰ বাবেও ৰাজ্য চৰকাৰে অভিযান আৰম্ভ কৰিছে। এসময়ত দেশৰ শেষ মূৰ বুলি গণ্য কৰা অঞ্চলবোৰ এতিয়া দেশৰ প্ৰথম গাঁও বুলি গণ্য কৰি উন্নয়ন কৰা হৈছে। আমাৰ পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতি ৰক্ষা কৰাৰ সমান্তৰালকৈ এই প্ৰচেষ্টাও অৰ্থনৈতিক প্ৰগতিৰ মাধ্যম হৈ পৰিছে।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, এইবাৰ ‘মন কী বাত’ত মইও এনেধৰণৰ বৃহৎ সংখ্যক চিঠি পাইছো, যি মনটোক বহুত সন্তুষ্টি দিয়ে। শেহতীয়াকৈ হজ তীৰ্থযাত্ৰা কৰা সেই মুছলমান মহিলাসকলে এই চিঠিবোৰ লিখিছে। তেওঁলোকৰ এই যাত্ৰা বহু দিশত অতি বিশেষ। কোনো পুৰুষ সংগী বা মেহৰাম নোহোৱাকৈ হজ কৰা এইসকল মহিলা আৰু সংখ্যা এশ বা পঞ্চাশ নহয়, ৪ হাজাৰৰো অধিক–এয়া এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন। ইয়াৰ পূৰ্বে মেহৰাম অবিহনে মুছলমান মহিলাক ‘হজ’ কৰিবলৈ দিয়া হোৱা নাছিল। লগতে ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে চৌদি আৰৱ চৰকাৰৰ প্ৰতি আন্তৰিক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছো। মেহৰাম অবিহনে ‘হজ’ত যোৱা মহিলাসকলৰ বাবে বিশেষভাৱে মহিলা সমন্বয়ক নিযুক্তি দিয়া হৈছিল।

বন্ধুসকল, যোৱা কেইবছৰমানৰ পৰা হজ নীতিত যি পৰিৱৰ্তন হৈছে, তাক অতিশয় শলাগ লোৱা হৈছে। আমাৰ মুছলমান মাতৃ আৰু ভগ্নীসকলে মোলৈ এই বিষয়ে বহুত লিখিছে। এতিয়া অধিক সংখ্যক লোকে ‘হজ’ত যোৱাৰ সুযোগ পাইছে। হজ তীৰ্থযাত্ৰাৰ পৰা উভতি অহা লোকসকলে বিশেষকৈ আমাৰ আই-ভনীসকলে চিঠি লিখি যি আশীৰ্বাদ দিছে, সেয়া মোৰ বাবে অতি প্ৰেৰণাদায়ক।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, জম্মু-কাশ্মীৰত মিউজিকেল নাইটেই হওক, হাই এলটিটুডত বাইক ৰেলীয়েই হওক, চণ্ডীগড়ত স্থানীয় ক্লাবেই হওক, পঞ্জাৱত বহুতো ক্ৰীড়া গোটেই হওক, এনে লাগে যেন আমি মনোৰঞ্জন আৰু দুঃসাহসিকতাৰ কথা কৈছো।  কিন্তু কথাটো বেলেগ, এই পৰিঘটনাটোও এটা ‘সাধাৰণ কাৰণ’ৰ সৈতে জড়িত। আৰু এইটোৱেই সাধাৰণ কাৰণ – ড্ৰাগছৰ বিৰুদ্ধে সজাগতা অভিযান। জম্মু-কাশ্মীৰৰ যুৱক-যুৱতীসকলক ড্ৰাগছৰ পৰা বচাবলৈ বহু অভিনৱ প্ৰচেষ্টা দেখা গৈছে। ইয়াত মিউজিকেল নাইট, বাইক ৰেলীৰ দৰে অনুষ্ঠান চলি আছে। চণ্ডীগড়ত এই বাৰ্তা প্ৰচাৰৰ বাবে স্থানীয় ক্লাবসমূহক ইয়াৰ সৈতে জড়িত কৰা হৈছে। এইবোৰক তেওঁলোকে বড়া(VADA) ক্লাব বুলি কয়। VADA মানে ড্ৰাগছ অপব্যৱহাৰৰ বিৰুদ্ধে বিজয়। পঞ্জাৱতো বহুতো ক্ৰীড়া গোট গঠন কৰা হৈছে, যিয়ে ফিটনেছত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি ড্ৰাগছ আসক্তিৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ সজাগতা অভিযান চলাই আছে। নিচাযুক্ত দ্ৰব্যৰ বিৰুদ্ধে অভিযানত যুৱক-যুৱতীসকলৰ অংশগ্ৰহণ বৃদ্ধি পোৱাটো অতি উৎসাহজনক। এই প্ৰচেষ্টাসমূহে ভাৰতত ড্ৰাগছৰ বিৰুদ্ধে অভিযানক যথেষ্ট শক্তি প্ৰদান কৰে। যদি আমি দেশৰ ভৱিষ্যত প্ৰজন্মক বচাব বিচাৰো, তেন্তে আমি তেওঁলোকক ড্ৰাগছৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিব লাগিব। এই চিন্তাৰে ১৫ আগষ্ট ২০২০ত ‘নিছা মুক্তি ভাৰত অভিযান’ৰ শুভাৰম্ভ কৰা হয়। ১১ কোটিৰো অধিক লোকক এই অভিযানৰ সৈতে সংযুক্ত কৰা হৈছে। দুসপ্তাহ পূৰ্বে ভাৰতে ড্ৰাগছৰ বিৰুদ্ধে বৃহৎ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছিল। প্ৰায় ডেৰ লাখ কেজি ড্ৰাগছৰ চালান জব্দ কৰাৰ পিছত ইয়াক ধ্বংস কৰা হৈছে। ভাৰতেও ১০ লাখ কেজি ড্ৰাগছ ধ্বংস কৰাৰ এক অনন্য অভিলেখ গঢ়ি তুলিছে। এই ঔষধসমূহৰ ব্যয় আছিল ১২ হাজাৰ কোটিতকৈও অধিক। নিচামুক্তকৰণৰ এই উদাৰ অভিযানত অৰিহণা যোগোৱা সকলোকে ধন্যবাদ জনাইছো। ড্ৰাগছ আসক্তি কেৱল পৰিয়ালটোৰ বাবেই নহয়, সমগ্ৰ সমাজৰ বাবেও এক ডাঙৰ সমস্যা হৈ পৰে। এনে পৰিস্থিতিত এই বিপদ চিৰদিনৰ বাবে শেষ হ’বলৈ হ’লে আমি সকলোৱে একত্ৰিত হৈ এই দিশত আগবাঢ়ি যোৱাটো প্ৰয়োজনীয়।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, ড্ৰাগছ আৰু যুৱ প্ৰজন্মৰ কথা কওঁতে মধ্যপ্ৰদেশৰ পৰা অহা এক প্ৰেৰণাদায়ক যাত্ৰাৰ কথাও আপোনালোকক জনাব বিচাৰিছো। এইটোৱেই হৈছে মিনি ব্ৰাজিলৰ প্ৰেৰণাদায়ক যাত্ৰা। আপুনি নিশ্চয় ভাবিছে যে মধ্যপ্ৰদেশত মিনি ব্ৰাজিল য’ৰ পৰা আহিছিল, এইটোৱেই হৈছে টুইষ্ট। মধ্যপ্ৰদেশৰ বিচাৰপুৰ শ্বাহদলৰ এখন গাঁও। বিচাৰপুৰৰ নাম মিনি ব্ৰাজিল। মিনি ব্ৰাজিল কাৰণ আজি এই গাঁওখন ফুটবলৰ উদীয়মান তাৰকাসকলৰ দুৰ্গ হৈ পৰিছে। কেইসপ্তাহমান আগতে শ্বাহদললৈ যাওঁতে তাত এনে বহু ফুটবল খেলুৱৈ লগ পাইছিলো। মই অনুভৱ কৰিছিলোঁ যে আমাৰ দেশবাসী আৰু বিশেষকৈ আমাৰ ডেকা বন্ধুসকলে এই বিষয়ে নিশ্চয় জানে।

বন্ধুসকল, বিছাৰপুৰ গাঁৱৰ মিনি ব্ৰাজিল হোৱাৰ যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল ডেৰ-দুই দশকৰ আগতে। সেই সময়ছোৱাত বিচাৰপুৰ গাঁওখন অবৈধ সুৰাৰ বাবে কুখ্যাত আছিল, মদ্যপানৰ কবলত পৰিছিল। এই পৰিৱেশৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষতি হৈছিল ইয়াৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ। প্ৰাক্তন ৰাষ্ট্ৰীয় খেলুৱৈ তথা প্ৰশিক্ষক ৰাইছ আহমেদে এই যুৱক-যুৱতীসকলৰ প্ৰতিভাক স্বীকৃতি দিছিল। ৰায়েছ জীৰ হাতত বিশেষ সম্পদ নাছিল যদিও তেওঁ সম্পূৰ্ণ নিষ্ঠাৰে যুৱক-যুৱতীসকলক ফুটবল শিকোৱা আৰম্ভ কৰিছিল। কেইবছৰমানৰ ভিতৰতে ইয়াত ফুটবল ইমানেই জনপ্ৰিয় হৈ পৰিল যে বিচাৰপুৰ গাঁওখন ফুটবলৰ সৈতে চিনাকি হ’বলৈ ধৰিলে। এতিয়া ইয়াত ফুটবল বিপ্লৱ নামৰ এটা অনুষ্ঠানো চলি আছে। এই কাৰ্যসূচীৰ অধীনত যুৱক-যুৱতীসকলক এই খেলৰ সৈতে সংযুক্ত কৰা হয় আৰু তেওঁলোকক প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। এই কাৰ্যসূচী ইমানেই সফল হৈছে যে বিচাৰপুৰৰ পৰা ৪০ জনতকৈও অধিক ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু ৰাজ্যিক পৰ্যায়ৰ খেলুৱৈৰ উন্মেষ ঘটিছে। এই ফুটবল বিপ্লৱ এতিয়া লাহে লাহে সমগ্ৰ অঞ্চলটোত বিয়পি পৰিছে। শ্বাহদল আৰু ইয়াৰ আশে-পাশে থকা অঞ্চলত ১২০০ৰো অধিক ফুটবল ক্লাব গঠন কৰা হৈছে। ইয়াৰ পৰা বৃহৎ সংখ্যক এনে খেলুৱৈৰ উন্মেষ ঘটিছে, যিসকলে ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত খেলি আছে। বহু ডাঙৰ প্ৰাক্তন ফুটবল খেলুৱৈ আৰু প্ৰশিক্ষকে আজি ইয়াত যুৱক-যুৱতীসকলক প্ৰশিক্ষণ দি আছে। আপুনি ভাবিছে, অবৈধ সুৰাৰ বাবে পৰিচিত, ড্ৰাগছৰ বাবে কুখ্যাত জনজাতীয় অঞ্চল এতিয়া দেশৰ ফুটবল নাৰ্চাৰী হৈ পৰিছে। সেইবাবেই কোৱা হয়-য’ত ইচ্ছা আছে, তাতেই উপায় আছে। আমাৰ দেশত প্ৰতিভাৰ অভাৱ নাই। প্ৰয়োজন হ’লে বিচাৰি উলিয়াই খোদিত কৰক। ইয়াৰ পিছত এই যুৱকসকলেও দেশলৈ সন্মান কঢ়িয়াই আনে আৰু লগতে দেশৰ উন্নয়নৰ দিশতো দিক নিৰ্ণয় কৰে৷

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ উপলক্ষে আমি সকলোৱে পূৰ্ণ উৎসাহেৰে ‘অমৃত মহোৎসৱ’ উদযাপন কৰিছো। ‘অমৃত মহোৎসৱ’ৰ সময়ত দেশত প্ৰায় দুই লাখ কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰা হৈছে। এই অনুষ্ঠানবোৰ একাধিক ৰঙেৰে সজাই তোলা হৈছিল, বৈচিত্ৰ্যৰে ভৰা। এই অনুষ্ঠানবোৰৰ এটা সৌন্দৰ্য্য আছিল যে অভিলেখসংখ্যক যুৱকে এইবোৰত অংশ লৈছিল। এই সময়ছোৱাত আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে দেশৰ মহান ব্যক্তিত্বৰ বিষয়ে বহু কথা জানিব পাৰিলে। কেৱল প্ৰথম কেইমাহমানৰ কথা ক’বলৈ গ’লে জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ সৈতে জড়িত বহুতো আকৰ্ষণীয় কাৰ্যসূচী প্ৰত্যক্ষ কৰা হৈছিল। তেনে এক অনুষ্ঠান আছিল দিব্যাংগ সাহিত্যিকসকলৰ বাবে ‘লেখক লগ’ৰ আয়োজন। অভিলেখ সংখ্যক লোকে ইয়াত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। একে সময়তে অন্ধ্ৰপ্ৰদেশৰ তিৰুপতিত ‘ৰাষ্ট্ৰীয় সংস্কৃত সন্মিলন’ৰ আয়োজন কৰা হৈছিল। আমাৰ ইতিহাসত দুৰ্গৰ গুৰুত্ব আমি সকলোৱে জানো। ইয়াক চিত্ৰিত কৰা এটা অভিযান, ‘গড় আৰু কাহিনী’ অৰ্থাৎ দুৰ্গৰ সৈতে জড়িত কাহিনীবোৰো ৰাইজে ভাল পাইছিল।

বন্ধুসকল, আজি যেতিয়া সমগ্ৰ দেশতে ‘অমৃত মহোৎসৱ’ৰ প্ৰতিধ্বনি হৈছে, ১৫ আগষ্টৰ সমাগত, তেতিয়া দেশত আন এক বৃহৎ অভিযান আৰম্ভ হ’ব৷ শ্বহীদ বীৰ-বীৰাংগনাক সম্বৰ্ধনা জনোৱাৰ উদ্দেশ্যে আৰম্ভ হ’ব ‘মেৰী মাটি মেৰা দেশ’ অভিযান। ইয়াৰ অধীনত আমাৰ অমৰ শ্বহীদসকলৰ স্মৃতিত সমগ্ৰ দেশতে বহু কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰা হ’ব। এই ব্যক্তিসকলৰ স্মৃতিত দেশৰ লাখ লাখ গাঁও পঞ্চায়ততো বিশেষ শিলালিপি স্থাপন কৰা হ’ব। এই অভিযানৰ অধীনত সমগ্ৰ দেশতে ‘অমৃত কলহ যাত্ৰা’ও উলিওৱা হ’ব। দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ পৰা ৭৫০০ কলহত মাটি কঢ়িয়াই অনা এই ‘অমৃত কলহ যাত্ৰা’ দেশৰ ৰাজধানী দিল্লীত উপস্থিত হ’ব। এই যাত্ৰাত দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰাও গছপুলি লৈ আহিব। ৭৫০০ কলহত অহা মাটি আৰু গছ-গছনি মিহলাই ৰাষ্ট্ৰীয় যুদ্ধ স্মাৰকৰ সমীপত নিৰ্মাণ কৰা হ’ব ‘অমৃত বাটিকা’। এই ‘অমৃত বাটিকা’ও ‘এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ৰ এক ভৱিষ্যতৰ প্ৰতীক হৈ পৰিব। মই যোৱা বছৰ লালকিল্লাৰ পৰা অমৃতকালৰ আগন্তুক ২৫ বছৰৰ বাবে ‘পঞ্চ পণ’ৰ কথা কৈছিলোঁ। আমিও ‘মেৰী মাটি মেৰা দেশ’ অভিযানত অংশগ্ৰহণ কৰি এই ‘পাঁচটা পণ’ পূৰণৰ শপত গ্ৰহণ কৰিম। দেশৰ পবিত্ৰ মাটিত শপত গ্ৰহণ কৰাৰ সময়ত আপোনালোক সকলোৱে yuva.gov.inত নিজৰ ছেলফি আপলোড কৰিব লাগিব। যোৱা বছৰ স্বাধীনতা দিৱস উপলক্ষে যেনেকৈ সমগ্ৰ দেশ একত্ৰিত হৈছিল ‘হৰ ঘৰ ত্ৰিৰংগা অভিযান’ৰ বাবে, একেদৰে এইবাৰো আমি ঘৰে ঘৰে ত্ৰিৰংগা উন্মোচন কৰিব লাগিব আৰু এই পৰম্পৰা অব্যাহত ৰাখিব লাগিব। এই প্ৰচেষ্টাৰে আমি আমাৰ কৰ্তব্য উপলব্ধি কৰিম, দেশৰ স্বাধীনতাৰ বাবে কৰা অগণন ত্যাগৰ আমি উপলব্ধি কৰিম, স্বাধীনতাৰ মূল্য উপলব্ধি কৰিম। গতিকে প্ৰতিজন দেশবাসীয়ে এই প্ৰচেষ্টাত যোগদান কৰিব লাগিব।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, আজিৰ ‘মন কী বাত’ ইমানেই৷ এতিয়া কিছুদিনৰ পাছত আমি ১৫ আগষ্টত স্বাধীনতাৰ এই মহান উৎসৱৰ অংশ হ’ম। যিসকলে দেশৰ স্বাধীনতাৰ বাবে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল, তেওঁলোকক সদায় মনত ৰাখিব লাগিব। তেওঁলোকৰ সপোন বাস্তৱায়িত কৰিবলৈ আমি দিনে নিশাই পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব আৰু দেশবাসীৰ এই কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু তেওঁলোকৰ সামূহিক প্ৰচেষ্টাক সন্মুখলৈ অনাৰ মাধ্যম মাথোঁ ‘মন কী বাত’। অহাবাৰ কেতবোৰ নতুন বিষয়ৰ সৈতে পুনৰ লগ পাম। আপোনালোকক সকলোকে বহুত বহুত ধন্যবাদ৷ নমস্কাৰ৷

***