পি এম ইণ্ডিয়া

হৰ হৰ মহাদেৱ! জয় শ্ৰী মহাকাল, জয় শ্ৰী মহাকাল মহাৰাজ কী জয়! মহাকাল মহাদেৱ, মহাকাল, মহাপ্ৰভূ৷ মহাকাল মহাৰুদ্ৰ, মহাকাল নমস্তুতে৷৷ উজ্জয়িনীৰ পবিত্ৰ পুণ্যভূমিত এই অবিস্মৰণীয় কাৰ্যসূচীত উপস্থিত দেশৰ বিভিন্ন স্থানৰ পৰা অহা সকলো চৰণ-বন্দ্য সদগন, সন্মানীয় সাধু-সন্যাসীসকল, মধ্যপ্ৰদেশৰ ৰাজ্যপাল শ্ৰীমান মংগুভাই পেটেল, চত্তীশড়ৰৰ ৰাজ্যপাল ভগ্নী অনুসূয়া উইকে জী, ঝাৰখণ্ডৰ ৰাজ্যপাল শ্ৰীযুত ৰমেশ বেইনছ, মধ্যপ্ৰদেশৰ মুখ্যমন্ত্ৰী ভাই শিৱৰাজ সিং চৌহান, কেন্দ্ৰীয় কেবিনেটৰ মোৰ সতীৰ্থ, ৰাজ্য চৰকাৰৰ মন্ত্ৰী, সাংসদ, বিধায়ক, ভগৱান মহাকালৰ কূপাপাত্ৰ শ্ৰদ্ধাবান ব্যক্তিসকল, ভদ্ৰ পুৰুষ-মহিলাসকল, জয় মহাকাল!

উজ্জয়িনীৰ এই শক্তি, এই উৎসাহ! অৱন্তিকাৰ এই আভা, এই বিস্ময়, এই আনন্দ! মহাকালৰ এই মহিমা, এই মহানতা! ‘মহাকাল লোক’ত লৌকিকতা একো নাই। শংকৰৰ সান্নিধ্যত সাধাৰণ বুলি একো নাই। সকলো অলৌকিক, অসাধাৰণ। অবিস্মৰণীয়, অবিশ্বাস্য। মই আজি অনুভৱ কৰিছো, যেতিয়া মহাকাল আমাৰ তপস্যা আৰু বিশ্বাসত সন্তুষ্ট হয়, তেতিয়া তেওঁৰ আশীৰ্বাদেৰেহে এনে ভব্য স্বৰূপ নিৰ্মাণ হয়। আৰু, মহাকালৰ আশীৰ্বাদ লাভ কৰিলে সময়ৰ ৰেখাবোৰ মচি যায়, সময়ৰ সীমা কমি যায়, অসীম সম্ভাৱনা প্ৰস্ফুটিত হয়। শেষৰ পৰা আৰম্ভ হয় অসীম যাত্ৰা। মহাকাল লোকৰ এই মহিমাই আগন্তুক বহু প্ৰজন্মকো অলৌকিক দেৱত্বৰ দৰ্শন দিব, ভাৰতৰ সাংস্কৃতিক আৰু আধ্যাত্মিক চেতনাক শক্তি প্ৰদান কৰিব। মই এই অদ্ভূত ক্ষণত ৰাজাধিৰাজ মহাকালৰ চৰণত প্ৰণাম জনাইছো৷ আপোনালোক সকলোকে, দেশ আৰু বিশ্বৰ সকলো মহাকালৰ ভক্তলৈ আন্তৰিক অভিনন্দন জ্ঞাপন কৰিলোঁ। বিশেষকৈ ইমান নিষ্ঠাৰে অহৰহ এই সেৱাত নিয়োজিত হৈ থকা শিৱৰাজ সিং চৌহান আৰু তেওঁৰ চৰকাৰলৈ আন্তৰিক শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছোঁ। লগতে, মন্দিৰ ন্যাসৰ সৈতে জড়িত সকলো ব্যক্তি, সাধু-সন্ত আৰু পণ্ডিতসকলক আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ, যিসকলৰ সহযোগত এই প্ৰচেষ্টা সফল হৈছে।

বন্ধুসকল,

মহাকাল নগৰ উজ্জয়িনীৰ বিষয়ে ইয়াত কোৱা হৈছে- “প্ৰলয়ো ন বাধতে তত্ৰ মহাকালপুৰী” অৰ্থাৎ, মহাকাল নগৰ বিপৰ্যয়ৰ তাণ্ডৱৰ পৰা মুক্ত। হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ আগতে যেতিয়া ভাৰতৰ ভৌগোলিক ৰূপ আজিৰ তুলনাত বেলেগ হ’লহেঁতেন, সেই সময়ত উজ্জয়িনী ভাৰতৰ কেন্দ্ৰবিন্দু বুলি ধাৰণা কৰা হৈছে। এক প্ৰকাৰে জ্যোতিষ হিচাপত উজ্জয়িনী কেৱল ভাৰতৰ কেন্দ্ৰই নহয়, ই ভাৰতৰ আত্মাৰ কেন্দ্ৰও হৈ আহিছে। এইখনেই নগৰ, যিখন আমাৰ পবিত্ৰ সাতপুৰীৰ ভিতৰত এখন হিচাপে গণ্য কৰা হয়। এইখন চহৰত স্বয়ং ভগৱান কৃষ্ণই আহি শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। ভাৰতৰ নতুন সোণালী যুগ আৰম্ভ কৰা মহাৰাজ বিক্ৰমাদিত্যৰ গৌৰৱ দেখিবলৈ পাইছে উজ্জৈনে। মহাকালৰ এই ভূমিৰ পৰাই আৰম্ভ হ’ল ভাৰতীয় কেলকুলাছৰ এক নতুন অধ্যায় বিক্ৰম সাৱন্তৰ ৰূপত। উজ্জয়িনীৰ ক্ষণে ক্ষণে, পলে পলে প্ৰত্যেক ইতিহাস লিপিৱদ্ধ হৈ আছে, প্ৰতিটো কণিকাতে আধ্যাত্মিকতা বিৰাজ কৰি আছে, প্ৰতিটো চুকতে ঐশ্বৰিক শক্তিৰ সঞ্চাৰিত হৈ আছে। সময়চক্ৰৰ ৮৪টা কল্পক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা ৮৪টা শিৱলিংগ আছে। ৪জন মহাবীৰ, ৬জন বিনায়ক, ৮জন ভৈৰৱ, অষ্টমাত্ৰিক, ৯জন নৱগ্ৰহ, ১০জন বিষ্ণু, ১১জন ৰুদ্ৰ, ১২জন আদিত্য, ২৪গৰাকী দেৱী আৰু ৮৮জন তীৰ্থ। আৰু এই সকলোবোৰৰ মাজত ৰাজাধিৰাজ কলাধিৰাজ মহাকাল বিৰাজমান। অৰ্থাৎ এক প্ৰকাৰে আমাৰ সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ শক্তি আমাৰ ঋষিসকলে প্ৰতীকী ৰূপত উজ্জয়িনীত প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে। সেয়ে উজ্জৈনে ভাৰতৰ সম্পন্নতা আৰু সমৃদ্ধি, জ্ঞান আৰু মৰ্যাদা, সভ্যতা আৰু সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি নেতৃত্ব দিছে। এই নগৰৰ স্থাপত্য কি আছিল, বৈভৱ কেনেকুৱা আছিল, শিল্পকলা কেনেকুৱা আছিল, সৌন্দৰ্য্য কেনেকুৱা আছিল, আমি মহাকবি কালিদাসৰ মেঘদূতত দেখিবলৈ পাওঁ। বাণভট্টৰ দৰে কবিৰ কবিতাত আমি এতিয়াও ইয়াত সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ চিত্ৰণ পাওঁ। কেৱল ইমানেই নহয়, মধ্যযুগীয় সাহিত্যিকসকলে ইয়াৰ স্থাপত্য আৰু স্থাপত্যকো প্ৰশংসা কৰিছে।

ভাই-ভনীসকল,

এটা জাতিৰ সাংস্কৃতিক বৈভৱ ইমান বিশাল হয় তেতিয়া, যেতিয়া তাৰ সফলতাৰ ধ্বজা বিশ্ব মঞ্চত উৰি থাকে। আৰু, সফলতাৰ শিখৰত উপনীত হ’বলৈ হ’লে জাতিটোৱে নিজৰ সাংস্কৃতিক উচ্চতা স্পৰ্শ কৰাটোও প্ৰয়োজনীয়, নিজৰ পৰিচয় লৈ গৌৰৱেৰে থিয় দিয়ক। সেইবাবেই স্বাধীনতাৰ অমৃত কালত ভাৰতে পঞ্চপণৰ দৰে ‘দাসত্বৰ মানসিকতাৰ পৰা মুক্তি’ আৰু ‘নিজৰ ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱ’ৰ আহ্বান জনাইছে। সেইবাবেই, আজি অযোধ্যাৰ ভব্য ৰাম মন্দিৰৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য পূৰ্ণ গতিৰে চলি আছে। কাশীৰ বিশ্বনাথ ধামে ভাৰতৰ সাংস্কৃতিক ৰাজধানীলৈ গৌৰৱ বৃদ্ধি কৰিছে। উন্নয়নমূলক কাম-কাজে সোমনাথত নতুন অভিলেখ গঢ়িছে। উত্তৰাখণ্ডত বাবা কেদাৰৰ আশীৰ্বাদত কেদাৰনাথ-বদ্ৰীনাথ তীৰ্থ এলেকাত উন্নয়নৰ নতুন অধ্যায় ৰচনা কৰা হৈছে। স্বাধীনতাৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে আমাৰ চাৰিখন ধাম চৰধাম প্ৰজেক্টৰ জৰিয়তে সকলো বতৰতে ব্যৱহাৰযোগ্য পথেৰে সংযোগ কৰাৰ দিশ অগ্ৰসৰ হৈছো। কেৱল ইমানেই নহয়, স্বাধীনতাৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে কৰতাৰপুৰ চাহাব কৰিডৰ খোলা, হেমকুণ্ড চাহাবক ৰ’পৱেৰে সংযোগ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। একেদৰে স্বদেশ দৰ্শন আৰু প্ৰসাদ যোজনাৰ জৰিয়তে সমগ্ৰ দেশতে আমাৰ আধ্যাত্মিক চেতনাৰ এনে বহু কেন্দ্ৰৰ গৌৰৱ পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হৈছে। আৰু এতিয়া এই খণ্ডটোত অতীতৰ গৰিমাৰে ভব্য, অতি ভব্য মহাকাল লোককো ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ বাবে আদৰিবলৈ সাজু হৈছে৷ আজি আমি যেতিয়া উত্তৰৰ পৰা দক্ষিণলৈ, পূবৰ পৰা পশ্চিমলৈ আমাৰ প্ৰাচীন মন্দিৰবোৰলৈ চাওঁ, সেইবোৰৰ বিশালতা, স্থাপত্যই আমাক আচৰিত কৰি তুলিছে। কোনাৰ্কৰ সূৰ্য্য মন্দিৰেই হওক বা মহাৰাষ্ট্ৰৰ এলোৰাৰ কৈলাশ মন্দিৰেই হওক, পৃথিৱীত কোনে বিস্মিত নকৰে? কোনাৰ্ক সূৰ্য্য মন্দিৰৰ দৰেই গুজৰাটৰ মোধেৰা সূৰ্য্য মন্দিৰো আছে, য’ত সূৰ্য্যৰ প্ৰথম ৰশ্মি পোনপটীয়াকৈ গৰ্ভগৃহ প্ৰৱেশ কৰে। একেদৰে তামিলনাডুৰ তাঞ্জোৰত ৰাজৰাজা চোলাই নিৰ্মাণ কৰা বৃহদেশ্বৰ মন্দিৰ আছে। কাঞ্চীপুৰমত আছে বৰাদৰাজ পেৰুমাল মন্দিৰ, ৰামেশ্বৰমত আছে ৰমানাথ স্বামী মন্দিৰ। বেলুৰত আছে চন্নকেশৱ মন্দিৰ, মাদুৰাইত আছে মীনাক্ষী মন্দিৰ, তেলেংগানাত আছে ৰামপ্পা মন্দিৰ, শ্ৰীনগৰত আছে শংকৰাচাৰ্য্য মন্দিৰ। এনে বহুতো মন্দিৰ আছে, যিবোৰৰ অতুলনীয়, কল্পনাতীত, ‘ন ভূতো ন ভৱিষ্যতি’ৰ জীৱন্ত উদাহৰণ। সেইবোৰ দেখি আমি ভাবিবলৈ বাধ্য হওঁ যে সেই যুগত কি প্ৰযুক্তিৰে সেইবোৰৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল৷ আমাৰ সকলো প্ৰশ্নৰ উত্তৰ আমি হয়তো নাপাওঁ, কিন্তু এই মন্দিৰবোৰৰ আধ্যাত্মিক আৰু সাংস্কৃতিক বাৰ্তা আজিও সমানে স্পষ্টভাৱে শুনা যায়। নতুন প্ৰজন্মই যেতিয়া এই ঐতিহ্যক দেখিব, ইয়াৰ বাৰ্তাবোৰ শুনিব, তেতিয়া ই এক সভ্যতা হিচাপে আমাৰ ধাৰাবাহিকতা আৰু অমৰত্বৰ বাহন হৈ পৰে। ‘মহাকাল লোক’ত এই পৰম্পৰাক সমানে ফলপ্ৰসূভাৱে কলা-কৃষ্টিৰে খোদিত হৈছে। শিৱপুৰাণৰ কাহিনীৰ আধাৰত এই সমগ্ৰ মন্দিৰৰ চোতালখন প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। ইয়ালৈ আহিলে মহাকালৰ দৰ্শনৰ লগতে মহাকালৰ মহিমা আৰু গুৰুত্বও দেখিবলৈ পাব। পঞ্চমুখী শিৱ, তেওঁৰ ডম্বৰু, সাপ, ত্ৰিশূল, অৰ্ধচন্দ্ৰ আৰু সপ্তঋষি, ইয়াৰ সমানে ভব্য ৰূপত ইয়াত স্থাপন কৰা হৈছে। এই বাস্তু, ইয়াত জ্ঞানৰ এই সমাৱেশ, এই মহাকাল লোকক ইয়াৰ প্ৰাচীন মহিমাৰ সৈতে সংযোগ কৰে। ইয়াৰ তাৎপৰ্য্য আৰু অধিক বৃদ্ধি কৰে।

ভাই-ভনীসকল,

আমাৰ শাস্ত্ৰত এশাৰী বাক্য আছে – ‘শিৱম জ্ঞানম’। ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল, শিৱ জ্ঞান। আৰু, জ্ঞানেই শিৱ। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ পৰম ‘দৰ্শন’ নিহিত হৈ আছে শিৱৰ দৰ্শনত। আৰু, ‘দৰ্শনে’ই হৈছে শিৱৰ দৰ্শন। সেইবাবেই মই বিশ্বাস কৰোঁ, আমাৰ জ্যোতিৰ্লিংগসমূহৰ এই বিকাশ হৈছে ভাৰতৰ আধ্যাত্মিক পোহৰৰ বিকাশ, ভাৰতৰ জ্ঞান আৰু দৰ্শনৰ বিকাশ। ভাৰতৰ এই সাংস্কৃতিক দৰ্শনে আকৌ এবাৰ শিখৰত উপনীত হৈ বিশ্বক পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ সাজু হৈছে।

বন্ধুসকল,

ভগৱান মহাকাল একমাত্ৰ জ্যোতিৰ্লিংগ যি দক্ষিণমুখী। এয়া শিৱৰ এনে ৰূপ, যাৰ ভস্ম আৰতি সমগ্ৰ বিশ্বতে বিখ্যাত। প্ৰতিজন ভক্তই নিশ্চিতভাৱে নিজৰ জীৱনত ভস্ম আৰতি চাব বিচাৰে। ভস্ম আৰতিৰ ধৰ্মীয় গুৰুত্ব ইয়াত উপস্থিত সকলো সন্তই অধিক গভীৰভাৱে ক’ব পাৰিব, কিন্তু এই পৰম্পৰাত আমাৰ ভাৰতৰ জীৱন্ত আৰু সজীৱতাও মই দেখিছোঁ। মই ইয়াত ভাৰতৰ অজেয় অস্তিত্বও দেখিছোঁ। কাৰণ, যিজন শিৱ ‘সয়ম ভূতি বিভূষণ’, অৰ্থাৎ ভস্ম পিন্ধাজন, তেওঁ ‘সৰ্বধিপহ সৰ্বাদ’। অৰ্থাৎ তেওঁ অমৰ আৰু অবিনাশীও। সেয়ে য’ত মহাকাল থাকে তাত সময়সীমাৰ কোনো সীমা নাথাকে। মহাকালৰ চৰণত বিষো স্পন্দন হয়। মহাকালৰ সান্নিধ্যত শেষৰ পৰাও পুনৰুত্থান হয়। অসীমৰ যাত্ৰাও শেষৰ পৰা আৰম্ভ হয়। এয়াই আমাৰ সভ্যতাৰ আধ্যাত্মিক আস্থা, যাৰ বাবেই ভাৰত হাজাৰ হাজাৰ বছৰ অমৰ হৈ আছে। অজৰা অমৰ হৈয়েই আছে। এতিয়ালৈকে আমাৰ বিশ্বাসৰ এই কেন্দ্ৰবোৰ জাগ্ৰত হৈ আছে, ভাৰতৰ চেতনা জাগ্ৰত হৈছে, ভাৰতৰ আত্মা জাগ্ৰত হৈছে। অতীতত আমি দেখিছোঁ, চেষ্টা কৰা হৈছে, পৰিস্থিতি সলনি হৈছে, ক্ষমতা সলনি হৈছে, ভাৰতৰো শোষণ হৈছে, স্বাধীনতাও গ’ল৷ ইলটুটমিছৰ দৰে আক্ৰমণকাৰীয়েও উজ্জয়িনীৰ শক্তি ধ্বংস কৰাৰ প্ৰচেষ্টা চলাইছিল। কিন্তু আমাৰ ঋষিসকলে কৈছে-চন্দ্ৰশেখৰম আশ্ৰৰে মম কিম কৰিশ্যতি বৈ যমঃ? অৰ্থাৎ মহাকাল শিৱৰ চৰণত মৃত্যুৱেও আমাক কি কৰিব? আৰু সেইদৰে, ভাৰত পুনৰ উত্থান ঘটিল, বিশ্বাসৰ এই প্ৰামাণিক কেন্দ্ৰবোৰৰ শক্তিৰ পৰা পুনৰুজ্জীৱিত হ’ল। আমি আকৌ আমাৰ অমৰত্বৰ একেটা সাৰ্বজনীন ঘোষণা কৰিলোঁ। ভাৰতে তেতিয়া মহাকালৰ আশীৰ্বাদ লৈ কালৰ মূৰৰ খুলিত কালজয়ী অস্তিত্বৰ শিলালিপি লিখিলে। আজি আকৌ এবাৰ স্বাধীনতাৰ এই অমৃতত অমৰ অৱন্তিকাই ভাৰতৰ সাংস্কৃতিক অমৰত্ব ঘোষণা কৰিছে। হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি ভাৰতীয় কেলকুলাছৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ থকা উজ্জৈনে পুনৰবাৰ ভাৰতৰ ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ এক নতুন সময়ৰ আগজাননী দিছে।

বন্ধুসকল,

ভাৰতৰ বাবে ধৰ্ম মানে আমাৰ কৰ্তব্যৰ সামূহিক সংকল্প! আমাৰ সংকল্পৰ লক্ষ্য হৈছে বিশ্বৰ কল্যাণ, মানৱ জাতিৰ সেৱা। আমিও শিৱৰ পূজাত কওঁ-নমমি বিশ্ব হিতে ৰতম তম, নমামী ৰূপাণী বহুনি ধট্টে! অৰ্থাৎ সমগ্ৰ বিশ্বৰ স্বাৰ্থত বহু ধৰণে নিয়োজিত বিশ্বপতি ভগৱান শিৱক আমি প্ৰণাম কৰিছোঁ। ভাৰতবৰ্ষৰ তীৰ্থ, মন্দিৰ, মঠ আৰু বিশ্বাস কেন্দ্ৰসমূহৰ এয়া সদায়েই আত্মা হৈ আহিছে। ইয়াত দেশ আৰু বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা মানুহ মহাকাল মন্দিৰলৈ আহে। যেতিয়া সিমহস্থ কুম্ভ হয় তেতিয়া লাখ লাখ মানুহ গোট খায়। অগণন বৈচিত্ৰ্যও এক মন্ত্ৰ, এটা সংকল্পৰে একেলগে একত্ৰিত হ’ব পাৰে, ইয়াতকৈ উত্তম উদাহৰণ কি হ’ব পাৰে? আৰু আমি জানো যে হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি আমাৰ কুম্ভ মেলাৰ পৰম্পৰা আছিল অতি সামূহিক মন্থন কৰি ওলোৱা অমৃতৰ পৰা এটা সংকল্প লৈ বাৰ বছৰ ধৰি কাৰ্যকৰী কৰাৰ পৰম্পৰা। তাৰ পিছত বাৰ বছৰৰ পাছত যেতিয়া কুম্ভ হ’ল, তেতিয়া আকৌ এবাৰ অমৃতৰ মন্থন হ’ল। তাৰ পিছত লোৱা হ’ল সংকল্প। তাৰ পিছত তেওঁলোকে বাৰ বছৰ খোজ কাঢ়িছিল। যোৱা কুম্ভ মেলাত ইয়ালৈ অহাৰ সৌভাগ্য মোৰ আছিল। মহাকালৰ আহ্বান আহিল আৰু এই পুত্ৰ নহাকৈ কেনেকৈ থাকে। আৰু সেই সময়ত মনতে চলি থকা হাজাৰ বছৰীয়া কুম্ভৰ পৰম্পৰা, সেই সময়ত চিন্তাৰ প্ৰবাহ চলি আছিল। মা ক্ষীপ্ৰাৰ পাৰত বহু চিন্তাই মোক আগুৰি ধৰিছিল। আৰু তাৰ পৰা ওলাই মোৰ মনত পৰিল, কিছুমান শব্দ ওলাই আহিল, নাজানো ক’ৰ পৰা আহিল, কেনেকৈ আহিল আৰু যিটো অনুভৱৰ জন্ম হ’ল। এটা সংকল্প হৈ পৰিল। আজি সেয়া সৃষ্টিৰ ৰূপত দেখা গ’ল বন্ধুসকল। আজি সেই সময়ৰ সেই মনোভাৱক চৰিতাৰ্থ কৰি দেখুওৱা এনে সতীৰ্থসকলক মই অভিনন্দন জনাইছো। সকলোৰে মনত শিৱ আৰু শিৱত্বৰ ওচৰত আত্মসমৰ্পণ, সকলোৰে মনত ক্ষীপ্ৰাৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধা, জীৱ আৰু প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি সংবেদনশীলতা আৰু এনে এক মহান সমাৱেশ! বিশ্বৰ মংগলৰ বাবে, বিশ্বৰ হিতৰ বাবে ইয়াত কিমান প্ৰেৰণা ওলাই আহিব পাৰে?

ভাই-ভনীসকল,

আমাৰ এই তীৰ্থসমূহে যুগ যুগ ধৰি ৰাষ্ট্ৰক বাৰ্তা দি আহিছে, লগতে সামৰ্থও দিছে। কাশীৰ দৰে আমাৰ কেন্দ্ৰবোৰ আছিল ধৰ্মৰ লগতে জ্ঞান, দৰ্শন আৰু কলাৰ ৰাজধানী। আমাৰ উজ্জয়িনীৰ দৰে ঠাইবোৰ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ সৈতে জড়িত গৱেষণাৰ শীৰ্ষ কেন্দ্ৰ হৈ আহিছে। আজি যেতিয়া নতুন ভাৰতে নিজৰ প্ৰাচীন মূল্যবোধেৰে আগবাঢ়িছে, তেতিয়া বিশ্বাসৰ সমান্তৰালভাৱে বিজ্ঞান আৰু গৱেষণাৰ পৰম্পৰাকো পুনৰুজ্জীৱিত কৰি তুলিছে। আজি আমি জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰত পৃথিৱীৰ বৃহৎ শক্তিসমূহৰ সমানে থিয় হৈ আছো। আজি ভাৰতেও আন দেশৰ উপগ্ৰহ মহাকাশলৈ প্ৰেৰণ কৰিছে। মিছন চন্দ্ৰযান আৰু মিছন গগনযানৰ দৰে মিছনৰ জৰিয়তে ভাৰতে আকাশত সেই জাঁপ মাৰিবলৈ সাজু হৈছে, যিয়ে আমাক এক নতুন উচ্চতা প্ৰদান কৰিব। আজি প্ৰতিৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতো ভাৰতে পূৰ্ণ শক্তিৰে আত্মনিৰ্ভৰশীলতাৰ দিশে আগবাঢ়িছে। একেদৰে আজি আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ দক্ষতাই হওক, ক্ৰীড়াৰ পৰা ষ্টাৰ্টআপ, এটা এটাকৈ নতুন ষ্টাৰ্টআপৰ লগতে নতুন ইউনিকৰ্নৰ জৰিয়তে প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে ভাৰতৰ প্ৰতিভাক ডংকা বজাইছে।

ভাই-ভনীসকল,

আমি এইটোও মনত ৰাখিব লাগিব, এইটো নাপাহৰিব যে য’ত উদ্ভাৱন আছে, তাত সংস্কাৰো আছে। দাসত্বৰ যুগত আমি যি হেৰুৱাইছিলো, আজি ভাৰতে তাক সংস্কাৰ কৰি আছে, নিজৰ গৌৰৱ, নিজৰ বৈভৱক পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰি আছে। আৰু ইয়াৰ লাভ, কেৱল ভাৰতবাসীৰ বাবেই নহয়, বিশ্বাস ৰাখক, বন্ধুসকল, মহাকালৰ চৰণত বহি আছে, বিশ্বাসেৰে পৰিপূৰ্ণ হওক। আৰু মই আত্মবিশ্বাসেৰে কওঁ যে ইয়াৰ লাভ সমগ্ৰ বিশ্বই পাব, সমগ্ৰ মানৱতাই পাব। মহাকালৰ আশীৰ্বাদত ভাৰতৰ ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মই সমগ্ৰ বিশ্বৰ উন্নয়নৰ নতুন সম্ভাৱনাৰ জন্ম দিব। ভাৰতৰ দিব্যতাই সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে শান্তিৰ পথ প্ৰশস্ত কৰিব। এই বিশ্বাসেৰে মই আকৌ এবাৰ ভগৱান মহাকালৰ চৰণত মূৰ দোঁৱাই প্ৰণাম জনাইছোঁ। মোৰ লগত পূৰ্ণ ভক্তিৰে কওক, জয় মহাকাল! জয় জয় মহাকাল, জয় জয় মহাকাল, জয় জয় মহাকাল, জয় জয় মহাকাল, জয় জয় মহাকাল, জয় জয় মহাকাল, জয় জয় মহাকাল।

*****

DS/TS/DK/DB